Μέσα στο καλοκαίρι και τα δύο και μάλιστα το ένα μετά το άλλο, έτσι τα διάβασα αυτά τα βιβλία! Πρώτα του Θοδωρή Παπαθεοδώρου «Οι κόρες της Λησμονιάς» και μετά του Νικόλαου Αραπάκη «Το δίκιο». Ας ξεκινήσουμε με την σειρά που τα διάβασα λοιπόν, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις!
Λίγα λόγια για το βιβλίο: Η Αγγέλα από το Μυριόφυλλο της Πίνδου, η Μέλπω από την Θεσσαλονίκη και η Αριάδνη από την Αθήνα. Τρεις γυναίκες από διαφορετικά μέρη, με διαφορετική μόρφωση, που κάτω από κανονικές συνθήκες, ούτε θα γνωρίζονταν, ούτε θα ζούσαν κοινή ζωή. Έχουν όμως ένα κοινό…. Γυναίκες του Εμφυλίου…. Σε μια εποχή που η ουδετερότητα ήταν έγκλημα ίσως και η επιλογή της πλευράς το ίδιο. Οι δύο από τις τρεις έχουν άντρες που πολεμούν με τους αντάρτες, η άλλη έχει άντρα στην αντίθετη πλευρά. Μέσα από τα μάτια τους ο εμφύλιος και μείς μαθαίνουμε μια πλευρά αυτής της άδικης αιματοχυσίας που κανείς δεν μας δίδαξε. Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου έγραψε ένα έπος σκαλίζοντας με υπομονή την πιο άγνωστη πλευρά της ιστορίας, αυτή που καταχωνιάστηκε από όσους την έγραψαν ή την είπαν με μισόλογα. Η περιγραφική του δεινότητα νομίζω ότι φάνηκε αρτιότερη από κάθε άλλη φορά. Το βιβλίο κατάφερε να με «αρρωστήσει», να με συγκλονίσει με τις περιγραφές του και κυρίως να με συγκινήσει για το βάθος των συναισθημάτων αυτών των γυναικών που ο πόλεμος δεν έχει νόημα, δεν τις νοιάζει ο νικητής, φτάνει οι άντρες τους και τα παιδιά τους να επιστρέψουν και να γίνουν πάλι οικογένεια. Για κάποιες από αυτές τίποτα δεν θα είναι ίδιο, όλα έχουν καταστραφεί και πρέπει να βρουν τρόπο να βαδίσουν στα συντρίμμια της ζωής και της πατρίδας που μοιάζει να εκδικείται τα παιδιά της. Ο εμφύλιος, το ειδεχθέστερο από τα είδη πολέμου, σαρώνει αθώες υπάρξεις και ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου φαίνεται κάτι παραπάνω από ικανός για να περιγράψει την φρίκη. Ένα βιβλίο που μαθαίνει χωρίς να διδάσκει, που συγκλονίζει με την αλήθεια του, που τελειώνει χωρίς να θέλεις να γίνει κάτι τέτοιο, που επιθυμείς λίγο ακόμα…. Και έρχεται τον Οκτώβριο η συνέχεια του έπους. «Οι κόρες της λησμονιάς» συνεχίζονται με τις «Μάνες της άδειας αγκαλιάς» και το περιμένω με αγωνία….
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στα Δίκαια του Έβρου, αλλά κατοικεί στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα ενηλίκων, ένα νεανικό μυθιστόρημα και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας. Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων και θεατρικών έργων. Το μυθιστόρημά του ΟΙ ΕΦΤΑ ΟΥΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ τιμήθηκε με το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος. Το μυθιστόρημά του ΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ έχει τιμηθεί με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στα πλαίσια του 20ου Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το βιβλίο μου το συνέστησε ένας από τους πωλητές του Λιβάνη και το πήρα με επιφύλαξη, την αμαρτία μου την λέω. Κακώς! Διαδραματίζεται την ίδια χρονική περίοδο, αλλά εδώ τα πράγματα είναι από την άλλη πλευρά. Ο Μηνάς βγαίνει στο βουνό να εκδικηθεί τους αδικοχαμένους αδελφούς του και βρίσκεται στη μέση της δίνης που λέγεται εμφύλιος. Ο πατέρας του τον ξεγράφει, ο αδελφός του είναι στην … άλλη πλευρά και κείνος παραδέρνει ανάμεσα σε δυνάμεις πιο ισχυρές από εκείνον. Ο έρωτας παραμονεύει στο πρόσωπο της Κρινιώς. Δύο νέα παιδιά που δεν πρόλαβαν να αγαπηθούν γιατί ο πόλεμος θεωρεί ορκισμένο του εχθρό την αγάπη και προσπαθεί να την τσακίσει, αλλά εκείνη τελικά είναι πιο δυνατή από τα κανόνια και το αίμα. Ο αδελφός της Κρινιώς, Διονύσης, ορκισμένος εχθρός του Μηνά και Χίτης, τον κυνηγάει ανελέητα, κάθε στιγμή της ζωής του, είναι μπροστά του να βάζει εμπόδια, να προσπαθεί ακόμα και τον θάνατο του γαμπρού του. Στα όρια της παράνοιας το μίσος του γιατί κάποια στιγμή ο Μηνάς τον έσωσε από βέβαιο θάνατο, που του στέρησε το προνόμιο να πεθάνει σαν ήρωας, σύμφωνα με το άρρωστο μυαλό του. Το βιβλίο δεν σ’ αφήνει να πάρεις ανάσα, αυτή είναι η αλήθεια και απόλαυσα κάθε σελίδα του, αν και η λέξη «απόλαυσα» δεν συνάδει ούτε με το θέμα, ούτε με τα συναισθήματα που αυτό το βιβλίο μου γέννησε.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Αραπάκης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1969. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημά του Και στη Μέση η Θάλασσα.
Και τα δύο βιβλία, τολμήστε να τα βάλετε στην βιβλιοθήκη σας και να τα διαβάσετε, προχωράνε βαθιά στην ψυχή και στο μυαλό και αφήνουν τόσα πολλά που θα κάνετε μέρες να προχωρήσετε στο επόμενο ανάγνωσμα!
Θερμά συγχαρητήρια και στους δύο συγγραφείς!
Γεια σου, Λένα! Έχω διαβάσει, βέβαια, το υπέροχο βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, 'Οι κόρες της λησμονιάς' και περιμένω κι εγώ ανυπόμονα το επόμενο. Το άλλο βιβλίο στο οποίο αναφέρεσαι δεν το γνωρίζω, ωστόσο θα ήθελα να το διαβάσω. Η περίοδος στην οποία αναφέρονται και τα δυο βιβλία είναι, άλλωστε, η πιο οδυνηρή της πρόσφατης Ιστορίας μας και μας πονάει. Είναι αναγκαίο, όμως, να θυμόμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛενάκι μου αγαπημένο... ακολουθώ πιστά τις βιβλιοπροτάσεις σου... σε άκουσα και διάβασα το "η νύφη φορούσε μαύρα" και με δικαίωσε.... τότε ήταν που ανέφερες τις κόρες της λησμονιάς πρώτη φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια είναι το βιβλίο που διαβάζω τώρα... είναι όπως είχες πει σκληρό, με μία αλήθεια άγνωστη στους πολλούς!!!!
Με βάζεις στο τριπάκι και ναι το επόμενο θα είναι "το δίκιο"!!!!!
φιλιά καλή μου!!!!! και ευχαριστώ για τις βιβλιοπροτάσεις!!
Και τα δύο βιβλία που προτείνετε τα έχω στα υπόψη να τα διαβάσω. Περίμενα βέβαια να περάσει το καλοκαίρι γιατί μου φαίνονται βαριά για το καλοκαίρι. Η υπόθεση φαίνεται να είναι καλή και στα δύο, δεν ξέρω όμως το τρόπο γραφής του κ. Αραπάκη (μήπως είναι κουραστικό). Όπως και να 'χει ευχαριστούμε για τις βιβλιοπροτάσεις τις παρακολουθώ συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤούλα
Δεν διάβασα τις "κόρες της Λησμονιάς" ...... Αυτόματα μπαίνει στο οπτικο μου πεδίο και τρέχω να το πάρω ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το "Δίκιο" ... μπορεί να είμαι λίγο μεροληπτικός διότι αυτό το βιβλίο με συγκλόνισε . Η προσπαθεια του κύριου Αραπάκη να μην 'δακτυλοδείξει' αίτους και υπαίτιους με έκανε να τον πιστέψω .... Μου άνοιξε μια Ιστοριά που δεν την ήξερα παρά μόνο μέσα από το "πικραδέρφι" της τα γεγονότα της Κύπρου - το Πραξικόπημα και την Εισβολή της Τουρκίας - του 1974 .......
Με ανάγκασε να πάω να βρώ περισσότερες πληροφορίες , όχι για το ΠΟΙΟΣ ΕΦΤΑΙΕ αλλά για το ΠΟΣΟ ΠΟΝΟ ΕΦΕΡΕ αυτή η κατάρα .....
Σόφη: Είναι αναγκαίο να μαθαίνουμε και να θυμόμαστε. Πολλά απ' όσα υπάρχουν στα δύο βιβλία, δεν τα γνώριζα καν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖαχαρένια μου, μπορώ να σου πω οτι ΤΟ ΔΙΚΙΟ ήταν λίγο πιο κατανοητό γιατί δεν είχε τόσα πρόσωπα, τόσες ιστορίες.
Τούλα: Το βιβλίο του Αραπάκη ήταν όπως είπα πιο κατανοητό και πιο έυκολο να το παρακολουθήσεις, αλλά και τα δύο ήταν σπονδή στην σύγχρονη ιστορία μας που τόσο λίγα τελικά ξέρουμε γι αυτή.
DOROS: Θα συμφωνήσω οτι το ΔΙΚΙΟ ήταν συγκλονιστικό και όπως είπα με πήγε σε μια αλήθεια που κανένα βιβλίο δεν έγραψε ποτέ στα σχολικά μου χρόνια τουλάχιστον.... Οι κόρες της λησμονιάς εκτός από τις ιστορίες που πονούσαν και συγκλόνιζαν, στο πίσω μέρος που είχε τις επεξηγήσεις, ήταν διαφωτιστικότατο. Διάβασα για όρους που είχα ακούσει και δεν ήξερα τι σημαίνουν για πολιτικούς που μόνο ακουστά ειχα. Ο Παπαθεοδώρου υπηρέτησε σωστά όχι μόνο την λογοτεχνία αλλά και την ιστορία!
Καλό απόγευμα Λένα μας. Διάβασα το βιβλίο του κου Παπαθεοδώρου και πραγματικά είναι υπέροχο, συγκλονιστικό. Σκεφτόμουν συνεχώς πως θα ήταν το τέλος του και εκνευρίστηκα όταν αντιλήφθηκα ότι θα υπήρχε και 2ο μέρος ....το 2010!!!!! Το βιβλίο είναι πραγαματικά συγκλονιστικό και σαν μάνα που είμαι με άγγιξε ακόμα πιο πολύ. Όσο για το βιβλίο του κου Αραπάκη το είδα στο site του Λιβάνη αλλά δεν το προτίμησα για το Καλοκαίρι.....ίσως το πάρω πιο μετά. Φιλιά πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μας ήρθες πάλι στην μπλογκογειτονιά, Λένα. Χαίρομαι με τη χαρά σου. Διάβασα την εγγραφή με τις διακοπές σου καθώς και αυτήν εδώ με τις βιβλιοπαρουσιάσεις περί εμφυλίου. Μόνο το πρώτο έχω διαβάσει του Θοδωρή μας. Καλοτάξιδο να είναι και το βιβλίο του κ.Αραπάκη. Καλό μας φθινόπωρο! Σε φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σε όλους!! Φυσικά και έχω διαβάσει τις Κόρες της Λησμονιάς και περιμένω το β΄ μερος με αγωνία. Το άλλο βιβλίο δεν μου κάνει κλικ απο το εξώφυλλο οπότε διστάζω να το αγοράσω....αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχω μπροστά μου τη Νύφη που Φορούσε Μαύρα και είμαι ενθουσιασμένη! καλό διάβασμα σε όλους!! νασια
ΑπάντησηΔιαγραφήYianna:Όπως είπα έρχονται σε ένα μήνα Οι μάνες της άδειας αγκαλιάς γιατί κι εγώ αδυμονώ για την συνέχεια του βιβλίου του Παπαθεοδώρου, αλλα΄όπως καταλαβαίνεις δεν θα μπορούσε να το συνεχίσει, ήταν θέμα...σελίδων πια! Όσο για Το δίκιο, βάλε το στα υπόψιν, δεν θα χάσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόδημε: Κατ' αρχήν πότε βγαίνει το δικόσ ου να μου πεις που το περιμένω πώς και πώς! Καλό χειμώνα να έχουμε!
Νάσια: Η αλήθεια είναι οτι το εξώφυλλο παίζει βασικό ρόλο στην επιλογή ενός βιβλίου, αλλά για το συγκεκριμένο μην κολλήσεις σε κάτι τόσο άσχετο! Είναι πολύ καλό το βιβλίο και δεν θα το αφήσεις από τα χέρια σου! Όσο για την Νύφη.... μαγευτικό!!!!
Χχχαααα γεια σου, βρε Λένα, με τα ωραία σου! Ούτε εγώ δεν έχω τόση αγωνία! Βλέπεις, είναι η πρώτη φορά που νιώθω πώς είναι να επενδύει κάποιος επάνω στο έργο ενός συγγραφέα και να το υπερασπίζεται μέχρι τέλους. Κι ας είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο. Το νιώθω σαν πρώτο! Αρχές Νοέμβρη κυκλοφορεί. Παίζεται αν είναι λίγο πριν ή λίγο μετά τις εκλογές της 7ης Νοεμβρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα κυρια Μαντα. Θα (ακουσω) τις προτασεις σας για τα βιβλια και μαλλον αμεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτες βραδυ πηγα στην εκθεση βιβλιου, για δευτερη φορα, περασα απο το περιπτερο που εισαστε και για 5 λεπτα δεν σας προλαβα, κριμα, ηθελα να σας γνωρισω και απο κοντα οχι μονο απο τα βιβλια σας, δεν πειραζει αλλη φορα.
Εχω διαβασει ολα τα βιβλια σας και μου αρεσαν το ενα καλυτερο απο τ αλλο.Το αγαπημενο μου εναι Η Θεανω και μπορω να πω και το Τσιγαρο γιατι πολλα απο αυτα που περασε ο (Μιχαλης) τα εχω ζησει.
Φιλια Σοφια. (Αποκλ)
Σοφία: Το Σάββατο θα βρίσκομαι πάλι εκεί για βόλτα και φυσικά θα ...σταθώ και στο περίπτερο των εκδόσεων Ψυχογιός! Χαίρομαι που σας άρεσε το Τσιγάρο! Όσο για την Θεανώ....απλά λατρεμένη μου1
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα! Οταν διάβασα τα σχόλια σας για τα δύο αυτά βιβλία, αναφώνησα σχεδόν χωρίς να το καταλάβω, "Δεν το πιστεύω!". Και αυτό, γιατί φέτος διάβασα και γω τα δύο αυτά τα βιβλία και μάλιστα με την ίδια σειρά και τα σχόλια σας, ήταν σαν να διάβαζα την σκέφη μου! Είναι απλώς...καταπληκτικά!Τα λάτρεψα από τις πρώτες σελίδες και είναι από τα βιβλία που θ φροντίσω οπωσδήποτε να διαβάσουν τα παιδιά μου όταν έρθει η ώρα, να μάθουν κι εκείνα όλες αυτές τις πτυχές της ιστορίας μας, που αν και μαύρες, θα έπρεπε να ξέρουμε όλοι! Με έβαλαν σε ένα μονοπάτι περίεργο, να αναζητώ βιβλία και πληροφορίες για εκείνη την εποχη. Ο εμφύλιος και η μικρασία είναι 2 αγαπημένα μου θέματα σε βιβλία και κάπως έτσι έγινε και η γνωριμία μου μαζί σας...μέσα από τη Θεανώ! Με χαρά έμαθα μέσα από αυτό το blog ότι έπεται συνέχεια στις "κόρες της λησμονιάς" και μάλιστα σύντομα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε/η: Θα πρότεινα κι ένα ακόμα καταπληκτικό βιβλίο που σύντομα θα κάνω ανάρτηση γι αυτό, το Γυναίκες από Πέτρα, (Εμπειρία Εκδοτική) που είναι αληθινή ιστορία η οποία δίνεται και με αληθινά ονόματα. Όπως, αν δεν έχετε διαβάσει το Η νύφη φορούσε μαύρα (Ψυχογιός). Όσο για την συνέχεια από τις κόρες της λησμονιάς, κι εγώ το περιμένω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για τις προτάσεις βιβλίων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχονται και άλλες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχετε διαβάσει το "Αθηνά-Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη" του Καρακάση?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝιόβη: Εδώ και πολλά χρόνια! Το βιβλίο αυτό ήταν η αιτία να στείλω στις εκδόσεις Ψυχογιός το Βαλς όταν θέλησα ν' αλλάξω εκδότη!
ΑπάντησηΔιαγραφή