Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



29 Οκτωβρίου 2010

Είμαστε Έλληνες! Γιατί;

Πάει πέρασε και αυτό.... Για την 28η Οκτωβρίου μιλάω... Ακούσαμε τα ίδια ρεπορτάζ που δείχνουν πόσο ανίδεη είναι η νεολαία μας, τα ρίξαμε όλα στους καθηγητές και στους δασκάλους αφήνοντας τεχνιέντως έξω από τις ευθύνες την ίδια την οικογένεια, λες και οι γονείς πρέπει να αποτελούν σιωπηλούς παρατηρητές στην γνώση των παιδιών τους και δεν μιλάω για άλγεβρα που όσο να πεις είναι και δύσκολη, για απλή ιστορία μιλάω! Κάποτε οι γονείς, ήταν οι ίδιοι αγράμματοι και έστελναν τα παιδιά τους στο σχολείο για να μάθουν... Το χάσαμε το "επιχείρημα" όμως πια και θυμάμαι πως όταν είχα τα παιδιά μικρά, με κάθε αφορμή, φρόντιζα να τους μαθαίνω και κάποια απλά πράγματα, πολύ πριν πάνε σχολείο.... Ανάμεσα σ' αυτά ήταν και λίγη ιστορία....
Στο  σημερα μπλέξαμε το ΟΧΙ του Μεταξά με το ΝΑΙ του Παπανδρέου στο μνημόνιο. Και εδώ θέλω να κάνω μια παρατήρηση. Στα σχολικά μου χρόνια, έμαθα οτι το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς. Αργότερα, με διόρθωσαν και μου είπαν οτι το ΟΧΙ το είπε ο Ελληνικός λαός... Το ΝΑΙ στο μνημόνιο ποιος το είπε; Ο Παπανδρέου ή ο Ελληνικός λαός;
Άσχετο, πάμε παρακάτω! Όσοι ξέρουν εμένα και την οικογένειά μου, γνωρίζουν οτι έχω μια μητέρα που την ημέρα που βγήκε στην σύνταξη, αγόρασε υπολογιστή, εργάστηκε σκληρά και ώρες ολόκληρες μέχρι να μάθει να τον χειρίζεται, μας ζήτησε ίντερνετ και την χάσαμε στο διαδίκτυο! Από εκεί μου "ψάρεψε" και ένα κείμενο, με 103 λόγους για τους οποίους είμαστε Έλληνες... από αυτό το κείμενο λοιπόν, διάλεξα μερικά....

1.   Γιατι όταν πονάμε, ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε ζεϊμπεκιά με περηφάνεια
2.   Γιατί ο Έρωτας, ήταν έλληνας θεός. Γι αυτό ξέρουμε ν' αγαπάμε.
3.   Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι, αλλά ποτέ δεν κρατάμε κακία.
4.   Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί
5.   Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας από συνήθεια
6.   Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα
7.   Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη "με άδεια χέρια"
8.   Γιατί η λέξη "κερνάω" υπάρχει στο λεξιλόγιό μας
9.   Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει "καψούρα"
10. Γιατί βράζει το αίμα μας
11.  Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία
12.  Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο
13.  Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας
14.  Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα
15. Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο
16.  Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες
17.  Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες
18. Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες
19. Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)
20. Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική ονομασία
21. Γιατί η ζωή μας είναι στο "δυνατό" ενώ των ξένων στο "αθόρυβο"
22. Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;
23.  Γιατί όταν φωνάζουμε "αδελφέ" στο δρόμο, όλοι γυρνάνε
24.  Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε περισσότερο
25. Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε
26.  Γιατί κάποτε "φωτίσαμε" ολόκληρο τον κόσμο
27.  Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας
28.  Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας
29. Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο
30.  Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο
31. Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε διασκεδάζοντας
32. Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ
33.  Γιατί είμαστε των άκρων
34.  Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε για χιούμορ
35. Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: "Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!"
36.  Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ
37. Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα
38. Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά.
39. Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα.
40.  Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά.
41.  Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες.
42.  Γιατί όταν φοράμε πέδιλα, δεν τα φοράμε με κάλτσες.
43.  Γιατί το σύνθημα "Ελευθερία ή Θάνατος" ήταν ελληνικό.

Και κάπως έτσι συνεχίζει μέχρι τους 103 λόγους που λέγαμε... Κανονίστε τώρα, ν' αρχίσετε την μάχη, να ενοχληθείτε, να με κατηγορήσετε για εθνικισμό και άλλα τρομερά....

19 Οκτωβρίου 2010

Τσιγάρο τέλος! (Ή μήπως όχι;)

Από 1η Σεπτέμβρη τα μέτρα έγιναν πιο σκληρά, απαγορεύτηκε παντού το κάπνισμα, σηκώθηκαν τα τασάκια και.... άδειασαν τα καταστήματα! Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες; Όχι... ήρθε μια κρίση, πάνω στην κρίση! Οι καταστηματάρχες δήλωσαν πως δεν αντέχουν άλλο να βλέπουν άδεια τα μαγαζιά τους. Ο κόσμος προτιμούσε το σπίτι του γιατί δεν δεχόταν και να καταπιέζεται και να πληρώνει από την στιγμή που δύσκολα τα φέρνει  βόλτα. Να στερηθώ για να πιώ έναν καφέ ή να φάω ένα σουβλάκι και να γεμίσω νεύρα; Γιατί;
Πριν βιαστείτε εσείς του αντικαπνιστικού να με βάλετε στη θέση μου, ακούστε και την δική μου πλευρά, τεκμηριωμένη:
Ανήκω σε μια γενιά όπου οι καπνέμποροι έκαναν τα πάντα για να μας προσελκύσουν με την ανοχή του κράτους και το ίδιο το κράτος μια χαρά βολευόταν με τους φόρους που εισέπραττε και εισπράττει από το …πάθος μας! Και ούτε νομίζω τώρα ξαφνικά ν’ ανακάλυψαν ότι το …κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία! Το ήξεραν και το ξέραμε από την πρώτη στιγμή, γιατί τώρα αποφάσισαν να μας προστατέψουν; Γιατί να μην υποθέσω ότι κάτι άλλο κρύβεται από αυτή την … ζέση με την οποία κυνηγούν τους καπνιστές σαν να κάνουν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας;
Θέλω να πιστεύω ότι δεν είμαι παράλογη και δεν θέλω να ενοχλώ κανέναν, αλλά γιατί πρέπει να ενοχλούν οι άλλοι εμένα και να με καταπιέζουν σε σημείο που και να ήθελα να το κόψω, δεν το κάνω από… πείσμα!
Αγαπητοί υπέρμαχοι της αντικαπνιστικής εκστρατείας, θέλω απλώς τους χώρους μου για να καπνίζω, δεν θέλω να σας φορτώνω με τον καπνό μου, αλλά δεν θέλω και να …ιδρώνω από τα νεύρα μου γιατί μου λείπει το τσιγάρο! Θέλω τους δικούς μου χώρους, όπου θ’ αερίζονται απλόχερα, θα έχουν την ίδια ψύξη και θέρμανση με σας γιατί σε μένα που …βασανίζουν δεν κάνουν έκπτωση! Όσο πληρώνετε όλοι εσείς για να φάτε και να πιείτε με την ησυχία σας, πληρώνω και εγώ, αλλά εγώ υποφέρω, ενώ εσείς όχι! Στο αεροπλάνο, στο καράβι και παντού αλλού, τα ίδια πληρώνουμε! Εσείς ταξιδεύετε με την ησυχία σας κι εγώ…. Πού είναι τα δικά μου δικαιώματα; ….
Όσοι γίνατε τώρα… αντικαπνιστές: Θυμάστε πώς ήταν όταν θέλατε τσιγάρο και δεν το είχατε; Γιατί με υποβάλλετε στο ίδιο μαρτύριο με μια διεστραμμένη ευχαρίστηση ; Εσείς πάλι, που δεν καπνίσατε ποτέ, θέλετε να μάθετε πώς είναι όταν σου λείπει; Κατ’ αρχήν αρχίζεις και αισθάνεσαι έναν εκνευρισμό. Όλα σου φταίνε. Εγώ νιώθω ότι ιδρώνω ας πούμε. Μετά δεν μπορείς να συγκεντρωθείς στη δουλειά σου ή όταν σου μιλάνε. Τέλος είσαι έτοιμος για φόνο, ενώ στην πραγματικότητα είσαι ένας φιλήσυχος πολίτης! Είτε θέλετε να το καταλάβετε είτε όχι, είναι βαριά η εξάρτηση!
Δέχομαι πως ότι γίνεται, καλό είναι για την νέες γενιές για να μην το συνηθίσουν. Αλλά χρειάζεται πρόληψη για μας που μας θεωρείτε καμένα χαρτιά και ίσως και να είμαστε! Αλλά δεν θα μας εξαφανίσετε ως δια μαγείας! Υπάρχουμε!
Δεν θέλω να βρίσκομαι σε μια καφετέρια , να καπνίζω και δίπλα μου να κάθεται μια μαμά με το μωρό της. Όχι! Είναι λάθος! Θέλω να κάθομαι σε μια καφετέρια, στον χώρο μου, με καθαρή ατμόσφαιρα και να καπνίζω χωρίς να ενοχλώ κανέναν! Δεν έχω απαίτηση να καπνίζω στο λεωφορείο ή στο τρένο που μπαίνω για λίγο. Δεν είμαι παράλογη, αλλά θέλω να ταξιδεύω με το πλοίο ή το αεροπλάνο και να καπνίζω για να καταπολεμώ τα νεύρα και τον εκνευρισμό της απραξίας χωρίς να υποφέρει ο διπλανός μου που δεν καπνίζει!
 Θέλω να κατανοήσετε πως υποφέρω! Και το νέο μέτρο δεν θα με κάνει να το κόψω! Θα βγαίνω λιγότερο και θα πηγαίνω μόνο εκεί που επιτρέπεται, αρνούμαι να πίνω ένα ποτό και κάθε τρις και λίγο να πρέπει να βγαίνω στο κρύο για να κάνω ένα τσιγάρο στα κλεφτά. Αρνούμαι να ταξιδεύω με κόστος, εκτός από του εισιτηρίου, της ψυχικής μου υγείας.
Επιπλέον, τώρα, πάνω στην πιο δύσκολη φάση της ζωής όλων μας, τώρα που το τσιγάρο είναι μια διέξοδος και ίσως από τις λίγες απολαύσεις που μας έμειναν, τώρα το κόβετε κι αυτό και πού; Όχι σε νοσοκομεία μόνο, που είναι απολύτως αποδεκτό (αν και θα έπρεπε και εκεί ακόμα να υπάρχουν καπνιστήρια), αλλά στους χώρους που θα πάμε να πιούμε ένα κρασάκι, ένα ποτάκι, έναν καφέ.... Στους χώρους δηλαδή που ανέκαθεν ο Έλληνας έκανε την.... ψυχοθεραπεία του! Μιλούσε με φίλους, γελούσε και έβγαζε όλη του την ένταση.....
Και όσο πιο ανάλγητοι είστε όλοι εσείς του υπουργείου, η αντίσταση θα μεγαλώνει γιατί το μέτρο σας αρέσει δεν σας αρέσει είναι φασιστικό και ως γνωστόν εμείς οι Έλληνες δεν τα πάμε καλά με τα φασιστικά καθεστώτα. Το "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", ήταν για την εποχή του και είδαμε πόσο κράτησε.....
Για να μην θυμηθώ οτι θελήσατε να κάνετε όλους τους Έλληνες χαφιέδες όσων δεν... συμμορφώνονταν, με ανοιχτή γραμμή για καταγγελίες! Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά κάτι τέτοιο συνέβαινε και στην Κατοχή  και οι προδότες φορούσαν μαύρες κουκούλες.... Αυτό θέλετε; Να βάλετε τους πολίτες να βγάζουν ο ένας το μάτι του άλλου;
Με άλλα λόγια θέλω συνύπαρξη των δύο πλευρών και όχι εμφύλιο!

12 Οκτωβρίου 2010

Και πάλι Γερμανία.....

Όταν γύρισα από Γερμανία με νωπές τις εντυπώσεις, κάθισα και έγραψα κάποια πράγματα. Στην προηγούμενη ανάρτηση κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να με χαρακτηρίσουν ως ρατσίστρια, είπαν οτι απαξίωσα έναν λαό, οτι τον κατηγόρησα άδικα και γενικά μου απέδωσαν (για άλλη μια φορά) προθέσεις που δεν έχω. Η αλήθεια είναι οτι κουράστηκα να είμαι στο στόχαστρο κάθε φορά που μια ανάρτησή μου δεν είναι ευνοϊκή, είτε για βιβλίο είτε τώρα για μια άλλη χώρα. Επειδή όμως έχω μάθει να στηρίζω την γνώμη μου με όποιο κόστος δεν θα σταματήσω να λέω αυτά που πιστεύω ή να γράφω τις σκέψεις μου.
Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψα στην Γερμανία, την ώρα του  καφέ και πριν ξεκινήσω για τις υποχρεώσεις μου....

"Τεράστια τα πάρκα στην Γερμανία (μικροί παράδεισοι), πάρκα για να περπατήσεις, να τρέξεις, να βγάλεις βόλτα τον σκύλο σου (πολύ ωραίους σκύλους είδα εδώ!), να παίξει το παιδί σου. Φυσικό το βρίσκω, τεράστια η χώρα, πολλά τα νερά… Ωραίοι  δρόμοι αλλά το μποτιλιάρισμα καμία σχέση με Ελλάδα! Εδώ μένεις και γερνάς εγκλωβισμένος στο οδόστρωμα σε ώρες αιχμής! Ειδική λωρίδα για ποδήλατα σε όλες τις πόλεις, αλλά μια χώρα επίπεδη που προσφέρεται για άνετες διαδρομές. Το δίπλωμα οδήγησης το χάνεις για έναν χρόνο αν οδηγείς μεθυσμένος (αυτό είναι καλό) αλλά και ποδήλατο να οδηγείς, έτσι και έχεις πιεί, πάλι το δίπλωμα οδήγησης το χάνεις! Νερό με τον καφέ δεν έχει, ξεροσφύρι θα τον πιείς γιατί διαφορετικά θα το πληρώσεις πολύ ακριβά! Στα περίπτερα το μικρό μπουκάλι 2,5 Ευρώ και στο ξενοδοχείο πληρώσαμε χθες το μεγάλο μπουκάλι 7,5(!) Ευρώ. Ο καφές (φίλτρου) 2,5 Ευρώ και όχι με μπισκοτάκι ή κέικ όπως σερβίρεται στην Ελλάδα  και οι κούπες μικρές (ο καφές όμως γευστικότατος!)…. Η παιδεία δεν είναι και τόσο σπουδαία και λάβετε υπόψη σας ότι η βασική εκπαίδευση εδώ, πρόσφατα έγινε 12 χρόνια ενώ ήταν 13!  Υπάρχουν παντού Ελληνικά σχολεία και το επίπεδο μόρφωσης υψηλό. Σ’ αυτό που σίγουρα υπερτερούν, είναι ότι παντού υπάρχει σοβαρή και σωστή μέριμνα για άτομα με ειδικές ανάγκες! Φανάρια με ηχητικό σήμα για τυφλούς, θέσεις παρκαρίσματος για ανάπηρους, ράμπες παντού για καλή πρόσβαση στα αναπηρικά καροτσάκια και ακόμα και στο σούπερ μάρκετ πωλούνται ειδικά μπαστούνια (τα γνωστά σε μας «πι») για ηλικιωμένους, με ενσωματωμένη τσάντα για τις μεταφορές μικροαντικειμένων. Στο Krefeld που πήγα χθες, μια μικρή πόλη, πολλά κτήρια ακολουθούν  μια αυστηρή αρχιτεκτονική, σκούρα πέτρα και μυτερές στέγες για το χιόνι. Δένουν όμως με το πράσινο που υπάρχει παντού. Όπως παντού υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οτι υπάρχουν ξεχωριστοί κάδοι για κάθε τύπο γυαλιού. Αλλού μπαίνουν τα πράσινα μπουκάλια, αλλού τα καφέ και αλλού τα διάφανα.
Τα γλυκά τους τώρα.... (γνήσια γλυκατζού) δεν μου άρεσαν γιατί δεν είναι τόσο.... γλυκά όσο τα δικά μας. 
Το πρωί πήγαμε στο Ντύσελντορφ, κόσμος πολύς έξω, υπαίθριες αγορές με λαχταριστά σάντουιτς, αλλά στο χοτ ντογκ μικρό το ψωμάκι, τεράστιο το λουκάνικο και απόρησα, γιατί έχουν καταπληκτικό ψωμί. Η μπύρα παντού ρέει άφθονη και οι ποικιλίες της πολλές, αλλά δεν δοκίμασα, την σιχαίνομαι την μπύρα!
Η τηλεόρασή τους μια από τα ίδια πάνω κάτω, αλλά όλα μεταγλωτισμένα.... Ακόμα και στους κινηματογράφους μου είπαν οτι μεταφράζονται οι ταινίες.... Με κουράζει η γερμανική γλώσσα, θεωρώ οτι δεν έχει καμιά μουσικότητα.... Μου λείπει κιόλας η πατρίδα μου...."

Ήταν η ώρα να φύγω για το Hagen, για την δεύτερη παρουσίαση και εκεί σταμάτησα να γράφω....

8 Οκτωβρίου 2010

Γερμανία....

Ανάμικτα τα συναισθήματα μετά την Γερμανία.... Κατ' αρχήν να ξεκινήσω από το κοινό που είναι και το σημαντικότερο και για χατήρι του έκανα αυτό το ταξίδι.... (οι καλά γνωρίζοντες ξέρουν και πόσο απεχθάνομαι να ταξιδεύω!)
Ζεστό, χαμογελαστό, έτοιμο για επικοινωνία το αναγνωστικό κοινό όπου κι αν πήγα, όπου κι αν μίλησα. Εκεί υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, μια πατρίδα που πήραν μαζί τους αυτοί οι άνθρωποι όταν έφυγαν και την αγαπούν πολύ περισσότερο από εμάς που την έχουμε....δεδομένη. Δεν μιλάω μόνο γαι τους μετανάστες του '50 και του '60, αλλά για τους τωρινούς του 1990 και του 2000. Νέοι άνθρωποι που έψαξαν να βρουν μια καλύτερη τύχη. Και πέτυχαν. Δύσκολα, με πολύ μόχθο, αλλά πέτυχαν σε μια χώρα που δεν θα την έλεγα και φιλόξενη. Άλλη νοοτροπία, εκ δια μέτρου αντίθετη με την δική μας,  σφιχτές οι καρδιές,  κλειστές οι ψυχές... Εκείνοι όμως, οι Έλληνες της Γερμανίας έχουν στα κύτταρά τους, στο DNA όλη την ελληνική δύναμη και εξυπνάδα. Μαζί κρατούν και το όνειρο της επιστροφής.
Οικοδεσπότης μας ο Ηλίας Τάκης, που έχει το Ελληνικό βιβλιοπωλείο και μαζί του το ζεύγος Σουλτανίδη, ο Γιάννη και η Όλγα από την Κέρκυρα (και μόνο αυτό φτάνει για μένα όπως καταλάβατε) και η Δέσποινα. Η γλυκιά μου Δέσποινα που έκανε οτι περνούσε από το χέρι της για να ομορφύνει τις τελευταίες μας ώρες στην Γερμανία.  Δεν έχω λόγια να τους πω "ευχαριστώ" για όσα έκαναν για μας.
Και για να κλείσω για το ταξίδι μου στην Γερμανία και τις εντυπώσεις μου από αυτή την χώρα, να μερικές σκέψεις μου....
ο ταξίδι μου εκεί, μου έδωσε να καταλάβω για ποιο λόγο όλα αυτά εναντίον μας… Για ποιο λόγο τόσο μένος εναντίον της Ελλάδας. Δύο κόσμοι που δεν συναντούνται πουθενά, αυτό είμαστε με τους Γερμανούς. Με τη διαφορά ότι εμείς δεν έχουμε πρόβλημα μαζί τους ενώ εκείνοι δεν μπορούν να καταλάβουν εμάς και αυτό μάλλον τους θυμώνει. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως όσο κι αν μας στριμώχνουν, εμείς πάντα θα βρίσκουμε τρόπους για να περνάμε καλά ακόμα κι αν το γλέντι μας περιλαμβάνει ένα τσίπουρο και μια ντομάτα κομμένη στα τέσσερα. Δεν μπορούν να καταλάβουν πού βρίσκουμε το γέλιο και το δάκρυ τόσο εύκολα, ενώ εκείνοι και τα δύο με το ζόρι τα κάνουν. Όλα κανονισμένα στη ζωή τους, χωρίς εκπλήξεις. Ξέρουν τι θα πάρουν από την ημέρα που θα γεννηθούν, μέχρι την μέρα που θα πεθάνουν. Σε ελληνικό εστιατόριο βρεθήκαμε με Γερμανούς και κάποιος χόρευε ζεϊμπέκικο. Τους κοίταξα. Τον κοιτούσαν μαγεμένοι, αλλά…. Εμείς οι Έλληνες σιγοτραγουδούσαμε, χτυπάγαμε παλαμάκια, εκείνη έβγαζαν κάποια μικρά επιφωνήματα χωρίς ψυχή. Η ψυχή του Έλληνα βγαίνει στο χορό του, σ’ ένα τσούγκρισμα ποτηριού. Κεράσαμε δύο μπύρες και μας κοίταξαν σαν εξωγήινους… άγνωστη λέξη το κέρασμα εκεί…. Στην εθνική, μεγάλα πάνελ κρύβουν την θέα για να μην αποσπάται η προσοχή του οδηγού και αυτές τις παρωπίδες έχουν και στην ψυχή τους. Πώς να μας καταλάβουν; Ένας Γερμανός εκπαιδεύεται να κάνει μια δουλειά, μια συγκεκριμένη δουλειά από το πρωί μέχρι τις 4 που σχολάει. Αν στρίβει μια βίδα σ’ ένα εργοστάσιο, δεν θα καρφώσει ένα καρφί πιο δίπλα. Ότι του λέει το κράτος είναι νόμος χωρίς… παραθυράκια. Δεν θα σκεφτεί παραπέρα, σκέφτονται άλλοι γι αυτόν, αποφασίζουν άλλοι γι αυτόν….  Εκείνος κάνει το πιο απλό: Υπακούει. Ίσως γι αυτό βρήκε πρόσφορο έδαφος ο Χίτλερ στα μυαλά τους. Ίσως γι αυτό καμιά δικτατορία δεν είχε μακρύ μέλλον στην Ελλάδα…. Δεν λέω ότι εμείς είμαστε οι πιο σωστοί, αλλά είμαστε εμείς! Απλά και μόνο Έλληνες… Για μένα; Μεγαλείο…."

Φωτογραφίες....
Πρώτη παρουσίαση στο Krefeld

Δεύτερη παρουσίαση στο Hagen

Τρίτη και τελευταία
στο Wiesbaten















Φυσικά κάναμε και τις βόλτες μας.....


Για μπύρες με τον Ηλία Τάκη, ενώ ο άντρας μου
 παρακολουθεί την ανάγνωση του καταλόγου!

Στο Wiesbaden βόλτα στις βιτρίνες!

Με το Δεσποινάκι για φαγητό λίγες ώρες
 πριν την επιστροφή.
Γειά σου γλυκό μου κορίτσι!

Γιώργος- Σπύρος μπροστά από το μουσείο σοκολάτας!


Όλη η... ελληνική αποστολή στο Λιμάνι,
πριν την παρουσίαση.

















Μουσείο σοκολάτας....
Συντριβάνι σοκολάτας....




















Επικάλυψη....


Παλιές συσκευασίες...

Αυτόματοι πωλητές σοκολάτας....
















Όμορφο ταξίδι και περισσότερες φωτογραφίες στο f/b, αλλά από αύριο!
Χαίρομαι που πήγα, χαίρομαι που έκανα αυτό το ταξίδι και τα φιλιά μου σε όλους του Έλληνες όπου κι αν βρίσκονται....