Το συγκεκριμένο βιβλίο, έφτασε στα χέρια μου με το ταχυδρομείο, αφού ο συγγραφέας του, μου το έστειλε με μια γλυκιά αφιέρωση και τον ευχαριστώ θερμά γι αυτό. Είναι νέος και στα χρόνια, αλλά και στα εκδοτικά δρώμενα, αλλά ιδιαίτερα ταλαντούχος και ευφυής απ' ότι φάνηκε από την γραφή του.Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο παπά Γκίνης και η Μαριγώ, ερωτευμένοι από τα νιάτα τους, δεν κατάφεραν να παντρευτούν. Η μάνα του Γκίνη, Δέσπω, δεν είδε με καλό μάτι την Μαριγώ για νύφη της γιατί δεν προερχόταν από καλή οικογένεια. Έναν τον είχε τον Γκίνη μετά από τόσα κορίτσια που αράδιασε και μετά από τόσα αρσενικά που έχασε στην γέννα ή και αργότερα και ήθελε για κείνον κάτι καλύτερο. Η κόρη της κυρά Χρυσούλας, η Τσιαμπάρδω όπως την έλεγαν στο χωριό, δεν ήταν για τον μονάκριβό της.... Χήρα η Τσιαμπάρδω και οι φήμες οργίαζαν για τον τρόπο που...μεταχειρίστηκε την χηρεία της. το οτι η Μαριγώ δεν έμοιαζε στην μάνα της, καθόλου δεν το υπολόγισε και μπήκε στη μέση. Ο Γκίνης έγινε παπάς και παντρεύτηκε εκείνη που διάλεξε η μάνα του υποτασσόμενος στην μητρική βούληση, άσχετα αν δεν έγινε ποτέ ευτυχισμένος, άσχετα αν η ίδια η Δέσπω ανακάλυψε πολύ νωρίς το λάθος της εκλογής της, αλλά όλοι έπρεπε να ζήσουν μ' αυτό. Η Μαριγώ παντρεύεται έναν πολύ μεγαλύτερο άντρα και μένει χήρα γρήγορα μ' έναν γιο. Η φτώχεια την αναγκάζει να εργαστεί σκληρά για να επιβιώσει, αλλά παρ' όλες τις παροτρύνσεις της μάνας της, δεν θέλει να ξαναπαντρευτεί, η καρδιά της αιώνια ταγμένη στον πρώτο της έρωτα, τον Γκίνη που και εκείνος βασανίζεται από έρωτα και τύψεις για την άτολμη συμπεριφορά του. Παράλληλα η Τσιαμπάρδω αλωνίζει στο χωριό αλλά και στα γύρω χωριά, γυναίκα καπάτσα, έξυπνη, λύνει και δένει σε ζητήματα καρδιάς και....σώματος. Δίπλα της πάντα η γάτα της και από δίπλα οι άλλες γάτες να κρίνουν των ανθρώπων τα καμώματα και πολλές φορές να τους μοιάζουν απελπιστικά.....
Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ, η γραφή φρέσκια, με χιούμορ όπου ήταν απαραίτητο, πανέξυπνο το εύρημα με τους γάτους που κυκλοφορούν ανάμεσα στους ανθρώπους διδάσκονται από τα λάθη τους, αλλά κάνουν και κείνοι τα ίδια ή και χειρότερα, ακολουθούν τις πονηριές και τα καμώματά τους, είναι περίεργοι για την εξέλιξη κάθε ιστορίας...
Η πανέξυπνη Τσιαμπάρδω που λάτρεψα, η Μαριγώ, ο άβουλος Γκίνης, η καταπιεστική Δέσπω με τις κόρες της και όλοι οι άλλοι ήρωες του βιβλίου, συνθέτουν μια πολύ γλυκιά ηθογραφία που αποτυπώνει δεκαετίες της ελληνικής υπαίθρου με τα θετικά και τα αρνητικά της, εξαιρετικά γοητευτική όμως που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και στο τέλος η επίγευση είναι ευχάριστη, έχεις περάσει ευχάριστες ώρες....
Διαφώνησα με το εξώφυλλο που δεν με κέρδισε παρ' όλο που είναι σχετικό με το βιβλίο, αφού οι γάτες περιφέρονται μόνιμα στα πόδια των ανθρώπων, αλλά δεν το θεώρησα δουλεμένο με έμπνευση. Δεν πειράζει η έμπνευση και το μεράκι περίσσευαν στο εσωτερικό του βιβλίου και αυτό ήταν πιο σημαντικό.....
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:Ο Πασχάλης Πράντζιος γεννήθηκε στην Ανάβρα Καρδίτσας το 1971. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. και εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση.
Το προηγούμενο βιβλίο του με τίτλο "Και πάντα με χείλη κόκκινα" κυκλοφορεί από το 2006 πάλι από τις εκδόσεις Ωκεανίδα και όπως καταλάβατε μπήκε ήδη στα...υπόψιν!
Άκρως ενδιαφέρον ακούγεται αυτό το βιβλίο. Για το εξώφυλλο θα συμφωνήσω. Δεν είανι μόνο το θέμα αλλ΄ακαι η φωτεινότητα που το "πνίγουν" στα μάτια του αγοραστή. χαίρομαι που συνεχίζεις να βοηθάς και να προβάλλεις κάθε νέο παιδί. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο και στον συγγραφέα πολλή πολλή έμπνευση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛένα μου πρέπει να σου πω ότι είμαι πολύ δυστυχισμένος που ξόδεψα 19,90 για να πας να κάνεις εσύ ντεκαπάζ σε ένα κομμωτήριο της γειτονιάς σου.Γιατι το βιβλίο ήταν τόσο βαρετό, που θα μπορούσε να το γράψει και ο ανηψιός μου. ο οποίος είναι μαθητής της τετάρτης δημοτικού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα....
που πούλησε τόσα αντίτυπα.
Αυτό αποδεικνύει το επίπεδο των αναγνωστών στην Ελλάδα..
Έκανα ανάρτηση στο συγκεκριμένο σχόλιο, αλλά θα ήθελα αυτός που το έγραψε, να έχει και τα κότσια να βάλει το όνομά του υποστηρίζοντας τις απόψεις του με λιγότερο γελοίο τρόπο, ο οποίος δείχνει το δικό του επίπεδο και μόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛένα πρέπει να κατέβω στο επίπεδο σου για να επικοινωνήσουμε.Λυπάμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως θα μπορούσες να ασχοληθείς και με άλλα πραγματα.
Πίσω από την ανωνυμία πολλοί βρίσκουν καταφύγιο που το μετατρέπουν σε βόθρο. Αυτό θα πει παρουσίαση επιχειρημάτων και αξιοπρέπεια, κύριε ανώνυμε; Παρεμπιπτόντως, Λένα, είχα αφήσει σχόλιο και σε αυτήν την εγγραφή, μα δεν την βλέπω. Μάλλον κάτι λάθος είχα κάνει και δεν έφτασε σε σένα. Καλημέρα από τη Νίσυρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόδημε, από δικό μου λάθος δεν είχε αναρτηθεί το σχόλιό σου, συγνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον Ανώνυμο.... συνεχίζει να μένει ανώνυμος, αλλά είναι και το τελευταίο σχόλιό του που αναρτώ. Ας μείνει στο...υψηλό του επίπεδο, αυτό που του υποδεικνύει να γράφει οτι θέλει χωρίς να το υπογράφει. Δεν θ' ασχοληθώ άλλο με τέτοιου είδους άτομα...
Πολύ ωραίο βιβλίο, με ενθουσίασε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια κα Μαντά γιά τα έργα σας. Έχω διαβάσει την "άλλη πλευρά του νομίσματος" και "το σπίτι δίπλα στο ποτάμι". Μου άρεσαν αφάνταστα. Μου άφησε μία πικρή γεύση μόνο ο ξεπεσμός και η κατάληξη της Ασπασίας.... Ίσως γιατί έχει γραφεί τόσο καλά που μοιάζει αληθινό. Να είστε πάντα καλά
Χαίρομαι που σας άρεσε το βιβλίο του Πασχάλη Πράντζιου και ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια για τα δικά μου βιβλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά με επηρρέασε κατά κάποιο τρόπο η μοίρα της Ασπασίας, αλλά έτσι είναι και η ζωή καμιά φορά. Την συμπάθησα πολύ πάντως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίως έτσι είναι η ζωή... Τα λάθη πληρώνονται και τις περισσότερες φορές πολύ ακριβά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως!! Ίσως μόνο έτσι έρχεται η εξιλέωση...
ΑπάντησηΔιαγραφή