Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



28 Απριλίου 2012

Κάποιος γιορτάζει.....


Λένε ότι οι γυναίκες κρύβουν τα χρόνια τους... Εμένα αυτό δεν μου προέκυψε ακόμα... Ίσως γιατί δεν τα αισθάνομαι αυτά τα χρόνια... Λέω και ξαναλέω την ηλικία μου μήπως και την πιστέψω τελικά, αλλά... μάταιος κόπος! Κάπου μετά τα 30 με έχω τοποθετήσει, αόριστα όμως... Υπάρχει βέβαια η αιτία, γνωστή, την λέω πάντα. Θεωρώ ότι η ζωή μου ξεκίνησε όταν γνώρισα τον άντρα μου (κουραστική η επανάληψη, αλλά αφού είναι η αλήθεια;). Στα 18 τον γνώρισα, 48 γίνομαι, αφαιρέστε τα 18 τι μένει; 30! Άρα σωστά μετράω! Και γιορτάζω! Μ' ένα μικρό βίντεο που έφτιαξα ειδικά για την περίσταση!
Κι αν δεν απαντήσω στις ευχές σας, είναι γιατί κάνω διάλειμμα για 3 μέρες από τον υπολογιστή, προετοιμάζω γιορτή στο σπίτι, τα χέρια δύο, τα πόδια επίσης δύο, οι καλεσμένοι αμέτρητοι, τα φαγητά και τα γλυκά από τα χεράκια μου και η κούραση.... τέτοια θα λέμε τώρα; 




20 Απριλίου 2012

Χριστός Ανέστη!!!

Πότε ήρθε, πότε έφυγε αυτό το Πάσχα, ούτε το κατάλαβα! Μάλλον το πότε έφυγε το κατάλαβα, είχαν κάτι να πουν γι αυτό τα πόδια μου, η μέση μου, τα χέρια μου.... 
Γενικά όλα τα μέλη μου από την κούραση είχαν πολλά να μου πουν, αλλά σιγά που θα τ' ακούσω! Όσο αντέχω, θέλω το σπίτι γεμάτο κόσμο και μένα να πηγαινοέρχομαι για να εξυπηρετώ και ν΄ακούω τα γέλια και τις φωνές τους. Βίτσια είναι αυτά...
Από νωρίς ξεκίνησε η μέρα, στις 7 ήμασταν όλοι στο πόδι  και γι αυτό κατά τις δώδεκα άρχισαν να ζητάνε...διάφορα, αλλά ήμουν προετοιμασμένη....

Μεζεδάκια απλά και λίγο κρασάκι για τους ψήστες. (αλλά δεν έφαγαν μόνο αυτοί φυσικά!) Μπουρεκάκια πολίτικα με φέτα αυγό και άνιθο, ντοματούλα, ψωμάκι, τυράκι και... κάτι λουκάνικα που βγήκαν ζεστά για να συνοδέψουν το κρασί.... μην τους πειράξει! (αυτά δεν τα φωτογραφήσαμε, δεν προλάβαμε!)

Μέχρι το μεσημέρι γέμισε  ο κήπος κόσμο. Το απόγευμα ξεπεράσαμε τα είκοσι πέντε άτομα, μέχρι που δεν είχα άλλες κούπες για καφέ πλέον!  Τα γλυκά ανάρπαστα, το γαλακτομπούρεκο, ειδικά, ούτε που πρόλαβα να το δω και είχα κάνει και μεγάλο ταψί! Να, ένα κομμάτι που πρόλαβα τουλάχιστον να φωτογραφίσω!
Η οικογένεια, οι συμπέθεροι, οι φίλοι, μετά τα ξαδέλφια και λίγο μετά το φαγητό, ήρθαν και οι φίλοι των παιδιών και γίναμε όλοι μια μεγάλη παρέα, γελάσαμε με την καρδιά μας, φάγαμε (αυτό δεν θέλω να το θυμάμαι) με την ψυχή μας, πειράγματα από παντού, βγήκαν και παλιές ιστορίες του καθενός για να γελάσουν οι υπόλοιποι με αγαπημένες γκάφες.... 

Τις προηγούμενες μέρες είχαν γίνει όλα σωστά, όλα όπως κάθε χρόνο, τα είχα τακτοποιημένα στην ψυχή μου. Τα παιδιά κοινώνησαν, ζυμώσαμε τσουρέκια (έκτακτα έγιναν φέτος, από τα χεράκια της κόρης μου), βάψαμε αυγά έπαιξαν γιαγιά και εγγονή, (η μητέρα μου με την κόρη μου), την Μ. Παρασκευή πήραμε με την σειρά τα νεκροταφεία γι αυτούς που έφυγαν, επιτάφιος για πρώτη φορά στο κέντρο της Αθήνας (και ήταν υπέροχα) και Μ. Σαββάτο να τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε για την προετοιμασία της Ανάστασης αλλά και της άλλης μέρας!
Ήταν πολύ όμορφα! Γέμισε η ψυχή μου ομορφιά και αγάπη, είχα γύρω μου, όλους όσους σημαίνουν πολλά για την ζωή μου την ιδια....
Και του χρόνου λοιπόν, με υγεία και...ακόμα περισσότερο κόσμο, γιατί όχι;
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

7 Απριλίου 2012

Πάσχα 2012.....

Πάσχα 2012.... Ήρθε κι αυτό.... Όπως κάθε γιορτή έχει αυτή την επαναλαμβανόμενη ρουτίνα που όλοι περιμένουμε και έχουμε ίσως και ανάγκη. Μια ρουτίνα που θα "σπάσει" την άλλη, της καθημερινότητας... Και πάλι άβολα αισθάνομαι με όσα συμβαίνουν γύρω μας, σαν κάποιος να μου έχει κλέψει την μαγεία των στιγμών που άλλοτε απολάμβανα.
Νομίζω οτι φέτος έχει μια άλλη σημασία αυτό το Πάσχα. Χιλιάδες κόσμου κουβάλησαν και κουβαλούν ένα σταυρό δυσανάλογο με τις δυνάμεις τους.
Από την άλλη νομίζω οτι εξαιτίας των καιρών που ζούμε, θ' ανακαλύψουμε την μυσταγωγία των στιγμών, θα επικεντρωθούμε στο πνεύμα και όχι στην ύλη, όπως τόσα χρόνια κάναμε.
Είναι καιρός τώρα που δεν μιλάω.... Που δεν μιλάω μαζί σας όπως παλιά και είναι συνειδητό, το επέλεξα για να "κρύψω" τον θυμό και την απογοήτευση που νιώθω για όλα όσα συμβαίνουν. Δεν θα το κάνω ούτε και τώρα....
Έρχεται το Πάσχα... Φέτος περισσότερο από ποτέ, θα μαζέψω πλάι μου τους αγαπημένους μου, την οικογένειά μου και θα πάρω την δύναμη που χρειάζομαι από τα πρόσωπά τους. Ίσως μεγαλώνω και η οπτική αρχίζει ν' αλλάζει, κάθε τι που γίνεται, έχει για μένα άλλη διάσταση. Ίσως φταίει και η ιδιότητα.... Το μυαλό που γεννάει ιστορίες, προχωράει και πιο βαθιά στις ψυχές.....
Πριν λίγο καιρό με μια ανάρτηση, μάλλον ανησύχησα πολλούς που έσπευσαν να μου τηλεφωνήσουν, να μου στείλουν μειλ για να με ρωτήσουν τι είχα, μ' εχουν μάθει αλλιώς, εμένα που πάντα χαμογελούσα. Και τώρα χαμογελάω. Και τώρα λέω οτι θα νικήσουμε. Μόνο που ακόμα ψάχνουμε τον τρόπο..... Θα τα πούμε αυτά, μετά το Πάσχα όμως...
Όπως πέρσι, έτσι και φέτος, μια ολόκήρη μέρα στον υπολογιστή για να φτιάξω ένα μικρό βίντεο και να σας ευχηθώ....



Τα κατάφερα! Δεν είναι τρομερό;
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!