Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



2 Δεκεμβρίου 2015

Χριστούγεννα! Ήρθαν; Ήρθαν!!!!

Δεκέμβριος... Ο μήνας που οδηγεί σ' ένα κατώφλι... αυτό, της νέας χρονιάς. Ο μήνας που δίνει το φιλί του αποχαιρετισμού στην χρονιά που φεύγει. 
Το 2015 ήταν κατά γενική ομολογία μια δύσκολη όσο και αλλόκοτη χρονιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Περιπέτειες, φουρτούνες, ζωές σε πόλεμο, τρομοκρατικές εξάρσεις, φτώχεια και κατήφεια. Το έχω πει και θα το πω και πάλι.... Με πονάει που μας έκλεψαν το χαμόγελο... 
Προχθές περπατούσα στην Αθήνα με τον Γιώργο. Κάτι μου είπε και γέλασα. Μέτρησα τέσσερα ζευγάρια μάτια που με κοίταξαν με περιέργεια.... Σαν να ρωτούσαν: "Τρελή είναι αυτή;"
Και ομολογώ ότι είναι στιγμές που με παρασύρει το  γενικότερο κλίμα. Που δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου.  Που νιώθω ότι ένα χαμόγελο είναι  βαρύ και δεν μπορώ ν' ανασηκώσω καν τα χείλη μου... 
Και τότε (ευτυχώς) μπαίνει  μπροστά ο προσωπικός μου μηχανισμός της άμυνας-επανάστασης. Τρέχω και κλείνω την τηλεόραση όταν έχει ειδήσεις. Κάθομαι και σκέφτομαι όλα εκείνα για τα οποία έχω υποχρέωση να λέω: Δόξα τον Θεό! Την υγεία της οικογένειάς μου. Τα παιδιά μου που είναι γερά και ζουν με καλούς συντρόφους. Την αγάπη των δικών μου ανθρώπων. Δεν ξεχνώ τι γίνεται γύρω μου, αλλά έχω από κάπου να κρατηθώ. Δεν γίνομαι χαζοχαρούμενη, αλλά προσπαθώ με κάθε τρόπο να στηριχθώ για να στηρίξω...

Την Κυριακή που μας πέρασε, κατάλαβα για μια ακόμα φορά ότι δεν έχω δικαίωμα να νιώθω ούτε για μια στιγμή κατηφής. Μαζεύτηκαν τα παιδιά στο σπίτι, όπως κάθε χρόνο. Ακόμα και φίλοι των παιδιών και στολίσαμε το δέντρο που γύρω του θα μαζευτούμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Και το χαμόγελο έβγαινε αβίαστα μαζί με γέλια.
Ναι, ξέρω, ότι δεν μπορείς να είσαι απόλυτα ευτυχισμένος όταν γύρω σου όλα καταρρέουν, αλλά  είμαι αποφασισμένη να κλείσω απέξω αυτές τις μέρες όλα όσα πονάνε. Έχω ανάγκη να... γεμίσω μπαταρίες που λέω συχνά. Θέλω το αντίδοτο της χαράς για την πικρία που νιώθω για όσα συμβαίνουν. 
Το σπίτι θα γεμίσει κόσμο και κυρίως νέα παιδιά που θέλεις δεν θέλεις σε κάνουν να χαμογελάς. Ανάμεσα στους καλεσμένους και μια νέα κοπέλα, νιόπαντρη και έγκυος στο πρώτο της παιδί. Αυτό κι αν είναι ένεση αισιοδοξίας! Και από κοντά οι κουμπάροι της κόρης μου από την Θεσσαλονίκη, μαζί με το τρίχρονο κοριτσάκι τους, την βαφτιστήρα μας. Και όταν έχεις κοντά σου την ίδια την αθωότητα, μόνο να χαμογελάς μπορείς. 
Ίσως τελικά αυτό να είναι το μυστικό... Να έχεις πάντα γύρω σου νέους ανθρώπους που ακόμα και μέσα στις δύσκολες εποχές που ζούμε και που έχουν βάλει στο στόχαστρο τα όνειρα των νέων, εκείνοι μπορούν ακόμα να χαμογελούν γιατί ελπίζουν....
Κλείνοντας αυτή την ανάρτηση που διαβάζοντάς την μου θύμισε το ημερολόγιο που έγραφα στα νιάτα μου, νιώθω την ανάγκη να σας ζητήσω κάτι μικρό....
Ας ψάξουμε όλοι μας αυτές τις μέρες, τις αιτίες που έχουμε για να είμαστε ευχαριστημένοι.... (Αθάνατη Πολυάννα!) Ας προσπαθήσουμε να χαμογελάσουμε πλατιά, σε μια προσπάθεια να ξορκίσουμε το κακό... Ας έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους που αγαπάμε... Δεν ξέρουμε τι φέρνει μαζί του το 2016.... Ας είμαστε....οπλισμένοι με θετική ενέργεια για να το αντιμετωπίσουμε! 


Καλές γιορτές αγαπημένοι μου! 

Καλά Χριστούγεννα και το 2016, ας φέρει μαζί του καλοτυχία, ειρήνη και αιτίες για να χαμογελάμε!  





8 σχόλια:

  1. Καλημέρα, καλό μήνα και καλές γιορτές!
    Εύχομαι ότι καλύτερο τόσο για εσένα όσο και για την οικογένειά σου και τους ανθρώπους που αγαπάς!
    Μη χάσεις ποτέ το χαμόγελο και την ελπίδα σου!
    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Λένα μου
    Εμένα μου έφερε απίστευτη ευτυχία ο γιός μου, ο οποίος γίνεται 18 μηνών σε δέκα μέρες. Η χαρά που φαίνεται στα μάτια του όταν ανάβω τα φωτάκια στο δέντρο, ο τρόπος που λέει μαμά και μπαμπάκα, η μανία του με την καθαριότητα, ο τρόπος που χορεύει, η χαρά που κάνει όταν τον τρομάζουμε! Συγκινούμαι ακόμα και που τον σκέφτομαι. Χαίρομαι γιατί νιώθω ξανά παιδί, χαίρομαι γιατί τώρα πραγματικά είμαι παιδί χωρίς να νιώθω το πνίξιμο που έζησα στα παιδικά μου χρόνια λόγω του διαζυγίου των γονιών μου.

    Εύχομαι να νιώθει όλος ο κόσμος αυτή τη χαρά. Να είναι όλοι χαρούμενοι και να έχουμε πάντα στην άκρη του μυαλού μας ένα κομματάκι αισιοδοξίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτή η ανάρτηση με έκανε να χαμογελάσω... Δίπλα στο δέντρο τα φετινά χριστούγεννα μαζί με τη Κλαίλια <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Περασα μετα απο πολυ καιρο για να σου ευχηθω Υγεια πανω απ ολα και να χαμογελας!!!!
    Εύχομαι η μαγεία των Χριστουγέννων να μας αγγίξει όλους και να μας δώσει το χαμόγελο και καθετι που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι στη δύσκολη καθημερινότητα αυτής της εποχής.
    ˛.°★。˛ΟΜΟΡΦΑ ��˛ ΜΑΓΙΚΑ ��˛ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ°.★* *
    ˛°_██_*。*./ \ .˛* .˛.*.★* *★ 。**
    ˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.* ~`˛_Π_____. * ˛*
    .°( . • . ) ˛°./• '♫ ' •\.˛*../______/~\*.
    *(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.|田田 |門|╬╬╬-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
    Οι εκδόσεις ΤΟΠΟΣ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλιου του Μιχάλη Κατσαρού ΜΕΙΖΟΝΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ, την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018,ωρα 8.00, στο POLIS ART CAFÉ, Πεσμαζόγλου 5 και Σταδίου, Τηλ.210-3245988
    _____________________________________________________________________
    Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 20 χρόνων από το θάνατο του ελευθεριακού ποιητή Μιχάλη Κατσαρού, οι εκδόσεις ΤΟΠΟΣ προχώρησαν στην έκδοση του βιβλίου «ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, ΜΕΙΖΟΝΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ» .Το βιβλίο αυτό, σε επιμέλεια Άρη Μαραγκόπουλου, περιλαμβάνει όλο το έργο της πρώτης συγγραφικής περιόδου του ποιητή, δηλαδή τις συλλογές ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, ΟΡΟΠΕΔΙΟ και ΚΑΤΑ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ καθώς και για πρώτη φορά ΑΝΕΚΔΟΤΑ, ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΚΑΙ ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΑ ποιήματα από την ίδια εποχή, δηλαδή από τα χρόνια της Απελευθέρωσης, των Δεκεμβριανών και των κατοπινών χρόνων, μέχρι και το 1957.
    Στο πρώτο μέρος του μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει ποιήματα διάσημα όπως τη Διαθήκη με το Αντισταθείτε και το «Ελευθερία Ανάπηρη πάλι σου τάζουν» ή το «Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία». Το δεύτερο μέρος του τόμου, έχει άγνωστα ποιήματα, με την ίδια θεματολογία αλλά και παλιότερα , των ηρωικών εποχών, όπως αυτό, γραμμένο για (κι επάνω στα ) οδοφράγματα των Δεκεμβριανών:
    Έφοδος
    Δέσαμε την καρδιά μας στο οδόφραγμα.
    Κι η σιωπή της νύχτας λαγοκοιμότανε.

    Μετρήσαμε τα δένδρα τ’ ασάλευτα
    στην ατέλειωτη λεωφόρο.

    Κι άχνιζεν η ανάσα μας προσμένοντας
    έσταζε το μολύβι απ’ την καρδιά μας
    κι ακούγαμε τελεύοντας τον ήχο του στην άσφαλτο.

    Κι όπου τα ξημερώματα λύθηκαν τ’ αγριοπούλια
    που προσμένανε το μήνυμα της έφοδος.

    Χτύπησαν τις φτερούγες αλαλάζοντας
    στη φωτεινή γραμμή χωρίς θάνατο

    Πήρανε την κορφή τ’ Ολύμπου την ασάλευτη
    και παίξανε στη μάχη το τραγούδι.

    Και προσπεράσαμε τα πεθαμένα δέντρα που δεν έγνεφαν

    Και προσπεράσαμε τα μολυβένια στρατιωτάκια
    π’ απορήσανε για τον άνεμο.

    Έσκαζε ο ήλιος στήνοντας το λάβαρό μας
    δύο τετράγωνα πιο μπρος από τα χτες...
    …………………………………………………………………………………
    Ή όπως αυτό, που το έγραψε σένα πακέτο από τσιγάρα αμέσως μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη και του Πλουμπίδη:


    Με το λάβαρό σου
    Με το λάβαρό σου
    το κοντάρι σπασμένο
    προσπαθείς ν’ ανεβείς τα σκαλιά.

    Τα πλήθη κάτω–
    κάτω από σε
    λουφασμένα στον ίσκιο
    ή καθισμένα αδιάφορα σε μια πέτρα
    σκύβουν όλο και σκύβουν
    κι άξαφνα ανάβουν οι πυρκαγιές
    –η δικιά σου φωτιά
    του ανθρώπου με το γαρίφαλο
    και του άλλου.

    Κι άξαφνα
    ακούγεται μια φωνή
    κι ύστερα πάλι σωπαίνουν
    κι εσύ στα σκαλιά
    εσύ τη σημαία κυματίζεις για λίγο.

    Μετά περνάνε καμιόνια
    αυτοκίνητα, υπηρεσιακά έγγραφα,
    πυροβολικό, στρατιώτες,
    περνάνε εργάτες που έχασαν
    το σαββατόβραδο
    κι άλλα σπουδαία.
    Σε περιμένω.

    Και αυτό, για τους μεγάλους «Ηγέτες» :

    Στην όρχηση
    Στους ήχους
    Στα κρουστά
    Πρώτος ο Μάγος Ισκαβάντι.
    Τέλειος εις όλα.
    Εις την φρουράν
    Εις το μαστίγιον
    Υψούτο με το τραχύ βλέμμα του
    Ως τίγρης πάνω από τα πλήθη του λαού Γιαμά – Σι – Εν.
    Παράδειγμα προς νέους
    Σε χίλιους αιώνας εις όλην την Ασίαν.

    Μόνον Που έπασχε από νόσον άγνωστον των οφθαλμών
    Κανείς όμως δεν το γνώριζεν

    Κι έτσι ευτυχούσε

    ΑπάντησηΔιαγραφή