Κλειστό λόγω διακοπών!

Μπήκε και ο Αύγουστος και ούτε το κατάλαβα! Και σας έχω και στην σιωπή, αυτό που το πάτε; Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα όμως, οι υποχρεώσεις με ξεπέρασαν μάλλον!

Το Πάπιγκο ήρθε και πέρασε, μια βδομάδα εκεί και ούτε την κατάλαβα! Όπως δεν κατάλαβα οτι μπήκε και ο Αύγουστος.......

Φεύγω... Αυτή τη φορά για την Τήνο. Διακοπές με ανθρώπους που δεν είναι πια φίλοι, το ξέρετε, είναι αδέλφια. Αυτό άλλωστε δεν είναι οι φίλοι; Οι συγγενείς που επιλέγεις εσύ! Δεν έχω ξαναπάει σ' αυτό το νησί και ήθελα χρόνια να το κάνω. Είναι και ένα τάμα στη μέση, για κάποιον που αγαπώ πολύ και που επιτέλους ο Γολγοθάς του πήρε τέλος. Είναι και τόσες προσευχέ π ου κάνω στην Παναγία τόσα χρόνια, καιρός να της ανάψω και τα κεριά που της οφείλω....

Μαζί μου, παίρνω και βιβλία..... Τι διακοπές θα ήταν αυτές χωρίς βιβλία;

Εμείς θα τα πούμε πια από Σεπτέμβριο. Δεν ξέρω πόσοι θα φύγετε ή που θα πάτε, αλλά σε όλους εύχομαι να περάσετε καλά ότι κι αν κάνετε, όπου κι αν βρεθείτε! 

Και κάτι ακόμα τελευταίο αλλά πολύ πολύ σημαντικό! Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ.

Με ενημέρωσαν οτι το "Χωρίς χειροκρότημα" χάρη στην αγάπη σας, βρίσκεται ήδη στην 71η χιλιάδα της κυκλοφορίας του. Εσείς κι εγώ, χρόνια τώρα. Δίπλα μου σε όλα τα βήματα, κι εγώ δεν μπορώ παρά να χαίρομαι που έχω τόσους φίλους, που παίρνω από σας τόση αγάπη που καμιά  φορά φτάνει στην λατρεία και από κει στην συγκίνηση.  Τα μηνύματά σας, τα λόγια σας, η αγκαλιά σας, είναι για μένα το καλύτερο δώρο.

Ευχαριστώ και καλό καλοκαίρι σε όλους, όμορφο και όσο το δυνατό, γεμάτο από χαμόγελα!

Έτσι θέλω να θυμάμαι.... της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου (ΩΚΕΑΝΙΔΑ)

Όταν συγγραφέας μ’ αρέσει, μ αρέσει και διαβάζω τα βιβλία του ένα προς ένα! Κι αν ακόμα γράψει κάτι που δεν με βρίσκει σύμφωνη σαν θέμα, δεν παύει η  γραφή του να με έλκει, να την απολαμβάνω. Αυτή τη φορά όμως, ήταν όλα σύμφωνα με το γούστο μου. Μιλάω για το νέο βιβλίο της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου. «Έτσι θέλω να θυμάμαι»…

Λίγα λόγια για το βιβλίο: 

Ο Βασίλης εργοστασιάρχης στην Νιγηρία. Με μια οικογένεια πίσω του που δεν θέλησε να τον ακολουθήσει γιατί έτσι αποφάσισε η Φιλιώ η γυναίκα του. Εκείνος, μόνος σε μια χώρα δύσκολη όσο και μαγική. Η μοναξιά δεν αντέχεται για πολύ και η προσφορά για συντροφιά μεγάλη. Έτσι θα γνωρίσει την Ατλίν, αεροσυνοδό, πανέμορφη αν και δεσμευμένη με έναν διευθυντή αστυνομίας. Πολύ γρήγορα, ο έρωτας θα γίνει ο καταλύτης και οι δυό τους θα βρεθούν να ζουν μαζί, απόλυτα ερωτευμένοι. Η Ατλίν έχει προσπαθήσει σκληρά για να ξεφύγει από την φτώχια στην οποία γεννήθηκε και μετά την κακοποίηση που έχει υποστεί από τον προηγούμενο εραστή της, βρίσκει στον Βασίλη την στοργή και τον έρωτα έτσι όπως τον φανταζόταν από παιδί.  Δεν θα διστάσει όταν ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος και θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί που ο πατέρας του όσο κι αν αγαπάει δεν θ’ αναγνωρίσει ποτέ. Ο Βασίλης είναι μοιρασμένος ανάμεσα σε Ελλάδα και Αφρική, ανάμεσα στις δύο οικογένειες που δημιούργησε, στις δύο γυναίκες και στα τρία παιδιά του.

Ο προηγούμενος εραστής της Ατλίν όμως, ενοχλημένος από την εγκατάλειψη, είναι αποφασισμένος να μην την αφήσει ήσυχη και ξεσπάει το μένος του πάνω στον Βασίλη. Διοργανώνει μια τέλεια συνομωσία και καταφέρνει να βάλει τον Βασίλη στην φυλακή, γνωρίζοντας ότι ένας λευκός δύσκολα θα επιβιώσει στις φυλακές της χώρας του. Λίγο πριν ο Βασίλης αφήσει την τελευταία του πνοή στα μπουντρούμια που τον ρίχνουν, η Ατλίν, μαζί με τον φίλο του Βασίλη και νονό του γιού τους, τον Γιώργο καταφέρνουν να φυγαδεύσουν τον άτυχο άντρα στην χώρα του, γνωρίζοντας πως  δεν θα μπορέσει να επιστρέψει ποτέ. Η Ατλίν θ’ αναλάβει το εργοστάσιο που της αφήνει ο Βασίλης και θα μεγαλώσει μόνη της τον γιο τους.  Η πικρία που συσσωρεύεται μέσα της μεγαλώνει, αφού διαπιστώνει ότι ο άντρας που αγάπησε, την ξέχασε εντελώς, συνειδητοποιεί ότι τους εγκατέλειψε και έμεινε δεμένος με την πρώτη του οικογένεια. Έτσι αγνοεί όλα του τα γράμματα για τα γιο του χωρίς να καταλαβαίνει ότι έτσι βάζει τις βάσεις για να ένα μεγάλο δράμα του μέλλοντος…..

Μόνο αυτά από ένα βιβλίο τόσων εκατοντάδων σελίδων που όμως κυλάει σαν νερό και όταν καταλάβεις ότι τελειώνει στεναχωριέσαι. Μεγαλούργησε στην κυριολεξία η Γιόλα με αυτό της το βιβλίο. Απίστευτα συναισθήματα , δυνατά,, άλλοτε βασανιστικά, άλλοτε λυτρωτικά πάλλουν την ψυχή του αναγνώστη. Η Γιόλα έμεινε για 29 χρόνια στην Αφρική και την κουβαλάει μέσα της κι αυτό είναι ολοφάνερο. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θίγει τόσα θέματα, ιστορικά, κοινωνικά ενώ δεν αποδυναμώνει την κεντρική της ιστορία που κρατά σε αγωνία τον αναγνώστη μέχρι το τέλος. Παράλληλα μια ηχηρή πραγματικότητα και επώδυνη αναδύεται από το βιβλίο αυτό. Εκείνα τα παιδιά που γεννήθηκαν από έρωτα και μοναξιά στην Αφρική, παιδιά δύο πατρίδων, όμορφα, έξυπνα, δυνατά, που οι «επισκέπτες» της άφησαν πίσω τους και πολλές φορές δεν νοιάστηκαν ποτέ γι αυτά. Παράλληλες οικογένειες που πλήρωσαν και οι δύο το μοίρασμα του δημιουργού τους. Σε κάθε σελίδα κτυπάει η καρδιά της Αφρικής, ζεστή, μαγική και επικίνδυνη. Τα χρώματα σχηματίζουν εξαίσιους πίνακες στο μυαλό του αναγνώστη, η διπλή πραγματικότητα σχηματίζεται ανάγλυφη, αυτή που μοιράζεται ανάμεσα στις πλούσιες συνοικίες με τα βίλες και στις φτωχές συνοικίες του Σαμπόν Καρί που μεγάλωσε η Ατλίν. Ο Μάικλ ο γιος της, εκπροσωπεί όλα εκείνα τα παιδιά που τα κοίταξαν με καχυποψία, που τα αντιμετώπισαν με εμπάθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά βγήκε νικητής της ζωής. Και όλοι οι ήρωες του βιβλίου είναι ανθρώπινοι, κουβαλούν πάθη και λάθη, κρύβουν σκελετούς στην ντουλάπα της ζωής τους, αντιδρούν λανθασμένα πολλές φορές στα ερεθίσματα της μοίρας, αλλά παρ’ όλα αυτά, δένεσαι μαζί τους, πάσχεις και ζεις τόσο έντονα τη ζωή τους, ξεχνώντας πως διαβάζεις ένα βιβλίο, που θέλεις να τους φωνάξεις, να τους προειδοποιήσεις για όσα έρχονται.

Είναι πραγματικά ένα βιβλίο που αν δεν διαβάσετε θα χάσετε ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο ταξίδι, που σας λέω ότι δεν μπορώ ακόμα ν’ αφήσω πίσω μου παρ’ όλο τον καιρό που πέρασε από την ανάγνωσή του. Ζητείστε το και αν εσείς μπορέσετε να το αφήσετε από τα χέρια σας, τι να πω; Μπράβο σας. Εγώ το άφησα μόνο όταν το τελείωσα και ακόμα το κουβαλάω. Δεν ξεχνιέται!

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

H Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία και έζησε μέρος των παιδικών και εφηβικών της χρόνων στο Κονγκό και είκοσι εννέα χρόνια στη Νιγηρία. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και συνεργάστηκε με ραδιοφωνικές εκπομπές, περιοδικά κι εφημερίδες της Κύπρου με χρονογράφημα, πολιτιστικά και έρευνα.

Εξέδωσε μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Μπατούρε. Ακολούθησαν τρία μυθιστορήματα για την Αφρική, o Ψίθυρος του δάσους , που τιμήθηκε με κρατικό βραβείο στην Κύπρο, το Ταξίδι της καρδιάς μας και το Πεπρωμένο μιας ζωής (εκδ. Άγκυρα). Εξέδωσε επίσης τα διηγήματα Αφρικάνικες στιγμές (1998), τα οποία έτυχαν Πανελλήνιας βράβευσης, τα χρονογραφήματα Πού πας ξυπόλητη στ' αγκάθια (εκδ. Πάργα, 2006) και το μυθιστόρημα Το άλλο μου μισό (εκδ. Πατάκη, 2008).

Έχει γράψει επίσης πολλά βιβλία για παιδιά. Ανάμεσά τους τα: Μέσα από το φως του φεγγαριού, Όλου του κόσμου τα παιδιά (διηγήματα, εκδ. Πατάκη, 2004), για το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας το 2005, Ο Γαλάζιος Δράκοντας (μυθιστόρημα, εκδ. Εν Τύποις, 2006), Βόλτα με το φεγγάρι (παραμύθι, το οποίο απέσπασε το Α΄ βραβείο στο Διαγωνισμό για την Ισότητα Μεταξύ των Ατόμων, που προκήρυξε το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών για το 2007-2008) και Η απαγωγή του Γκάπι (μυθιστόρημα, υπό έκδοση, εκδ. Άγκυρα).
Τα διηγήματά της έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις, όπως το Α΄ βραβείο στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διηγήματος των έντεκα δήμων της Βαλ ντι Νιέβολε στην Ιταλία, το Γ΄ βραβείο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού «Νουμάς» και τον έπαινο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Διηγήματος του Δήμου Πετρούπολης. Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφορεί και το μυθιστόρημα Κρατήσου απ' τα όνειρά σου.

Παρουσιάσεις τέλος! Δεν είναι τρομερό;;;;;

Πέρασαν δύο μήνες από την κυκλοφορία του βιβλίου μου. Μέσα σε 50 μέρες, πραγματοποιήθηκαν 35 παρουσιάσεις και για όσους γνωρίζουν ο αριθμός είναι τεράστιος!

Καβάλα, Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Δράμα, Θεσσαλονίκη (2 φορές), Γιάννενα, Βέροια, Κατερίνη, Βόλος, Κως,  Πρέβεζα, Τρίπολη, Καλαμάτα, Κύπρος (2 φορές) και φυσικά Αθήνα σε πολλά σημεία. Η αγάπη σας με ζητούσε κι εγώ ήμουν παρούσα, παρ' όλη την κούραση και τις δύσκολες καμμιά φορά συνθήκες.



Βέροια

Στις πρώτες ήμασταν μαζί με την Καίτη Οικονόμου και μου έλειψε πολύ στις υπόλοιπες, περάσαμε πολύ καλά μαζί, γελούσαμε και στις αναποδιές ακόμα.  Μου έλειψες Καίτη....

Και στην Κύπρο ειδικά μίλησα πολύ για τις κοινές μας παρουσιάσεις, με νοσταλγία. Μαζί σου και στην Κόλαση Καιτούλα, (θυμάσαι;)

Γελάσαμε όπως είπα πολύ, την ώρα της παρουσιάσης ήταν μια χημεία απίστευτη, είναι πολύ σημαντικό να έχεις τους ίδιους ρυθμούς με τον άλλον, να "πιάνει" στον άερα τι θέλεις να πεις και να το συνεχίζει από εκεί που το άφησες! Να έχει την ίδια αίσθηση του χιούμορ με σένα, να μην γκρινιάζει, να ξέρει πότε μιλάει και πότε σωπαίνει.  Εδώ στην Καβάλα με το Βιβλιοπωλείο Μερτζιανίδης, την ώρα της υπογραφής!

Βόλος

 Η Καίτη είναι σχετικά νέα ας πούμε στο.... σπορ των παρουσιάσεων, αλλά μπήκε στο ίδιο μήκος κύματος με μένα, ταυτιστήκαμε απόλυτα και αυτό, νομίζω οτι το κατάλαβαν όσοι παρακολουθήσαν κοινή μας παρουσίαση. Εδώ στα Public, Βόλου με τον Σωτήρη Πολύζο που το μονο που του...επιτρέψαμε να κάνει, είναι να μεταφέρει το...μικρόφωνο για τις ερωτήσεις του κόσμου!

Και επειδή και οι δύο...βαριόμασταν την κλασσική παρουσίαση, μιλήσαμε πολύ με τον κόσμο, γελάσαμε μαζί του και περάσαμε καλά! Όταν οι συνθήκες το επέβαλλαν, σηκώθηκαμε και ορθιες για να έχουμε οπτική επαφή με όλους! Εδώ στην Κατερίνη στο βιβλιοπωλείο Νέστωρ,  που το κάναμε και το...διασκεδάσαμε. Τόσος κόσμος τέντωνε τον λαιμό του για να μας δει!

Η πιο "επεισοδιακή" παρουσίαση ήταν στην Ξάνθη στο βιβλιοπωλείο Τζελέπης! Εκτός από το κρύο γιατί ήταν σε πεζόδρομο, όπου ο κόσμος μας παρακολουθούσε τυλιγμένος σε παλτά και κασκόλ(!) , την ώρα της παρουσίασης ξεκίνησε διαδήλωση που αν δεν επενέβαινε ο βιβλιοπώλης, θα περνούσε ανάμεσά μας! Το σκηνικό δε που είχε ετοιμάσει η Άννα, όπως βλέπετε ονειρικό....

Τι να πω και για την Φωτεινή στην Αλεξανδρούπολη, που η φιλοξενία της και η αγάπη της μας έμειναν βαθιά χαραγμένες στην ψυχή, όπως και ο κόσμος που γέμισε ασφυκτικά τον χώρο του βιβλιοπωλείου Ελευθερουδάκης που διατηρεί η Φωτεινή στην πόλη, που κάθισε ακόμα και σε παιδικά σκαμνάκια, ακόμα και όρθιοι για να μας ακούσει και να μιλήσει μαζί μας...  Εδώ μαζί της, πρώτη από αριστερά η γλυκειά μου.....

Και μετά χώρισαν οι δρόμοι μας με την Καίτη και κάθε μια πήγαινε αλλού.... Του χρόνου ελπίζω να είναι όλες οι παρουσιάσεις μας κοινές! Είναι πιο διασκεδαστικό!

Στην Κύπρο που βρέθηκα ήταν όλα όπως πάντα.... Γεμάτα αγάπη. Την αγάπη σας.... Λευκωσία, Λεμεσός, Λάρνακα και Πάφος. Παντού το γέλιο σας και η αγκαλιά σας.... Απίστευτο και ανομολόγητο συναίσθημα. Όχι οτι και εκεί δεν έλειψαν οι επεισοδιακές καταστάσεις κι εγώ ν' αναζητώ την Καίτη για να γελάσουμε....




Στην Πάφο έπαθε ζημιά το ρεύμα και έγινε η παρουσίαση χωρίς φως και χωρίς κλιματιστικό! (Αυτό ήταν το πιο σοβαρό). Ευτυχώς ήρθε πριν τελειώσουμε για να βλέπω τι υπογράφω! Στην φωτογραφία έχει έρθει το ρεύμα, αλλά πού να προβλάβει το κλιματιστικό να κάνει δουλειά και ο Γιώργος εκτελεί χρέη.... βεντάλιας!

 Πηγαίνοντας για Λεμεσό κάναμε ώρες να φτάσουμε γιατί είχαν γίνει στην εθνική  όχι ένα, αλλά τρία τροχαία και πηγαίναμε με ταχύτητα χελώνας!

Και μετά σιερά είχαν Πρέβεζα, Τρίπολη, Καλαμάτα και Costa Navarino.... Εδώ πρέπει να σταθώ....

Μαγικό το σκηνικό. Εμπειρία ζωής αυτό το συγκρότημα, με μεράκι και αγάπη φτιαγμένο και όλοι όσοι δουλεύουν εκεί, μοιάζουν να υπάρχουν για να περνάς καλά εσύ, ο επισκέπτης....  Διακριτική πολυτέλεια, άνεση και ομορφιά σε μια πανέμορφη περιοχή στην Πύλο. Ότι κι αν σας πω είναι λίγο, όσοι έχετε άνεση με τον υπολογιστή μπείτε στο site του Costa Navarino και απολαύστε!

Ο Δημήτρης Κωστάντος (πρώτος από δεξιά), διατηρεί βιλβιοπωλείο μέσα στο συγκρότημα και γι αυτό και η παρουσίαση εκεί. Ο κ. Αλατζάς (δίπλα μου), γενικός διευθυντής του συγκροτήματος, μας έκανε την τιμή να παρακολουθήσει την παρουσίαση και να μας κάνει το τραπέζι το βράδυ σ' ένα από τα εστιατόρια του Costa Navarino, κάτω από το φεγγάρι και τα μαγικά τραγούδια του συγκροτήματος που διασκέδαζε τους πελάτες. Μαζί μας και η πανέμορφη Κλαούντια (πρώτη από αριστερά) υπέυθυνη εκδηλώσεων, ένα πολύ γλυκό κορίτσι, Ισπανίδα που λάτρεψε την Ελλάδα, παντρεύτηκε Έλληνα και έμεινε για πάντα κοντά μας. 

Μεγάλη χαρά είχα, γιατί στην ανάγνωση είχα την καλή μου φίλη ηθοποιό Κωνσταντίνα Τζώρτζη που έκανε το ταξίδι αυτό μόνο για αν είναι κοντά μου και να ζωντανέψει με την ζεστή φωνή της το "Χωρίς χειροκρότημα".

Και μετά πάλι Κύπρος, αυτή τη φορά στο Rivergate, που ήταν σαν να πηγαίνω σπίτι μου βεβαίως....

Είδα φίλες καλές και αγαπημένες. Την Στέφανη.... Το όμορφο δώρο της το έβαλα μαζί με τα άλλα...θυμητάρια μου στην βιτρίνα που έχω γι αυτή την δουλειά... Την Γιάννα που ήρθε και την πρώτη φορά και την δεύτερη, που ήμουν στην Κύπρο και που σκέφτηκε να μου φέρει και ένα περιοδικό που είχα δώσει συνέντευξη. Αχ πόσο σας αγαπάω τελικά!

Οι παρουσιάσεις τελείωσαν. Είμαι όσο κουρασμένη δεν μπορείτε να φανταστείτε, μπερδεύω ονόματα, πόλεις, ξενοδοχεία,  τα πάντα κουβάρι στο μυαλό μου και προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις και τις αναμνήσεις μου. Λυπάμαι γιατί στην Τρίπολη έχασα την φωτογραφική μου και δεν έχω φωτογραφίες και από κει... Λυπάμαι γιατί δεν έχω φωτογραφίες από τη Κω που ήμουν με την Ρένα Ρώσση Ζαϊρη, κάπου είναι και δεν μπορώ να τις βρω!

Για διακοπές ακόμα νωρίς, το σπίτι μου μου έλειψε και θέλω να το χορτάσω, όπως και τα παιδιά μου. Τα βιβλία που θέλω να σας μιλήσω γι αυτά, επίσης πολλά. Ότι προλάβω, μέχρι να σας αφήσω για τον Αύγουστο.....

Κλείνοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ. Κοινότυπο, αλλά βγαίνει από την καρδιά μου και το ξέρετε. Με αγκαλιάσατε, με χαιδέψατε με το βλέμμα σας και το χαμόγελό σας, η αγκαλιά σας απαλή και η ψυχή μου γεμάτη.... Ευχαριστώ.... 

Το ταξίδι της φωτιάς... Σοφία Βόικου (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Ανάμεσα σε παρουσιάσεις και ένα απίστευτα βαρύ πρόγραμμα,  (δεν θέλω να ξαναδώ βαλίτσα για όσο ζω) και άλλο ένα βιβλίο που πρόλαβα να διαβάσω!

 Η Σοφία Βόικου, το 2009 εμφανίστηκε στα εκδοτικά δρώμενα και η παρουσία της έκανε αίσθηση και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: έδωσε ένα βιβλίο που αγαπήθηκε αμέσως από το αναγνωστικό κοινό. Το «Κόκκινο σημάδι» απέσπασε θετικότατα σχόλια και γοήτευσε. Άξια συνέχειά του το επόμενο της βιβλίο…

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Νηρηίς και Νεφέλη. Δύο γυναίκες, η μία στο χθες και η άλλη στο σήμερα. Και οι δύο με το χάρισμα να μιλούν με τα φυτά και τα βότανα, γνωρίζουν τις ιδιότητές τους για θεραπεία και τα χρησιμοποιούν πάντα για καλό. Δύο μάγισσες της βοτανολογίας. Παρακολουθούμε παράλληλα τις ιστορίες τους. Η Νηρηίς ζει το 1506 στην Γαλλία, γνωρίζει τον φόβο των ανθρώπων για το διαφορετικό και τις συνέπειές του. Η μητέρα της θύμα της εποχής, ρίχνεται στην πυρά σαν μάγισσα και η Νηρηίς ζει ουσιαστικά κυνηγημένη μαζί με τον Μιχαήλ, τον σύντροφο που έφερε η μοίρα στον δρόμο της. Στο λαιμό της πάντα μια πέτρα. Ένας λάπις λάζουλι,  που κλείνει μέσα του, τη φωνή των γυναικών που προηγήθηκαν, των προγόνων της. Από την άλλη ο Μιχαήλ έχει πάνω του ένα μικρό μπουκαλάκι με ένα λαμπερό πορτοκαλί υγρό, που κουβαλάει την φωτιά της κόλασης., την οργή του ίδιου του Θεού. Δύο στοιχεία που συναντήθηκαν όταν οι κάτοχοί τους ενώθηκαν. Δύο στοιχεία που κυνηγάει με πάθος ο άρχοντας Λέων.

Στο σήμερα, στην Ελλάδα,  η Νεφέλη, διακεκριμένη βοτανολόγος, δράττεται της ευκαιρίας να ξεφύγει από μια σχέση που τελείωσε άσχημα  αποδέχεται την πρόταση του αρχαιολόγου Νικολά και φεύγει για την Γαλλία όπου γίνονται ανασκαφές σ’ ένα μεσαιωνικό χωριό. Η Νεφέλη έχει πάντα κρεμασμένη στο λαιμό της μια πέτρα που της κληροδότησε η μητέρα της. Ένας λάπις λάζουλι, που κάποιες φορές είναι σαν να της μιλάει, σαν να την προειδοποιεί. Ο Νικολά από την πλευρά του κουβαλάει πάνω του ένα μικρό μπουκαλάκι με μια λαμπερή σκόνη, απομεινάρι ενός πορτοκαλί φλογερού υγρού, που βρήκε στην ανασκαφή. Δεν το ξέρει ακόμα, αλλά ο χρηματοδότης του, ο Λέο Ντε Βίκτορις, κυνηγάει αυτό το μπουκαλάκι και η ανασκαφή είναι μόνο μια πρόφαση. Λάπις Λάζουλι και φωτιά συναντιούνται ξανά, σε απόσταση αναπνοής και ο διώκτης τους.

Θα μπορούσα να πω πολλά για ένα βιβλίο που με συνεπήρε και με κατέκτησε απόλυτα, αλλά θα σας χαλάσω την μαγεία και την αγωνία που θα δοκιμάσετε διαβάζοντάς το. Είναι πραγματικά ένα συναρπαστικό βιβλίο, που η δομή του είναι τόσο αριστοτεχνική, ο τρόπος απόδοσης του θέματος τόσο ζωντανός που γεύσεις και αρώματα κατακλύζουν τον αναγνώστη συνεχώς. Μ’ ένα μαγικό τρόπο, η Σοφία Βόικου, καταφέρνει να μας ενσωματώσει στην ιστορία, να μας κάνει να νιώσουμε κομμάτι της, να βλέπουμε, ν’ ακούμε και να νιώθουμε ότι και οι ηρωίδες της.  Όπως λέει και η ίδια είναι ένα παραμύθι για μεγάλους, με νεράιδες μάγισσες και ξωτικά. Εγώ θα έλεγα ότι είναι πολύ παραπάνω από αυτό. Είναι αυτό ίσως που δηλώνει ο τίτλος του. Ένα ταξίδι φωτιάς, που το τέλος του, πανέμορφο, λυτρωτικό, φτάνει να μας διδάξει πως το ταξίδι της φωτιάς, είναι τελικά το ταξίδι προς την αυτογνωσία. Είναι ο δρόμος για ν’ ανακαλύψετε όσα κρύβετε μέσα στην καρδιά σας και να τα κυνηγήσετε. Είναι ο τρόπος να πετάξετε από τις αποσκευές σας τα βάρη του παρελθόντος και να χαράξετε τη δική σας πορεία.

Κι αν το «Κόκκινο σημάδι» ήταν μια σπουδή σ’ ένα κομμάτι της ιστορίας που άγγιξε πολλούς, αν χρειάστηκε μελέτη από την συγγραφέα για τα γεγονότα που αποδόθηκαν με ακρίβεια, σ’ αυτό βιβλίο η Σοφία Βόικου μας δίνει το καλύτερο κομμάτι της φαντασίας και της ψυχής της και της αξίζουν συγχαρητήρια.

Άλλα λόγια για την συγγραφέα!

Δεν υπάρχει λόγος να πω όσα γράφει το βιογραφικό της, αφού είναι πιο σημαντικό να μιλήσω για την ίδια την Σοφία Ένας εξαιρετικά ευγενικός άνθρωπος, με ποιότητα. Με έμφυτη ευγένια, εξαιρετικά χαμηλών τόνων, θα την χαρακτήριζα "ήρεμη δύναμη". Και είναι αυτή η δύναμη που βγαίνει στα βιβλία της. Με την Σοφία μπορείς να μιλήσεις για τα πάντα και να ακούσει τα πάντα. Έχει δίπλα της και εκείνη, έναν άντρα που την στηρίζει, την αγαπάει και... την φωτογραφίζει, αφού ο Σάκης είναι έμφυτο ταλέντο σ' αυτή την τέχνη.

Και για του λόγου το αληθές, επισκεφθείτε τον παρακάτω σύνδεσμο! Θα βρείτε φωτογραφίες από το δικό της ταξίδι της φωτιάς!

http://www.psichogios.gr/datafiles/videos/To_taxidi_gia_TO_TAXIDI_THS_FOTIAS_artwork.pdf!

Θα πεθάνεις ρε!... του Μένιου Σακελλαρόπουλου (ΛΙΒΑΝΗΣ)

Ακόμα οι βαλίτσες δεν λένε να...κρυφτούν. Ήρθα από Θεσσαλονίκη και φεύγω για Κύπρο. Στο μεταξύ όμως.... βιβλίο! Πέρσι είχα διαβάσει το Φεγγάρι από πέτρα και μου άρεσε. Φέτος δοκίμασα ένα ακόμη βιβλίου του Μένιου Σακελλαρόπουλου  και σας το παρουσιάζω.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο Άρης Νικολάου, ένα παιδί που ξεκίνησε μέσα από την φτώχεια βιώνοντας την οικογενειακή βία, εξελίσσεται σε πετυχημένο και διάσημο ποδοσφαιριστή  «πρώτο βιολί» στην Γερμανική ομάδα Χέρτα. Παντρεμένος με Γερμανίδα και με δύο παιδιά, μετά από οικογενειακές διακοπές στην Σαντορίνη, αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να παίξει για την ΑΕΚ. Η γυναίκα του όμως, αρνείται να τον ακολουθήσει, η Ελλάδα δεν της αρέσει και επιστρέφει με τα παιδιά στην Γερμανία. Ο Άρης ξεκινάει την λαμπρή του πορεία με την κιτρινόμαυρη φανέλα, αλλά σ’ ένα φιλικό αγώνα, τραυματίζεται πολύ σοβαρά και χάνει το νεφρό του, ενώ και το άλλο τον προδίδει και πρέπει να γίνει μεταμόσχευση. Ο δότης είναι απρόσμενος. Ο άντρας της αδελφής  του, αυτής που έχει χρόνια να δει, που έχει ουσιαστικά διαγράψει, είναι εκείνος που θα του δώσει την συνέχεια της ζωής του. Παράλληλα η σχέση του με την εκρηκτική Νάσια θα έχει απρόβλεπτες ανατροπές. Παρ’ όλο που έφτασε τόσο κοντά στον θάνατο, παρ’ όλο που ήρθε αντιμέτωπος με τον αλτρουισμό και την καλοσύνη των ανθρώπων που έχει αναίτια διαγράψει για να μην θυμάται από πού ξεκίνησε,   παρ’ όλα αυτά η κοσμοθεωρία του Νικολάου παραμένει αλαζονική και εριστική. Μέχρι που θ’ αναγκαστεί για άλλη μια φορά από τις περιστάσεις να επαναπροσδιορίσει οριστικά την ζωή του και τους στόχους του, θα καταλάβει επιτέλους πού βρίσκεται η πραγματική ευτυχία. Το σύνθημα «Θα πεθάνεις ρε!» που γράφτηκε στο αυτοκίνητο, στους τοίχους του σπιτιού του,  στην ψυχή του, μοιάζει τελεσίγραφο. Η φυγή είναι η μόνη λύση και ψάχνει να βρει τον δρόμο για ν’ απομακρυνθεί από τα λάθη του.  Κι όταν νομίζει ότι όλα του συγχωρέθηκαν, η τιμωρία θα έρθει από ένα χέρι που δεν ήξερε καν την ύπαρξή του….

Το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλό και ενδιαφέρον γραμμένο από έναν αθλητικό συντάκτη, άρα και γνώστη πολλών καταστάσεων  από τα …ενδότερα του ποδοσφαίρου, χωρίς όμως να γίνεται…. αθλητικογραφία! Οι αναφορές στο άθλημα είναι τόσες όσες  χρειάζονται για να στηθεί το σκηνικό, αφού ο ήρωας είναι παίχτης και μάλιστα διάσημος και ταλαντούχος. Ακόμα κι εγώ που είμαι άσχετη με τα ποδοσφαιρικά και γενικά αντιπαθώ αυτό το σπορ με 22 ενήλικες να κυνηγούν ένα πετσί (και να με συγχωρήσουν οι ποδοσφαιρόφιλοι!) αυτό το βιβλίο το διάβασα μονορούφι γιατί ο συγγραφέας δεν μένει στην επιφάνεια, προχωράει και περιγράφει την αλαζονεία, την έπαρση, τον έρωτα και γενικά δίνει όλη την διάσταση στους χαρακτήρες του. Το έχω πει και στο παρελθόν, ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω και ν’ αγαπήσω ένα βιβλίο, όταν δεν μπορώ να ταυτιστώ με κανέναν ήρωα, όταν η λογική μου απορρίπτει τις πράξεις των ηρώων, όταν ξέρω ότι κανένας άνθρωπος νοήμων ή μη, δεν θ’ αντιδρούσε έτσι, όσο βαθιά κι αν είναι τα βάθη ψυχής και μυαλού. Στο συγκεκριμένο, μπορεί να μην βρήκα ήρωα να ταυτιστώ, αλλά οι αντιδράσεις όλων ήταν από αυτές που δικαιολογούνταν από την πορεία, τον χαρακτήρα και τα πεπραγμένα τους. Χαρίστε το άφοβα σε άντρα, αλλά και σε γυναίκα,, ο καθένας θα το βρει ενδιαφέρον για τους δικούς του λόγους! Καλή ανάγνωση!

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος παλεύει με τις λέξεις και τη δημοσιογραφία 30 χρόνια, από το καλοκαίρι του 1979, όταν ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο Φως, μαθητής λυκείου ακόμα.Σπούδασε στη Νομική Θράκης, αλλά άφησε για τους άλλους… νόμους κι αστυνόμους.
Μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Αθλητική, Sportime και Derby, γνώρισε τα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM), ενώ από το 1992 είναι στο MEGA Channel. Έκανε τρεις φορές το γύρο της Ευρώπης (φτάνοντας και Αφρική…) με εκατοντάδες ρεπορτάζ και μεταδόσεις. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών και του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, από τον οποίο έχει βραβευτεί δύο φορές για τηλεοπτικά ρεπορτάζ.

Τα Δυο Μαύρα Πουκάμισα είναι το όγδοο βιβλίο του. Προηγήθηκαν τα Είκοσι Χρόνια Ταξίδια, τα μυθιστορήματα The Game Boy –Το Μοιραίο 10, Θα Πεθάνεις, Ρε!, Η Νύχτα της Λώρας, το Μαύρο Φιλί και το Φεγγάρι από Πέτρα, που κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις μας, και μια ειδική ημερολογιακή έκδοση με τίτλο Ολυμπιάδα, Ιστορία και Θρύλοι.

Συνεχίζει να ταξιδεύει, να χαμογελά, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται…

Πες μου αν με θυμάσαι... Σόφη Θεοδωρίδου (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Βδομάδες τώρα παιδεύομαι με τον υπολογιστή μου και όχι οτι τέλειωσαν τα προβλήματα, αλλά ας πούμε οτι είναι υπό έλεγχο, μην βρεθεί να κάνει παρέα στα πλακάκια της εισόδου!

Πάμε λοιπόν στον λόγο ύπαρξης αυτού του ιστολογίου! Βιβλία, τι άλλο! Τα διάβασα και σας τα παρουσιάζω! Καλοκαίρι έρχεται, ο χρόνος σαν να μοιάζει λίγο περισσότερος, μια θάλασσα όλο και μας αναμένει, , η διαθεση... ας μην την συζητήσουμε δεδομένων των συνθηκών που μας κάνουν άνω κάτω.... Τέλος πάντων στο θέμα μας! Βιβλία!

Πέρσι, ήταν, που η Σόφη Θεοδωρίδου έκανε την εμφάνισή της στην ελληνική λογοτεχνία, δίνοντάς μας ένα αξιοπρόσεκτο βιβλίο, ένα βιβλίο που δήλωνε ξεκάθαρα ότι μια νέα δυναμική και ταλαντούχα παρουσία είχε έρθει να προστεθεί στις τάξεις των συγγραφέων. «Η νύφη φορούσε μαύρα» εντυπωσίασε τους αναγνώστες και τα σχόλια ήταν διθυραμβικά για το βιβλίο εκείνο και όχι άδικα.  Το χαρακτήρισαν έπος και συμφώνησα απόλυτα.

Φέτος η Σόφη Θεοδωρίδου, αφήνει στην άκρη το ιστορικό στοιχείο, και επανέρχεται με κάτι τόσο σημερινό και ταυτόχρονα τόσο αληθινό και ανθρώπινο, που δεν θ’ αφήσει ασυγκίνητο, κανέναν αναγνώστη.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο Παύλος και η Χαρά μεγάλωσαν τα τρία κορίτσια τους με αγάπη και τρυφερότητα. Η  Ελισάβετ, η Αγγέλα και η Ιφιγένεια, παίρνουν τον δρόμο τους και φτιάχνουν τις δικές τους οικογένειες, αλλά οι γονείς είναι πάντα δίπλα τους, να βοηθούν και να στηρίζουν.

Μέχρι που έρχεται η στιγμή που οι ίδιοι οι γονείς θα χρειαστούν την βοήθεια των κοριτσιών τους, όσο κι αν δεν το θέλουν. Ο Παύλος χτυπημένος από καρκίνο, κάνει την ζωή της οικογένειας να τρανταχθεί συθέμελα και ειδικά για την Ιφιγένεια που του έχει μεγάλη αδυναμία. Πολύ σύντομα όμως, θα διαπιστώσουν ότι η θανατηφόρα αρρώστια, είναι το μικρότερο από τα προβλήματά τους, καθώς σχεδόν ταυτόχρονα, διαπιστώνουν ότι η Χαρά, νοσεί από Αλτσχάιμερ. Ελάχιστα γνωρίζουν γι αυτή την πάθηση που όμως οι γιατροί θα τους πουν ότι είναι πολύ χειρότερη από τον καρκίνο.

Ο Παύλος θα φύγει ύστερα από τρία χρόνια σχεδόν, άνισης μάχης και η Χαρά θα μείνει μόνη σ’ έναν κόσμο που αρχίζει να μην τον καταλαβαίνει. Το ερώτημα που τίθεται επίκαιρο πάντα είναι το εξής απλό: « Ένας γονιός μπορεί να φροντίσει δέκα παιδιά. Δέκα παιδιά, μπορούν να φροντίσουν έναν γονιό;»

Η μεγάλη, η Ελισάβετ, μετά από ένα ατύχημα, μένει παράλυτη και φεύγει στο εξωτερικό για να βρει την θεραπεία της. Η Αγγέλα παντρεμένη μ’ έναν βίαιο άντρα, μένει πολύ μακριά και σχεδόν αποκομμένη από την υπόλοιπη οικογένεια. Όλο το βάρος πέφτει στους ώμους της Ιφιγένειας, που το επωμίζεται με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης της, όχι μόνο από καθήκον, αλλά και από αγάπη για την μητέρα που όσο ήταν καλά, έκανε κάθε τι που περνούσε από το χέρι της για να βοηθήσει εκείνες, όταν την είχαν ανάγκη. Μόνο που δεν συμφωνούν όλοι με την επιλογή της και η Ιφιγένεια βρίσκεται να δίνει πολλαπλές μάχες γι αυτό που η ίδια θεωρεί αυτονόητο: Την φροντίδα του γονιού και όχι την διαγραφή του από την ζωή της σαν περιττό βάρος.

Αυτά με πολύ λίγα λόγια, σας δίνουν την κορυφή του παγόβουνου. Το υπόλοιπο είναι κρυμμένο ανάμεσα στις σελίδες του νέου βιβλίου της Σόφης Θεοδωρίδου και δεν διάλεξα τυχαία τη λέξη παγόβουνο. Αυτοί οι τεράστιοι παγωμένοι όγκοι στον ωκεανό, φανερώνουν μόνο ένα μικρό κομμάτι τους σε κοινή θέα. Το υπόλοιπο βρίσκεται βυθισμένο, γι αυτό και είναι πιο επικίνδυνο. Το βιβλίο της Σόφης Θεοδωρίδου, σκίζει ψυχές στην κυριολεξία. Συνταράζει  συνειδήσεις. Θίγει πολλά θέματα της καθημερινότητας κυρίως αυτά που αφορούν στις σχέσεις γονέων και παιδιών. Σκιαγραφεί παραστατικότατα τις επιπτώσεις στην οικογένεια όταν ένα μέλος της πλήττεται από μια σοβαρή ασθένεια, τους κραδασμούς που επιφέρει στις σχέσεις. Κυρίως επιβεβαιώνει τον άγραφο νόμο, που θέλει σε κάθε οικογένεια να υπάρχει ένας που οι συνθήκες τον θέλουν να επωμίζεται τις ευθύνες και κυρίως ο χαρακτήρας του που του επιβάλλει να μην κάνει πίσω με όποιο κόστος.  Παράλληλα η κ. Θεοδωρίδου, διακριτικά, αλλά περιγραφικότατα μας δίνει πληροφορίες για μια αρρώστια που ελάχιστα γνωρίζουμε γι αυτήν, αλλά που ταλαιπωρεί χιλιάδες ανθρώπους και δοκιμάζει σκληρά τις οικογένειές τους.

Τέλος, πρέπει να πω, ότι η γραφή της διατηρεί όλα εκείνα τα στοιχεία που μας έκαναν να την αγαπήσουμε στο πρώτο της βιβλίο. Ήθος, αξιοπρέπεια, ζωντάνια και παραστατικότητα.  Θεωρώ ότι η Σόφη Θεοδωρίδου μας έδωσε μια άξια συνέχεια του έργου της και φυσικά περιμένουμε την αξιοπρόσεκτη συνέχεια!

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Σόφη Θεοδωρίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε σ' ένα μικρό χωριό της Αλμωπίας, μιας μικρής επαρχίας του Νομού Πέλλας. Σπούδασε νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται σε δημόσιο σχολείο της περιοχής απ' όπου κατάγεται και όπου ζει με την οικογένειά της. Αγαπημένες της ασχολίες είναι το διάβασμα, η ζωγραφική και, εδώ και λίγο καιρό, το γράψιμο. Είναι παντρεμένη και έχει δυο γιους. Η ΝΥΦΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΜΑΥΡΑ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Μια γεμάτη άγχος βραδιά!

Είχα πολύ άγχος... Όπως κάθε φορά.... Σε κάθε παρουσίαση. Η γνωστή δύσπνοια, να νιώθω οτι έχω πυρετό. Την συγκεκριμένη μέρα ήταν λιγο χειρότερα τα πράγματα. Στην γεμάτη αίθουσα, φίλοι, συνάδελφοι, συγγενείς, συνεργάτες.  Στο πάνελ η δημοσιογράφος Εύα Μαυρογένη και οι ηθοποιοί Ζαχαρούλα Οικονόμου και Κωνσταντίνα Τζώρτζη. 

Ήθελα να πάνε όλα καλά. Και πήγαν. Η παρουσίαση διαφορετική. Όπως είπα και στην εισαγωγή μου, λίγες εβδομάδες πριν στην ίδια αίθουσα, στην παρουσίαση του βιβλίου "Ο ύπνος των αγαλμάτων" φίλου μου Νίκου Διακογιάννη, είχα πάρει το μικρόφωνο για να πω οτι τον ζηλεύω για τα υπέροχα βίντεο που φτιάχνει. Δεν έμεινα στην ζήλεια... Προσπάθησα και έφτιαξα τα δικά μου. Χάρη στην Πέγκυ Σκουλίδα των εκδόσεων Ψυχογιός, τα τελιοποίησα. Ήρθε και η πρωτότυπη μουσική του Νίκου Λεκάκου και έγιναν αριστούργημα! Το πρώτο διηγήθηκε την δική μου ιστορία...

Αμέσως μετά προχωρήσαμε στην παρουσίαση.  Κι αυτή τη φορά οι προβολές εναλλάσσονταν με την ανάγνωση από τις δύο κυρίες.

Παρ' ολο που τα ήξερα, παρ' όλο που τα είχα δει, ήταν πολύ όμορφο που τα έβλεπα μαζί με τον κόσμο που τα παρακολουθούσε μ' ενδιαφέρον.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που ήσασταν εκεί, σε αναγνώστες και συγγραφείς και θα ήταν παράλειψη να μην τους αναφέρω. Δίπλα μου λοιπόν οι: Πασχαλία Τραυλού, Μαρία Τζιρίτα, Πέννυ Παπαδάκη,  Τέσσυ Μπάιλα, Θοδωρής Παπαθεοδώρου, ο σκηνοθέτης του "Έρωτας σαν βροχή" (αν πάρουμε την έγκριση από την ΝΕΤ) Τάκης Μιχαήλ και ο Μάκης Πουνέντης, που ήταν και η έκπληξη της βραδιάς, γιατί δεν περίμενα να τον δω με το φορτωμένο πρόγραμμα που έχει. Ήταν τιμή μου γιατί παρευρέθηκε ο εκδότης μου κ. Θάνος Ψυχογιός με την γυναίκα του Νίνα Ψυχογιού, πάντα δίπλα μου σε όλες τις στιγμές, όπως επίσης η γλυκιά μου η επιμελήτρια, που για άλλη μια φορά βρεθήκαμε σε πλήρη ταύτιση όσο δουλεύαμε το βιβλίο, η Άννα Μαράντη και φυσικά η υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων Πόπη Γαλάτουλα με την βοηθό της Λίλη Σπαντιδάκη.

Α! Παραλίγο να το ξεχάσω! Σε όλους άρεσαν τα...σοκολατένια CD που μοιράστηκαν, ένα μικρό δώρο από μένα στους παρευρισκόμενους!

Ευχαριστώ ξανά και από καρδιάς όλους σας!!!!