Είμαι έξαλλη! Το εννοώ! Αυτό δεν ήταν βιβλίο, ήταν τεστ αντοχής για γερά νεύρα! Ο Μαμαλούκας πάλι μου την έφερε, πιο «ύπουλα» από κάθε άλλη φορά! Το τελευταίο του βιβλίο, «Η μοναξιά της ασφάλτου» που μόλις τελείωσα, κατάφερε (τι πρωτότυπο!) να με συγκλονίσει!
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Η υπόθεση με λίγα λόγια; Δεν είναι εύκολη….
Παρακολουθούμε ουσιαστικά τη ζωή τεσσάρων ανθρώπων:
Ο Τσίκης, διεφθαρμένος αστυνομικός από αυτούς που σίγουρα υπάρχουν αλλά δεν θα θέλαμε ποτέ να συναντήσουμε…. Χωμένος όπου υπάρχει παρανομία, χρηματισμός, προστασία σε ύποπτα μαγαζιά και χρήστης κοκαΐνης. Ένας άνθρωπος που άγνωστο ποια στιγμή της ζωής του, έχασε την ανθρώπινη υπόστασή του και μετατράπηκε σε κτήνος.
Ο Πετράρχης, παρανοϊκός δολοφόνος, αναζητά την χαμένη του μητέρα σε κάθε μελαχρινή και όμορφη γυναίκα που σκοτώνει. Πάθος του τα σπάνια και πανάκριβα αυτοκίνητα.
Ο Αμίρ, μετανάστης , ένας άνθρωπος κουρέλι, από αυτούς που περνούν δίπλα μας κατά εκατοντάδες πια και ούτε τους προσέχουμε, εκτός βέβαια από τις στιγμές που προσβάλλουν την αισθητική μας, ρακένδυτοι και βρώμικοι. Έρχεται στην Ελλάδα, λαθρομετανάστης με τον γιο του τον Σαχ, αναζητώντας ένα αύριο και χάνει το σήμερα μαζί με τον γιο του. Ο Τσικης τον χτυπάει με το αυτοκίνητό του για να «σπάσει πλάκα».
Η Δέσποινα, μια κοπέλα που θα την κυνηγάει πάντα ο εφιάλτης… Όταν ήταν μικρή της ανέθεσαν την προσοχή του μικρότερου αδελφού της και όταν εκείνος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, χάθηκε και η ζωή της. Είναι εκείνη που κρατάει το μωρό του Τσίκη και της Στέλλας. Της Στέλλας που είναι ολόιδια με την Λάουρα, την μητέρα του Πετράρχη.
Κοινός δρόμος για όλους αυτούς η άσφαλτος. Αυτή θα τους ενώσει, αυτή θα τους τιμωρήσει, αυτή θ’ αφήσει το σημάδι της στις ζωές τους…. Αυτή είναι που θα οδηγήσει τα βήματα όλων των ηρώων να συναντηθούν με απρόβλεπτες συνέπειες….
Όπως είπα και στην αρχή, ο Δημήτριος, πάλι κατάφερε να κλείσω το βιβλίο και να έχω ανάμικτα συναισθήματα. Από την μια, να είμαι έξαλλη για όσα μου προκάλεσε με το βιβλίο του και από την άλλη να τον συγχαρώ που καταφέρνει να κατεβαίνει στα πιο απύθμενα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, της άρρωστης ανθρώπινης ψυχής, αυτής που πριν βασανίσει, έχει βασανιστεί απάνθρωπα.
Το μυθιστόρημα του, αυτή τη φορά από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, βαδίζει πάλι στο νουάρ, είναι απίστευτα σκληρό, απεικονίζει όμως μια πραγματικότητα που υπάρχει δίπλα μας. Απειλητική, αλλά υπαρκτή.
Η εμμονή με τα παλιά και ακριβά αυτοκίνητα συνεχίζεται βεβαίως∙ λάτρης του είδους ο συγγραφέας, οι λεπτομέρειες φανερώνουν άνθρωπο που ασχολείται και ενημερώνεται.
Από τα πολύ δυνατά μυθιστορήματα, η αγωνία συντροφεύει τον αναγνώστη από τις πρώτες σχεδόν σελίδες και δεν είναι λίγες οι φορές που εγώ προσωπικά, ένιωσα το στομάχι μου να σφίγγεται… Για τους λάτρεις του είδους: Διαβάστε το! Για τους υπόλοιπους: Διαβάστε το! (θα σας κάνει λάτρεις του Μαμαλούκα!)
ΥΓ: Το βιβλίο έτσι όπως τελειώνει με μια ξαφνική «σύνδεση» με την Χαμένη βιβλιοθήκη του Δ. Μόστρα(το προηγούμενο βιβλίο του) και με το σημείωμα του επίλογου, κάνει φανερό ότι πρέπει να περιμένουμε την συνέχεια μιας τριλογίας ή τετραλογίας…. Δημήτριε αναμένουμε!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα όπου και κατοικεί. Είναι πτυχιούχος Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Lecce, Ιταλία. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα (που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο Όσο υπάρχει αλκοόλ…), Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού, Η απαγωγή του εκδότη και Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ-ΕΡΤ 2007. Συμμετείχε στις συλλογές διηγημάτων Ελληνικά Εγκλήματα και Υπόγειες Ιστορίες.Η μοναξιά της ασφάλτου είναι το πέμπτο του μυθιστόρημα.
Αυτό που δεν γράφει το βιογραφικό του: Είναι ένας γλυκός και πολύ ευγενικός άνθρωπος, με χιούμορ εξαιρετικής ποιότητος και ήθος! Το έχω μάλιστα ξαναπεί, οτι το παρουσιαστικό του δεν συνάδει με την...διαστροφή που κρύβουν τα βιβλία του αλλά αυτή είναι η...μαγεία Μαμαλούκα! Δηλώνω φανατική του αναγνώστρια!
Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://mamaloukas.blogspot.com/
