Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



27 Δεκεμβρίου 2009

Άγιος Βασίλης έρχεται.....!

Τα Χριστούγεννα είναι πια πίσω μας. Ο μικρός Χριστούλης περνάει τις πρώτες του μέρες στη γη και ένας επίσης μικρούλης νέος χρόνος περιμένει να γεννηθεί και να μας γεμίσει με την ελπίδα οτι όλα θα πάνε καλύτερα. Το άγνωστο είναι πάντα γεμάτο προκλήσεις και οτι έρθει με το 2010 δεν το ξέρουμε, ίσως το φοβόμαστε, ίσως και αδυμονούμε να το μάθουμε. 'Άλλωστε το τέλος, εμπεριέχει μια θαυμάσια ευκαιρία: Να κάνεις μια νέα αρχή....

Ο πρώτος επισκέπτης όμως κάθε νέου χρόνου είναι αυτός ο γεράκος, που ντυμένος στα κόκκινα και φορτωμένος με δώρα περιμένει να περάσει από την καμινάδα μας και να μας γεμίσει δώρα.....


Ξέρω τι θα πείτε και δεν μ' ενδιαφέρει! Ναι, είναι ξενόφερτος, ναι κουβαλάει μαζί του το...κιτς, ναι ίσως και να μην υπάρχει.....
Κλείνω τα αυτιά μου και αρνούμαι ν΄ακούσω ότι θα μου χαλάσει την διάθεση! Ακόμα και τα παιδιά μου υποτάχτηκαν στην παράνοια της μητέρας τους που χαίρεται περισσότερο και από αυτά την Πρωτοχρονιά! Ακόμα και τα παιδιά μου χαμογελούν και αναστενάζουν στωικά που γέμισα το σπίτι με Άγιους Βασίληδες σε όλα τα μεγέθη και σε όλα τα χρώματα....



Να κι άλλος ένας στο τραπεζάκι του καθιστικού..... Και μπροστά του είναι και τασάκι με Άη Βασίλη.... Οι καπνιστές να μην γιορτάσουν;










Να κι άλλος ένας, χρυσός αυτή τη φορά στο τραπεζάκι!


(Ευτυχώς έχουμε πολλά!)






Και το τζάκι δεσπόζει στο καθιστικό γεμάτο στολίδια και μικρότερους Άη Βασίληδες..... Αλλά και χιονάνθρωπους και τάρανδους και ..... Απ' όλα έχει.... Και στο κέντρο ένα τραπέζι φορτωμένο σοκολατάκια και γλυκά, δεν θα έχει παράπονο ο Άγιος Βασίλης όταν έρθει. Θα βρει να φάει απ' όλα ....


Και φυσικά υπάρχει το δέντρο... Μεγάλο όπως κάθε χρόνο και από κάτω αραδιασμένα τα δώρα με κορδέλες και φιόγκους. Μικροί μεγάλοι καθώς περνούν από δίπλα του, ρίχνουν και μια ματιά.... άραγε ποιο απ' όλα να είναι δικό τους; Και θα γεμίσει το σπίτι πάλι με φίλους αγαπημένους, με φωνές και γέλια....

Η πίτα, το φλουρί, το ποτήρι με το νερό που θα σπάσω στην αυλή για να πάρει μαζί του ο παλιός ο χρόνος όσα άσχημα έφερε, όσα πόνεσαν και κάθε αναποδιά.....το ρόδι που θα σπάσω στην πόρτα, για φέρει μέσα στο σπίτι το μπερεκέτι που έλεγε η γιαγιά μου. Και μετά, πριν τα δώρα, η τούρτα για τον άντρα μου που γεννήθηκε εκείνη την ημέρα, λίγα λεπτά μετά την έλευση του 1957. Θα του τραγουδήσουμε και εκείνος χαμογελαστός, σαν τον Άγιο Βασίλη, θα σβήσει τα κεράκια του....

Ίδια και απαράλλαχτα όλα, 27 χρόνια τώρα..... Και είναι η πιο γλυκιά, η πιο όμορφη ρουτίνα που δεν θέλω ν' αλλάξει, που κανέναν δεν κουράζει, που όλοι την περιμένουν κάθε χρόνο και τα παιδιά λένε ότι αν κάτι απ' όσα έχουν μάθει να κάνω, δεν γινόταν, θα τους χαλούσε η διάθεση.....

Εμείς θα τα πούμε πια με τον καινούριο χρόνο... Εύχομαι σε όλους σας καλή χρονιά... όμορφη χρονιά... Και το κυριότερο: Όσα προβλήματα κι αν έρθουν να είναι από αυτά που λύνονται, από αυτά που, μετά από χρόνια, θα μπορούμε να θυμόμαστε και να καμαρώνουμε ότι τα ξεπεράσαμε....

Καλή χρονιά σε όλους σας!!!!!!!

22 Δεκεμβρίου 2009

Ακόμα στην αναζήτηση οι τρεις μάγοι…..



Σε λίγες μέρες έρχονται Χριστούγεννα. Πάλι οι τρεις μάγοι θα βγουν ν’ αναζητήσουν το Θείο Βρέφος, αυτό που γέννησε την ελπίδα στον κόσμο, αυτό που ήρθε να φωτίσει αξίες και ιδανικά που όλοι είχαν ξεχάσει. Και λοιπόν; Το Θείο Βρέφος ήρθε, ανδρώθηκε και σταυρώθηκε από τους ίδιους που τον επευφημούσαν. Και οι αξίες και τα ιδανικά πέθαναν μαζί Του….
Στο σήμερα τι άλλαξε; Ακόμα ο άνθρωπος πονάει, ακόμα υποφέρει και είναι εκείνος που σταυρώνεται καθημερινά. Παιδιά σκοτώνονται στον δρόμο, παιδιά πεθαίνουν από την πείνα σε ξεχασμένες μεριές του πλανήτη, η γη αργοπεθαίνει, ο πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ, δείχνει συνεχώς το πρόσωπό του και νέες αρρώστιες εμφανίζονται ενώ οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αδυνατούν να τις αντιμετωπίσουν
Τι έμεινε; Το σπουδαιότερο ίσως…. Η ελπίδα… Αυτή που πάντα βρίσκει το δρόμο της στις ψυχές, αυτή που μας κρατάει όλους και συνεχίζουμε…. Η ελπίδα ότι κάποτε οι τρεις μάγοι θα βρουν το Θείο Βρέφος και οι άνθρωποι δεν θα το σταυρώσουν… Η ελπίδα ότι η αγάπη που έφερε, θα βρει μόνιμη θέση στις καρδιές μας… Η ελπίδα ότι όλα θ’ αλλάξουν και ο δρόμος για τον χαμένο Παράδεισο θ’ ανοίξει….
Καλά Χριστούγεννα σε όλους….

13 Δεκεμβρίου 2009

Οι πωλήσεις είναι γένους θηλυκού....


Όπως κάθε χρόνο το βιβλιοδρόμιο στα ΝΕΑ, κλείνει την χρονιά μ' έναν απολογισμό πωλήσεων των βιβλίων που κυκλοφόρησαν Η χαρά μου φέτος είναι διπλή γιατί εκτός από το γεγονός ότι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το όνομά μου φιγουράρει στην πρώτη θέση, δείτε προσεκτικά και θα καταλάβετε ότι οι εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ μέσα στην πρώτη δεκάδα έχουν άλλους τρεις συγγραφείς τους!
Δημουλίδου, Καρακάσης και Τραυλού!


Είναι πραγματικά μεγάλη η χαρά μου γιατί οι επιτυχίες συνεχίζονται για τον εκδοτικό μου οίκο και για φίλους, αγαπημένους συγγραφείς. Απόσπασμα όπως ακριβώς υπάρχει στο βιβλιοδρόμιο στα ΝΕΑ:

" Στις πωλήσεις της ελληνικής λογοτεχνίας, η Λένα Μαντά είναι, όπως συμβαίνει σταθερά τα τελευταία χρόνια, η αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστρια Το τελευταίο της μυθιστόρημα Έρωτας σαν βροχή (Ψυχογιός) πούλησε 96.000 αντίτυπα από τον Μάιο, ενώ το μεγαλύτερο μπεστ σέλερ της, Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι, έχει φτάσει τα 190.000 αντίτυπα από τον Μάιο του 2007.
Στις ίδιες εκδόσεις οι μπεστελερίστες συγγραφείς κάνουν πλέον σειρά:
Χρυσηίδα Δημουλίδου (Το σταυροδρόμι των ψυχών) 76.000 αντίτυπα,
Κώστας Καρακάσης (Ο Βιολονίστας) 41.000 αντίτυπα,
Πασχαλία Τραυλού (Έστω μια φορά) 39.000 αντίτυπα,
Μαρία Τζιρίτα (Μάτια μου) 29.000 αντίτυπα,
Μάρω Βαμβουνάκη (Χορός μεταμφιεσμένων) 27.000 αντίτυπα,
Σοφία Βόικου (Το κόκκινο σημάδι) 26.000 αντίτυπα,
Ελένη Τσαμαδού (Της ζωής και της αγάπης) 22.000 αντίτυπα,
Γιώργος Πολυράκης (Λύτρωση, κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο) 15.000 αντίτυπα.
Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=4550821
Κλείνοντας αυτή την ανάρτηση, θέλω να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από τα βάθη της καρδιάς μου, σε όλους εσάς που με την αγάπη σας, με κρατάτε εδώ και τρία χρόνια στην κορυφή. Όλοι εσείς, καταφέρατε να φτιάξετε μια μεγάλη σκάλα και με βοηθήσατε ν' ανέβω σκαλί σκαλί στην πρώτη θέση. Όλοι εσείς σταθήκατε δίπλα μου και γίνατε η ασπίδα για όσα κακόβουλα έχουν ειπωθεί και γραφτεί για μένα και παράλληλα είστε η δύναμή μου για όσα γίνουν από δω και πέρα!Αυτή την πρώτη θέση, μαζί την φτάσαμε, μην το ξεχνάτε! Εσείς, ο εκδότης μου κύριος Ψυχογιός με το επιτελείο του και εγώ...
Ευχαριστώ.....

9 Δεκεμβρίου 2009

Συνέντευξη στην ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Να το πρώτο στοιχείο από την Κέρκυρα! Στο Λιστόν σε συνέντευξη!

Κριτικές διαδικτύου

Μόλις γύρισα από το ονειρεμένο μου ταξίδι στην Κέρκυρα, αλλά ακόμα δεν είμαι έτοιμη για ανάρτηση, συγκεντρώνω στοιχεία και φωτογραφίες!
Μέχρι τότε όμως, διαβάστε στις παρακάτω συνδέσεις όμορφα λόγια για έναν έρωτα και ένα ποτάμι.....
http://bookeater-bookeater.blogspot.com/2009/07/blog-post_31.html
http://bookeater-bookeater.blogspot.com/2009/07/blog-post_7575.html

5 Δεκεμβρίου 2009

Φεύγω αλλά για πού;;;;;;



Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω, ακόμα κρατώ την αναπνοή μου μήπως κάτι συμβεί την τελευταία στιγμή και χάσω αυτό το θαύμα!
Και ότι έλεγα ότι φέτος δεν κατάφερα να βρεθώ στην Κέρκυρα και ότι γκρίνιαζα στον άντρα μου που δεν καταφέραμε να είμαστε πιστοί φέτος στο ραντεβού που δίνω κάθε χρόνο με την λατρεία μου, ήρθε αυτή η αναπάντεχη πρόσκληση!
Παρουσίαση του Έρωτα στην Κέρκυρα!!!!!
Το βιβλιοπωλείο ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ, Δημ. Καββαδά 16, μου έδωσε την μεγάλη χαρά να με καλέσει για να παρουσιάσω το Έρωτα στον τόπο που γεννήθηκε και στο τόπο που ανήκει ουσιαστικά!
Την παρουσιάση θα κάνει ο ομότεχνός Νίκος Παργινός που το τελευταίο του βιβλίο "Με τον έρωτα περνάει ο καιρός με τον καιρό περνάει ο έρωτας" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονοι ορίζοντες.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας Κατερίνα Πολυχρονοπούλου.
τι άλλο να πω; τι άλλο να ζητήσω; Νομίζω οτι φέτος πήρα το καλύτερο δώρο και πριν καν έρθουν οι γιορτές! Ραντεβού μόλις γυρίσω με νέα και φωτογραφίες!
Κέρκυρα, έρχομαι!!!!!

2 Δεκεμβρίου 2009

Η ποινή.... της Έλσης Τσουκαράκη (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Επανέρχομαι μ' ένα βιβλίο που είχα την χαρά να διαβάσω το καλοκαίρι, χειρόγραφο ακόμα, όταν μου ζητήθηκε να γράψω μια κριτική για το "αυτί" του βιβλίου. Το ενδιαφέρον ήταν οτι επρόκειτο για μια νέα ανακάλυψη των εκδόσεων Ψυχογιός και ήμουν πολύ περίεργη να δω τι καινούργιο είχε να πει.... Πολλά...
Με μεγάλη χαρά δέχτηκα όχι μόνο να γράψω την κριτική αλλά και να το παρουσιάσω! Έτσι το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου στον ΙΑΝΟ στις 6 το απόγευμα θα είμαι δίπλα στην Έλση μαζί με την Θάλεια Ματίκα που θα κάνει την ανάγνωση!
Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Στο ξεκίνημά του, στις πρώτες-πρώτες γραμμές του, μιλάει για ένα αγόρι, γεννημένο σ’ ένα από τα χιλιάδες χωριό της πατρίδας μας και μου έκανε εντύπωση που σ’ αυτό το πρώτο μικρό κεφάλαιο, υπογράμμισα νοερά τις λέξεις που θα έδιναν το στίγμα ολόκληρου του βιβλίου. Λέξεις όπως: «ξερό και άγονο», «δύσκολα παιδικά χρόνια», «δυστυχία», «Μαύρο, απέραντο κενό» και τόσες άλλες που μου τράβηξαν την προσοχή, ίσως γιατί ήταν δυσανάλογα πολλές σε σχέση με την έκταση του πρώτου αυτού κεφαλαίου.

Στο επόμενο κεφάλαιο το τοπίο άλλαζε εντελώς. Γέμισε καταιγίδα, φόβο και αγώνα για την επιβίωση. Κάποιος πάλευε με τα κύματα μέσα στην νύχτα και ήταν ένας κατάδικος προφανώς‧ το μυαλό μου πήγε σε μια θεαματική απόδραση, όταν σκάλωσε στις νέες λέξεις που έφερναν στο προσκήνιο την παρουσία μιας λιλιπούτειας ύπαρξης. Ένα μωρό καταμεσής στο πέλαγος, κλεισμένο σε μια περίεργη σωστική λέμβο. Ο ήρωας θα τα χάσει με την παρουσία του αλλά η αντίδρασή του δεν είναι αναμενόμενη. Ανεβαίνει στην βάρκα θυμωμένος που ο ίδιος παράδερνε όλη νύχτα στα κύματα κι εκείνος, ο μικρός επιβάτης της βάρκας είχε σωθεί χωρίς καμιά προσπάθεια… Στο λαιμό του μωρού ένας χρυσός σταυρός και ο άντρας τον αρπάζει και σκοπεύει να πετάξει το μωρό στη θάλασσα, έχοντας αποφασίσει να είναι ο μόνος επιζών στην μικρή λέμβο, αλλά τον προλαβαίνει η εξάντληση της ολονύχτιας πάλης του με τα κύματα. Λιποθυμά κρατώντας σφιχτά τον χρυσό σταυρό….
Η συνέχεια είναι ακόμα πιο παράξενη, απότομη η εναλλαγή σε κάτι γλυκό και τρυφερό, όπως η προσευχή , η κουβεντούλα θα έλεγα του γέρου Θωμά με Τον Θεό, με το πρωινό του ξύπνημα στο ξεχασμένο από Θεό και ανθρώπους νησάκι που μένει με λίγους, ελάχιστους ακόμα συμπατριώτες του. Τον άφησε η κυρά του για να ταξιδέψει κοντά στον Πλαστή τους και ο γιος του μπάρκαρε στα 18 του και δεν τον ξαναείδε πια. Μόνο μάθαινε πως είχε διαλέξει να βγάζει το ψωμί του με τρόπο που η αστυνομία δεν τον άφηνε να στεριώσει….Παρηγοριά του η Βέρα, μια νέα κοπέλα που είναι αρραβωνιασμένη με ναυτικό και τρέμει τις καταιγίδες και τις φουρτούνες που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή του αγαπημένου της.
Παράλληλη είναι η εξέλιξη του ήρωα και ο αναγνώστης παρακολουθεί την ζωή του να κομματιάζεται από τον σκληρό πατέρα, το ξύλο και την μοναξιά του. Το όνειρό του είναι η φυγή και η θάλασσα.
Και να η στιγμή που οι ζωές του Θωμά, της Βέρας και του άγνωστου άντρα θα συναντηθούν. Ο ναυαγός με το μωρό, θα βρεθούν από εκείνους του αγαθούς και καλούς ανθρώπους. Ο Θωμάς θ’ αναλάβει τον άντρα και η Βέρα το μωρό‧ θα δώσουν μάχη για να τους σώσουν και θα υποθέσουν το πιο αλλόκοτο σενάριο… Ότι ο ναυαγός ήταν ο πατέρας του βρέφους που πάλεψε με τα κύματα για να σώσει τον γιο του….
Τα κεφάλαια εναλλάσσονται, πηγαίνουν τον αναγνώστη μια στο σήμερα μια στο χθες. Στο σήμερα κυριαρχεί η άδολη αγάπη και η προσφορά φτωχών ανθρώπων που πιστεύουν ότι μόνο καλό υπάρχει στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Στο χθες υπάρχει μόνο το σκοτάδι ενός πληγωμένου παιδιού που αντρώνεται με την βεβαιότητα ότι μόνο με το κακό θα επιβιώσει…Και αυτό το κακό το κάνει παντού. Γίνεται κλέφτης όχι μια αλλά πολλές φορές μέχρι που η ατυχία τον σπρώχνει και στην φυλακή και από κει στο αναμορφωτήριο.
Στο σήμερα βλέπουμε τον άντρα να γίνεται όλο και καλύτερα. Παίρνει απόφαση ότι πρέπει να προσποιηθεί ότι πραγματικά το παιδί είναι δικό του για να σωθεί. Ο Θωμάς του παρέχει την αγάπη του και την πλήρη κατανόησή του κι εκείνος τον γεμίζει ψέματα για τον δήθεν θάνατο της γυναίκας του πάνω στην γέννα…. Κάθε μέρα αφήνουν τον μικρό δίπλα του και φεύγουν για να τον κάνουν να συναισθανθεί την ευθύνη του για το μικρό πλασματάκι που νομίζουν παιδί του. Το θαύμα συντελείται χωρίς να το θέλει και χωρίς να το έχει καταλάβει. Παίζοντας τον ρόλο του πατέρα που στην αρχή του φαίνεται βουνό, αρχίζει να δένεται με το μωρό που τον λατρεύει. Για πρώτη φορά μια ανθρώπινη ύπαρξη του δίνει όσα του έλειψαν. Εμπιστοσύνη και αγάπη χωρίς ανταλλάγματα..
Θα ήταν άδικο να συνεχίσω ν’ αφηγούμαι ένα βιβλίο που ειλικρινά έχει να πει πολλά και να διδάξει ακόμα περισσότερα, όλους εμάς που σταθήκαμε πολύ πιο τυχεροί στη ζωή μας, από αυτό το παιδί που έγινε άντρας χωρίς να γνωρίσει ποτέ την αγάπη. Και είναι δίδαγμα για όλους εμάς η επίγνωση του τι μπορεί να προκαλέσει στην ψυχή ενός ανθρώπου η έλλειψη της. Πόσο απότομα μπορεί να στεγνώσει, ν’ αποξηράνει την ανθρώπινη ύπαρξη και να την οδηγήσει στο έγκλημα. Επιπλέον έρχεται η στιγμή που όλοι καταλαβαίνουμε, όσο προχωρεί η ανάγνωση, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η αγάπη όταν επιτέλους έρχεται χωρίς να ζητάει τίποτα, μόνο προσφέρει μια καινούρια αρχή σε μια ζωή γεμάτη από το φως της....

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό, αυτό μόνο θα μπορούσα να πω και όσοι με ξέρετε, κατανοείτε και πόσο πολύ το εννοώ!
Η εναλλαγή του χθες και του σήμερα, αυτό το συνεχές πήγαινε έλα στο παρόν και στο παρελθόν, αντί να γίνει κουραστικό γίνεται μια τεράστια απόχη, ένα μαγικό δίχτυ που δεν αφήνει τον αναγνώστη να εφησυχάσει ή να βαρεθεί. Είναι τόσο γλυκά δομημένο το βιβλίο που είναι αδύνατον να μην σας γοητεύσει.
Η κατάδυση στον κόσμο που μάθαμε να βάζουμε την ταμπέλα και ν’ αποκαλούμε «περιθώριο» ξεμπερδεύοντας με τις όποιες σκέψεις θα μπορούσε να μας προκαλέσει είναι σκέτη αποκάλυψη. Φτάνει τον αναγνώστη ν’ αναρωτηθεί αν έχει μερίδιο της ευθύνης για όλα τα παιδιά που καταλήγουν σε αναμορφωτήρια και βγαίνουν από κει ολοκληρωμένοι και τελειοποιημένοι εγκληματίες.
Θυμήθηκα μια καθηγήτριά μου , τότε που σπούδαζα και που στην πρώτη της παράδοση μας είχε πει: «Να θυμάστε πάντα ότι η αγάπη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν παιδί. Αντίθετα η έλλειψή της κατέστρεψε χιλιάδες και δημιούργησε πληγωμένες ψυχές. Και οι πληγωμένες ψυχές φτάνουν πολύ εύκολα να γίνουν πρωταγωνιστές στον θίασο του κακού». Δεν ξέρω πού βρίσκεται πια εκείνη η καθηγήτρια, αλλά αν ήξερα θα της έστελνα δώρο αυτό το βιβλίο…..
Είναι δεκάδες οι σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν όσο διάβαζα την Ποινή…. Και είναι ο τίτλος που θα δικαιωθεί στις τελευταίες σελίδες του. Κλείνοντας το βιβλίο ένιωσα μια γαλήνη να μπερδεύεται με την θλίψη και το αίσθημα της δικαίωσης . Δεν νομίζω ότι θα ταίριαζε να κλείσει διαφορετικά αυτή η περιπέτεια μιας βασανισμένης ψυχής, καταδικασμένης από τη μέρα που γεννήθηκε.
Στην συγγραφέα, αξίζουν συγχαρητήρια και για έναν ακόμα λόγο που θεωρώ πολύ σημαντικό όταν διαβάζω ένα βιβλίο του οποίου η επιτυχία εξαρτάται από πόσο αυτός που το γράφει έχει καταφέρει την κατάδυση στην ανθρώπινη ψυχή. Η Έλση Τσουκαράκη κατάφερε λοιπόν αυτό ακριβώς. Να με κάνει κοινωνό των συναισθημάτων , της Βέρας, του Θωμά ακόμα και του ήρωα την εποχή που συμπεριφερόταν σαν πληγωμένο θηρίο χωρίς ηθική, χωρίς αξίες.

Και κάτι ακόμα… Μια ερώτηση με δεδομένο ότι το πρώτο βιβλίο ενός συγγραφέα, το… άγουρο έργο του δεν είναι ποτέ το καλύτερό του αφού με τα χρόνια ωριμάζει η γραφή του και βελτιώνεται. Με αυτό το δεδομένο λοιπόν, αν η Ποινή είναι το πρώτο της και το έγραψε έτσι, αναρωτιέμαι τι θα είναι το δεύτερο! Καλή επιτυχία!


Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η ΕΛΣΗ ΤΣΟΥΚΑΡΑΚΗ γεννήθηκε στο Κάιρο και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από παιδί είχε τον τρόπο της να επικοινωνεί με τις λέξεις. Σπούδασε γερμανική και γαλλική φιλολογία. Δίδαξε σε σχολεία, ασχολήθηκε με μεταφράσεις, έγραψε διηγήματα και σενάρια, και σήμερα εργάζεται ως καθηγήτρια γερμανικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αν και το θεωρεί μεγάλη τύχη να συναναστρέφεται παιδιά και εφήβους, θα της άρεσε να δηλώνει "επάγγελμα: ονειροπόλα". Έχει δύο κόρες. Η ΠΟΙΝΗ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.