Άγιος Βασίλης έρχεται.....!

Τα Χριστούγεννα είναι πια πίσω μας. Ο μικρός Χριστούλης περνάει τις πρώτες του μέρες στη γη και ένας επίσης μικρούλης νέος χρόνος περιμένει να γεννηθεί και να μας γεμίσει με την ελπίδα οτι όλα θα πάνε καλύτερα. Το άγνωστο είναι πάντα γεμάτο προκλήσεις και οτι έρθει με το 2010 δεν το ξέρουμε, ίσως το φοβόμαστε, ίσως και αδυμονούμε να το μάθουμε. 'Άλλωστε το τέλος, εμπεριέχει μια θαυμάσια ευκαιρία: Να κάνεις μια νέα αρχή....

Ο πρώτος επισκέπτης όμως κάθε νέου χρόνου είναι αυτός ο γεράκος, που ντυμένος στα κόκκινα και φορτωμένος με δώρα περιμένει να περάσει από την καμινάδα μας και να μας γεμίσει δώρα.....

Ξέρω τι θα πείτε και δεν μ' ενδιαφέρει! Ναι, είναι ξενόφερτος, ναι κουβαλάει μαζί του το...κιτς, ναι ίσως και να μην υπάρχει.....

Κλείνω τα αυτιά μου και αρνούμαι ν΄ακούσω ότι θα μου χαλάσει την διάθεση! Ακόμα και τα παιδιά μου υποτάχτηκαν στην παράνοια της μητέρας τους που χαίρεται περισσότερο και από αυτά την Πρωτοχρονιά! Ακόμα και τα παιδιά μου χαμογελούν και αναστενάζουν στωικά που γέμισα το σπίτι με Άγιους Βασίληδες σε όλα τα μεγέθη και σε όλα τα χρώματα....

Να κι άλλος ένας στο τραπεζάκι του καθιστικού..... Και μπροστά του είναι και τασάκι με Άη Βασίλη.... Οι καπνιστές να μην γιορτάσουν;

Να κι άλλος ένας, χρυσός αυτή τη φορά στο τραπεζάκι!

(Ευτυχώς έχουμε πολλά!)

Και το τζάκι δεσπόζει στο καθιστικό γεμάτο στολίδια και μικρότερους Άη Βασίληδες..... Αλλά και χιονάνθρωπους και τάρανδους και ..... Απ' όλα έχει.... Και στο κέντρο ένα τραπέζι φορτωμένο σοκολατάκια και γλυκά, δεν θα έχει παράπονο ο Άγιος Βασίλης όταν έρθει. Θα βρει να φάει απ' όλα ....

Και φυσικά υπάρχει το δέντρο... Μεγάλο όπως κάθε χρόνο και από κάτω αραδιασμένα τα δώρα με κορδέλες και φιόγκους. Μικροί μεγάλοι καθώς περνούν από δίπλα του, ρίχνουν και μια ματιά.... άραγε ποιο απ' όλα να είναι δικό τους; Και θα γεμίσει το σπίτι πάλι με φίλους αγαπημένους, με φωνές και γέλια....

Η πίτα, το φλουρί, το ποτήρι με το νερό που θα σπάσω στην αυλή για να πάρει μαζί του ο παλιός ο χρόνος όσα άσχημα έφερε, όσα πόνεσαν και κάθε αναποδιά.....το ρόδι που θα σπάσω στην πόρτα, για φέρει μέσα στο σπίτι το μπερεκέτι που έλεγε η γιαγιά μου. Και μετά, πριν τα δώρα, η τούρτα για τον άντρα μου που γεννήθηκε εκείνη την ημέρα, λίγα λεπτά μετά την έλευση του 1957. Θα του τραγουδήσουμε και εκείνος χαμογελαστός, σαν τον Άγιο Βασίλη, θα σβήσει τα κεράκια του....

Ίδια και απαράλλαχτα όλα, 27 χρόνια τώρα..... Και είναι η πιο γλυκιά, η πιο όμορφη ρουτίνα που δεν θέλω ν' αλλάξει, που κανέναν δεν κουράζει, που όλοι την περιμένουν κάθε χρόνο και τα παιδιά λένε ότι αν κάτι απ' όσα έχουν μάθει να κάνω, δεν γινόταν, θα τους χαλούσε η διάθεση.....

Εμείς θα τα πούμε πια με τον καινούριο χρόνο... Εύχομαι σε όλους σας καλή χρονιά... όμορφη χρονιά... Και το κυριότερο: Όσα προβλήματα κι αν έρθουν να είναι από αυτά που λύνονται, από αυτά που, μετά από χρόνια, θα μπορούμε να θυμόμαστε και να καμαρώνουμε ότι τα ξεπεράσαμε....

Καλή χρονιά σε όλους σας!!!!!!!