Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



29 Ιουνίου 2015

Άνω κάτω....

Όταν ρώτησα, πριν το δημιουργήσω, τι είναι blog, μου είπαν ένα είδος ηλεκτρονικού ημερολογίου. Εγώ από μικρή κρατούσα ημερολόγιο και η ιδέα μου άρεσε…. Έτσι θα το χρησιμοποιήσω και σήμερα… Οι σκέψεις κουβάρι στο μυαλό μου… Κι έτσι όπως είναι μπερδεμένες θα τις καταθέσω…. Ούτε θέλω να επηρεάσω κανέναν…. Πώς αλήθεια να το καταφέρω αυτό, όταν κι εγώ πελαγωμένη είμαι….  
Από σήμερα η πατρίδα μου μοιάζει διαφορετική, αλλά δεν ξέρω αν είναι… Οι τράπεζες κλειστές… Και πού ήταν ανοιχτές τον τελευταίο διάστημα; Οι ουρές στα ΑΤΜ τρομακτικές…. Μα και οι ουρές στα συσσίτια με τρόμαζαν… Κι όταν έβλεπα να ψάχνουν κάποιους στα σκουπίδια ταραζόμουν… Κι όταν κάποιοι αυτοκτονούσαν αισθανόμουν άρρωστη… Και όλα αυτά, ενώ γνώριζα πόσα λάθη έκανα σαν χώρα…. Πόσο αφέθηκα σαν πολίτης αυτής της χώρας… Πόσο καιρό έζησα με δανεικά και πλαστικό χρήμα… Και ναι, χρωστάω… Αλλά να πληρώσω σε χρήμα… Όχι με αφαίμαξη…. Το αίμα μου δεν το δίνω… Γιατί νεκρή δεν θα χρησιμεύω σε κανέναν…
Μου ζητούν μέχρι την Κυριακή ν’ απαντήσω μ’ ένα «ΝΑΙ» ή μ’ ένα «ΟΧΙ», αλλά δεν μου λένε την επόμενη μέρα τι να περιμένω….
Αν το σκεφτώ απλοϊκά, θα πω ότι μετά από το «ΝΑΙ» μου, μας περιμένει μια νέα περίοδος λιτότητας και σκληρών μέτρων… Ναι, αλλά και τόσα χρόνια που αυτό το καθεστώς επικρατούσε, πού ήταν το όφελος;
Αν πω «ΟΧΙ», τι θα γίνει; Με διώχνουν από την Ευρώπη; Δηλαδή δεν θα λεγόμαστε Ευρωπαίοι…. Και πώς θα λεγόμαστε;
Μόνο Έλληνες… Και αυτό, τι συνεπάγεται;
Ο φόβος με κάνει την μια στιγμή να λέω ΝΑΙ… Τι θα γίνουν τα παιδιά μου; Σε ποιο κόσμο θα προσπαθήσουν να στήσουν την ζωή τους; Με τι λεφτά θα συνεχίσουν την δουλειά τους, θα παντρευτούν, θα κάνουν παιδιά; Κι εγώ; Θα είμαι σε θέση να τα βοηθήσω;
Και θα πάρω μια απόφαση με συμβουλάτορα τον φόβο; Και τι παράδειγμα δίνω στα παιδιά μου; «Φοβάμαι και λέω να μείνω στα ίδια και στα αυτά»; «Φοβάμαι και απλώς σκύβω το κεφάλι, φτάνει να μην χάσω τα κεκτημένα, έστω κι αν είναι αυτά που έκαναν τον μισθό να μοιάζει με σύντομο ανέκδοτο, και που γέμισαν με ανασφάλεια τις ζωές σας»;
Κι έπειτα έρχεται η σκέψη του «ΟΧΙ»… Κι εδώ όλα είναι άγνωστα… Δεν ξέρω τι μου ξημερώνει… Μόνο που είναι ο πειρασμός μεγάλος… Να μην τους περάσει…. Δεν μου φτάνει το «ΟΧΙ», θέλω να ουρλιάξω ΦΤΑΝΕΙ! Ως εδώ! Που να σας πάρει και να σας σηκώσει όλους, δεν θέλω να είμαι ο ζητιάνος της Ευρώπης! Ναι, έκανα λάθη και δεν ζητάω να τα παραγράψετε (άσχετα αν τα δικά σας παραγράφηκαν), ζητάω να μου δώσετε την ευκαιρία να ξεπληρώσω, χωρίς να πεθάνω… Χωρίς να σβήσω από το χάρτη τα νιάτα της χώρας μου, χωρίς ν’ αφανίσω τα γηρατειά της… Θέλω την αξιοπρέπειά μου πίσω, πώς το λένε; Τι δεν καταλαβαίνετε;
Είναι στιγμές που θέλω να πάρω την Ελληνική σημαία και να βγω στους δρόμους, να φωνάξω ότι μας πεθάνατε και φτάνει!  Να πάτε στον αγύριστο, θα ζήσουμε και χωρίς εσάς, κι αν στην αρχή δυσκολευτούμε, μετά δεν θα χαθούμε, όπως δεν χαθήκαμε και στο παρελθόν, άσχετα αν όλοι εσείς κάνατε ότι μπορούσατε γι αυτό!
Και μετά πάλι ο φόβος… Μόνη η Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη; Σαν μαθήτρια που την απέβαλε ο καθηγητής… Έξω στο κρύο…. Είναι ζούγκλα εκεί έξω…. Ή μήπως όχι;
Αλήθεια σας λέω, μπερδεμένη είμαι. Παλεύει μέσα μου το μικρό ανθρωπάκι που τρέμει για την βολή του, η μάνα που φοβάται για τα παιδιά της. Και έρχεται να την καταπιεί η Ελληνίδα που κουβαλάει μέσα της το «ΟΧΙ» του ’40, η Σπαρτιάτισσα του «Ή ταν ή επί τας», το κύτταρο μου που ουρλιάζει ότι η ιστορία γράφεται με «ΟΧΙ» και ποτέ με υποταγή… Θέλω να τους στείλω όλους στον αγύριστο κι ας πληρώσω ακριβά το κεφάλι που δεν έσκυψε…
Νιώθω να μ’ εκβιάζουν και δεν ξέρω τι λύτρα μου ζητούν. Ούτε μου ξεκαθαρίζουν τι θα γίνει αν δεν τα πληρώσω…
Κι αφού είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα, πού είναι η ενωμένη Ελλάδα; Ποιος μου λέει την αλήθεια και ποιος με κοροϊδεύει για τα δικά του συμφέροντα;

Μόνο ένα μπορώ να πω με βεβαιότητα: Δεν ξέρω τι θα ψηφίσω την άλλη Κυριακή… Ξέρω πως θέλω πίσω την περηφάνια μου…. Ποιος θα μου την εξασφαλίσει; Τι πρέπει ν’ απαντήσω; 

14 σχόλια:

  1. Όλους μας ταλαιπωρεί αυτό το ερώτημα Λένα... Η εύκολη λύση είναι το "ναι" όμως τα όνειρά μου δε χωρούν σε 400 ευρώ και το κεφάλι σκυφτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γι αυτό παλικάρι μου, είμαι άνω κάτω... Κι αν εμείς τα ψωμιά μας τα φάγαμε που λέει ο λόγος, εσείς έχετε δρόμο μπροστά σας κι εγώ φοβάμαι μην σας τον ανατινάξουμε.... Κάθε ώρα, νομίζω ότι βρέθηκα σ' έναν εφιάλτη και προσπαθώ να μάθω μια αλήθεια που επιμελώς μου κρύβουν....

      Διαγραφή
  2. Λένα μου θα σου μιλήσω ώς νεομάνα και ας είμαι 34 χρονών. Νεομάνα 34 χρονών γιατί η οικονομική κατάσταση δεν με άφηνε να γίνω νωρίτερα. Και εδώ και λίγο καιρό προσπαθώ να κάνω κουμάντο τα οικονομικά μου για να δω αν η μερκελική αλαζονεία μου επιτρέπει να κάνω και δεύτερο παιδί. Εγώ δεν θέλω να ζήσουν τα παιδιά μου μέσα στην καταπίεσή ενός δυνάστη είτε Ελληνα είτε ξένου! Δεν θέλω ο γιός μου που είναι μόλις ενός έτους να μην ζήσει τα παιδικά χρόνια που έζησα εγώ, γιατί δόξα το Θεό έχω καλές αναμνήσεις από την δραχμούλα για την οποία αηδιάζουν πολλοί Ελληνες, Ωραία η Ευρώπη αρκεί βέβαια να κρατάμε την αξιοπρέπειά μας και την ελευθερία μας. Κατά πόσο αλήθεια είμαστε ελεύθεροι πιά????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήρθε άραγε η ώρα να θυμηθούμε το "Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγός δεν υπομένει"; Αυτό με κάνει να χάνω την ψυχραιμία μου, μαζί με τον ύπνο μου....

      Διαγραφή
  3. Με λένε Ντατα,ως μια άλλη "Θεανώ,ή λύκαινα της πόλης" θα παλεψω για να δω και την άλλη πλευρά του νομίσματος.Θα είμαι στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι,θα πινω καφέ στη χόβολη παρέα με το τελευταίο τσιγάρο του πακέτου μου! Δεν ζητάω βαλς με δώδεκα θεούς,ούτε έναν έρωτα σαν βροχη αλλά τα πέντε κλειδιά που θα μου δώσουν απαντήσεις ώστε να ελπίζω ότι "δεν μπορεί,θα στρωσει"'και ας μην ακούσω ποτέ μια συγνώμη για το τελος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΕΥΓΕ !! ΕΥΓΕ !! Αυτό σκεφτόμαστε οι περισσότεροι απο μάς !!
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Dear Lena, I'm not Greek. I am a Croat. Your text has brought me to tears. You have to forgive me if I did all well understood, because google translator is very bad for the Greek language. I know because I have a FB friends in Greece. Your concerns are understandable. YES or NO, it is a big decision, but perhaps it is indeed time to cut the "fake" money. Greece has to make their own money and spend what you create. I know that the loss of the euro is a loss for all those who have something in the bank, but most ordinary people living from pay or not working. How much do they lose? Only the future of their children. No more silence! It is difficult, after all this time, to be the one that requires changes. Staying outside of Europe? Greece is the cradle of Western civilization! Greece with its beauty can be a force in Europe!
    You need good and honest politicians, who will not see only their own interests. What good is Europe brought to Greece? Expensive money and debt slavery! My Croatia was last entered the Union and I do not believe in progress. Croatia will end up like Greece. All that already provide for us.
    I do not know the whole situation in your beautiful country and I can not give advice, but I know that you need less foreign money and more effort. Blood, sweat and tears! This is what creates the country! Will it be hard? Absolutely! But, where do you see a better opportunity for your children? In the debts that are mounting, or in the work that creates their own money?
    Remember Iceland! Bankruptcy has saved the country! What do you want to save? Individuals or state and nation?
    Be proud! Proud Greeks! You do not have to be called Europeans to show you're worth! This is taking too long. You must correct the mistakes of the previous governments and not allow rich people in Greece and Europe to live thanks to your sacrifice. The new politicians and new ideas! Young people! This is what will raise Greece!
    Μια συγγνωμη για το τελος - Maybe I speak with too much passion, but I see where my country is going and your destiny hurts me as well as mine. We are a small countries, but we're worth! Why else would Europe insisted on us?
    Να είσαι γενναίος my friend!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λενα μου σε διαβαζα κι ενιωθα πως διαβαζω τον εαυτο μου! Αν δεν σε πειραζει, θα σε αναδημοσιευσω αυτουσια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όχι! Ξεκάθαρο, απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο!! Και πάλι προσωπικά δεν μου είναι αρκετό! Θέλω μια λέξη που να τους προκαλέσει οδύνη... σαν και αυτήν που νιώθουν όλες οι οικογένειες των Ελλήνων της Ευρώπης τους (όπως την καταντήσανε), που έχασαν αγαπημένους ανθρώπους επειδή αυτοκτόνησαν εξαιτίας του αδιεξόδου που τους επέβαλαν, βαφτίζοντας το "θυσίες για την ανάπτυξη"! Θέλω μια λέξη, που να τους προκαλέσει αναγούλα, σαν και αυτήν που νιώθουν όλοι όσοι, όπως ήδη είπες, σκύβουν επάνω από τους κάδους για να βρουν μια μπουκιά, έστω και χαλασμένη, να βάλουν στο στόμα τους! Θέλω μια λέξη που θα κάνει την ραχοκοκκαλιά τους να παγώσει, όπως πάγωναν εξαιτίας τους, όλοι όσοι δεν είχαν τα χρήματα να εξασφαλίσουν την θέρμανση τους μέσα στους χειμώνες των τελευταίων χρόνων! Θέλω μια λέξη που να τους κάνει να λυγίσουν από απελπισία, όπως λύγισαν για χάρη τους, όλοι αυτοί οι γονείς, που κάποια στιγμή, χτύπησε το τηλέφωνο τους και ήταν από το σχολείο, για να τους πούνε πως το παιδί τους λιποθύμησε από την πείνα!! Θέλω μια λέξη που να τους γεμίσει με την μοναξιά όλων όσων αποχαιρέτησαν τα παιδιά τους, στέλνοντας τα για μια "καλύτερη ζωή" στο εξωτερικό, αφού η Ελλάδα της Ευρώπης τους έγινε πλέον ακατάλληλη για ενηλίκους και ανηλίκους!! Θέλω μια λέξη που θα τους κάνει να νιώσουν την ντροπή που νιώθουν οι συνταξιούχοι, που παρόλο που δούλεψαν μια ζωή, τώρα όχι μόνο δεν έχουν για να ζήσουν, αλλά αναγκάζονται να ζητούνε βοήθεια από τα παιδιά τους (που επίσης δεν έχουν), παρακαλώντας ταυτόχρονα για τον σύντομο θάνατο τους προκειμένου να μην τα επιβαρύνουν (δεν είναι υπερβολή αυτό, το έχω ακούσει με τ' αυτιά μου)!! Πέντε χρόνια τώρα, έχουμε μάθει απταίστως να κλείνουμε τα ρήματα χρωστάω, ανέχομαι,ταπεινώνομαι και απελπίζομαι.... Ώρα να θυμηθούμε και κάποια άλλα ρήματα.. τολμώ, διεκδικώ, αποφασίζω, ελπίζω!! Με όλο το ρίσκο που κρύβουν πίσω τους... Κάποιος Γάλλος ομότεχνος σου είπε κάποτε, πως "Ποτέ δεν θα ανακαλύψει κάποιος την ομορφιά των νέων ωκεανών, εάν δεν έχει το κουράγιο να απομακρυνθεί από την ακτή"....πόσο μάλλον, όταν αυτή φλέγεται!!! Και αν όλες αυτές οι σκέψεις, με οδηγήσουν σε ένα λάθος που θα φέρει κάποια χρόνια εξίσου δύσκολα...πάλι θα κερδίσω!! Ξέρεις τι; Θα μπορώ να κοιτάω στα μάτια το παιδί μου, γιατί όταν μεγαλώσει και με ρωτήσει τι έκανα όταν ζούσα μέσα σε αυτή την κατάσταση, θα του πω "Δεν φοβήθηκα να διεκδικήσω την αξιοπρέπεια μου"....και είμαι σίγουρη πως θα με καταλάβει, γιατί θα του έχω μάθει με πράξεις, τι σημαίνει αξιοπρέπεια!!
    Αυτή είναι η δική μου θέση, και ζητώ συγνώμη για το έντονο ύφος μου.. Σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει πως κατακρίνω, όποιον έχει καταλήξει στην αντίθετη γνώμη. Αντιθέτως, το σέβομαι απόλυτα!Εδώ που βρισκόμαστε, όσα επιχειρήματα μπορεί να βρει κάποιος για το "Όχι" άλλα τόσα μπορεί να του πει και κάποιος άλλος για το "Ναι"! Και πρέπει να είναι όλα σεβαστά! Το τελευταίο που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή, είναι ένας διχασμός! Ας βουτήξει ο καθένας μας το χέρι βαθιά στην ψυχή του και ας κάνει ότι του λέει η συνείδηση του... Αρκεί να μείνουμε ψύχραιμοι και ενωμένοι... και αυτό δείγμα αξιοπρέπειας είναι...και μάλιστα το μεγαλύτερο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κυρία Μαντά, με το όχι θα είμαστε περήφανοι, σίγουρα. Αλλά θα βάλουμε στο τραπέζι περηφάνεια και νηφαλιότητα, για να φάμε;;
    Έχετε συνειδητοποιήσει ότι με το όχι, θα βγούμε εκτός Ευρώπης;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ φοβάμαι, αλλιώς θα ήμουν σίγουρη. ... κι αυτή η Ευρώπη. ... Έχω την αίσθηση ότι και τόσα χρόνια, ήμασταν μόνο κατ όνομα Ευρωπαίοι. ...

      Διαγραφή
  10. Οταν γράφουμε εκτός Ευρώπης το συνειδητοποιούμε ότι ανήκουμε στην Ευρώπη έτσι κι αλλιώς ή απλώς πιπιλάμε την πιπίλα που μας δίνουν οι πολιτικοί μας? Η Ευρώπη είναι η γεωγραφική μας θέση. Που θα μας πάνε, στην Ασία? Τώρα αν εννοούμε την ευρωζώνη ή την ευρωπαική ένωση, απορώ πραγματικά γιατί χώρες όπως η Αγγλία (που σκέφτεται να βγει από την ευρωπαική ένωση μόνη της) και η Ελβετία δεν δέχτηκαν να μπουν στην ευρωζώνη!!!??? Αυτές οι χώρες τι τρώνε άραγε? Σίγουρα εκτός από την περηφάνεια τους τρώνε και στην κυριολεξία καλύτερα από εμάς που λέμε ευχαριστώ για τα 300 ευρώ το 8άωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θα ήταν ενδιαφέρον να γινει η ίδια συζήτηση, σήμερα 20/11/2016 για το Ναι και το Οχι. Με μια Βρετανια που πλεον αποφασισε να μεινει ,θαρραλεα μονη και με μια ελληνική κυβέρνηση , που έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Ρεαλισμός..όνειρα..ευθύνες και υπευθυνότητα..Στο ευρώ και στην ΕΕ ή μόνοι μας ευτυχισμενοι με την δραχμη μας και τον Ερντογαν στο κατώφλι μας.. Να γινει σημερα η συζητηση ξανα..γνωρίζοντας ομως πλεον το μετα.. Θα ηταν πραγματικα ενδιαφερον να επανατοποθετηθουν ολοι οι παραπανω.. Εγω θα εθετα και ενα ακομη ερωτημα για την συζητηση αυτη την φορα.. Φταινε οι Βαρβαροι τελικα ή μηπως αυτοι που περιμεναν τους Βαρβαρους. Γιατι αν φυγουν οι Βαρβαροι..ποιους θα κατηγορουμε.. Με σεβασμο στην γνώμη ολων..και με αληθινό ενδιαφερον να ακουσω με ανοιχτα αυτια οτι υποθεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή