Και πάλι Γερμανία.....

Όταν γύρισα από Γερμανία με νωπές τις εντυπώσεις, κάθισα και έγραψα κάποια πράγματα. Στην προηγούμενη ανάρτηση κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να με χαρακτηρίσουν ως ρατσίστρια, είπαν οτι απαξίωσα έναν λαό, οτι τον κατηγόρησα άδικα και γενικά μου απέδωσαν (για άλλη μια φορά) προθέσεις που δεν έχω. Η αλήθεια είναι οτι κουράστηκα να είμαι στο στόχαστρο κάθε φορά που μια ανάρτησή μου δεν είναι ευνοϊκή, είτε για βιβλίο είτε τώρα για μια άλλη χώρα. Επειδή όμως έχω μάθει να στηρίζω την γνώμη μου με όποιο κόστος δεν θα σταματήσω να λέω αυτά που πιστεύω ή να γράφω τις σκέψεις μου.

Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψα στην Γερμανία, την ώρα του  καφέ και πριν ξεκινήσω για τις υποχρεώσεις μου....

"Τεράστια τα πάρκα στην Γερμανία (μικροί παράδεισοι), πάρκα για να περπατήσεις, να τρέξεις, να βγάλεις βόλτα τον σκύλο σου (πολύ ωραίους σκύλους είδα εδώ!), να παίξει το παιδί σου. Φυσικό το βρίσκω, τεράστια η χώρα, πολλά τα νερά… Ωραίοι  δρόμοι αλλά το μποτιλιάρισμα καμία σχέση με Ελλάδα! Εδώ μένεις και γερνάς εγκλωβισμένος στο οδόστρωμα σε ώρες αιχμής! Ειδική λωρίδα για ποδήλατα σε όλες τις πόλεις, αλλά μια χώρα επίπεδη που προσφέρεται για άνετες διαδρομές. Το δίπλωμα οδήγησης το χάνεις για έναν χρόνο αν οδηγείς μεθυσμένος (αυτό είναι καλό) αλλά και ποδήλατο να οδηγείς, έτσι και έχεις πιεί, πάλι το δίπλωμα οδήγησης το χάνεις! Νερό με τον καφέ δεν έχει, ξεροσφύρι θα τον πιείς γιατί διαφορετικά θα το πληρώσεις πολύ ακριβά! Στα περίπτερα το μικρό μπουκάλι 2,5 Ευρώ και στο ξενοδοχείο πληρώσαμε χθες το μεγάλο μπουκάλι 7,5(!) Ευρώ. Ο καφές (φίλτρου) 2,5 Ευρώ και όχι με μπισκοτάκι ή κέικ όπως σερβίρεται στην Ελλάδα  και οι κούπες μικρές (ο καφές όμως γευστικότατος!)…. Η παιδεία δεν είναι και τόσο σπουδαία και λάβετε υπόψη σας ότι η βασική εκπαίδευση εδώ, πρόσφατα έγινε 12 χρόνια ενώ ήταν 13!  Υπάρχουν παντού Ελληνικά σχολεία και το επίπεδο μόρφωσης υψηλό. Σ’ αυτό που σίγουρα υπερτερούν, είναι ότι παντού υπάρχει σοβαρή και σωστή μέριμνα για άτομα με ειδικές ανάγκες! Φανάρια με ηχητικό σήμα για τυφλούς, θέσεις παρκαρίσματος για ανάπηρους, ράμπες παντού για καλή πρόσβαση στα αναπηρικά καροτσάκια και ακόμα και στο σούπερ μάρκετ πωλούνται ειδικά μπαστούνια (τα γνωστά σε μας «πι») για ηλικιωμένους, με ενσωματωμένη τσάντα για τις μεταφορές μικροαντικειμένων. Στο Krefeld που πήγα χθες, μια μικρή πόλη, πολλά κτήρια ακολουθούν  μια αυστηρή αρχιτεκτονική, σκούρα πέτρα και μυτερές στέγες για το χιόνι. Δένουν όμως με το πράσινο που υπάρχει παντού. Όπως παντού υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οτι υπάρχουν ξεχωριστοί κάδοι για κάθε τύπο γυαλιού. Αλλού μπαίνουν τα πράσινα μπουκάλια, αλλού τα καφέ και αλλού τα διάφανα.

Τα γλυκά τους τώρα.... (γνήσια γλυκατζού) δεν μου άρεσαν γιατί δεν είναι τόσο.... γλυκά όσο τα δικά μας. 

Το πρωί πήγαμε στο Ντύσελντορφ, κόσμος πολύς έξω, υπαίθριες αγορές με λαχταριστά σάντουιτς, αλλά στο χοτ ντογκ μικρό το ψωμάκι, τεράστιο το λουκάνικο και απόρησα, γιατί έχουν καταπληκτικό ψωμί. Η μπύρα παντού ρέει άφθονη και οι ποικιλίες της πολλές, αλλά δεν δοκίμασα, την σιχαίνομαι την μπύρα!

Η τηλεόρασή τους μια από τα ίδια πάνω κάτω, αλλά όλα μεταγλωτισμένα.... Ακόμα και στους κινηματογράφους μου είπαν οτι μεταφράζονται οι ταινίες.... Με κουράζει η γερμανική γλώσσα, θεωρώ οτι δεν έχει καμιά μουσικότητα.... Μου λείπει κιόλας η πατρίδα μου...."

Ήταν η ώρα να φύγω για το Hagen, για την δεύτερη παρουσίαση και εκεί σταμάτησα να γράφω....