Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



28 Σεπτεμβρίου 2012

Θέρος, τρύγος, πόλεμος!

Θέρος, τρύγος, πόλεμος, έλεγαν οι παλιοι και ήρθε η ώρα να τους θυμηθώ! Τον θέρο τον γλιτώσαμε, αλλλά όχι τον τρύγο και συνεπώς ούτε τον πόλεμο! Ο γιος μου αποφάσισε ν' ασχοληθεί επαγγελματικά με την γη και στήνει την δική του εταιρεία παραδοσιακών, αγροτικών προϊόντων! Και όταν λέει παραδοσιακά το εννοεί!
Εδώ και ένα χρόνο, πήρε την πατρική γη και άρχισε να της δίνει ζωή. Ξεκίνησε με τ' αμπέλια του πατέρα του και φέτος πήραμε την πρώτη σοδειά από το σταφύλι που μετατρέπουμε σε μούστο και στη συνέχεια σε πετιμέζι με την συνταγή της προγιαγιάς του! Παράλληλα βγάζει ξύδι και έτσι του χρόνου θα είναι σε θέση να διοχετεύσει στην αγορά το μπαλσάμικο που θα βγάζει εκείνος! Όπως ήταν φυσικό, όλη η οικογένεια επί ποδός! Εδώ και δέκα μέρες στήθηκε η μονάδα παραγωγής και οι ώρες δουλειάς από τις 7 το πρωί, μέχρι τις 12 το βράδυ χωρίς σταματημό! Δεν έχω ξανακάνει κάτι τόσο δύσκολο και κουραστικό, αλλά όπως βλέπω τα βαρέλια με το πετιμέζι να γεμίζουν και το χαμόγελό του να λάμπει, ξεχνάω ότι στέκομαι με παυσίπονα από την κούραση και τους πόνους!
Και για να μαθαίνετε, όσοι δεν ξέρετε:
Στάδιο πρώτο, τρύγος, και είναι στο μόνο που δεν συμμετέχω!
 
 
Το σταφύλι έρχεται με το φορτηγό και αρχίζει η διαλογή, ν' απομακρυνθούν τα σάπια, τα άγουρα και γενικά όσα τσαμπιά είναι ακατάλληλα. (εδώ αρχίζουν τα δύσκολα!)
 
 
 
 
Στη συνέχεια ο καρπός πέφτει στο λεγόμενο "σπαστήρι", όπου απομακρύνονται τα κοτσάνια και σπάει η ρόγα για να μπορεί να πατηθεί και να βγάλει το ολόκλυκο ζουμί της.
 
 
 
 
Ακόμα και εδώ γίνεται από μένα η δεύτερη επιλογή για να είναι ότι καλύτερο αυτό που πάει για μούστο.
 
 
 
 
 
Στη συνέχεια με σωλήνα το σταφύλι διοχετεύεται στην "στυφιλιά" που θα πιέσει για να βει ο μούστος. Το μηχάνημα που βλέπεται είναι της γιαγιάς, το οποίο ανακάλυψε ο γιος μου, συντήρησε και χρησιμοποιεί σήμερα μετά από 70 και πλέον χρόνια!
 
 
 
 
Και να η πρώτη "παρτίδα"!
 
Στη συνέχεια και αφού περάσει μια ολόκληρη μέρα όπου το σταφύλι πιέζεται συνεχώς, ο μούστος περνάει στο πρώτο καζάνι όπου βράζεται, ξαφρίζεται μέχρι να βγει ολοκάθαρος και μοσχοβολιστός!
 
 
Σειρά έχει η διεργασία για το πετιμέζι. Ο καθαρός πλέον μούστος περνάει σε άλλα καζάνια, μεγαλύτερα και βράζει αργά για 7 ώρες, μέχρι να μείνει πλεόν το σκουροκόκκινο υγρό που λέγεται πετιμέζι και χρησιμοποιείται στην ζαχαροπλαστική, αλλά αποτελεί και την πρώτη ύλη για το γλυκόξινο μπαλσάμικο που χρησιμοποιούμε στις σαλάτες μας!

Τώρα ξέρετε γιατί "χάθηκα" και γιατί θα παραμείνω μακριά σας και τις επόμενες 2 εβδομάδες μέχρι να γεμίσουν όλα τα βαρέλια με πετιμέζι! Όσο ο γιος μου μας χρειάζεται θα είμαστε όλοι εκεί. Ο Γιώργος, η κόρη μου, η νύφη μου, η γιαγιά μας κι εγώ!

19 Σεπτεμβρίου 2012

Το Νήμα...Βικτώρια Χίσλοπ (ΔΙΟΠΤΡΑ)


Η συγγραφέας δεν θέλει συστάσεις και το βιβλίο δεν χρειάζεται σίγουρα την δική μου «βοήθεια»  για να γίνει γνωστό, αλλά τηρώ την υπόσχεση που έχω δώσει να παρουσιάζω βιβλία που διάβασα και μου άρεσαν. Ούτε μπήκα στην διαδικασία να κάνω σύγκριση με το Νησί της, γιατί προβλήθηκε τόσο πολύ εκείνο το βιβλίο και μέσα από το σήριαλ που θα ήταν άδικο.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η ιστορία ξεκινάει στο σήμερα όπου ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, στην Θεσσαλονίκη, φιλοξενούν τον εγγονό τους από το εξωτερικό και αποφασίζουν να του διηγηθούν την ζωή τους.
Ο Δημήτρης και η Κατερίνα μας συντροφεύουν σ’ ένα ταξίδι σ’ ένα παρελθόν μακρινό αλλά και αγαπημένο. Εκείνη μικρό κοριτσάκι θα δει την Σμύρνη να καίγεται, χάνει την μητέρα της και την μικρή αδελφή της πάνω στην προσπάθεια επιβίβασης σ’ ένα από τα πλοία που μεταφέρουν πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ένας Έλληνας φαντάρος, αηδιασμένος από όσα έχουν δει τα μάτια μου και έχει πράξει και ο ίδιος, βλέπει στην σωτηρία του μικρού κοριτσιού, την εξιλέωση. Την παίρνει  στην αγκαλιά του και φροντίζει να μπει σ’ ένα πλοίο. Εκεί η μοίρα θα στείλει την Κατερίνα να κουρνιάσει δίπλα στην Ευγενία, μια γυναίκα που ξεριζωμένη και η ίδια παλεύει να σώσει τον εαυτό της και τα δίδυμα κορίτσια της από τον όλεθρο. Όλες μαζί φθάνουν στην Θεσσαλονίκη και κει η νεοσύστατη οικογένεια θα βρει καταφύγιο στην οδό Ειρήνης, σε μια φτωχική γειτονιά, σ’ ένα σπιτάκι που άδειασε από τις ανταλλαγές πληθυσμών που έγιναν τότε. Το σπιτάκι μικρό, βρίσκεται ανάμεσα στο σπίτι μιας εβραϊκής οικογένειας και σ’ ένα άλλο όπου κατοικεί μια πλούσια αριστοκράτισσα, όταν το μέγαρο στο οποίο έμενε μέχρι πριν λίγα χρόνια, καταστράφηκε από την μεγάλη φωτιά που έπληξε την Θεσσαλονίκη το 1917 και σχεδόν την ισοπέδωσε. Η Όλγα Κομνηνού, ταπεινής καταγωγής η ίδια, αλλά παντρεμένη με τον Κωνσταντίνο Κομνηνό, μένει εκεί προσωρινά μέχρι ο υπερφίαλος σύζυγός της να ξαναστήσει την οικονομική του αυτοκρατορία. Μαζί της η πιστή Παυλίνα και ο Δημήτρης, ο γιος της, ένα παιδάκι που θα γίνει φίλος τόσο με την Κατερίνα, όσο και με τα παιδιά των Μορένο, των Εβραίων που μένουν δίπλα τους.
Η Κατερίνα εξελίσσεται σε εκπληκτική μοδίστρα και πιάνει δουλειά στους Μορένο, ενώ ο Δημήτρης μετακομίζει στο νεοαναγειρόμενο ανάκτορο του πατέρα του, αλλά η καρδιά του είναι πάντα στην οδό Ειρήνης που μεγάλωσε και όπως πολύ σύντομα θα διαπιστώσει, και στην Κατερίνα….
 
Δεν θα πω ούτε λέξη παραπάνω γιατί ότι κι αν πω, θ’ αδικήσω το νέο βιβλίο της κ. Χίσλοπ που πραγματικά με γοήτευσε. Η ιστορία εξελίσσεται παράλληλα με την ιστορία των ηρώων, και ο αναγνώστης θυμάται ή και μαθαίνει για τα γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα γενικά και την Θεσσαλονίκη ειδικότερα, χωρίς να μπορεί να κατατάξει κανείς το βιβλίο σε αμιγώς ιστορικό. Δεν νομίζω άλλωστε να ήταν αυτή η πρόθεση της συγγραφέως. Παρ’ όλα αυτά, κατορθώνει έχοντας ασφαλώς διαβάσει πολύ για την Ελλάδα και την ιστορία της, να μας μιλήσει για την Σμύρνη, την προσπάθεια των προσφύγων να ριζώσουν, την δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε, τις εργατικές εξεγέρσεις και όλα αυτά  καθώς εμείς αγωνιούμε για την τύχη της Κατερίνας και του Δημήτρη και του έρωτα που βασανίστηκε μέχρι να βρει έδαφος να ανθήσει.

Οι σελίδες του 608 τον αριθμό, αλλά δεν θα τις καταλάβετε και η τιμή του ξεκινάει από τα 19 Ευρώ, αλλά μπορείτε να το βρείτε μέχρι και 17,10.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
 
Η Βικτόρια Χίσλοπ είναι δημοσιογράφος και συνεργάζεται με τις εφημερίδες Sunday Telegraph και Daily Telegraph, όπως και με το περιοδικό Woman & Home. Ζει στο Κεντ της Αγγλίας μαζί με το σύζυγό της και τα δυο παιδιά της.Της απονεμήθηκε το βρετανικό βραβείο του Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το 2007. "Το νησί" κυριάρχησε για 24 εβδομάδες στο βρετανικό τοπ 10, με τις πωλήσεις του να ξεπερνούν τα 850.000 αντίτυπα. Τα δικαιώματα του βιβλίου πουλήθηκαν σε 17 χώρες

9 Σεπτεμβρίου 2012

Το παράπονό μου μια κραυγή... Άννα Γαλανού (ΩΚΕΑΝΙΔΑ)


Το βιβλίο μου το σύστησε η βιβλιοπώλισσα μου στο Μαρούσι και έχοντάς της απόλυτη εμπιστοσύνη το αγόρασα και για άλλη μια φορά δεν το μετάνιωσα. Πρώτη φορά διαβάζω βιβλίο της Άννας Γαλανού, αλλά μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Τι να πρωτοπεί κανείς για τις 603 σελίδες που διάβασα σχεδόν απνευστί!
Ο Δημήτρης και η Γκιούλ…. Ένας έρωτας μοναδικός και σπάνιος. Εκείνη Τουρκάλα, εκείνος Χριστιανός. Εκείνη πάμπλουτη, εκείνος ένας φτωχός πιανίστας που καλείται να της διδάξει πιάνο και τελικά της μαθαίνει πως μπορεί να είναι ένας μεγάλος έρωτας. Ο πατέρας της Γκιούλ, ο Ορχάν, ένας επικίνδυνος άνθρωπος, στην αρχή τουλάχιστον δεν ξέρει τίποτα για την σχέση τους και ευτυχώς. Μόνο η θεία της Γκιούλ, η Ζεϊνέπ ξέρει και βοηθάει, στην μνήμη του δικού της καταδικασμένου έρωτα που τερμάτισε βίαια ο αδελφός της Ορχάν. Η Γκιούλ φοβάται και ειδικά όταν καταλαβαίνει ότι ο πατέρας της είναι ο δολοφόνος της όμορφης Φρανσίς που τον εκβιάζει. Καταλαβαίνει ότι κινδυνεύουν και ακόμη περισσότερο όταν διαπιστώνει ότι μένει έγκυος στο παιδί του Δημήτρη. Από την πλευρά της η Ζεϊνέπ, στέκεται δίπλα στο ζευγάρι με όση δύναμη έχει, αλλά οι ανατροπές είναι συγκλονιστικές, τα μυστικά που αναδύονται τραγικά, ο θάνατος παραμονεύει και η Αγγελική η πρώην αγαπημένη του Δημήτρη που αρνείται να δεχτεί τον χωρισμό τους εξαιτίας της Γκιουλ, θα δρομολογήσει τις εξελίξεις που θα σας αφήσουν με κομμένη την ανάσα!
Πραγματικά το απόλαυσα και σας είπα πολύ λίγα για να μην χαλάσω την ομορφιά και την αγωνία ενός βιβλίου που ξεκινάει στο σήμερα, κάνει την αναδρομή του και καταλήγει σ’ ένα ανατρεπτικό παρόν.
Κάτι που λάτρεψα, ήταν οι μαγικές περιγραφές, σύντομες, αλλά τόσο περιεκτικές, τόσο γεμάτες από τις εικόνες του Βοσπόρου, τόσο πληθωρικές σε χρώματα που μου γέμισαν τα μάτια όσο τις διάβαζα! Αν το διαβάσετε θα με θυμηθείτε και νομίζω θα μ’ ευχαριστήσετε που σαν γνώρισα ένα τόσο όμορφο βιβλίο που θα χαθείτε στις σελίδες του!
 Θεωρώ ότι το εξώφυλλο το αδικεί κατάφορα, θυμίζει λίγο Πολίτικη κουζίνα με τις κόκκινες ομπρέλες που δεσπόζουν, αλλά μην σταθείτε εκεί! Το περιεχόμενο θα σας ανταμείψει και η τιμή του εξαιρετικά καλή στα 14 Ευρώ.
 
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Η Άννα Γαλανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη Διαφήμιση και το σχεδιασμό εντύπων. Έχει πάρει το δεύτερο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα σε πανελλήνιο διαγωνισμό, με το Θεατρικό έργο Το τέλος μιας κωμωδίας. Επίσης έχει γράψει ποίηση, πεζογραφήματα και παιδικά παραμύθια. Το πρώτο της μυθιστόρημα Αντιμέτωποι με το χθες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

5 Σεπτεμβρίου 2012

Πάει κι αυτό το καλοκαίρι....

Σκληρό μεν, πραγματικότητα δε...
Καλοκαίρι τέλος, του χρόνου πάλι! Παράξενο αυτό το καλοκαίρι μου, αλλόκοτο και ελαφρώς κουραστικό θα έλεγα. Πρώτα απ' όλα κάτι βδομάδες τις "έχασα", κάποιες μέρες πού πήγαν δεν θυμάμαι, τον Ιούλιο πάντως, εγώ υπέγραφα στα βιβλία μου με ημερομηνία Ιουνίου γιατί κάπου είχα ...χάσει τον Ιούνιο!
Η αλήθεια έιναι οτι πρώτη χρονιά δεν κατάφερα να ξεκουραστώ, πολύ δε περισσότερο να ηρεμίσω και γι αυτό έφταιγαν διάφορα γεγονότα που δεν είναι της παρούσης και δεν ήταν όλα ευχάριστα. Κάποια από αυτά με φόρτωσαν με εξαιρετικό στρες και τώρα αρχίζω να ηρεμώ, που ξαναβρίσκω σιγά σιγά την ρουτίνα μου.
Διάλειμμα φωτεινό οι 8 μέρες του Αυγούστου, βρέθηκα στην Ελαφόνησο για διακοπές και κατάλαβα λίγο από το καλοκαίρι που λέγαμε....
Απίστευτο μέρος, μοναδικής ομορφιάς η θάλασσα, ιδανικός προορισμός για όσους θέλουν ησυχία και χαλάρωση! Χρόνια είχα να κολυμπήσω τόσο πολύ, χρόνια είχα να μην θέλω να βγω από την θάλασσα! (Μιά γεύση παίρνετε στην παραπάνω φωτογραφία!)
 
 
 
Η παρέα μόνιμη (δεν πάω με άλλους διακοπές, δοκιμασμένη η συνταγή) και τα βραδυνά ουζάκια έκλειναν μια όμορφη και χαλαρή μέρα. Πάντα δίπλα στην θάλασσα, εδώ στο υπέροχο ΚΟΥΖΖΙΝΙ, με την θεσπέσια κουζίνα του και η τετράς με ηθικό ανεβασμένο!
 
 
 
Τα ηλιοβασιλέματα ήταν μαγεία και εμείς δεν τα χορταίναμε. Εδώ, η θέα από Τα νησιά της Παναγίας με την υπέροχη αστακομαρανοδά τους...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(Δεν έχει έρθει ακόμα το φαγητό και βγάζουμε φωτογραφίες, μετά δεν είχαμε χρόνο!)
 
 
 
 
 
 
 
 
Δίπλα στην θάλασσα και πάλι, η ταβέρνα του Αντώνη, όπου επιλέξαμε αρκετά βράδια για το χαμόγελο και το σέρβις αλλά και για το πιλάφι με θαλασσινά που ήταν πεντανόστιμο!
 
 
 
Όπως καταλάβατε η μέρα είχε μια γλυκιά ρουτίνα που κανείς από τους 4 δεν ήθελε να διατάραξει αφού μας ηρεμούσε. Πρωί καφές στην βεράντα μας, στα διαμερίσματα Αρώνη όπου μέναμε και μας έκανε εντύπωση η καθαριότητα, το μεγεθος των δωματίων και οι μεγάλες βεράντες τους. Στη συνέχεια στην παραλία του Σίμου (την μικρή) με το φορητό ψυγείο μας γεμάτο φρούτα, καφέδες, παγωμένο τσάι και ηλιοθεραπεία, βουτιές και διάβασμα μέχρι το απόγευμα. Επσιτροφή στο δωμάτιο για μπάνιο και ξεκούραση και στη συνέχεια φαγητό όπου υπήρχε πιο κοντά στην θάλασσα. Κλείναμε με ποτάκι χαλαρό και κουβεντούλα....
 
Πανέμορφη η Ελαφόνησος, χαλαρωτικές οι διακοπές, αλλά τέλειωσαν.... Όχι οτι δεν αγαπώ τον χειμώνα που έπεται, αλλά πάντα τέτοια εποχή με πιάνει ένα "κάτι" ανεξήγητο που κρύβει και λίγη μελαγχολία.
Καλό χειμώνα δεν λέω ακόμα.... Καλό φθινόπωρο όμως.... θα πώ!
Με το καλό να μας έρθει κι αυτό, και η επόμενη ανάρτηση για τα βιβλία που διάβασα. Ξεκινάει η έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο βλέπετε!