Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



29 Φεβρουαρίου 2012

Άλλος ένας...

Λάτρευα τον τρόπο που έπαιζε, λάτρευα κάθε του γκριμάτσα (μούτες τις λένε στο θέατρο) και κάθε σεζόν έβλεπα οπωσδήποτε ότι είχε ανεβάσει. Χρόνια πριν, σε μια συνέντευξή του, είχε πει ότι ήθελε ν' ανεβάσει το "Θα σε κάνω βασίλισσα" του Σακελλάριου στο θέατρο και περίμενα να το κάνει, αλλά δεν έγινε ποτέ. Φέτος είχα την τιμή να σφίξω το χέρι του, όταν μας σύστησε κοινός γνωστός και του το θύμισα. Μου απάντησε οτι συνέχιζε να το θέλει, αλλά δεν έφτανε μόνο η δική του θέληση, ήταν και οικονομικοί οι λόγοι....
Πριν κάποια χρόνια είχε ανεβάσει το "Πυροτεχνήματα στο τσεπάκι μου" και είχε γραφτεί οτι το στριπτίζ που έκανε πάνω στην σκηνή, έπρεπε να διδάσκεται στις σχολές υποκριτικής....
Έφυγε σήμερα το πρωί, μόλις 70 χρονών, ήσυχα όπως έζησε, χωρίς ποτέ ν' απασχολήσει την δημοσιότητα με οτιδήποτε άλλο εκτός από την δουλειά του. Ξέρω πως κάποιοι δεν θα δυσκολευτούν να καπηλευτούν το γεγονός και να βγουν στα κανάλια, όπως γίνεται συνήθως, ήδη ξεκίνησαν από τις οκτώ το πρωί(!)......


Εγώ θα τον θυμάμαι πάντα στο "Παγωτό μες τον χειμώνα" (εκεί τον είδα για πρώτη φορά στο θέατρο με τον Πάνο Μιχαλόπουλο, την Μάρθα Καραγιάννη και την Λίλα Καφαντάρη την δεκαετία του 80) και από τότε δεν έχασα καμιά του παράσταση....

Το "Καλλιτεχνικό καφενείο" με τον Μίμη Πλέσσα και τον Κώστα Φέρρη, ήταν από τις αγαπημένες μου εκπομπές, όλο το καλλιτεχνικό στερέωμα παρήλασε από εκείνο το καφενείο που είχε ήθος, ψυχαγωγία και κουβαλούσε την γλύκα της εποχής που το γέννησε...
Τυχερός ο Παράδεισος, εμπλουτίζει μ' ένα ακόμα ταλέντο τον θίασό του. Εμείς εδώ απλώς μετράμε απώλειες....

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Γεννήθηκε το 1942 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν το μοναδικό αγόρι της οικογένειάς του και μεγαλύτερος από τις δύο αδελφές του. Ο πατέρας του ήταν καταστηματάρχης και εξασφάλιζε μία άνετη ζωή στην οικογένειά του.
Φοίτησε στο κολέγιο της Θεσσαλονίκης. Εκεί οι καθηγητές του τον παρότρυναν να ασχοληθεί με την υποκριτική, συμμετέχοντας αρχικά στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του πέρασε στην Αγγλική Φιλολογία, την οποία όμως εγκατέλειψε για να κατεβεί στην Αθήνα και να ασχοληθεί επαγγελματικά πλέον με την ηθοποιία.
Μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια να εισαχθεί στο Θέατρο Τέχνης, σπούδασε τελικά στη σχολή υποκριτικής του Πέλου Κατσέλη.
Πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1965 στη Νέα Ιωνία. Δύο χρόνια αργότερα ο Κάρολος Κουν τον καλεί στο Θέατρο Τέχνης. Στις αρχές της δεκαετίας του 70 ξεκινά να ασχολείται με την επιθεώρηση και στα μέσα της με την πρόζα.
Η δεκαετία του 70 ήταν η περίοδος που πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο. Η πρώτη ταινία που συμμετείχε ήταν Η θεία μου η χίπισσα του Αλέκου Σακελλάριου.

ΤΑΙΝΙΕΣ:
  • Ψυχή και σάρκα (1974) [Οικογενειακός φίλος ζεύγους Ράλλη)
  • Ο κύριος σταθμάρχης (1972) [Στάθης Παπούλιας]
  • Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972) [Τώνης]
  • Η Ρένα είναι «οφ-σάιντ» (1972) [μάνατζερ Χούλιο]
  • Ο κατεργάρης (1971) [Μιχάλης Ψαρέλλης]
  • Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971) [πλανόδιος μουσικός]
  • Η θεία μου η χίπισσα (1970) [Τζόνι]

22 Φεβρουαρίου 2012

Αλλαγές και σκόρπιες σκέψεις....

Είναι τόσα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό δίπλα μας, μέσα μας, γύρω μας που θα μπορούσα κάθε μέρα να γράφω κατεβατά, αλλά δεν είμαι σίγουρη οτι θα κρατούσα την ψυχραιμία μου και κυρίως την.... γλώσσα μου και η Λένα νευριασμένη δεν είναι για να την γνωρίζει κανείς!
Επέλεξα την σιωπή, όσο κι αν μου έλειψε αυτή εδώ η γωνιά που τόσο μου θυμίζει το ημερολόγιο που κρατούσα στην εφηβεία μου και γέμιζα τις σελίδες του με την οργή, την θλίψη και τα δάκρυα....
Όπως όλοι, άκουγα ειδήσεις, διάβαζα και ξεσπούσα αλλού τα νεύρα μου και την πίκρα μου για όσα συμβαίνουν. Η αίσθηση οτι είμαστε θεατές σε μια παράσταση που δεν επιλέξαμε, που δεν θέλαμε, που δεν φανταστήκαμε, μαζί με την επίγνωση των λαθών μας (γιατί υπήρξαν πολλά), μ' έκανε να νιώθω ανίσχυρη λύσσα κι όταν είμαι έτσι, επιλέγω την σιωπή...
Συμβαίνουν επίσης πολλά γύρω μου τον τελευταίο καιρό, στο φιλικό μου περιβάλλον και ελάχιστα είναι ευχάριστα. Είναι όλα πολύ σοβαρά και επειδή έχουν να κάνουν με θέματα υγείας είναι  αξεπέραστα και εξαιρετικά επώδυνα....
Με βοήθησε και με βοηθάει πολύ η ηρωίδα μου... Η Ντάτα μου... Παράξενο όνομα θα μου πείτε.... Ακόμα πιο αλλόκοτη η ζωή της και χάθηκα στα μονοπάτια της χωρίς να υπάρχουν περιθώρια για καμιά άλλη σκέψη... ευτυχώς...
Θέλω λοιπόν να σας ζητήσω συγνώμη αν χάθηκα, αν δεν είμαι τόσο τυπική στις απαντήσεις μου αλλά και στις αναρτήσεις μου όπως παλιά... Ψάχνω τις ισορροπίες μου και επειδή αυτό κάνω μια ζωή όταν γύρω μου όλα στενεύουν επικίνδυνα, μπορώ να σας βεβαιώσω οτι πολύ σύντομα θα...αναλάβω και πάλι!

Έκανα την αρχή σήμερα αλλάζοντας το ιστολόγιό μου. Το....έβαψα, το ανακαίνισα για να είναι έτοιμο να δεχτεί την Ηρώ μου... το νέο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει στις 10 Μαΐου με τίτλο: Όσο αντέχει η ψυχή....
Παράλληλα συνεχίζω το βιβλίο που γράφω τώρα και το μόνο που μπορώ να σας πω είναι οτι μ' έχει συνεπάρει τόσο που μέσα μου διέγραψε όλα όσα προηγήθηκαν.... Θα τα πούμε εν καιρώ όμως.....
Προς το παρόν είμαι εδώ, μπροστά στον υπολογιστή μου, δουλεύω ασταμάτητα και σε λίγο θα σας έχω και νέα για το βιβλίο του Μαΐου..... Ξέρω οτι είστε δίπλα μου και σας ευχαριστώ γι αυτό.....


5 Φεβρουαρίου 2012

Νάξος και ΣΥΝ ΑΞΙΑ!

Γύρισα χθες και θέλω τόσα να μοιραστώ μαζί σας! Καλεσμένη της λέσχης Ανάγνωσης ΣΥΝ ΑΞΙΑ πήγα και βρέθηκα να είμαι ανάμεσα σε φίλους που είχα χρόνια να δω ή έτσι τουλάχιστον ένιωσα! Με το που πάτησα το πόδι μου στο πανέμορφο νησί, με περίμεναν εκεί η Γιάννα Λιζάρδου και ο Γιώργος Γκουντής. Μ' ένα χαμόγελο, με μια αμεσότητα και μια διάθεση που σε κάνουν να ξεχνάς οτι μόλις τους γνώρισες....
Το ξενοδοχείο ΓΡΟΤΤΑ όπου καταλύσαμε είχε θέα στην θάλασσα.... Δεν έχω καλύτερο....
Η βόλτα στην πόλη λίγο αργότερα, ανέδειξε ένα νησί γραφικό, πανέμορφο αλλά και εξαιρετικά νοικοκυρεμένο, με αυλές που έλαμπαν από καθαριότητα, με το λευκό να σου ξεκουράζει το μάτι.

Καφές στην παραλία (αλίμονο, χωρίς καφέ εγώ;) και μικρά ψώνια για το σπίτι. Γλυκά κουταλιού, και ποτά του συνεταιρισμού.... ήθελα και γραβιέρα να πάρω, αλλά σκέφτηκα το αεροπλάνο να μυρίζει τυρί και μου κόπηκε η διάθεση!

Έκαστος στο είδος του και ο Γιώργος ν' αναζητεί ταβερνάκι για φαγητό. Αν βρεθείτε στην Νάξο που απ' ότι έμαθα έχει λογικές τιμές στα καταλύμματα (πλην του Αυγούστου φυσικά) στην Χώρα υπάρχει το ταβερνάκι της Μάρως.... το ξέρουν όλοι νομίζω οι ντόπιοι και έχουν κάθε δίκιο! Πεντανόστιμο το φαγητο, εξαιρετικό το κρασάκι τους, με το γέλιο τα παιδιά εκεί, η καλύτερη επιλογή!
Και φτάνουμε στο δια ταύτα!
Το απόγευμα η Γιάννα μας συνόδεψε σ' έναν υπέροχο χώρο το Oceanmojo στην Παραλία Χώρας, όπου με περίμεναν τα μέλη της ΣΥΝ ΑΞΙΑΣ για να μιλήσουμε..... Ενθουσιώδεις, γεμάτοι απορίες και διάθεση για συζήτηση, κι αν ο Γιώργος Γκουντής δεν ανησυχούσε για τον κόσμο που ερχόταν και περίμενε ν' αρχίσει η παρουσίαση, ακόμα θα μιλούσαμε!
Αναγκαστικά κάναμε διάλειμμα....

Η παρουσίαση ήταν εκπληκτική, δεν έχω λόγια να πω ευχαριστώ, στην φιλόλογο Κυριακή Κουφοπούλου, στην Κοινωνική Λειτουργό Γιάννα Λιζάρδου και στην ηθοποιό Αντωνία Τούπη που είχαν κάνει μια θεσπέσια δουλειά και ήταν φανερό οτι είχαν περάσει ώρες για να επιλέξουν κείμενα τόσο σύντομα, τόσο δεμένα με τα όσα ειπώθηκαν, που σπάνια το συναντώ αυτό!
Ο χώρος γέμισε, ο κόσμος ερχόταν συνεχώς, είχε διάθεση να ρωτήσει, να συζητήσει, να επικοινωνήσει! Ήταν από τις πιο ζεστές βραδιές που έχω ζήσει, ήταν μια πραγματική εμπειρία!


Σαφώς και αμέσως μετά υπέγραψα τα βιβλία που είχαν φέρει οι αναγνώστες και ήταν ευκαιρία για μερικά ακόμα λόγια, για φωτογραφίες για αγκαλιές και φωτογραφίες!

(Σας το έχω πει οτι λατρεύω τις παρουσιάσεις; Δεν έχω καλύτερο από την αγάπη σας! )



Στο τέλος της βραδιάς και η αναμνηστική φωτογραφία φυσικά με τους...πρωτεργάτες  της εκδήλωσης! Από αριστερά λοιπόν, ο Μάριος Ασημακόπουλος, που με το Παλαιό Βιβλιοπωλείο του, πλαισίωσε και στήριξε την βραδιά, ενώ είχα την χαρά ν' ανταλλάξω μαζί του πολλές απόψεις για βιβλία! Είναι ένας βιβλιοπώλης με άποψη, θέσεις και αγάπη για το βιβλίο, πρόθυμος, για να μην πω διψασμένος, να μιλήσει γι αυτό και οι αναγώστες δεν τον αλλάζουν!
Στην συνέχεια η Γιάννα Λιζάρδου, αυτό το απίθανο κορίτσι, το τόσο ζωντανό, γεμάτο ενέργεια και κέφι! Χίλια ευχαριστώ Γιάννα μου για όλα!
Αμέσως μετά από μένα, ο ένας και μοναδικός Γιώργος Γκουντής που αξίζει να σας πω, οτι κάποτε δίδασκε στο Λύκειο Καπανδριτίου την κόρη μου, αλλά δεν είχαμε γνωριστεί και έπρεπε να πω στην Νάξο για να συναντηθούμε! Γιώργο, δεν έχω λόγια για όσα έκανες για μας ελπίζω να συναντηθούμε ξανά!
Η βραδιά τέλειωσε σ' ένα όμορφο ταβερνάκι με κρασάκι και συζήτηση.... Καταφέραμε να χωριστούμε στις 2 το πρωί!!!!!
Είμαι γεμάτη, νιώθω πολύ όμορφα, ήταν ένα ταξίδι που θα μείνει μέσα μου για πάντα, όπως και οι άνθρωποι που γνώρισα στην πανέμορφη Νάξο....
Ευχαριστώ!