Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



19 Σεπτεμβρίου 2012

Το Νήμα...Βικτώρια Χίσλοπ (ΔΙΟΠΤΡΑ)


Η συγγραφέας δεν θέλει συστάσεις και το βιβλίο δεν χρειάζεται σίγουρα την δική μου «βοήθεια»  για να γίνει γνωστό, αλλά τηρώ την υπόσχεση που έχω δώσει να παρουσιάζω βιβλία που διάβασα και μου άρεσαν. Ούτε μπήκα στην διαδικασία να κάνω σύγκριση με το Νησί της, γιατί προβλήθηκε τόσο πολύ εκείνο το βιβλίο και μέσα από το σήριαλ που θα ήταν άδικο.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η ιστορία ξεκινάει στο σήμερα όπου ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, στην Θεσσαλονίκη, φιλοξενούν τον εγγονό τους από το εξωτερικό και αποφασίζουν να του διηγηθούν την ζωή τους.
Ο Δημήτρης και η Κατερίνα μας συντροφεύουν σ’ ένα ταξίδι σ’ ένα παρελθόν μακρινό αλλά και αγαπημένο. Εκείνη μικρό κοριτσάκι θα δει την Σμύρνη να καίγεται, χάνει την μητέρα της και την μικρή αδελφή της πάνω στην προσπάθεια επιβίβασης σ’ ένα από τα πλοία που μεταφέρουν πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ένας Έλληνας φαντάρος, αηδιασμένος από όσα έχουν δει τα μάτια μου και έχει πράξει και ο ίδιος, βλέπει στην σωτηρία του μικρού κοριτσιού, την εξιλέωση. Την παίρνει  στην αγκαλιά του και φροντίζει να μπει σ’ ένα πλοίο. Εκεί η μοίρα θα στείλει την Κατερίνα να κουρνιάσει δίπλα στην Ευγενία, μια γυναίκα που ξεριζωμένη και η ίδια παλεύει να σώσει τον εαυτό της και τα δίδυμα κορίτσια της από τον όλεθρο. Όλες μαζί φθάνουν στην Θεσσαλονίκη και κει η νεοσύστατη οικογένεια θα βρει καταφύγιο στην οδό Ειρήνης, σε μια φτωχική γειτονιά, σ’ ένα σπιτάκι που άδειασε από τις ανταλλαγές πληθυσμών που έγιναν τότε. Το σπιτάκι μικρό, βρίσκεται ανάμεσα στο σπίτι μιας εβραϊκής οικογένειας και σ’ ένα άλλο όπου κατοικεί μια πλούσια αριστοκράτισσα, όταν το μέγαρο στο οποίο έμενε μέχρι πριν λίγα χρόνια, καταστράφηκε από την μεγάλη φωτιά που έπληξε την Θεσσαλονίκη το 1917 και σχεδόν την ισοπέδωσε. Η Όλγα Κομνηνού, ταπεινής καταγωγής η ίδια, αλλά παντρεμένη με τον Κωνσταντίνο Κομνηνό, μένει εκεί προσωρινά μέχρι ο υπερφίαλος σύζυγός της να ξαναστήσει την οικονομική του αυτοκρατορία. Μαζί της η πιστή Παυλίνα και ο Δημήτρης, ο γιος της, ένα παιδάκι που θα γίνει φίλος τόσο με την Κατερίνα, όσο και με τα παιδιά των Μορένο, των Εβραίων που μένουν δίπλα τους.
Η Κατερίνα εξελίσσεται σε εκπληκτική μοδίστρα και πιάνει δουλειά στους Μορένο, ενώ ο Δημήτρης μετακομίζει στο νεοαναγειρόμενο ανάκτορο του πατέρα του, αλλά η καρδιά του είναι πάντα στην οδό Ειρήνης που μεγάλωσε και όπως πολύ σύντομα θα διαπιστώσει, και στην Κατερίνα….
 
Δεν θα πω ούτε λέξη παραπάνω γιατί ότι κι αν πω, θ’ αδικήσω το νέο βιβλίο της κ. Χίσλοπ που πραγματικά με γοήτευσε. Η ιστορία εξελίσσεται παράλληλα με την ιστορία των ηρώων, και ο αναγνώστης θυμάται ή και μαθαίνει για τα γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα γενικά και την Θεσσαλονίκη ειδικότερα, χωρίς να μπορεί να κατατάξει κανείς το βιβλίο σε αμιγώς ιστορικό. Δεν νομίζω άλλωστε να ήταν αυτή η πρόθεση της συγγραφέως. Παρ’ όλα αυτά, κατορθώνει έχοντας ασφαλώς διαβάσει πολύ για την Ελλάδα και την ιστορία της, να μας μιλήσει για την Σμύρνη, την προσπάθεια των προσφύγων να ριζώσουν, την δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε, τις εργατικές εξεγέρσεις και όλα αυτά  καθώς εμείς αγωνιούμε για την τύχη της Κατερίνας και του Δημήτρη και του έρωτα που βασανίστηκε μέχρι να βρει έδαφος να ανθήσει.

Οι σελίδες του 608 τον αριθμό, αλλά δεν θα τις καταλάβετε και η τιμή του ξεκινάει από τα 19 Ευρώ, αλλά μπορείτε να το βρείτε μέχρι και 17,10.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
 
Η Βικτόρια Χίσλοπ είναι δημοσιογράφος και συνεργάζεται με τις εφημερίδες Sunday Telegraph και Daily Telegraph, όπως και με το περιοδικό Woman & Home. Ζει στο Κεντ της Αγγλίας μαζί με το σύζυγό της και τα δυο παιδιά της.Της απονεμήθηκε το βρετανικό βραβείο του Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το 2007. "Το νησί" κυριάρχησε για 24 εβδομάδες στο βρετανικό τοπ 10, με τις πωλήσεις του να ξεπερνούν τα 850.000 αντίτυπα. Τα δικαιώματα του βιβλίου πουλήθηκαν σε 17 χώρες

6 σχόλια:

  1. Καλημέρα κυρία Μαντά.Ευχαριστούμε για την παρουσίαση του βιβλίου.Καλό φθινόπωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό φθινόπωρο και σε σας! Ένα φθινόπωρο που όμως μοιάζει με καλοκαίρι!!!

      Διαγραφή
  2. Λένα μου, το διάβασα το βιβλίο σχεδόν μόλις κυκλοφόρησε γιατί διαδραματιζόταν στη Θεσσαλονίκη και ως Θεσσαλονικιά, το βρήκα πολύ τιμητικό που μια ξένη συγγραφέας βάζει την πλοκή της στην πόλη μου.
    Μου άρεσε αλλά δεν με ενθουσίασε. Άψογη η έρευνά της, πολύ ωραία η ιστορία της, αλλά μου έλειψε το συναίσθημα. Γεγονότα που σημάδεψαν και ακόμα έχουν αφήσει τα τραυματικά τους ίχνη πάνω στα λαό μας, περνούσαν πάνω από τους ήρωες άνευρα (έτσι μου φάνηκε εμένα τουλάχιστον). Π.χ. η μεγάλη πυρκαγιά το 1917, το κύμα των προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, ο σεισμός το 1978 (για τον οποίο έχω και προσωπική πείρα - αν και οχτώ χρονών τότε, οι θύμησες είναι πολύ έντονες) δεν μου δημιουργούσαν τα έντονα συναισθήματα που θα ήθελα να μου δημιουργήσουν.
    Ωστόσο, "της βγάζω το καπέλο" που έχει τοποθετήσει τα δύο από τα τρία έργα της στη χώρα μας, που μιλάει άψογα ελληνικά και που με την αγγλική της πένα, γνωρίζει την Ελλάδα στο εξωτερικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα διαφωνήσω Σοφάκι γαι την έλλειψη συναισθήματος σε πολλά σημεία και ίσως φταίει σ' αυτό η ιδιοσυγκρασία της συγγραφέως. Μπορεί να μιλάει ελληνικά, αλλα η ψυχή... δεν είναι ελληνική και κατά συνέπεια η πένα είναι αγγλική!

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα! Είναι το τελευταίο βιβλίο που διάβασα φέτος και ομολογώ οτι μου άρεσε πάρα πολύ. Έμαθα και πράγματα που δεν ήξερα για τη Θεσσαλονίκη παρόλο που έζησα εκεί μια τετραετία. Πρέπει να έχει μεγάλο έρωτα για την Ελλάδα η κυρία Hislop για να μπαίνει στον κόπο να διαβάζει και να μεταφέρει στα βιβλία της ιστορικά γεγονότα. Όσο για το συναίσθημα ίσως πράγματι να λείπει σε κάποια σημεία. Εγώ αυτό που αισθάνθηκα πιο έντονα απο όλα ήταν η αναισθησία του πατέρα του Δημήτρη: ψυχρός υπολογιστής, ανίκανος να αγαπήσει. Κατά τα άλλα το ρούφιξα και είναι σίγουρα ενα απο τα βιβλία που θα πρότεινα σε ένα φίλο να διαβάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ γι αυτό το παρουσίασα. Κατά άλλα όπως έγραψα και παραπάνω η αγγλική πένα, κάνει όλη την διαφορά σε ελληνικές καταστάσεις!

      Διαγραφή