Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



16 Ιουλίου 2012

Γύρισε σελίδα.... του Όμηρου Αβραμίδη (ΔΙΟΠΤΡΑ)


Δεν ξέρω αν ο τίτλος είναι μόνο για να ταιριάζει στο βιβλίο, όσο για να ταιριάζει με την πρόσφατη μετακόμιση του κ. Όμηρου Αβραμίδη από την Ωκεανίδα στην Διόπτρα, το νέο εκδοτικό του σπίτι. Γύρισε σελίδα λοιπόν και….

Λίγα λόγια για το βιβλίο…

Η Δανάη και ο Άδωνης, ένα πολύ ευτυχισμένο μέχρι πρόσφατα ζευγάρι. Εκείνη μεταφράστρια σε εκδοτικό οίκο, εκείνος βοηθός φαρμακοποιού. Χωρίς καμιά δικαιολογία ο Άδωνης θα κλείσει την πόρτα της κοινής τους ζωής και θα εξαφανιστεί. Καμιά εξήγηση, μόνο απελπισία για την Δανάη που αγνοεί το παρελθόν του αγαπημένου της και δεν κατανοεί πώς έγινε το πέρασμα από την απόλυτη ευτυχία στην μοναξιά και στην εγκατάλειψη. Πώς τόσα όνειρα έγιναν εφιάλτης.
Ο εφιάλτης όμως, ουσιαστικά είναι μόνο για τον Άδωνη. Η καταγωγή, του, αυτή που με τόσο κόπο κράτησε κρυφή, όλος ο αγώνας του για να επιβιώσει σε μια ξένη χώρα χωρίς να καταλάβει κανείς ότι δεν είναι στην πραγματικότητα έλληνας, τινάζονται στον αέρα και βρίσκεται ξανά στο μηδέν από το οποίο προσπάθησε τόσο σκληρά να ξεφύγει.
Κοινός παρανομαστής και των δύο ο Νεόφυτος, φίλος της Δανάης και συνάδελφος, αλλά και προστάτης ουσιαστικά του Άδωνη, ήταν εκείνος που τον βοήθησε να ξεκολλήσει από το πεζοδρόμιο, από τις δουλειές του ποδαριού, τις γεμάτες εξευτελισμό εξαιτίας της καταγωγής του. Και είναι και ο μόνος που ξέρει όλη την αλήθεια, χωρίς να έχει δικαίωμα να την πει όμως….
Όλα ανατρέπονται, η Οδύσσεια του Άδωνη αρχίζει, δίπλα στην Δανάη ο Αντώνης  χρόνια ερωτευμένος μαζί της και ο χωρισμός είναι η ευκαιρία του… Τίποτα όμως δεν τέλειωσε….

Δεν θα μπορούσα να πω τίποτα παραπάνω, χωρίς να χαλάσω την μαγεία αυτού του βιβλίου που ο… μαέστρος Όμηρος Αβραμίδης συνέθεσε την μελωδία του όπως μόνο εκείνος ξέρει!
Τον θαυμάζω βαθύτατα, τον εκτιμώ απεριόριστα και δεν έχω χάσει βιβλίο του! Με ξάφνιασε με το θέμα του τελευταίου του, όπως θα ξαφνιάσει και σας, θα σας δώσει μια άλλη οπτική των πραγμάτων στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, μέσα από μια ιστορία βαθιά ανθρώπινη, σωστά δομημένη και με εξαιρετική δεξιοτεχνία ανεπτυγμένη. Οι ανατροπές που θα συναντάτε, παράλληλα με τα συναισθήματα των ηρώων, θα σας συγκινήσουν, ενώ υπάρχει αρκετό σασπένς για να σας κρατάει σε εγρήγορση και να διαφοροποιεί την ιστορία από ένα απλό «λαβ στόρυ». Θα περάσετε καλά, όπως πέρασα κι εγώ τις ώρες που θα του αφιερώσετε. 
Το εξώφυλλο καλύτερο από το προηγούμενο που μου είχε φανεί λίγο πρόχειρο  και η τιμή του βιβλίου (όπως την βρήκα εγώ) στα 12 Ευρώ.
Καλή ανάγνωση!

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: 

Όμηρος Αβραμίδης γεννήθηκε στην Kύπρο, σπούδασε ελληνική και γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εφαρμοσμένη γλωσσολογία στη Σορβόννη και εργάστηκε ως καθηγητής στην κυπριακή μέση εκπαίδευση. Το 1975 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως μεταφραστής και επιμελητής βιβλίων, ως διευθυντής σύνταξης σε εκδοτικές εταιρείες και ως αντιπρόσωπος ξένων εκδοτικών οίκων στην Ελλάδα. Αυτό εδώ είναι το δέκατο βιβλίο του. Πρωτοεμφανίστηκε το 1997 με το μυθιστόρημα H κίτρινη σημαία, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα». Ακολούθησαν: O δρόμος του φεγγαριού («Εμπειρία Εκδοτική» 1999), Με τα μάτια της ψυχής («Ωκεανίδα» 2000), Ακριβή κληρονομιά («Ωκεανίδα» 2001), Άκου το τραγούδι της βροχής («Ωκεανίδα» 2002) και Γιατί, Αλλάχ; («Ωκεανίδα» 2004), Σαν ανοιξιάτικη μπόρα («Ωκεανίδα» 2005), η συλλογή διηγημάτων Η αγάπη είναι το μυστικό («Ωκεανίδα» 2004), Με τα φτερά της ελπίδας («Εμπειρία Εκδοτική» 2006) και Οι δρόμοι της καρδιάς («Ωκεανίδα» 2007). Από το 2002 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.

Περισσότερα για εκείνον στην διεύθυνση:  http://www.omirosavramidis.gr/ 

9 Ιουλίου 2012

Θα βρεθούμε ξανά... Δανάη Κριεζιώτου (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Επιτέλους! Βιβλία και καλοκαίρι! τίποτα καλύτερο! Και όπως πάντα μοιράζομαι μαζί σας, όσα μου άρεσαν, όσα με παρέσυραν.

Πρωτοεμφανιζόμενη η Δανάη Κριεζιώτου και με ξάφνιασε ευχάριστα. Και όταν διαβάζω βιβλίο καινούριου συγγραφέα, που είναι τόσο καλό, πάντα (δεν ξέρω γιατί) με πιάνει άγχος για την συνέχειά του! (Διαστροφή του επαγγέλματος λέγεται αυτό!)  Προς το παρόν όμως, απόλαυσα κάθε σελίδα του βιβλίου αυτού!

Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Η ιστορία ξεκινάει με μια πολύ έντονη ερωτική σκηνή ανάμεσα στον Δημήτρη και στην Χριστίνα, δοσμένη με εξαιρετικό λυρισμό και απίστευτα ρομαντισμό, χωρίς να κρύβει στο ελάχιστο το πάθος των δύο εραστών που όπως αποκαλύπτεται στο τέλος του κεφαλαίου είναι «παράνομοι. Η Χριστίνα ετοιμάζεται να παντρευτεί σε μια εβδομάδα….
Αμέσως μετά, η ιστορία μοιάζει να ξεκινάει από την αρχή. Ο Δημήτρης Σοφιανός, συγγραφέας, παρουσιάζει το δεύτερο κατά σειρά βιβλίο του. Έχει καταπιαστεί με τις βιογραφίες απλών και καθημερινών ανθρώπων με μεγάλη επιτυχία. Εκείνο το βράδυ στα χέρια του θα φτάσει ένας φάκελος και εκτός όλων των άλλων που περιέχει, υπάρχει και ένα σημείωμα: «Η Κατερίνα Δοξιάδη ζει. Πρέπει να την βρεις…. Αλέξης».
Ένα μεγάλο και μπερδεμένο κουβάρι αρχίζει εκείνη την στιγμή να τον μπλέκει στους ιστούς του. Τα ερωτηματικά ατελείωτα.
Πώς να βρει την Κατερίνα Δοξιάδη και ο Αλέξης; Αφού δεν ζει, πώς του στέλνει μήνυμα; Και ο θετός του πατέρας τι κρύβει; Και η Χριστίνα Σιγκάλ, η νεαρή σκηνοθέτης από το Παρίσι, πώς ξέρει την ιστορία της Κατερίνας και την καταγράφει σε μια μικρού μήκους ταινία; Και γιατί όταν την συναντά, ανατρέπεται το σύμπαν εντός του;

Διάβαζα και δεν πίστευα! Νομίζεις ότι έχεις να κάνεις μ’ ένα ερωτικό μυθιστόρημα και όσο προχωράς, το μυστήριο και η αγωνία αυξάνει, χωρίς ποτέ το βιβλίο να απαρνηθεί την ερωτική του ταυτότητα, το αντίθετο. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον έρωτα και όπως γράφει η συγγραφέας κάποια στιγμή: «Την βιογραφία του έρωτα δεν την γράφει κανείς, αλλά την ζει, γιατί ο μόνος τρόπος για να  μιλήσεις για τον έρωτα είναι να τον κάνεις, να τον δημιουργήσεις, να τον γεννήσεις από την αρχή…»
Εξαιρετικά καλογραμμένο, με σωστές δόσεις διαλόγων και αφηγήσεων που κυλάνε αβίαστα, ενώ η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία σε κρατάει δέσμιο μέχρι να διαβάσεις την λέξη τέλος και να βεβαιωθείς ότι το ταξίδι ολοκληρώθηκε.
Εμβόλιμα, οι επισκέψεις στο χθες, λύνουν κάποιες απορίες, αλλά δημιουργούν καινούριες που λύνονται παρακάτω στο σήμερα πριν δημιουργήσουν άλλες!
Το βιβλίο είναι σίγουρα σε αυτά που θα μείνουν στο μυαλό μου, τόσο για την συνταρακτική του πλοκή, όσο και για το συναίσθημα που αποκόμισα φτάνοντας στο τέλος. Η Κατερίνα και ο Αλέξης, οι αιώνιοι εραστές που κατάφεραν σε μια ταραγμένη περίοδο να διαφυλάξουν τον έρωτα, ακόμα κι όταν δεν ήταν πια μαζί. Ο Δημήτρης και η Χριστίνα, που ψέματα, προδοσίες, θάνατος και αίμα, συνωμότησαν για να βρεθούν…. Θερμά συγχαρητήρια στην συγγραφέα και αναμένουμε ισάξια συνέχεια!
Το εξώφυλλο τώρα μου άρεσε πάρα πολύ και συνάδει απόλυτα με την υπόθεση, ενώ η τιμή του στα 13,95 ενώ στην ηλεκτρονική του μορφή είναι στα 11,99.
Καλή ανάγνωση! 

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η ΔΑΝΑΗ ΚΡΙΕΖΙΩΤΟΥ γεννήθηκε στο Ναύπλιο αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας ταξιδεύοντας σε σημαντικές πρωτεύουσες της Ευρώπης εξαιτίας της εργασίας του πατέρα της. Σπούδασε σκηνοθεσία και θεωρία κινηματογράφου στο Στρασβούργο και στην Πράγα, εργάστηκε ως καθηγήτρια σε καλλιτεχνικά εργαστήρια στο Παρίσι και, κατά καιρούς, συμμετείχε σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ με ταινίες μικρού μήκους. Εδώ και μερικά χρόνια έχει επιστρέψει στο αγαπημένο της Ναύπλιο, όπου ζει σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, μαζί με το σύντροφό της και εφτά θηλυκές γάτες που έχουν όλες ονόματα από ηρωίδες του Σαίξπηρ. Το ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Επικοινωνήστε μαζί της στο: danaikri@gmail.com 




5 Ιουλίου 2012

Μια μεγάλη μεγάλη ανάρτηση για την Ηρώ και τα ταξίδια της!

Ναι, είναι γεγονός! Γύρισα! Μετά από 30 μέρες όπου το σπίτι μου με είδε 2 μέρες και κάτι...ώρες, επέστρεψα! Ένα θα σας πω: Το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα στο κρεβάτι μου, κάποια στιγμή που άνοιξα τα μάτια πανικοβλήθηκα γιατί δεν αναγνώριζα το ξενοδοχείο που βρισκόμουν! Άξιζε όμως τον κόπο, οφείλω να το ομολογήσω! Όπου κι αν πήγα, ήταν τόση η αγάπη σας, τόσες οι όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε, που δεν έμειναν παρά μόνο αυτές! Αν και η Β. Ελλάδα με φιλοδώρησε με...τραγικές θερμοκρασίες, κι αυτό το ξέχασα! Μόνο το χαμόγελό σας πήρα μαζί μου!
Και τώρα σπίτι, και έμειναν μόνο τρία ακόμα ταξίδια, αλλά σύντομα! Στις 7 του μήνα θα είμαι στην Κάρυστο, στις 11 στην Τζιά και αρχές Αυγούστου για δύο μέρες στην Κέρκυρα! (Καλά δεν θα γκρινιάξω και γι αυτό τώρα!!!!)
Η ζωή μπαίνει σιγά σιγά στους ρυθμούς της, το βιβλίο άρχισε πάλι να γίνεται αχώριστος σύντροφος (και έρχονται και σχετικές αναρτήσεις όπως πάντα), αλλά ταυτόχρονα προσπαθώ να βάλω σε τάξη και τις φωτογραφίες που έφερα μαζί μου! 
Και μερικές από αυτές σας παραθέτω εδώ για όσους δεν κάνουν χρήση του fb που τις έχω ήδη βάλει!
Και πάω με την σειρά των ταξιδίων μετά την Κύπρο:

ΚΡΗΤΗ:
Μεγάλη, υπέροχη, λατρεμένη, είδα παλιούς φίλους και γνώρισα καινούριους! 



Για αρχή η φίλη μου Μαρία Ηλιάκη από την Βιβλιοεμπορική στα Χανιά μαζί με τις δύο κόρες της στην φωτογραφία. Κάθε φορά που τους συναντώ χαίρομαι, κάθε φορά που φεύγω λυπάμαι. Γεια σου Μαρία και Στέλιο με τα λουλούδια σας! 







Στην συνέχεια Ρέθυμνο και Νίκος Κλαψινάκης! Στην φωτογραφία με τον αδελφό του, μετά την παρουσίαση!






Κι έτσι και βρεθείτε στο Ρέθυμνο, ψάξτε να βρείτε την ΑΥΛΗ κι εκεί να φάτε, θα με θυμηθείτε! Εδώ με την ιδιοκτήτρια!






Στη συνέχεια ήταν το Ηράκλειο και γνωρίστηκα με τον κ. Νάθανα με το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης  όπου ένας πανικός υπήρξε και ειδικά την ώρα των υπογραφών!

Και φέτος για πρώτη φορά στις Μοίρες Ηρακλείου! Ο Νίκος και η Θεοδοσία, αυτά τα δύο νέα παιδιά, μπήκαν στην καρδιά μου, με την απλότητά τους και την αγάπη τους για το βιβλίο! Και κρατώ αυτό που μας είπαν όταν φεύγαμε: "Κοιτάξτε να μην ξεχάσετε να ξανάρθετε!" 
Επιστροφή στο σπίτι το Σάββατο 9 Ιουνίου το πρωί(καλά, όχι για πολύ....)  Μια στάση έκανα στην έκθεση στο Πασαλιμάνι και την άλλη μέρα δρόμο πάλι....

Αυτή τη φορά πήγαινα για πρώτη φορά στην Ζάκυνθο! Πού να ήξερα τι με περίμενε εκεί; Για αρχή ήταν ο Αλοΐσιος Πλέσσας, από το βιβλιοπωλείο ΠΛΑΙΣΙΟ που με περίμεναν με τον μικρό γιο του Διονύση και μια ανθοδέσμη! Στη συνέχεια, το βράδυ, στην πλατεία του Δ. Σολωμού, με περίμεναν 450 (!) άτομα! (Εδώ βλέπετε ένα μέρος του κόσμου που περιμένει για υπογραφή) Τι βραδιά Θεέ μου; Και ποιον να πρωτοθυμηθώ για πλημμυρίσω συγκίνηση; Κατ' αρχήν τον ίδιο τον Αλοΐσιο που μας σκλάβωσε με την ευγένεια, το χαμόγελο και την φιλοξενία του! 






Και να εδώ με όλη την οικογένεια! Η Τασούλα η γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά, μια σκέτη γλύκα όλοι!








Και εδώ η Κατερίνα Δρυμή, η δημοσιογράφος και συντονίστρια της βραδιάς, μαζί με μια φίλη.




Και η κυρία Λένα Σάρδη που με παρουσίασε, μια γλυκιά Κυρία (και το κεφαλαίο "Κ" δεν είναι τυχαίο!) Πώς να τους αποχωριστείς όλους αυτούς χωρίς να νιώσεις ότι αφήνεις κομμάτι της καρδιάς σου πίσω; Πώς να ξεχάσω ότι η βραδιά τέλειωσε σε ταβερνάκι με καντάδες και μαντολίνα;  Με το καλό να σμίξουμε πάλι!


Στην συνέχεια είχε σειρά η Ναύπακτος και το βιβλιοπωλείο Νικολάου! Τι άνθρωποι κι αυτοί; Ο Ευθύμης κι η Μαρία με τα 4 παιδιά τους! Τι γλυκιά αύρα; Και το καφέ Ναυάγιο που έγινε η παρουσίαση.... Μια παρέα γίναμε όλοι και ζητώ συγνώμη για όσους δεν...χώρεσαν να μπουν! υποσχέθηκα ότι θα επανέλθω του χρόνου!  




Ακολούθησε η Πάτρα και η φίλη μου η Ντέπυ από το βιβλιοπωλείο DISCOVER που η παρουσίαση όπως και η φιολοξενία στο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ, ήταν όπως πάντα έξοχη! 




Η παρουσία της Ζαχαρένιας μου, μου έδωσε μια επιπλέον χαρά!










Η περιοδεία συνεχίστηκε σε Πύργο στο βιβλιοπωλείο ΚΟΡΚΟΛΗΣ και...... 








Καλαμάτα στο βιβλιοπωλείο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 
για να καταλήξω στο....
Τσιρίγο! 


Κύθηρα ο τελικός προορισμός στο βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΓΑΤΟΣ για να γνωρίσω εκεί τόσους, όσους με έκαναν να ξεχάσω το απίστευτης ταλαιπωρίας ταξίδι μέχρι να πατήσω στο νησί! Τα καταγάλανα μάτια της Κωνσταντίνας, ακόμα δεν φεύγουν από το μυαλό μου, είχαν την θάλασσα μέσα τους, αλλά η καρδιά της είχε μόνο γλύκα, όπως και του Πάνου του άντρα της. 


Στα ...χάι λάιτς η γνωριμία μου με την Μαρί στο Τσιρίγο fm! Ένα χαρούμενο και γελαστό παιδί! 



Επιστροφή στο σπίτι την άλλη μέρα για...λίγες ώρες! Την επομένη θα ήμουν στην Κρύα Βρύση Γιαννιτσών! Ίσα που πρόλαβα ν' αλλάξω τα ρούχα στις βαλίτσες και πήγα για να συναντήσω τον Μάκη και την Δώρα! (επιτέλους το είπα σωστά!Όλο Γιώτα την έλεγα την κοπέλα!) από το βιβλιοπωλείο ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ.  




Το σκηνικό στο πολιτιστικό κέντρο δε... Ρίξτε μια ματιά....Ήδη μου λείπουν οι δυο τους!






Το ίδιο βράδυ γυρίσαμε Θεσσαλονίκη, για να φύγουμε την άλλη μέρα το πρωί για Αλεξανδρούπολη!
Φωτεινή και Ελευθερουδάκης! Σαν στο σπίτι μου δηλαδή!
Μόνο που πέρσι είχα πάει με την ΚΑΙΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ και φέτος μου έλειπε πολύ....
(Φωτεινή, παρ' όλο το...καμίνι, εκείνος ο καφές που ήπιαμε οι δυο μας, ήταν όλα τα λεφτά!)
Στην συνέχεια Καβάλα και ΜΕΡΤΖΙΝΙΔΗΣ   μια από τα ίδια, σπίτι μου κι εκεί, αλλά ακόμα δεν έχω φωτογραφίες όπως δεν έχω και από το βιβλιοπωλείο ΤΖΕΛΕΠΗΣ της Ξάνθης!  (Η απουσία της Καίτης και εδώ αισθητή....)


Επιστροφή στην Θεσσαλονίκη! Σίνδος και βιβλιοπωλείο LA PENNA Πολύ προσεγμένος χώρος και η παρουσίαση τέλειωσε εγκαίρως γιατί ήταν και το ποδόσφαιρο! Παίζαμε με την Γερμανία εκείνο το βράδυ!
Το Σ/Κ ήταν αφιερωμένο στο φεστιβάλ βιβλίου, αλλά την Κυριακή έβρεχε τόσο (ευτυχώς γιατί δρόσισε πριν καταρρεύσω!) που μείναμε στο ξενοδοχείο και κοιμηθήκαμε από τις 10, πτώματα και εγώ και ο Γιώργος που φυσικά στην όλη περιοδεία παρών και επιφορτισμένος να μοιράζει τα κουτιά με τα λουκουμάκια που κληρώναμε!


Την Δευτέρα  είχε σειρά το βιβλιοπωλείο ΠΑΝΙΔΗΣ στον Εύοσμο. Ο Σωτήρης, η Καλλιόπη και τα παιδιά τους. Ο Αντώνης και η Φαίη! (Τι κουκλίτσα αλήθεια!) Πάνω στο κατάμεστο πατάρι τους που δεν χωρούσε πια ούτε έναν ακόμα, με κλιματιστικό, ανεμιστήρα και βεντάλια και καμιά βελτίωση και ο κόσμος να μην σταματάει να ρωτάει, να χαμογελάει, να μοιράζεται.... 
Την άλλη μέρα, ήταν η επιστροφή και δεν βλέπαμε την ώρα, όσο όμορφα κι αν είχαμε περάσει. Μας είχε λείψει το σπίτι, τα παιδιά οι φίλοι.... Αποχαιρετίσαμε την Θεσσαλονίκη στις 5 το πρωί....






Κι εδώ κλείνει η ανάρτηση. Όση ώρα την έγραφα και έψαχνα τις φωτογραφίες που θα βάλω, ξύπνησαν οι μνήμες, ήρθε η συγκίνηση για όσα έζησα, όσα άκουσα, όσα ένιωσα και ήταν τόσο μα τόσο γλυκά.... Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά και όσα κι αν πω θα είναι λίγα τελικά. Κι αν όπως μου λέτε είμαι η Λένα της καρδιάς σας (δεν έχω ακούσει τίποτα πιο τρυφερό), θέλω να ξέρετε πως και για μένα είστε οι δικοί ΜΟΥ άνθρωποι και σας αγαπώ όλους!