Μπουνάτσα!!!!!!!

Πολυαγαπημένοι μου.... Μόνο έτσι θα μπορούσα να ξεκινήσω αυτή την ανάρτηση. Μόνο αυτή η προσφώνηση ταιριάζει σε όλους εσάς....

Ο εφιάλτης έλαβε τέλος! Μετά από πέντε μήνες ταλαιπωρίας  επιτέλους το κακό όνειρο πήγε εκεί που  ανήκε.... Στον αγύριστο! ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΕΛΟΣ!

Το στομάχι μου είναι μια χαρά, εγώ είμαι ακόμα καλύτερα και το χαμόγελο έγινε ακόμα πιο πλατύ, γέλιο δυνατό πια και τα μάτια δακρύζουν από χαρά.....

Θέλω να πω πολλά ευχαριστώ και είναι αυτή, η πιο κατάλληλη στιγμή και μακάρι να καταφέρει η ψυχρή οθόνη του υπολογιστή να μεταφέρει την ίδια την ψυχή μου που τα εκφράζει.

Πρώτα απ' όλα εσάς!!!! Ποτέ δεν θα μάθετε τι μου προσφέρατε αυτούς τους μήνες και όσο κι αν προσπαθήσω δεν περιγράφεται! Πάνω από 3.500 άτομα, παρευρέθηκαν στις παρουσιάσεις που έγιναν σε όλη την Ελλάδα. Τα φιλιά και οι αγκαλιές σας ήταν για μένα το καλύτερο φάρμακο! Τα δώρα σας που τώρα ταξινομώ και στολίζω, αμέτρητα. Μετά από κάθε παρουσίαση γεμάτη η τσάντα μου από δώρα, εικόνες, φυλαχτά, μπουκαλάκια με αγίασμα, ματόχαντρα και τόσα άλλα! 
Και τώρα, που όλα πέρασαν, χαίρομαι που δεν καταλάβατε πόσο πολύ υπέφερα. Κάποιες παρουσιάσεις όπως της Μεγαλόπολης ας πούμε δεν τις θυμάμαι καν, ήμουν τόσο αυτοσυγκεντρωμένη στο να μην καταλάβει κανείς τους πόνους που είχα, που όταν ανακαλώ τις στιγμές, τις βλέπω μέσα από ομίχλη.  Τέλος καλό, όμως, όλα καλά! Και η αγκαλιά σας, βάλσαμο, χίλια ευχαριστώ σε όλους σας! 
Ευχαριστώ ακόμα τους βιβλιοπώλες που έκαναν τα πάντα ώστε να με διευκολύνουν, που με περιποιήθηκαν, που με πρόσεξαν, που θέλησαν να ελαχιστοποιήσουν την ταλαιπωρία μου όσο ήταν δυνατό. 
Ευχαριστώ τον εκδότη μου και τους συνεργάτες του για την αμέριστη συμπαράστασή τους. Ειδικά ο κύριος Ψυχογιός που με...μάλωνε κάθε φορά γιατί καταπονούσα τόσο τον εαυτό μου, γιατί έκανα τόσες παρουσιάσεις και υποψιάζομαι ότι μια γενναία κατσάδα πρέπει ν' άκουσε από τον υπέροχο αυτό άνθρωπο και το τμήμα Δημοσίων σχέσεων που τις κανόνισε, άσχετα αν εγώ είχα δώσει το πράσινο φως για τις περιοδείες μου! 
Ειδική μνεία στην Ζαμπία Μελικόκη,  από το τμήμα πωλήσεων. Εκείνη πέρασε την μεγάλη μπόρα της Πελοποννήσου και ειδικά της Μεγαλόπολης και του Ναυπλίου, όπου οι πόνοι είχαν χτυπήσει κόκκινο και η γλυκιά μου η Ζαμπία δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω μου! Εκείνο το βράδυ στο Ναύπλιο  θα θυμάμαι πάντα την γλύκα του παγωτού που μου αγόρασε (ήταν το μόνο που με ανακούφιζε). Να σαι καλά κοριτσάκι μου! 
Ευχαριστώ πολύ τις συγγραφείς και τους συγγραφείς που μου στάθηκαν αυτό το διάστημα και ειδικά την Πένυ Παπαδάκη για την διακριτική της παρουσία στην ζωή μου, την Σοφία Βόικου για την αγάπη της, την Πασχαλία Τραυλού για το ενδιαφέρον της, την Τέσσυ Μπάιλα για τα μηνύματά της και τον κύριο Πολυράκη που μόλις έμαθε την περιπέτεια με την υγεία μου, έσπευσε να μου τηλεφωνήσει για να μου δηλώσει κι αυτός ως γιατρός, ότι θα ήταν περαστικό και ιάσιμο το πρόβλημα και το επανέλαβε στην παρουσίαση στον Εύοσμο όπου ήρθε για να με δει μαζί με την Σοφία Βόικου. επίσης την Μαρία Τζιρίτα που παρευρέθηκε στις παρουσιάσεις μου και την Ελένη Τσαμαδού που ήταν εκεί, στην πρώτη επίσημη παρουσίαση για να την αγκαλιάσω! Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην Χρυσηίδα Δημουλίδου για τα τρυφερά της μηνύματα και για τα δώρα της, δυο μεταξωτά μαντήλια που μου φάνηκαν πολύ χρήσιμα! Δεν ξεχνώ τον κύριο Κώστα Καρακάση που έσπευσε να μου τηλεφωνήσει και αυτός και να μου πει δύο λέξεις αγάπης, όπως μόνο εκείνος μπορεί. Αν ξεχνώ κάποιον, ας με συγχωρέσει. Αυτό το κείμενο γράφεται μέσα σε έντονη συναισθηματική φόρτιση, όπως καταλαβαίνετε. Είναι λίγες μέρες που έμαθα τα καλά νέα και ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι σιγά σιγά θα ξαναβρίσκω την Λένα όπως την ήξερα....
Κλείνοντας έστω κι αν το ξέρει, έστω κι αν του το είπα πολλές φορές, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άντρα μου.... Ότι κι αν ζήσαμε μαζί τριάντα χρόνια, δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα περάσαμε αυτούς τους πέντε μήνες μαζί. Το ένα του χέρι κρατούσε σφιχτά το δικό μου και το άλλο, σκούπιζε τρυφερά τα δάκρυα που αναπόφευκτα κύλησαν αυτό το διάστημα. Δεν νομίζω ότι πέντε μήνες τώρα κατάφερε να κοιμηθεί ξένοιαστα, δεν νομίζω ότι πήρε τα μάτια του από πάνω μου ή ότι κατάφερε ν΄αναπνεύσει κανονικά.... 
Πίσω τα άσχημα λοιπόν και μπροστά τα όμορφα και η ευχή μου αυτή ισχύει για όλους όσους περνούν δύσκολα! 
Να είστε καλά!!!!