Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



29 Ιουνίου 2014

Χωρίς Δίχτυ ασφαλείας, Πένυ Παπαδάκη (εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Από τον τίτλο, είχα ήδη προϊδεαστεί ότι θα πραγματοποιούσα μια βουτιά στο κενό με αυτό το πόνημα της Πένυς Παπαδάκη, αλλά η αίσθηση δεν θα ήταν καινούρια. Μας έχει συνηθίσει σε βουτιές, αλλά και σε βαθιές τομές στην ανθρώπινη ψυχή.

Λίγα λόγια για το βιβλίο....
Άννα Φιλίππου: Μεγαλοστέλεχος σε μια εταιρεία, σιδηρά κυρία που σπέρνει τον φόβο, που επιβάλλεται με μια της ματιά, που μπορεί, έχει την πολυτέλεια να γίνει όσο άδικη επιθυμεί. Στο διάβα της όλοι υποκλίνονται, η άποψή της είναι νόμος, η στόφα από την οποία φτιάχτηκε, αυτή της νικήτριας. Πώς χάθηκαν όλα αυτά;
Στην Ελλάδα της κρίσης, στο σήμερα που χωρίς σκέψη πετάει στο δρόμο ένα ικανό κομμάτι της μηχανής για να το αντικαταστήσει μ’ ένα φθηνότερο…. Όπως της είπαν, με το μισθό που πλήρωναν για εκείνη θα έπαιρναν τρεις νέους…. Και η πείρα; Αυτή αποκτιέται…
Στο δρόμο λοιπόν και σαν πιστωτική κάρτα που ακυρώθηκε, δεν έχει πια αξία, η λάμψη της χάθηκε και το μόνο που της έμεινε είναι ένας γάμος σαν άδειο κέλυφος κι ένα παιδί που σπουδάζει στο εξωτερικό.
Η Άννα κάθε μέρα, την ίδια ώρα βρίσκεται στο μετρό. Κάθεται στο ίδιο κάθισμα, ακίνητη και παρακολουθεί γύρω της τον κόσμο που τρέχει, που συνωστίζεται, που αγωνιά, σε μια προσπάθεια να πιστέψει ίσως, πως η ζωή υπάρχει και συνεχίζεται.
Από τις κάμερες ασφαλείας ο Βασίλης μπαίνει στο πλάνο μας. Προϊστάμενος στα συστήματα ασφαλείας του μετρό,  δεν αργεί να προσέξει την όμορφη γυναίκα με την εμμονική της παρουσία στο χώρο που παρατηρεί. Η μορφή της τον γοητεύει, κάνει υποθέσεις για την παρουσία της, για τους λόγους που κάθε μέρα, την ίδια ώρα, βρίσκεται σαν ένα όμορφο άγαλμα καθισμένη στην ίδια πάντα θέση. 
Ένα τυχαίο περιστατικό, θα τους γνωρίσει. Η Άννα πέφτει θύμα  τσαντάκια και  είναι ο Βασίλης που θα πάρει τα στοιχεία της σε περίπτωση που κάποια από τα υπάρχοντά της βρεθούν. Μόνο η τσάντα θα βρεθεί λίγο αργότερα και η Άννα έτσι όπως την κοιτάει να χάσκει άδεια μπροστά της, συνειδητοποιεί πόσες ομοιότητες έχει με την ζωή της. Άδεια κι αυτή…
Ο Χρήστος, ο άντρας που μαζί του μοιράστηκε πάνω από δύο δεκαετίες, θα της δηλώσει πως δεν σκοπεύει να παλέψει δίπλα της. Όσο εκείνη ήταν ο κουβαλητής στη σχέση τους μπορούσε ν’ ανέχεται και όλα τα υπόλοιπα. Μπορούσε να δέχεται να είναι ο κύριος της κυρίας, εφόσον η κυρία πλήρωνε για όλα. Τώρα δεν είχε νόημα να μείνει σ’ ένα καράβι που βουλιάζει. Το χτύπημα για την ηρωίδα επώδυνο όπως και ο απολογισμός ζωής. Την βγάζει χρεωμένη ίσως γιατί παρά τις άλλες ικανότητές της, δεν στάθηκε καλή στα μαθηματικά και τώρα το έλλειμμα απειλεί να την συνθλίψει.  
Η Άννα βρίσκει μια δουλειά…. Κατώτερη από τις ικανότητές της, απαράδεκτη για τον χαρακτήρα της, κουραστική για τις εναπομείνασες αντοχές της ψυχής της. Αλλά το μόνο που ξέρει να κάνει καλά στην ζωή της είναι να παλεύει.
Έπειτα είναι και ο Βασίλης…. Τα δικά του αδιέξοδα σωρό και η σκέψη του εγκλωβισμένη στην ανάμνηση της Άννας ακόμα κι όταν η ζωή του ανατρέπεται ως όφειλε.
Και όταν οι δρόμοι τους ενωθούν; Τι θα συμβεί και ποια μυστικά θα έρθουν στην επιφάνεια σαρώνοντας στην κυριολεξία την ζωή τους;
Αυτά θα σας απαντηθούν μέσα στις σελίδες του μυθιστορήματος της Πένυς Παπαδάκη. Και  το τέλος κρύβει μια ανατροπή που εμένα προσωπικά με συγκλόνισε καθώς υπογράμμισε με τον τελειότερο τρόπο της τραγική ειρωνεία που η μοίρα φυλάει για πολλούς….
Ο τίτλος δεν θα μπορούσε να είναι πιο αρμονικά δεμένος με όσα θα διαβάσετε. Οι ήρωες ζουν σχοινοβατώντας και δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας για να τους προστατέψει από τις λανθασμένες αποφάσεις τους. Το κενό χάσκει κάτω από τα πόδια τους έτοιμο να τους καταπιεί.
Η Άννα ήταν μια ηρωίδα που μου δημιούργησε αντικρουόμενα συναισθήματα. Και την θαύμασα, αλλά δεν με εμπόδισε αυτό να την κατηγορήσω για τις επιλογές της. Κι αν της καταμαρτυρώ κάτι είναι ότι το κριτήριο της για τους ανθρώπους, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο λάθος. Υποτίμησε την δύναμη του γιου της, υπερτίμησε τον άντρα της, έκλεισε τα μάτια σε όσα φώναζαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στην ζωή της. Θεωρώ ότι η δουλειά που βρήκε, την βοήθησε να βγάλει από τα μάτια της τον παραμορφωτικό καθρέφτη, να γνωρίσει τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.
Δεν ξέρω επίσης τον λόγο, αλλά κάτι μέσα μου λέει ότι αυτό το βιβλίο της Πένυς έχει πολλά από την ίδια και την ζωή της. Σαφώς και δεν μπορώ να την φανταστώ σαν την Άννα προ της απολύσεως, αλλά απ’ όσο την ξέρω, η Πένυ είναι αγωνίστρια στην προσωπική της ζωή κι αν η ίδια δεν το βλέπει, μπορώ να της πω εγώ: Κερδίζει…. Άσχετα με προσωπικές απώλειες, το τέλος μετράει….
Επιπλέον, έχει την ίδια αξιοπρέπεια με την Άννα και είναι στιγμές που και οι δυο τους, μου φέρνουν στο μυαλό, άγνωστο γιατί, μια δωρική κολώνα…. 
Αν τέλος έπρεπε να χαρακτηρίσω αυτές τις δύο, βλέπετε κάτι δεν με αφήνει να διαχωρίσω την συγγραφέα από την ηρωίδα της, θα έλεγα με δυο λέξεις, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό: Ήρεμη δύναμη…
Το βιβλίο αυτό, δεν θα έλεγα ότι είναι ένα ταξίδι ψυχής, αλλά μια αναζήτηση του ίδιου του εαυτού μας. Την κάνουμε μαζί με τους ήρωες, ταυτόχρονα σχεδόν.
Παράλληλα μου θυμίζει πίνακα και η Πένυ με τον χρωστήρα της ζωγράφισε για μας ολοζώντανη την πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα του σήμερα. Κι όμως, δεν ξέρω πώς, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι ζοφερό. Ίσως γιατί η συγγραφέας δεν στήνει μόνο τα εμπόδια της καθημερινότητας, αλλά φροντίζει να αφήνει να φανεί και το φως στο σκοτεινό τούνελ. Χωρίς να έχει την διάθεση μια στείρας διδαχής, δίνει λύσεις που στον αναγνώστη αναδύονται. Αν έπρεπε με λίγα λόγια να πω τον νόημα που εγώ αποκόμισα, είναι απλό. Όχι εύκολο, αλλά απλό : Όταν η ζωή σου ανατρέπεται, όταν νομίζεις ότι είναι κλειστές όλες οι πόρτες, χρειάζεται μόνος σου να βάλεις δυναμίτη, ν’ ανοίξεις μια διέξοδο να δημιουργήσεις έναν καινούριο δρόμο για να βαδίσεις, χωρίς να κοιτάξεις πίσω σου. Εκεί που νομίζεις ότι όλα τέλειωσαν, είναι η στιγμή για μια επαναδιαπραγμάτευση στόχων, για μια γενναία αλλαγή πορείας.
Για το τέλος κρατώ μια φράση που θα μου μείνει στο μυαλό....
Στα εύκολα σε ξέρουν όλοι.
Στα δύσκολα τους μαθαίνεις εσύ….

Λίγα λόγια για την συγγραφέα...

Η ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. Για είκοσι πέντε χρόνια ασχολήθηκε με τα λογιστικά και για επτά χρόνια με το μάρκετινγκ. Από το 2011 είναι συνταξιούχος και τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται εθελοντικά με τα πολιτιστικά του Δήμου της Αγίας Βαρβάρας, δίνοντας την ευκαιρία στους δημότες της περιοχής να έρχονται σε επαφή με τους συγγραφείς και τα έργα τους. Το 2007 έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει δύο παιδιά, τα οποία θεωρεί το μεγαλύτερο έργο της ζωής της. Η συγγραφή βιβλίων είναι η καλύτερη διέξοδος για το ανήσυχο πνεύμα της για το οποίο ελπίζει να παραμείνει για πάντα ανήσυχο. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΖΩΗΣ, ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ, ΤΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΙΝΑΣ και ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

24 Ιουνίου 2014

Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί, Άννα Γαλανού (ΔΙΟΠΤΡΑ)

Το καθυστέρησα πολύ φέτος και λυπάμαι. Αλλά ήρθε η ώρα για τα βιβλία που διάβασα! Και ξεκινώ με αυτό που τελείωσα πριν μερικά λεπτά! 
Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί της Άννας Γαλανού που με κάθε βιβλίο της με ταξιδεύει!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Η Λένια και ο Φίλιππος. Αταίριαστο ζευγάρι. Εκείνη γιατρός με λαμπρή καριέρα στο πλευρό διάσημου καθηγητή. Εκείνος απλά το παιδί του κυλικείου που φτιάχνει και σερβίρει καφέδες. Η καρδιά δεν ρωτάει όμως πού θα δοθεί. Γίνονται ζευγάρι και από την πρώτη στιγμή είναι φανερό ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον.... Μόνο που ο κοινωνικός περίγυρος, γίνεται πολύ σκληρός με ότι είναι διαφορετικό και σπάνιο... Χωρίζουν γιατί δεν μπορούν να είναι μαζί, γιατί εκείνη δειλιάζει να πάει ενάντια στο ρεύμα του κύκλου της, αλλά όταν μένει μόνη καταλαβαίνει το λάθος της....
Επιστροφή της Λένιας στο πατρικό της στην Λέρο για να γίνει η ανατροπή... Ένα τετράδιο από το παρελθόν, θα φανερώσει μυστικά που δεν περίμενε να υπάρχουν στους κόλπους της οικογένειας. Με σκληρό τρόπο μαθαίνει πως δεν είναι όλα όπως φαίνονται.... 
Ο πατέρας της την ταξιδεύει στα τσαντίρια των τσιγγάνων όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε εκείνος, η μητέρα της της μαθαίνει πως το τίμημα για μια ζωή που η αγάπη είναι κυρίαρχος είναι υψηλό, καμιά φορά δυσβάσταχτο...
Τα λάθη της ορθώνονται και η ίδια ξέρει ότι είχε μια ευκαιρία για μια ζωή αληθινή και την έχασε. Η αληθινή, τόσο σπάνια αγάπη ήρθε και την έδιωξε. Πώς να μαζέψει όσα τόσο απερίσκεπτα ξεφορτώθηκε σαν ενοχλητικό φορτίο; Πού να βρει τον Φίλιππο που εξαφανίστηκε; Πώς να συγχωρέσει τον εαυτό της για τον τρόπο που του φέρθηκε; 

Δεν θα πω πολλά για το βιβλίο της Άννας Γαλανού... Είχα την αίσθηση ότι διάβαζα δύο βιβλία ταυτόχρονα, τόσο άρτια όμως, που κανένα δεν ήθελα να τελειώσει!  Οι σελίδες του είχαν την ιδιότητα της φυλής που τόσο παραστατικά ζωντάνευε... Ήταν τσιγγάνικες, ταξιδιάρικες,  ζωντάνεψαν εικόνες, με πλημμύρισαν ήχους, ξεσήκωσαν συναισθήματα. Θύμωσα, λυπήθηκα, ντράπηκα, ενθουσιάστηκα, αγωνιούσα και έψαχνα την λύτρωση. 
Η Λένια και ο Φίλιππος και στο φόντο ο Περσάλφ και η Άννα.... Και κάποιες φορές το φόντο ερχόταν στο προσκήνιο και το προσκήνιο πήγαινε πίσω, περίμενε υπομονετικά την κάθαρση... 
Εξαιρετικό βιβλίο, όμορφα δοσμένο, γλυκιά η απόδοση, δυναμική γραφή, ταξιδιάρικο το αποτέλεσμα.... Ένας ύμνος στην αγάπη και ένα ηχηρό ράπισμα στον ρατσισμό, στον κοινωνικό αποκλεισμό, στην διαφορετικότητα που μας κάνει καχύποπτους, στα κλειστά μυαλά...
Το αρνητικό για μένα το εξώφυλλο που δεν διαθέτει την έμπνευση και την δυναμική του μυθιστορήματος, συνηθισμένο  και γι αυτό αδιάφορο, άξιζε κάτι καλύτερο το συγκεκριμένο βιβλίο. Η τιμή του στα 15 ευρώ, αλλά μπορείτε να το βρείτε και φθηνότερα  στα 13,50. Μην το προσπεράσετε, θα περάσετε όμορφα διαβάζοντάς το! 

Λίγα λόγια για την συγγραφέα....

Η Άννα Γαλανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη Διαφήμιση και το Σχεδιασμό Εντύπων. Έχει βραβευτεί με το δεύτερο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα για το θεατρικό της έργο Το Τέλος Μιας Κωμωδίας, με το πρώτο βραβείο για το διήγημά της Με Αντίπαλο Τη Ζωή και με το δεύτερο βραβείο για το ποίημα Άδειος Κόσμος. Έχει γράψει πεζογραφήματα και παιδικά παραμύθια. Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: Αντιμέτωποι με το χθες, Το παράπονό μου μια κραυγή, Οι τρεις φωτιές. Από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ κυκλοφορεί το τέταρτο βιβλίο της με τίτλο Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί. Επικοινωνία με τη συγγραφέα: annagalanou@gmail.com www.facebook.com/anna.galanou.9 www.facebook.com/GalanouAnna twitter.com/annagalanou1 annagalanou.blogspot.gr apopseiskaieikones.blogspot.gr