Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



11 Ιουνίου 2011

Θα πεθάνεις ρε!... του Μένιου Σακελλαρόπουλου (ΛΙΒΑΝΗΣ)

Ακόμα οι βαλίτσες δεν λένε να...κρυφτούν. Ήρθα από Θεσσαλονίκη και φεύγω για Κύπρο. Στο μεταξύ όμως.... βιβλίο! Πέρσι είχα διαβάσει το Φεγγάρι από πέτρα και μου άρεσε. Φέτος δοκίμασα ένα ακόμη βιβλίου του Μένιου Σακελλαρόπουλου  και σας το παρουσιάζω.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Άρης Νικολάου, ένα παιδί που ξεκίνησε μέσα από την φτώχεια βιώνοντας την οικογενειακή βία, εξελίσσεται σε πετυχημένο και διάσημο ποδοσφαιριστή  «πρώτο βιολί» στην Γερμανική ομάδα Χέρτα. Παντρεμένος με Γερμανίδα και με δύο παιδιά, μετά από οικογενειακές διακοπές στην Σαντορίνη, αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να παίξει για την ΑΕΚ. Η γυναίκα του όμως, αρνείται να τον ακολουθήσει, η Ελλάδα δεν της αρέσει και επιστρέφει με τα παιδιά στην Γερμανία. Ο Άρης ξεκινάει την λαμπρή του πορεία με την κιτρινόμαυρη φανέλα, αλλά σ’ ένα φιλικό αγώνα, τραυματίζεται πολύ σοβαρά και χάνει το νεφρό του, ενώ και το άλλο τον προδίδει και πρέπει να γίνει μεταμόσχευση. Ο δότης είναι απρόσμενος. Ο άντρας της αδελφής  του, αυτής που έχει χρόνια να δει, που έχει ουσιαστικά διαγράψει, είναι εκείνος που θα του δώσει την συνέχεια της ζωής του. Παράλληλα η σχέση του με την εκρηκτική Νάσια θα έχει απρόβλεπτες ανατροπές. Παρ’ όλο που έφτασε τόσο κοντά στον θάνατο, παρ’ όλο που ήρθε αντιμέτωπος με τον αλτρουισμό και την καλοσύνη των ανθρώπων που έχει αναίτια διαγράψει για να μην θυμάται από πού ξεκίνησε,   παρ’ όλα αυτά η κοσμοθεωρία του Νικολάου παραμένει αλαζονική και εριστική. Μέχρι που θ’ αναγκαστεί για άλλη μια φορά από τις περιστάσεις να επαναπροσδιορίσει οριστικά την ζωή του και τους στόχους του, θα καταλάβει επιτέλους πού βρίσκεται η πραγματική ευτυχία. Το σύνθημα «Θα πεθάνεις ρε!» που γράφτηκε στο αυτοκίνητο, στους τοίχους του σπιτιού του,  στην ψυχή του, μοιάζει τελεσίγραφο. Η φυγή είναι η μόνη λύση και ψάχνει να βρει τον δρόμο για ν’ απομακρυνθεί από τα λάθη του.  Κι όταν νομίζει ότι όλα του συγχωρέθηκαν, η τιμωρία θα έρθει από ένα χέρι που δεν ήξερε καν την ύπαρξή του….
Το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλό και ενδιαφέρον γραμμένο από έναν αθλητικό συντάκτη, άρα και γνώστη πολλών καταστάσεων  από τα …ενδότερα του ποδοσφαίρου, χωρίς όμως να γίνεται…. αθλητικογραφία! Οι αναφορές στο άθλημα είναι τόσες όσες  χρειάζονται για να στηθεί το σκηνικό, αφού ο ήρωας είναι παίχτης και μάλιστα διάσημος και ταλαντούχος. Ακόμα κι εγώ που είμαι άσχετη με τα ποδοσφαιρικά και γενικά αντιπαθώ αυτό το σπορ με 22 ενήλικες να κυνηγούν ένα πετσί (και να με συγχωρήσουν οι ποδοσφαιρόφιλοι!) αυτό το βιβλίο το διάβασα μονορούφι γιατί ο συγγραφέας δεν μένει στην επιφάνεια, προχωράει και περιγράφει την αλαζονεία, την έπαρση, τον έρωτα και γενικά δίνει όλη την διάσταση στους χαρακτήρες του. Το έχω πει και στο παρελθόν, ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω και ν’ αγαπήσω ένα βιβλίο, όταν δεν μπορώ να ταυτιστώ με κανέναν ήρωα, όταν η λογική μου απορρίπτει τις πράξεις των ηρώων, όταν ξέρω ότι κανένας άνθρωπος νοήμων ή μη, δεν θ’ αντιδρούσε έτσι, όσο βαθιά κι αν είναι τα βάθη ψυχής και μυαλού. Στο συγκεκριμένο, μπορεί να μην βρήκα ήρωα να ταυτιστώ, αλλά οι αντιδράσεις όλων ήταν από αυτές που δικαιολογούνταν από την πορεία, τον χαρακτήρα και τα πεπραγμένα τους. Χαρίστε το άφοβα σε άντρα, αλλά και σε γυναίκα,, ο καθένας θα το βρει ενδιαφέρον για τους δικούς του λόγους! Καλή ανάγνωση!
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος παλεύει με τις λέξεις και τη δημοσιογραφία 30 χρόνια, από το καλοκαίρι του 1979, όταν ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο Φως, μαθητής λυκείου ακόμα.Σπούδασε στη Νομική Θράκης, αλλά άφησε για τους άλλους… νόμους κι αστυνόμους.
Μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Αθλητική, Sportime και Derby, γνώρισε τα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM), ενώ από το 1992 είναι στο MEGA Channel. Έκανε τρεις φορές το γύρο της Ευρώπης (φτάνοντας και Αφρική…) με εκατοντάδες ρεπορτάζ και μεταδόσεις. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών και του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, από τον οποίο έχει βραβευτεί δύο φορές για τηλεοπτικά ρεπορτάζ.
Τα Δυο Μαύρα Πουκάμισα είναι το όγδοο βιβλίο του. Προηγήθηκαν τα Είκοσι Χρόνια Ταξίδια, τα μυθιστορήματα The Game Boy –Το Μοιραίο 10, Θα Πεθάνεις, Ρε!, Η Νύχτα της Λώρας, το Μαύρο Φιλί και το Φεγγάρι από Πέτρα, που κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις μας, και μια ειδική ημερολογιακή έκδοση με τίτλο Ολυμπιάδα, Ιστορία και Θρύλοι.
Συνεχίζει να ταξιδεύει, να χαμογελά, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται…

3 σχόλια:

  1. καλημέρα Λενάκι μου....
    το συγκεκριμένο βιβλίο δεν μου είχε κινήσει καθόλου την περιέργεια να ασχοληθώ μαζί του...

    όμως μετά την ανάρτηση σου , θα το αγοράσω....

    Καλά ταξίδια καλή μου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ζαχρένια μου είναι το δεύτερο βιβλίο του Σακελλαρόπουλου που διαβάζω και μου αρέσει, όπως άρεσε και στον Γιώργο, αλλά και στον κουμπάρο μου. Γι αυτό και είπα οτι μπορείτε να το κάνετε δώρο και σε άντρα άφοβα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το διάβασα.... είχες δίκιο!!!!

    πολύ καλό..... σε κράταγε σε εγρήγορση... ωραία γραφή!!!

    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή