Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



5 Φεβρουαρίου 2010

Για έναν έρωτα....


« Οι θνητοί, ονόμασαν τον έρωτα φτερωτό, γιατί είχε φτερά.
   Οι θεοί, γιατί είχε την δύναμη να δίνει φτερά….»
 
Ανάμεσα σε παλιά λευκώματα, γεμάτα από δραματικά και στομφώδη μικρά τετράστιχα, έψαχνες και συ να καταλάβεις τι ήταν πραγματικά αυτός ο έρωτας που για χάρη του ξοδεύτηκαν τόνοι χαρτιού, καταναλώθηκε απίστευτη ποσότητα μελάνης, τον ύμνησαν ποιητές, τον τραγούδησαν τροβαδούροι, τον υποκρίθηκαν στην μεγάλη οθόνη ιερά τέρατα και τον ανέβασαν στις θεατρικές σκηνές πολυτάλαντοι άνθρωποι….
Στο δημοτικό, έρωτας ήταν για σένα ο συμμαθητής στο τρίτο θρανίο, που τον κοίταζες την ώρα που η δασκάλα προσπαθούσε να στριμώξει στο κεφάλι σου τους κανόνες τονισμού ή την διαίρεση, χωρίς να καταλαβαίνει πως εσύ εκείνη τη στιγμή ήσουν ήδη γεμάτη από την παρουσία του ντροπαλού αγοριού που είχε σκλαβώσει την παιδική σου καρδιά. Τον κοιτούσες στην διάρκεια του μαθήματος και δεν τον χόρταινες και μετά, στο διάλειμμα, προσπαθούσες να είσαι κάπου κοντά στο οπτικό του πεδίο μήπως και σε προσέξει επιτέλους, αλλά εκείνος κρατούσε τα μάτια του προσκολλημένα στην μπάλα γιατί ήταν τερματοφύλακας και ο εγωισμός του δεν σήκωνε γκολ……. Ντράπηκες που χάρηκες, αλλά χάρηκες όταν σε μια τέτοια προσπάθεια απόκρουσης, εκείνος έσπασε το χέρι του, αναγκάστηκε να κάθεται σ’ ένα παγκάκι στα διαλείμματα και έτσι επιτέλους απαλλάχτηκες από την στρογγυλή αντίζηλο. Τώρα μπορούσες με μια φίλη σου να περνάς τυχαία από κοντά του και να πιάνετε την κουβέντα…..
Εκείνη την εποχή έμαθες ότι ένας μεγάλος έρωτας είναι ταυτόχρονα και μεγάλος εγωιστής……
Στο γυμνάσιο, έρωτας ήταν για σένα ο κούκλος από την δευτέρα τάξη, με τα πράσινα μάτια, που μπορούσες να τον βλέπεις μόνο στα διαλείμματα. Την ώρα του μαθήματος, γέμιζες τις σελίδες στο πρόχειρο με τ’ όνομά του, στεφανωμένο από δεκάδες καρδούλες. Την λέξη «αγάπη» την είχες μάθει να την λες και να την γράφεις σε όλες τις γλώσσες την ώρα που ο καθηγητής ανίδεος για το δράμα σου παρέδιδε ιστορία. Δεν μπορούσε να καταλάβει φυσικά, πως στην ηλικία σου, οι χτύποι μιας ερωτευμένης καρδιάς υπερκαλύπτουν όλους τους άλλους ήχους, και κυρίως την φωνή ενός ταπεινού καθηγητή που διδάσκει γεγονότα χωρίς κανένα ενδιαφέρον, γεγονότα που έγιναν αιώνες πριν εσύ γεννηθείς και….ερωτευθείς. Ο έρωτάς σου έπαιζε μπάσκετ, έμαθες και εσύ για να είσαι κοντά του. Του άρεσαν οι κοπέλες που τις ενδιέφερε ο αθλητισμός και γι αυτό γράφτηκες μέχρι και σε ομάδα μπάσκετ για να γίνεις καλή. Σε κανέναν δεν είπες ότι σιχαινόσουν το μπάσκετ, ούτε στην καλύτερή σου φίλη που δεν καταλάβαινε πως άρχισες να ενδιαφέρεσαι ξαφνικά για ένα άθλημα που μέχρι την προηγούμενη μέρα δεν υπήρχε για σένα και εσύ ντράπηκες να της πεις την αλήθεια. Ο κούκλος όμως σε πρόσεξε και παίζατε μαζί σε όλα τα διαλείμματα, παραμελώντας ακόμα και την καλύτερή σου φίλη.
Εκείνη την εποχή έμαθες, ότι ένας μεγάλος έρωτας, μπορεί ταυτόχρονα να γίνει ο χειρότερος προδότης μιας φιλίας……
Στο λύκειο, έρωτας ήταν για σένα πάλι ένας συμμαθητής, από την τρίτη Λυκείου, που άρεσε σε όλες, αλλά διάλεξε εσένα, χωρίς να κάνεις καμιά προσπάθεια, χωρίς να μάθεις κάτι που δεν σου άρεσε, χωρίς να υποκριθείς κάτι που δεν ήσουν. Αυτή ήταν ίσως και η πιο δυνατή στιγμή του έρωτα για σένα. Δεν ήταν πια πλατωνικό, γιατί μετά το σχολείο, στο διπλανό πάρκο, ανταλλάσσατε δεκάδες φιλιά μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλον. Θα ήσουν απόλυτα ευτυχισμένη, αν δεν υπήρχαν δύο βασικά εμπόδια: Το σχολείο και οι γονείς σου. Το μεν σχολείο, από το δημοτικό ακόμη, ήταν το εμπόδιο ανάμεσα σε σένα και τον έρωτα, επέμενε να σε ζαλίζει με άχρηστες γνώσεις, την στιγμή που εσύ μόνο για τον έρωτά σου μπορούσες να σκεφτείς, να νοιώσεις και ν’ ακούσεις. Ήσουν όμως εκπαιδευμένη πια, ήξερες να προσποιείσαι ότι παρακολουθείς μ’ ενδιαφέρον τα πληκτικά μαθήματα και άφηνες ελεύθερο το μυαλό σου να πετάξει κοντά σ’ εκείνον…. Οι γονείς όμως ήταν τώρα ένα σημαντικό εμπόδιο. Δεν σε άφηναν να βγεις και αν σε άφηναν απαιτούσαν επιστροφή σε λογική ώρα…. Λογική για ποιον όμως; Όχι πάντως για σένα! Σε περιόριζαν, σε καταπίεζαν και εσύ αναγκαζόσουν να επινοείς δεκάδες ψέματα για να ξεκλέβεις πολύτιμο χρόνο που τον περνούσες φυσικά στην αγκαλιά του…. Επιστρατεύθηκαν φίλοι, αγγάρεψες συμμαθητές, ακόμα και ξαδέλφια, το μυαλό σου κατέβαζε το ένα μεγάλο ψέμα μετά το άλλο. 
Εκείνη την εποχή έμαθες, ότι ένας μεγάλος έρωτας, μπορεί να σε κάνει τον καλύτερο ψεύτη……
Στο πανεπιστήμιο, έρωτας ήταν για σένα ο συμφοιτητής σου από το δεύτερο έτος ψηλός, με μακριά μαλλιά και εκφραστικό πρόσωπο, οργανωμένος σε πολιτική νεολαία και εξαιρετικά παθιασμένος γι αυτό που έκανε. Χωρίς δεύτερη σκέψη, γράφτηκες και εσύ στο κόμμα, παρακολούθησες αμέτρητες βαρετές συγκεντρώσεις, χειροκρότησες ανθρώπους που δεν καταλάβαινες λέξη απ’ όσα έλεγαν, ζητωκραύγασες συνθήματα που δεν σε αφορούσαν και έλιωσες παπούτσια σε πορείες που το μόνο που θυμάσαι απ’ αυτές είναι οι πόνοι στα πόδια.  Ήσουν όμως μαζί του, εκείνος σε θαύμαζε γιατί λίγα κορίτσια έδειχναν τόσο ενδιαφέρον για το κόμμα και τελικά κατέκτησες τον μακρυμάλλη νεαρό ιππότη σου….
Εκείνη την εποχή έμαθες, ότι ένας μεγάλος έρωτας, μπορεί να έχει άμεση σχέση και με την πολιτική……
Λίγο πριν πάρεις το πτυχίο σου, ένας σύντομος αλλά θυελλώδης έρωτας, σε συνάντησε τυχαία και σε παρέσυρε στην δίνη του για αρκετούς μήνες. Πήγαινε κόντρα σε όλα όσα ήθελες, σε όσα ήξερες, σε όσα άντεχες, αλλά παρ’ όλα αυτά, αφέθηκες να τον ζήσεις. Εκείνη την εποχή έμαθες, ότι ένας μεγάλος έρωτας, μπορεί να είναι παράλογος και να κάνει και σένα παράλογο……
Στην πρώτη σου δουλειά, έρωτας ήταν για σένα ένας συνάδελφος. Όμορφος, σοβαρός, μετρημένος, με εξαιρετικούς τρόπους και μεγάλες φιλοδοξίες. Είχες μαζί του τόσα κοινά, που νόμισες ότι βρήκες επιτέλους το λιμάνι που χρειαζόσουν. Πήγατε μαζί διακοπές, κάνατε κοινές παρέες, τον γνώρισαν οι γονείς σου, γνώρισες τους δικούς του και ξαφνικά, τίποτα δεν ήταν ίδιο. Κάτι άρχισε να μην σου πηγαίνει, κάτι άρχισε να σ’ ενοχλεί στην συμπεριφορά του. Στον αέρα οσμιζόσουν απάτη, αλλά χωρίς αποδείξεις. Μικρά και μεγάλα ψέματα, έρχονταν να καλύψουν τα προηγούμενα και το μόνο που μπορούσες να παραδεχτείς ήταν ότι ήταν αριστοτεχνικά στημένα…..  Σχεδόν δεν ξαφνιάστηκες όταν τον έπιασες το καλοκαίρι να φιλάει παθιασμένα πίσω από μια βάρκα μιαν άλλη.
Εκείνη την εποχή έμαθες, ότι ένας μεγάλος έρωτας, μπορεί να είναι ταυτόχρονα και μια μεγάλη απάτη…..
Κοντά στα τριάντα, έρωτας δεν υπήρξε για σένα….. Τον γνώρισες σαν έναν τυχαίο, συνηθισμένο άνθρωπο, που είχε φαρμακείο στην γειτονιά σου. Πήγαινες τακτικά για ν’ αγοράσεις τα χάπια της μαμάς που είχε πίεση και επειδή ήταν τόσο ομιλητικός και ευχάριστος, έπιανες την κουβέντα. Δεν το θεώρησες σπουδαίο όταν σου πρότεινε να βγείτε για καφέ, ούτε την επόμενη φορά που σου είπε να πάτε για φαγητό. Σχεδόν δεν κατάλαβες ότι άρχισες να βγαίνεις μαζί του στην αρχή κάθε βδομάδα και μετά μέρα παρά μέρα, για να γίνει κάθε μέρα.  Όταν σε φίλησε για πρώτη φορά, τότε ξαφνιάστηκες και τον κοίταξες, αλλά πάλι δεν είδες στα μάτια του τον μεγάλο έρωτα….Αφέθηκες όμως να σε πάει εκεί που εκείνος νόμιζε, του άφησες το τιμόνι βολεμένη στη θέση του συνοδηγού, ίσως γιατί είχες κουραστεί από τους μεγάλους έρωτες…..
Χρειάστηκε ένα τόσο δα μικρό ατύχημα για να ξυπνήσεις. Δεν περίμενες ότι θα έπεφτε πάνω του ένας απρόσεκτος οδηγός ένα βράδυ που γύριζε σπίτι του. Σε πήρε τηλέφωνο ο ίδιος από το νοσοκομείο, όπου είχε πάει για λίγα ράμματα στο κεφάλι. Έτρεξες κοντά του σαν τρελή και όταν τον είδες με τον επίδεσμο κατάλαβες επιτέλους…..
Εκείνη την εποχή έμαθες, ότι ένας μεγάλος έρωτας, έρχεται καμιά φορά ύπουλα για να σε πιάσει στον ύπνο…..
Είχες μάθει πια όλα όσα ήθελες να ξέρεις. Η διαδρομή της αναζήτησης, είχε τελειώσει και εσύ ήσουν ευτυχισμένη. Δεν είχες κανέναν λόγο να πεις τίποτα απ’ όσα έλεγες τις προηγούμενες φορές που τέλειωνε άδοξα ένας έρωτας. Ούτε καν ένα :
« Δεν μπορεί….Θα στρώσει!»

10 σχόλια:

  1. Λένα μου,
    ξέρεις τί μου θύμησες? " για της αγάπης το φιλί... είσαι μικρός ακόμα..."
    και πολύ αργότερα, τον Έρωτα που ήρθε από μακριά...κι όσο παιρνούσε ο καιρός τόσο καλύτερος γινόταν...
    Happy Valentine's Day, λοιπόν, καλή μας.
    Πάντα ευτυχισμένη,
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά Αστοριανή μου! Ο έρωτας παντού και πάντα ίδιος ανά τους αιώνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κυρία Λένα δεν έχω λόγια.Ωστόσο αυτή είναι η ... όχι και τόσο σκληρή πραγματικότητα που σε κάνει να ανατριχιάζεις όταν σου έρχονται στο μυαλό οι δικές σου αναμνήσεις,τα ίδια πράγματα που έκανες ακριβώςκι εσύ τότε(γενικά μιλώ).Και πάλι,για μια φορά ακόμη,συγχαρτήρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αυτο το λατρεψα!!καπως ετσι ξεκινησε και ο δικος μου ερωτας με τον καλο μου :)
    (ευτυχως ομως δε χρειατηκε να τον δω με δεμενο κεφαλι για να το καταλαβω!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τι να πω? τα λέτε τόσο ωραία εσείς που ό,τι κ να πω είναι τόσο λίγο....να είστε πάντα καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλό απόγευμα Λένα. Έτσι όπως τα γράφεις έχουν συμβεί πολλές φορές στην ζωή μας και ναι όντως ο έρωτας εμφνίζεται στην ζωή σου εκεί που δεν τον περιμένεις και καμιά φορά χωρίς να τον προσμένεις. Εκεί που έχεις εγκαταλείψει το κυνήγι του ....τσούπ εκείνος εμφανίζεται από το πουθενά και σου αλλάζει την ζωή μια για πάντα και για τα καλά!!! Και τότε λες.... Έστρωσε και για μένα μια φορά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. cook,Yianna: Πραγματικά γλυκιές μου κυρίες, ο έρωτας έρχεται πάντα αναπάντεχα και αυτή είναι η γοητεία του!
    Σόφη: Ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι...ναι...ναι... έτσι ακριβώς!
    Φιλιά, καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιατί ο έρωτας να είναι τόσο ύπουλος;;Λένε ότι στη ζωή μπορείς να συναντήσεις έναν μεγάλο έρωτα...τι γίνεται όμως όταν τον συναντάς, τους πρώτους μήνες όλα είναι ρόδινα και μετά αρχίζουν τα δύσκολα;;Πώς γίνεται αυτό το συναίσθημα ξαφνικά να σε πετάει απο τα ψηλά στα χαμηλά;;;Μήπως θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι αν τελικά δεν ερωτευόμασταν;;;Αν δεν ερωτευόμασταν δεν θα κινδυνεύαμε να πληγωθούμε..Ποιό είναι τελικά το μυστικό όπλο του έρωτα που ακόμα και αν έχεις πληγωθεί απο αυτόν συνεχίζεις να ελπίζεις ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το περίφημο "άλλο μισό";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. dany angel: Θίγεις ερωτήμετα που αιώνες τώρα δεν απαντήθηκαν. Ο Έρωτας μπορεί να παρουσιάζεται σαν ένα ροδομάγουλο αγόρι αλλά τα σγουρά του μαλλιά κρύβουν τα μικρά διαβολικά του κέρατα! Ο ρόλος του είναι να σε ρίξει στην φωτιά και να σε αφήσει αβοήθητο. Ούτε συνταγές υπάρχουν και κυρίως η λογική απουσιάζει, το μυαλό δεν λειτουργεί. Να προσέχεις μόνο γιατί κυκλοφορούν και ...απατεώνες! Καμιά φορά τα βέλη έρχονται από τον Ενθουσιασμό και άλλες φορές από την Φιλία.... ΜΕγάλοι μασκαράδες και οι δύο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή