Το πιο ωραίο δώρο για σήμερα!!!!!!

Το έχω πει πολλές φορές... Δεν ξέρω πώς περνούν τα χρόνια. Ακόμα αναρωτιέμαι αν κάποιος έκανε λάθος και μου χρέωσε στα καλά καθούμενα 46 χρόνια ζωής!!!!!  Βλέπω τα παιδιά μου όμως και καταλαβαίνω που πήγαν τα χρόνια μου! Έπειτα είναι και όλα τα μηνύματα στο fb που ξεχειλίζουν αγάπη και ευχές.... πολλές ευχές... όμορφες, πρωτότυπες αλλά κυρίως γεμάτες καρδιά!Δεν έχω λόγια, η χαρά ξεχειλίζει που με θυμηθήκατε, που η αγάπη σας είναι ο μανδύας μου, η ασπίδα μου, η δύναμή μου! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!

Και....

Κοιτάξτε τώρα τι ήρθε σήμερα!

Το πρώτο αντίτυπο του τσιγάρου με αφιέρωση (πολύ συγκινητική) άπό τον εκδότη μου κύριο Θάνο Ψυχογιό! Ακριβώς όπως και πέρσι είχε έρθει ο Έρωτας, δώρο το πρώτο αντίτυπο για τα γενέθλιά μου! Το κοιτάζω και δεν το χορταίνω!

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους και η αυριανή Πρωτομαγιά που σηματοδοτεί τον ερχομό της άνοιξης, ας φέρει επιτέλους και λίγη γαλήνη στα μυαλά και στις ψυχές μας, ας παραμερίσει την παγωνιά όχι  του χειμώνα, αλλά  αυτής της κατάστασης που ταλανίζει την χώρα μας....

ΔΕΒΘ μέχρι τέλους!

Αν νομισατε οτι ξεμπέρδεψα με την Ξάνθη...λυπάμαι. Την επόμενη μέρα (Παρασκευή) πήραμε πάλι το αυτοκίνητο, γιατί αυτή τη φορά σειρά είχε το 2ο Λύκειο Ξάνθης με το οποίο ατυχείς συγκυρίες, είχαν αναβάλει αρκετές φορές την παρουσία μου εκεί. Με περίμενε η κυρία Στεφανίδου , η οποία ήταν υπέυθυνη γι αυτό το πρόγραμμα και πάρα πολλά παιδιά από τις τρεις τάξεις του Λυκείου, παρ' όλο που η τρίτη Λυκείου υποτίθεται οτι θ' απουσίαζε λόγο προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές. Τα παιδιά όμως, έκαναν ένα διάλειμμα και μου έδωσαν την χαρά της παρουσίας τους. Είχαν διαβάσει όλα τα βιβλία μου και το καθένα είχε έτοιμες τις ερωτήσεις που θα μου έκανε. Στους τοίχους σε κολλάζ, οτι με αφορούσε, από συνεντεύξεις μέχρι φωτογραφίες από το διαδίκτυο και τα περιοδικά. Αν δεν με πίεζε ο χρόνος λόγο της έκθεσης, ίσως να ήμουν ακόμα εκεί και να συζητούσαμε, με το ζόρι έφυγα μετά από δύο και πλέον ώρες συζήτησης!

Η συζήτηση σε πλήρη εξέλιξη!

Οι απορίες των παιδιών αφορούσαν όχι μόνο το περιεχόμενο των βιβλίων μου, αλλά γενικότερα τους τρόπους που ένα βιβλίο εκδίδεται, την διαδρομή που διανύει από τα χέρια του συγγραφέα μέχρι τον εκδότη και από εκεί στο κοινό.

Φυσικά ακολούθησε η διαδικασία υπογραφής κάποιων βιβλίων μου και.... κουβεντούλα κατ' ιδίαν με κάποιες κοπέλες!

Γεμάτη και εκείνη η μέρα που συνεχίστηκε στην έκθεση....

Από δω και πέρα οι μνήμες μπερδεύονται επικίνδυνα... Όταν μπαίνεις σε μια έκθεση το πρώτο που χάνεις είναι η  αίσθηση του χρόνου. Δεν ξέρεις αν είναι μέρα ή νύχτα, αν έξω βρέχει ή έχει ήλιο. Η συγκεκριμένη είχε και ένα πρόβλημα με την ζέστη που τσάκισε τα νεύρα και των πιο ψύχραιμων κι εγώ δεν είμαι από αυτούς! επίσης δεν θα έλεγα οτι έμοιαζε με την περσινή και σ' αυτό δεν ξέρω τι έφταιξε, αλλά διαπίστωσα οτι και ο κόσμος ήταν σημαντικά λιγότερος και συγγραφείς έλειπαν που περίμενα να δω και βιβλιοκριτικοί δεν ήρθαν και γενικά η αίσθηση ήταν κοινή και μιλούσε για ένα υποτονικό κλίμα.... Φυσικά φέτος η έκθεση πραγματοποιήθηκε ένα μήνα νωρίτερα για να μην πέσει πάνω σε εξεταστικές, εξετάσεις και....βόλτες στην παραλία, αλλά μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα έφερε. Ίσως έφταιξε η λιτότητα και η έλλειψη διαφήμισης, ίσως η μεγάλη γιορτή της Παρασκευής και ο μεγάλος ποδοσφαιρικός αγώνας του Σαββάτου, πάντως η γεύση δεν ήταν η ίδια...

Πάντως στο δικό μας περίπτερο, των εκδόσεων Ψυχογιός, οι συγγραφείς έδωσαν δυναμικό παρόν σε καθημερινή βάση....

Για του λόγου το αληθές.....

από αριστερά: Σόφη Θεοδωρίδου, Έλενα Αρτζανίδου, Σοφία Βόϊκου, Γιώτα Φώτου, Μαρία Τζιρίτα, Πένυ Παπαδάκη και όρθια η αφεντιά μου. Εκτός από τις ... εμφανιζόμενες, παρόν και ο κ. Πολυράκης σε καθημερινή βάση στην έκθεση για να συνομιλεί με το αναγνωστικό κοινό. Λίγο πριν, είχε φύγει η Πασχαλία Τραυλού που ήρθε για να παρουσιάσει το βιβλίο της Σ. Θεοδωρίδου Η νύφη φορούσε μαύρα, ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου και ο Νίκος Πιλάβιος που στην παιδική γωνιά παρουσίασε τον Παραμυθά του....

Να και η φωτογραφία από την παρουσιάση της Νύφης, ενός εκπληκτικού βιβλίου για το οποιο επιφυλλάσσομαι για εκτεταμένη ανάρτηση!

Φυσικά ακολούθησαν και άλλες παρουσιάσεις όπως της Μαρίας Τζιρίτα και του νέου βιβλίου της Αν δεν υπήρχε αύριο και της Πένυς Παπαδάκη με το βιβλίο της Παιχνίδια ζωής.

Αν δεν υπήρχε αύριο....













Παιχνίδια ζωής....

Με τον Δημήτρη Μουρατίδη, από το κανάλι Πανόραμα και την εκπομπή Σελιδοδείκτης. Μια πολύ όμορφη συνέντευξη που αποδεικνύει πόσο εποικοδομητικά μιλάς μ' έναν δημοσιογράφο, όταν ξέρει άριστα το θέμα του....

Λάζαρος και Μάκης! Δύο από τα επτά αστέρια των εκδόσεων Ψυχογιός στο τμήμα πωλήσεων που αποδεικνλυουν αυτό που πιστεύω: Τίποτα τυχαίο.....

Στις εκδόσεις Ψυχογιός η επιτυχία είναι προσωπική υπόθεση όλων και όχι ατομική....

Με την λατρεμένη μου Κατερίνα Μαγουνάκη. Από μια μοναδική και ανεπανάληπτη συνέντευξη ξεκίνησαν όλα, σε μια μεγάλη αγάπη κατέληξαν....

Φυσικά στο περίπτερο επί καθημερινής βάσεων και η Υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων κ. Πόπη Γαλάτουλα μαζί με την βοηθό της Ελένη Βαζούρα, η Υπεύθυνη Marketing κ. Κλειώ Ζαχαριάδη, η νέα μας υπεύθυνη πωλήσεων κυρία Ευγενία Σουρλαντζή, (που δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη) και επιπλέον το νέο αίμα των εκδόσεων. Χάρης και Νίκος Ψυχογιός που ο εκδότης μου έχει κάθε λόγο να καμαρώνει για τους άξιους συνεχιστές του έργου του, όταν έρθει η ώρα (αργεί πολύ ακόμα) να παραδώσει στα χέρια τους το τιμόνι.

Η 7η ΔΕΒΘ τελείωσε. Ότι γεύση κι αν άφησε, εγώ εύχομαι ο θεσμός αυτός να συνεχιστεί και κυρίως να δυναμώσει. Κάθε τι που γίνεται για το βιβλίο, έχει την ανάγκη στήριξης όλων μας.... Και του χρόνου!

Διεθνής έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Ημέρα 1η! (Λύκειο Αβδήρων)

Είναι αδύνατον να σας τα πω μαζεμένα! Θα χρειαζόμουν μια γιγιαντιαία ανάρτηση! Θα τα πω λοιπόν με την σειρά για να σας δείξω και τις φωτογραφίες που τράβηξα, όπως σας υποσχέθηκα πριν φύγω!

Κατ΄αρχήν την Πέμπτη το πρωί και πριν την έναρξη της έκθεσης, ήμουν καλεσμένη στο Λύκειο Αβδήρων, έξω από την Ξάνθη. Ξεκίνησα λοιπόν πρωί από Θεσσαλονίκη  για να είμαι στην ώρα μου κοντά στα παιδιά που με περίμεναν. Εγώ δεν περίμενα αυτό που είχαν ετοιμάσει! Στην βιβλιοθήκη τους ένα κουτί, τεράστιο και εντυπωσιακό, στολισμένο με κολάζ από ζευγάρια που χορεύουν.... Βαλς!

Το κουτί! Πίσω του καμαρώνουν και με το δίκιο τους, τα κορίτσια της ομάδας που το δημιούργησαν!

Εκτός από τις δίδυμες, Ελένη και Μαρία Ξανθοπούλου, η Αθανασία Γαβριηλίδου, η Αγγέλα Μαλαιμέρη και η Ευγενία Καραπάντζιου.

Ο Σάκης Μουχάκης έγραψε πρωτότυπη μουσική για το Βαλς και ο Γιώργος Κίσσας έδωσε την ονομασία σε όλο το πρόγραμμα.

Υπεύθυνες καθηγήτριες οι κυρίες: Μαρία Ανυφαντή και Ρούλα Καραγκιουρλή!

Τα παιδιά έβγαλαν απίστευτη δουλειά μ' ένα μεράκι που δεν το συναντάς πουθενά! Πάμε τώρα ν' ανοίξουμε το κουτί!

Μέσα ήταν χωρισμένο σε 12 δωμάτια.... Όσοι και οι μήνες που έζησαν μαζί οι  ήρωες του Βαλς.... 

Το τρακάρισμα και η γνωριμία....

Κάθε γωνιά αυτού του δωματίου δείχνει το χώρο του κάθε ήρωα, τα ενδιαφέροντά του...

  

Το δωμάτιο που έφτιαξε ο Κωστής για την κόρη του στο νέο του σπίτι....

Η παραλία που βρέθηκε η Μαρίνα όταν έμαθε την οικονομική της καταστροφή. Προσέξτε τα κομμένα χαρτονομίσματα πάνω στα βότσαλα!

Η απομάκρυνσή της από το πλουσιόσπιτο που φαίνεται στην φωτογραφία. Αυτό που δεν φαίνεται είναι η φωτογραφία στον απέναντι "τοίχο" που δείχνει μια ...λαϊκή πολυκατοικία!

Εδώ η φαντασία των παιδιών οργίασε! Ναύπλιο. το χαρτάκι με το τηλέφωνο της άλλης, που έκανε την Ναταλία να ζηλέψει και να συνειδητοποιήσει τα αισθήματά της για τον Κωστή και από την άλλη, το κοχύλι στην συνάντηση Μαρίνας Φίλιππου το ίδιο εκείνο βράδυ...

Η συνάντηση Μαρίνας και Νικήτα στο βιβλιοπωλείο, όπου εκείνος κρίνει την ατημέλητη εμφάνισή της και τα περίεργα και αφρόντιστα ρούχα της....

Οι εξετάσεις της Ελπίδας και η διάγνωση....

Το γραφείο του Κωστή όπου ο Φίλιππος μαθαίνει όλη την αλήθεια για την Μαρίνα, αλλά και την εγκυμοσύνη της...

Παραμονές Χριστουγέννων, ο Κωστής βλέπει την Ναταλία να ψωνίζει με το μπλε της αδιάβροχο κάτω από καταρρακτώδη βροχή... Επιτέλους μιλάει η καρδιά...

Το μωρό της  Μαρίνας επιτέλους έρχεται και γεμίζει χαρά την παρέα... Μια μεγάλη χαρά πριν την μεγάλη λύπη...

Το γράμμα της Ελπίδας, το κλειδί του σπιτιού της.... Το τέλος....

Και για το τέλος...... Τα αγόρια είχαν φτιάξει κέικ σοκολάτας, επειδή ο Κωστής έπρεπε να μάθει να φτιάχνει για την κόρη του....

Και τι να πω εγώ μετά από όλα αυτά; Πόσα συγχαρητήρια να πω σε παιδιά και καθηγήτριες;

Αναμνηστική φωτογραφία με τις κυρίες Ανυφαντή και Καραγκιουρλή.

Υπογραφές.....

Έφυγα παίρνοντας μαζί μου εκτός από πολλά κομμάτια από όλα τα κέικ, την γλύκα αυτών των παιδιών, που μ' έκαναν να αισθανθώ τόσο όμορφα, που είχαν δουλέψει τόσο πολύ, μήνες ολόκληρους....

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονικης!

     Επιτέλους! Ήρθε και φέτος η ώρα για να βρεθώ στην Θεσσαλονίκη!

Σαν παιδί που το άφησαν ελεύθερο σ’ ένα κατάστημα παιχνιδιών αισθάνομαι κάθε φορά! Σαν λιχούδικο μικρό, σ’ ένα ζαχαροπλαστείο γεμάτο βουνά καραμέλες και σοκολάτες! Όπου κι αν γυρίσω το μάτι μου βιβλία, συγγραφείς, φίλοι και αναγνώστες! Παρουσιάσεις, νέα βιβλία, συζητήσεις από ομότεχνους, αναφορά σε νέα και παλιά αγαπημένα αναγνώσματα. Μια γλυκιά ατμόσφαιρα για το βιβλίο, τον καλύτερο σύντροφο των μοναχικών μας στιγμών, το πιο γερό σκαρί για τα ταξίδια της ψυχής μας. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Φέτος τιμώμενη χώρα η Κίνα και θέμα της έκθεσης «Η αρχαιότητα και εμείς».

Στο περίπτερο 15, στο stand 37, βρίσκονται οι εκδόσεις Ψυχογιός κι εκεί θα βρισκόμαστε: Ο Γιώργος Πολυράκης, η Πασχαλία Τραυλού, ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου, η Μαρία Τζιρίτα, η Πένυ Παπαδάκη, η Σόφη Θεοδωρίδου, η Σοφία Βόικου, ο αγαπημένος Παραμυθάς Νίκος Πιλάβιος και εγώ. Ελπίζω να δω και την Γιώτα Φώτου, να κάνει κι εκείνη την βόλτα της και να τα πούμε!

Αν είστε από την Θεσσαλονίκη ή σκοπεύετε να επισκεφθείτε την έκθεση έτσι κι αλλιώς, ενημερωθείτε για το πρόγραμμα εκδηλώσεων στο:

 http://www.thessalonikibookfair.com/. 

ΥΓ: Εννοείται οτι η επόμενη ανάρτηση θα είναι για την έκθεση με πολλές πολλές φωτογραφίες!

Αν δεν υπήρχε αύριο.... της Μαρίας Τζιρίτα (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Τώρα ξέρω τι θα πείτε! "Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου...." Το συγκεκριμένο όμως βιβλίο το παρουσιάζω στην ΔΕΒΘ το προσεχές Σάββατο και γι αυτό προηγήθηκε από άλλα που είναι προς ανάγνωση και δεν ανήκουν στις εκδόσεις Ψυχογιός! Για όλους εσάς λοιπόν που δεν θα είστε μαζί μας, η παρουσίαση, όπως περίπου έχει διαμορφωθεί:

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Στο γραφείο του διευθυντού μιας τράπεζας, συναντιούνται το πρωί της 1ης Απριλίου 2009, τέσσερις άνθρωποι. Ο Μιχάλης, διευθυντής του καταστήματος, ο Γιάννης Αλεξίου πελάτης από τους πιο καλούς, η Μαριλένα ταμίας και η Κατερίνα υπάλληλος γενικών καθηκόντων. Απρόκλητα και απροσδόκητα στο γραφείο εισβάλει κάποιος Κυριακού με περίεργη εμφάνιση και αλλόκοτα ρούχα. Πριν προλάβει κανείς να πει ή να κάνει οτιδήποτε, μια τρομερή έκρηξη και όλα πνίγονται στον καπνό και στα ερείπια. Οι πέντε άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι και σίγουροι ότι θα πεθάνουν, παρ’ όλο που κανείς τους δεν είναι σοβαρά τραυματισμένος πλην του Κυριακού που καταλαβαίνοντας το τέλος του, τους αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό. Είναι επιστήμονας και γνωρίζει ότι σε 16 μήνες από εκείνη την ημέρα, ο πλανήτης Λεβιάθαν θα κτυπήσει τη γη επιφέροντας την ολοκληρωτική της καταστροφή. Τους συμβουλεύει πριν πεθάνει, να κάνουν μέσα στους επόμενους μήνες όσα δεν πρόλαβαν να κάνουν και το κυριότερο να μην αποκαλύψουν σε κανέναν το μυστικό γιατί κινδυνεύουν να δολοφονηθούν από εκείνους που δεν θέλουν να διαρρεύσει το μυστικό. Όταν οι τέσσερις άνθρωποι απεγκλωβίζονται πρέπει να συνεχίσουν την ζωή τους γνωρίζοντας και αμφιβάλλοντας ταυτόχρονα, αν όσα άκουσαν ήταν λόγια ενός παράφρονα.

Η Κατερίνα είναι πρόσφατα χωρισμένη και μητέρα δύο παιδιών. Το διαζύγιο είναι το όπλο με το οποίο νομίζει ότι κρατάει τον πρώην σύζυγό της και δεν συνειδητοποιεί ότι τελικά έχει στραφεί εναντίον της, αφού την εμποδίζει να προχωρήσει τη ζωή της, να βρει τις ισορροπίες της και επιδεινώνει τη σχέση με τα παιδιά της.

Ο Γιάννης Αλεξίου είναι ένας άντρας γοητευτικός, αλλά χαμένος σε μια ανούσια ζωή γεμάτη αδιάφορες γυναίκες και δεν συνειδητοποιεί το βαθύ τραύμα που του άφησε η εγκατάλειψή του από την μητέρα του όταν ήταν παιδί.

Ο Μιχάλης, είναι ένας άντρας που μόλις έχει μάθει ότι πάσχει από καρκίνο και το κρύβει τόσο από την γυναίκα του που λατρεύει, όσο και από την κόρη του, που η επανάστασή της στην εφηβεία τον έχει κάνει να την διώξει και να έχει απομακρυνθεί από κοντά της.

Η τέταρτη της παράξενης παρέας η Μαριλένα, είναι μια νέα κοπέλα 22 χρόνων που η μικρή ζωή της δεν κρύβει μυστικά, ούτε πληγές, μόνο την επιθυμία να παντρευτεί κάποιον που να της εξασφαλίσει μια άνετη ζωή. Και οι τέσσερις δεν θα είναι ποτέ ίδιοι μετά την αποκάλυψη εκείνης της τρομερής στιγμής μετά την έκρηξη από τον Κυριακού.

Κι ενώ όλοι αρνούνται να πιστέψουν, τους είναι πιο εύκολο να αποδώσουν στην παράνοια τα λόγια του άντρα, κάποια σημάδια, θα τους κάνουν να πεισθούν για την αλήθεια των λόγων του και τότε όλα ανατρέπονται.

Επαναπροσδιορισμός ζωής και στόχων είναι ο ορισμός όσων μυστικών διεργασιών συμβαίνουν μέσα τους και τους οδηγούν σε μια τεράστια αλλαγή. Η επίγνωση του οριστικού τέλους, επιδρά ανατρεπτικά σε όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή πρεσβεύουν. Ένα πανί μοιάζει να σκίζεται βίαια μπροστά από τα μάτια τους και είναι αυτό που τους εμπόδιζε να δουν τα πράγματα όπως ίσως θα έπρεπε να τα βλέπει όλος ο κόσμος για να γίνει καλύτερος.

Το βιβλίο μοιάζει να έχει στηθεί ολόκληρο γύρω από μια φράση του Τζιμ Μόρισον που υπάρχει στην πρώτη-πρώτη σελίδα του βιβλίου: «Όλοι μας την ζωή ιδρώνουμε και κάνουμε οικονομίες, έναν τάφο για να χτίσουμε που θα μας καταπιεί….»

Φυσικά η δική μου αφήγηση σταματά εδώ και σας βεβαιώ ότι όσα κι αν είπα δεν αποδίδουν στο ελάχιστο όσα το βιβλίο επιτυγχάνει να περάσει στον αναγνώστη, ούτε τις μυριάδες ανατροπές που ξαφνιάζουν και αυξάνουν προδευτικά την αγωνία για την εξέλιξη.

Όταν για καθέναν από εμάς δεν υπάρχει «αύριο» και το γνωρίζουμε, το «σήμερα» αποκτά μια νέα διάσταση, γίνεται πραγματικά πολύτιμο, ανεκτίμητο και αυτό είναι από τα κύρια μηνύματα του βιβλίου.

Είναι βασικό να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι δεν χρειάζεται να υποστούμε ένα μεγάλο σοκ για ν’ αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για το πόσο σύντομη τελικά είναι η ζωή μας. Αυτή η επίγνωση, θα μας έκανε όλους πολύ καλύτερους ανθρώπους και αυτό είναι που επιχειρεί η Μαρία να δώσει, μέσα από μια ιστορία καλογραμμένη και εξαιρετικά πρωτότυπη.

Το «Αν δεν υπήρχε αύριο» δεν είναι απλώς ένας τίτλος βιβλίου. Είναι αυτό που θα έπρεπε όλοι μας να σκεφτόμαστε και να πράττουμε σύμφωνα με αυτή την απλή φράση. Διαβάζοντας το βιβλίο, μου εδραιώθηκε αυτό που πιστεύω και εγώ. Η ζωή που ζούμε είναι μοναδική. Δεν είναι η…. πρόβα. Δεν έχουμε άλλη μια στην διάθεσή μας για να διορθώσουμε τα λάθη της προηγούμενης. Το μόνο που έχουμε στην διάθεσή μας είναι το υπέροχο σήμερα!

«Αν δεν υπήρχε αύριο» λοιπόν, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με την ίδια την συγγραφέα. Για την Μαρία Τζιρίτα, υπάρχει και αύριο και μεθαύριο και συνέχεια! Το γόνιμο μυαλό της και η συχνή παρουσία της στα εκδοτικά δρώμενα, είναι τα εχέγγυα για την επιτυχημένη συνέχειά της.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Μαρία Τζιρίτα, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, με αντικείμενο τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, το οποίο είναι εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία, και ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.

Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://mariatzirita.blogspot.com/

Παιχνίδια ζωής.... της Πένυς Παπαδάκη (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Ένα ακόμα βιβλίο για να το βάλετε στα υπόψιν...

Πριν από δύο χρόνια, ψάχνοντας κάτι για να διαβάσω στο βιβλιοπωλείο που συνήθως ψωνίζω, η βιβλιοπώλισσα που πρότεινε δύο βιβλία μιας συγγραφέως που δεν ήξερα. Το ένα είχε τίτλο «Αντίο φιλενάδα» και το άλλο «Το ζεϊμπέκικο της Κατίνας». Τα αγόρασα και τα δύο, κάτι στο οπισθόφυλλο με τράβηξε. Συναντήθηκα με μια γραφή γλυκιά και πικρή ταυτόχρονα, ταξίδεψα με συναισθήματα έντονα, βαθιά ανθρώπινα…. Στο παλιό μου blog είχα κάνει ανάρτηση και για τα δύο και είχα μιλήσει με τα καλύτερα λόγια. Όσοι μ' εμπιστεύθηκαν συμφώνησαν μαζί μου.... Η Πένυ φέτος πέρασε το κατώφλι των εκδόσεων Ψυχογιός και....

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η κεντρική ηρωίδα, η Νίκη, είναι μια γυναίκα σαν τις χιλιάδες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Η αγαπημένη της αδελφή, η Ελπίδα φεύγει νωρίς από την ζωή και όταν την χάνει, περνάει όλα τα στάδια της θλίψης, ακόμα και του θυμού πριν έρθει η αμφισβήτηση, ο αναπροσδιορισμός και του ίδιου της του εαυτού…… Θα βρεθεί πραγματικά σ’ έναν κυκεώνα, στην προσπάθειά της να βοηθήσει την ανθρώπινη δυστυχία γύρω της. Ξεκινάει από οικονομικούς μετανάστες για να έρθει σ’ επαφή με την έμφυτη αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων, να γνωρίσει μια άλλη πλευρά της ζωής. Όταν ο δήμος κάνει μια προσπάθεια με εθελοντές για φροντίδα ηλικιωμένων ατόμων, η Νίκη δηλώνει συμμετοχή και αρχίζει να γνωρίζει τον ογδοντάχρονο κύριο Λεωνίδα. Από την φροντίδα του σώματος, περνάει εύκολα στην φροντίδα της ψυχής, δεν είναι πια μια διεκπεραίωση, είναι ένας δεσμός που αναπτύσσεται, που ισχυροποιείται και η ηρωίδα βουτάει ξανά στα βαθιά νερά της ανθρώπινης ζωής. Η Ελπίδα δίπλα της, στην ψυχή και στην καρδιά της, να διδάσκει, να κοροϊδεύει, να υπάρχει… Όταν ο ηλικιωμένος άντρας φεύγει από την ζωή, η Νίκη θα τον κλάψει σαν δικό της άνθρωπο, αλλά η ανάγκη , εκείνο το ταξίδι της ψυχής της,  θα συνεχιστεί σ’ ένα ορφανοτροφείο. Νέες πληγές θ’ ανοίξουν και πριν προλάβει να δράσει, μια καινούρια θα έρθει να προστεθεί. Η φίλη της, για μια ακόμα φορά θα πέσει θύμα κακοποίησης από τον άντρα της και η Νίκη βρίσκεται δίπλα της, νομίζοντας ότι ήρθε το τέλος γι αυτή τη σχέση, ως όφειλε, αλλά η Έφη βαδίζει την πεπατημένη…. Η κακοποίηση των γυναικών πάντα, αιώνες τώρα, γίνεται κεκλεισμένων των θυρών…. Το θύμα γίνεται προστάτης του θύτη και η σιωπή καλύπτει όσα κανονικά θα έπρεπε να κάνουν εκκωφαντικό θόρυβο για να σταματήσουν.

Δίπλα στην Νίκη υπάρχει ο Γιώργος, ο άντρας της, που την αγαπάει με μια αγάπη δυνατή, ήρεμη, κατασταλαγμένη. Την βλέπει ν’ αλλάζει σιγά-σιγά, να γίνεται πιο δυνατή, να γεμίζει αυτοπεποίθηση, να είναι δοτική αλλά και απαιτητική. Αντιφάσεις που σμιλεύουν από την αρχή τον χαρακτήρα της γυναίκας που λατρεύει και είναι αποφασισμένος να την βοηθήσει να φτάσει στο τέρμα της διαδρομής που επέλεξε, στην προσπάθεια να βρει την δική της αλήθεια.

Η φίλη της Νίκης επανέρχεται στο προσκήνιο, αφού ο άντρας της θα δώσει την χαριστική βολή και την στέλνει στο νοσοκομείο βάναυσα κτυπημένη. Η Νίκη θα οικειοποιηθεί αυτόν τον πόλεμο για να σώσει την φίλη της, να την βοηθήσει όπως δεν μπόρεσε ποτέ να σώσει την ίδια της την αδελφή, όταν πέρασε από τα ίδια μονοπάτια… Ο Γιώργος θ’ αρχίσει για πρώτη φορά ν’ ανησυχεί γι αυτή της την μεταστροφή, γι αυτό το πάθος με το οποίο κάνει δικές της όλες τις μάχες…. Ακόμα και τα δύο της παιδιά αρχίζουν να διαμαρτύρονται για την αλλαγή της, αλλά η Νίκη έχει πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει και μια μεγάλη πρόκληση θα έρθει να την συναντήσει. Η πρόκληση ακούει στο όνομα Ελισάβετ Μιχαηλίδου και η Νίκη δεν μπορεί να προβλέψει ποιο μπερδεμένο κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγει, ούτε μπορεί να ξέρει ότι η άκρη του ίσως φτάνει αν όχι στο σπίτι της, τουλάχιστον στο κατώφλι της…. Η Ελισάβετ Μιχαηλίδου βρίσκεται σ’ ένα γηροκομείο που η Νίκη διοχετεύει εκ νέου την ενεργητικότητά της, μόνο που δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα με την ηλικιωμένη γυναίκα…. Η σχέση της με την Ελισάβετ, για πρώτη φορά θα φέρει τριγμούς και στο σπίτι της Νίκης. Το μέτωπο παιδιών και συζύγου ενωμένο και συμπαγές μπροστά της, αλλά και η δύναμη της νέας Νίκης που αναδύθηκε απίστευτη. Δεν ησυχάζει μέχρι που το κουβάρι στα χέρια της ξεμπερδεύεται, όλα τα κομμάτια του πάζλ μπαίνουν στην θέση τους και εκτός από την ίδια, όλοι έρχονται αντιμέτωποι με την αλήθεια που τους πονάει και μαθαίνουν ότι μόνο όταν φτάσεις στην πηγή του πόνου, μπορείς να τον ξεπεράσεις…..

Αυτό είναι το Παιχνίδια ζωής, μόνο που η Πένυ δεν παίζει. Μπορώ να την δω, να την φανταστώ, σκυμμένη στο χειρόγραφό της, με σμίλη και σφυρί να δημιουργεί ένα γλυπτό για την ψυχή, για τις χίλιες και μία όψεις της…. Να φτιάχνει τους δρόμους για τις δαιδαλώδεις διαδρομές της. Σε κάθε βιβλίο που διαβάζω, έχω κάποιον ήρωα που με αγγίζει ιδιαίτερα, που τον αγαπώ και κάθε του λέξη στο κείμενο, παίρνει άλλη διάσταση. Εδώ δεν ήταν ένας….Την Νίκη, την κατάλαβα, αυτή είναι η αλήθεια, αλλά δέθηκα πολύ με την Ελισάβετ. Πάντα με συγκινούσαν οι άνθρωποι με τα πάθη που τους οδήγησαν σε λάθη…. Θεωρώ, και σαν συγγραφέας, ότι έχουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον, ότι η βουτιά στα άδυτά τους, είναι πιο περιπετειώδης. Η περίπτωση της Ελισάβετ, απλώς με επιβεβαίωσε. Ανθρώπινοι βαθιά οι ήρωες αυτού του βιβλίου. Άνθρωποι που περπάτησαν δίπλα μας, που τους βλέπουμε αλλά δεν τους ξέρουμε.
Έπειτα είναι και η γραφή…. Αυτή που κυλάει τόσο γλυκά, τόσο αβίαστα, που λέει λόγια που θα μπορούσες κι εσύ ο ίδιος να έχεις πει, που σου γνωρίζει ήρωες που θα μπορούσες να ήσουν εσύ….
Το βιβλίο της Πένυς Παπαδάκη δεν είναι ούτε απλό, ούτε όμως και απλοϊκό. Δεν είναι σκληρό, ούτε όμως και γλυκερό… Είναι ένα βιβλίο που σαν αναγνώστης χαίρεσαι που το διάβασες….

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
 

Η ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με τα λογιστικά, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να τετραγωνίσουν το μυαλό της. Τα τελευταία έξι χρόνια ασχολείται με το μάρκετινγκ.

Είναι παντρεμένη, έχει δυο παιδιά και θεωρεί την οικογένειά της τη μεγαλύτερη δημιουργία της. Πνεύμα ανήσυχο, ψάχνει πάντα τις απαντήσεις στις απορίες της μέσα από τη συγγραφή των βιβλίων της. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

 
 
Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο:  http://pennypapadaki.blogspot.com

Το πορτρέτο της σιωπής.... της Τέσυς Μπάιλα Βενετούλη (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ)

Πάει το Πάσχα! Αυτό τι σημαίνει; άνοιξη! Και μετά; Καλοκαίρι! Καιρός για βιβλία λοιπόν!Ας ξεκινήσω λοιπόν σιγά σιγά τις αναρτήσεις κι εσείς ρίξτε μια ματιά και αρχίστε να σημειώνετε βιβλία για τις διακοπές και όχι μόνο!

 

Το πορτρέτο της σιωπής.

Γνώρισα την Τέσυ, μέσα από την Πασχαλία Τραυλού και αργότερα την συνάντησα σε πολλές της παρουσιάσεις. Μου έκανε εντύπωση η ευγένεια του χαρακτήρα της και το γλυκό της χαμόγελο. Πολύ αργότερα έμαθα οτι ήταν μια εν δυνάμει συγγραφέας που προσπαθούσε να εκδώσει το πρώτο της βιβλίο. Όταν τελικά τα κατάφερε, χάρηκα πάρα πολύ, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι την λαχτάρα της δημιουργού. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να το διαβάσω, εξαιτίας των δικών μου υποχρεώσεων αλλά τώρα που τα κατάφερα σας το παρουσιάζω:

Λίγα λογα για το βιβλίο:

Κεντρικός ήρωας ο Γιάννης ένας νέος και πολύ ταλαντούχος βιολιστής που οι γονείς του, ο Νικήτας και η Φωτεινή, περιμένουν να παντρευτεί την Κατερίνα που αγαπάει και να τον δουν διάσημο μουσικό. Ο Γιάννης θα ξαφνιάσει όλους με την απόφασή του να κλειστεί σε μοναστήρι, αναζητώντας την αυτογνωσία. Πίσω του η Κατερίνα θ' ανακαλύψει ότι περιμένει το παιδί του και η παπαδιά, την παντρεύει με τον καλύτερο φίλο του Γιάννη τον Στρατή που αγαπάει κι αυτός την Κατερίνα, αλλά έμεινε μακριά της για χατίρι της φιλίας του με τον μοναχό Χριστόφορο πλέον. Η Φωτεινή που μαθαίνει την αλήθεια δεν θα την αποκαλύψει, θα σταθεί δίπλα στο ζευγάρι σαν να είναι παιδιά της και θα μεγαλώσει την εγγονή της με αγάπη.

Στο μεταξύ στο μοναστήρι ο Χριστόφορος αναζητεί τον εαυτό του, δένεται με τον μοναχό Ευδόκιμο, έναν ηλικιωμένο που γίνεται ο δεύτερος πατέρας του και παίζει την αγαπημένη του μουσική με το βιολί του το ηλιοβασίλεμα. Ένας νέος μοναχός ο Ιάκωβος θα ταράξει για λίγο την καθημερινότητά του και όταν ο μοναχός Ευδόκιμος κοιμηθεί τον αιώνιο ύπνο του, αλυσιδωτές αντιδράσεις θα τινάξουν στον αέρα την ζωή του Χριστόφορου. Το μυστικό του Ιάκωβου αποκαλύπτεται και λίγο αργότερα θα μάθει για το παιδί του αλλά και για την φοβερή αρρώστια από την οποία πάσχει και μόνο ο ίδιος ίσως μπορεί να το σώσει....

Κατ' αρχήν το βιβλίο είναι καλό, ειδικά αφού είναι το πρώτο της Τέσυς Μπάιλα. Έχω τρομερές ενστάσεις για την επιμέλεια που το αδίκησε. Όχι μόνο για τα λάθη και τις ελλείψεις που διαπίστωσα, αλλά και γιατί θα έπρεπε να είναι λίγο πιο μεστό και ν' αναδείξει έτσι την πολύ μα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που είχε να διηγηθεί. Θεωρώ ότι η συγγραφέας το "βομβάρδισε" υπερβολικά, το στόλισε λίγο περισσότερο και αποδυνάμωσε την ιστορία της η οποία επαναλαμβάνω με κράτησε και πολλές φορές με συγκίνησε. Σαν αναγνώστρια, δεν μου έλυσε όλες μου τις απορίες και επιπλέον δεν βρήκα ήρωα ή ηρωίδα που να ταυτιστώ ή που να μπορώ να δικαιολογήσω τις αποφάσεις του. Εκτός ίσως από τον πατέρα Ευδόκιμο..... Η Φωτεινή σαν μάνα με θύμωσε, τον Γιάννη-πατέρα Χριστόφορο, δεν τον κατάλαβα μέχρι το τέλος, απλώς αποδέχτηκα την διαφορετικότητά του και την υπέρμετρη ευαισθησία που τον οδήγησε σε λάθος αποφάσεις.

Με θυμώνουν βιβλία που οι ήρωες χάνουν το δικαίωμα στην ευτυχία για πολύ λίγο ή που την ψάχνουν σε απάτητα και δύσκολα μονοπάτια όταν βρίσκεται μπροστά τους και στα πιο απλά, στα πιο καθημερινά. Το βιβλίο αξίζει να το διαβάσετε πάντως και να σταθείτε στα λόγια του πατέρα Ευδόκιμου που τα θεώρησα απόσταγμα σοφίας. Σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί τον αναγνώστη σε ....προσηλυτισμό, η θρησκεία και το Άγιο Όρος, απλά παρουσιάζονται, η συγγραφέας δεν πέφτει στην παγίδα της κατήχησης. Επιμένω όμως ότι αν ήταν πιο περιεκτικό, θα ήταν "δυναμίτης". Δεν έπληξα όμως διαβάζοντάς το. Μπορεί κάποιες στιγμές να θύμωσα, αλλά δεν έπληξα. Θεωρώ οτι ειναι μια πολύ καλή επιλογή και περιμένω επόμενο της συγγραφέως που εκεί πραγματικά θα κριθεί, όπως όλοι άλλωστε.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Τέσυ Μπάιλα Βενετούλη γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι παντρεμένη και ασχολείται με την μετάφραση. Παράλληλα φοιτεί στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο τμήμα του ελληνικού Πολιτισμού. Ωστόσο η μεγάλη της αγάπη είναι η φωτογραφία, ενώ η ατομική έκθεσή της, έχει φιλοξενηθεί από πανεπιστήμιο του Τόκυο. Παράλληλα, έχει δημοσιεύσει δοκίμια σε εφημρίδες και περιοδικά.

Το Πορτρέτο της Σιωπής είναι το πρωτο τη μυθιστόρημα.

Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://tbailavaila.blogspot.com