Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



30 Αυγούστου 2010

Γύρισα! Δεν είναι τρομερό;

Μετά από έναν ολόκληρο μήνα διακοπών (που δεν το έχω ξανακάνει), πάλι πίσω! Τα μηνύματα ατελείωτα, δεν ξέρω πόσες μέρες θα μου πάρει για ν' απαντήσω σε όλα και δεν ξέρω αν θα προλάβω! Έφτασε να μου λείψει ο υπολογιστής μου, όλοι εσείς σε ιστολόγιο και facebook, οι μπαταρίες γέμισαν μέχρι επάνω, το μυαλό δουλεύει με τρελές ταχύτητες και ένα νέο βιβλίο με τριγυρίζει (σαν κρυολόγημα ένα πράγμα) και δεν ξέρω πότε θα έιμαι έτοιμη να ξεκινήσω....
Ήταν ίσως από τα καλύτερα καλοκαίρια μου.... Τόσο γεμάτο που νομίζω οτι πέρασα δύο μαζεμένα! Ξεκίνησα με το Πάπιγκο και την γνωστή θέα από το δωμάτιο του ξενώνα "Πάνθεον" που μένουμε πάντα.... Εκεί πάνω, στην καρδιά του καλοκαιριού και η θερμοκρασία ίσα που άγγιζε τους 20 βαθμούς κι αυτό το μεσημέρι......
Η γνωστή και...σεσημασμένη παρέα...

Τα τρία μου παιδιά στην μαγευτική γέφυρα της Κόνιτσας...


Και εμείς...





















Συνέχεια είχε η..... Λευκάδα! (Γι αυτό λέω οτι το παράκανα!). Με τους αγαπημένους φίλους, τ' αδέλφια που λέω κάθε φορά, κλείσαμε κινητά και χαθήκαμε για έξι ολόκληρες μέρες από προσώπου γης! Προορισμός Άγιος Νικήτας Λευκάδος!

Θέα από το Ταβερνάκι που...συχνάζαμε!



Βραδινό ποτάκι...

Οι φίλοι που λέγαμε.... Κάποιες φιλίες αντέχουν όσο και η ίδια η ζωή...















Κάναμε και μια ενδιαφέρουσα ημερήσια κρουαζιέρα σε Κεφαλλονιά, Ιθάκη, Σκορπιό αλλά περισσότερες φωτογραφίες θα βρείτε στο face book από αυτό το καλοκαίρι. Ειδικά αυτές οι μέρες στην Λευκάδα, θα μείνουν μέσα μου, ήταν οι πρώτες διακοπές που έφυγα χωρίς τα παιδιά μου, από τότε που τα γέννησα....  Γι αυτό απομονώθηκα, γι αυτό δεν είδα κανέναν και είχα να δω στην Λευκάδα, από την Ιουστίνη και τον Μαμαλούκα μέχρι την Άννα. Ας με συγχωρήσουν....
Σειρά είχε η Κέρκυρα! Σιγά μην δεν έπαιρνα ....μυρωδιά από τον έρωτά μου! Πήγα στην Παλιοκαστρίτσα και είδα το λιοντάρι της Κλαίλιας μου, το σπίτι της... Έκανα την ίδια διαδρομή που έκανε και εκείνη με την βάρκα της, μύρισα τον αέρα από το Λιστόν και τα καντούνια,  πήγα στο Αχίλλειο, περπάτησα στην Γαρίτσα και προσκύνησα στον Άγιο Σπυρίδωνα...

Λιστόν
Σπιανάδα
Αχίλλειο...

Γύρισα... Με τις βαλίτσες της ψυχής γεμάτες..... Και κυρίως γιατί στο μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού, είχα κοντά μου τα παιδιά μου... Και τα τρία... Αυτό δεν είναι ευτυχία;


                                                            Καλό χειμώνα!!!!!