Ένα βότσαλο στην λίμνη!

Στην Αθήνα του 2010, στην Αθήνα της κρίσης και της Τρόικας (που τους πήγαν στα μπουζούκια τους ανθρώπους για να τους τρελάνουν τελείως), εγώ μαζί με πάρα πολύ κόσμο, επιλέγω το θέατρο για μια ακόμα φορά! 300 παραστάσεις ανεβαίνουν και φέτος στην Αθήνα, και αποδεικνύουν περίτρανα, οτι ο πολιτισμός μας (γιατί αυτό είναι το θέατρο, πολιτισμός) δεν τρομοκρατείται από το ΔΝΤ!

Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε με τον άντρα μου την "Μαύρη Κωμωδία" στο θέατρο Μουσούρη και δυστυχώς δεν ήταν έτοιμο το πρόγραμμα και έτσι δεν μπόρεσα να σας το παρουσιάσω καθόλου, αλλά σας προτρέπω να πάτε να δείτε μια ξεκαρδιστική παράσταση με τους Π. Δαδακαρίδη, Τ.Χαλκιά, Ζ. Δούκα, Χ. Τσάφου, Χ. Σιμαρδάνη και Θ. Τσαλταμπάση. Θα περάσετε μιάμιση ώρα γέλιου και θ' απολαύσετε την εκπληκτική ερμηνεία ενός εξαιρετικά ταλαντούχου ηθοποιού, του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη!

Πάμε τώρα στο χθες!

"Ένα βότσαλο στην λίμνη". Το καταπληκτικό έργο των Σακελλάριου Γιαννακόπουλου, που τόσες θαυμάσιες δουλειές τους έχουμε απολαύσει στο θέατρο και στον κινηματογράφο, ανέβηκε στο θέατρο Γκλόρια.

Στον κινηματογράφο το γνωρίσαμε με τον Λογοθετίδη και την Λιβυκού και χρόνια αργότερα έγινε ριμέικ με τους Κωνσταντάρα, Μπάρκουλη και Γιουλάκη, με τίτλο ο Σπαγγοραμένος.

Φέτος ανεβαίνει με Χαϊκάλη, Σώζο, Καρά, Παπαδημητρίου κ.α.

Ο τσιγγούνης Μανώλης Σκουντρής, ζει με την γυναίκα του Βέτα μια ζωή στερημένη καθώς αγαπάει πολύ περισσότερο τα χρήματά του.

ένα βράδυ, θα παρασυρθεί από τον φίλο και συνεταίρο του Γιώργο, σε μια τρελή βραδιά με δύο ελληνοαμερικανιδούλες, την Μάργκαρετ και την Έβελυν και θα ξοδέψει σε μια νύχτα όλα όσα δεν ξόδεψε μια ζωή. Μόνο που δεν ξέρει οτι η Έβελυν είναι ξαδέλφη της γυναίκας του και φυσικά όλα θ' αποκαλυφθούν μέσα από κωμικές καταστάσεις.

Η ιστορία για τους περισσότερους γνωστή, αλλά η εγγύηση των Σακελλάριου Γιαννακόπουλου μαγνήτης και το όνομα του Χαϊκάλη ακόμα μεγαλύτερη , σ' ένα έργο που του "πάει" πάρα πολύ.

Έχω δει πάρα πολλές παραστάσεις που αναβιώνουν στο σύγχρονο θέατρο και όλοι οι ηθοποιοί που ενσάρκωσαν αγαπημένους χαρακτήρες, προσπάθησαν να δώσουν κάτι από τους ίδιους. Ο Χαϊκάλης, στο πρώτο μέρος (και αυτό είναι η μόνη μου ένσταση) μιμήθηκε απίστευτα τον Λογοθετίδη και φυσικά το αποτέλεσμα δεν ήταν κακό, κάθε άλλο, αλλά στο δεύτερο μέρος που ήταν ο Χαϊκάλης, μου άρεσε περισσότερο. Ο Σώζος κατάφερε να φτιάξει έναν δικό του "Γιώργο" που να μην θυμίζει κανέναν από τους δύο ηθοποιούς που τον υποδύθηκαν στο παρελθόν και η Νικολέτα Καρρά στον ρόλο της Έβελυν, ήταν πάρα πολύ καλή, χωρίς να "φέρνει" στην τηλεοπτική "Μαρία" του "50-50".

Γενικά ήταν μια καλή παράσταση, ευχάριστη και προσεγμένη. Το θέατρο γεμάτο και αυτή είναι η τελευταία μου διαπίστωση. Τόσο στην "Μαύρη κωμωδία" όσο και στο "Ένα βότσαλο στη λίμνη" υπήρχε πληρότητα. Την ώρα που πηγαίναμε, είδαμε πολύ κόσμο και στα άλλα θέατρα της Ιπποκράτους όπου βρίσκεται το Γκλόρια και αυτό με κάνει να συμφωνώ με τα λόγια της Ε. Κωνσταντινίδου, που είπε σε συνένετυξη οτι η ευτέλεια της τηλεόρασης, έκανε καλό στα θέατρα!

Φέτος είμαι αποφασισμένη να δω όσο πιο πολλές παραστάσεις μπορώ και θα.... σας κρατώ ενήμερους!

Αυτό που παρατηρώ, είναι ότι τα τελευταία χρόνια ανεβαίνουν όλο και πιο συχνά παλιές θεατρικές επιτυχίες Ελλήνων συγγραφέων που έκαναν τεράστια καριέρα μέσα από την Φίνος Φιλμ. Έτσι, παράλληλα με το βότσαλο, υπάρχει το "Φωνάζει ο κλεφτης" και φυσικά το "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα". Για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι!

Ο Σακελλάριος έγραψε κάποτε την αυτοβιογραφία του (Λες και ήταν χθες) και στον πρόλογο ο μεγάλος Φρέντυ Γερμανός, έγραψε και από κει αντιγράφω και όποιος καταλάβει.... κατάλαβε:

" ....Ο Αλέκος Σακελλάριος μοιάζει με την Αμερική! Πρώτα ανακαλύφθηκε από τους Ινδιάνους και μετά από τους Ευρωπαίους.

Στην περίπτωση του Αλέκου, οι Ινδιάνοι ήταν το πλατύ και μεγάλο κοινό, που τον έκανε πολύ γρήγορα με το αλάθητο ένστικτό του, εθνικό συγγραφέα της Ελληνικής κωμωδίας....

.... Και οι Ευρωπαίοι; Οι Ευρωπαίοι ήταν η βλοσυρή μας διανόηση, που δεν ήθελε ν' ανακαλύψει τον Σακελλάριο. Δεν της άρεσε που έβγαζε γέλιο, δεν συγχωρούσε αυτόν τον ευθύβολο τρόπο με τον οποίο επικοινωνούσε με το κοινό....

....Ο Σακελλάριος, δεν διαφήμιζε το νυστέρι του. Σε εγχείριζε χωρίς να το καταλάβεις σε αντίθεση με μερικούς βαρύγδουπους χειρούργους των Ελληνικών γραμμάτων, που έμεναν με το νυστέρι στο χέρι, χωρίς να προλάβουν ν' αφαιρέσουν ούτε μια σκωληκοειδή απόφυση!....""

Και μερικές φωτογραφίες από την παράσταση!