Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



25 Αυγούστου 2009

Κάτι καίγεται; Ε, και λοιπόν;

Διακόπτω τις διακοπές μου από την blogoσφαιρα, για το έκτακτο γεγονός των πυρκαγιών που με κάνει να θέλω να πω δύο λόγια... Περιττά θα μου πείτε... Τα είπαν όλα, ίδια και απαράλλαχτα όπως κάθε χρόνο, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λογής λογής γελοίοι τύποι.
τι έγινε λοιπόν; Ξεκίνησε μια φωτιά από το Γραμματικό....Δίπλα μου δηλαδή.... Πώς έφτασε εκεί που έφτασε κανείς δεν ξέρει να πει, όπως δεν ήξεραν να πουν και πώς κάηκε όλη η Πελοπόννησος, η Πάρνηθα, η Χαλκιδική πιο παλιά και πάει λέγοντας. (Δεν ξέρω βέβαια πού θα βάλουν φωτιά του χρόνου)
Περιουσίες μιας ζωής στάχτη, δάσος επίσης κάρβουνο και οι δασοπυροσβέστες που ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΕΙ ΑΔΕΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΜΗΝΑ επέστρεψαν μόλις χθες από την άδειά τους. Γιατί το είπαν ξεκάθαρα, την υποτίμησαν λέει την φωτιά. Τους φάνηκε δηλαδή εύκολος αντίπαλος..... Από πότε η φωτιά έγινε εύκολος αντίπαλος; Και πώς δόθηκαν άδειες στους δασοπυροσβέστες Αύγουστο μήνα; Γιατί εγώ ξέρω ότι ορισμένα επαγγέλματα ΔΕΝ κάνουν διακοπές το καλοκαίρι! ένας ξενοδόχος ας πούμε σε νησί, δεν επιλέγει τον Αύγουστο για να πάει διακοπές! Πάει τον Οκτώβριο! Ούτε ο ιδιοκτήτης παραλιακής ψαροταβέρνας παίρνει την οικογένεια για μπανάκια όταν περιμένει να δουλέψει! Και οι φωτιές, το ξέρουμε στην Ελλάδα, Αύγουστο μπαίνουν! Δεν επιλέγουν οι εμπρηστές να πετάξουν τα γκαζάκια όταν χιονίζει! Και μην ακούσω διαμαρτυρίες του τύπου: "Και οι πυροσβέστες άνθρωποι δεν είναι; Να μην κάνουν διακοπές;" Όταν έβαζαν την υπογραφή στο καταραμένο το παλιόχαρτο που θα τους εξασφάλιζε την θέση στο Δημόσιο, δεν το ήξεραν; Δεν το φαντάστηκαν;
Την Κυριακή το μεσημέρι που καιγόταν Άγιος Στέφανος, Σταμάτα, Ροδόπολη, Δροσιά και πάει λέγοντας, ήμουν στο σπίτι ενός φίλου και τον βοηθούσαμε με τον άντρα μου να μην χάσει το σπίτι του, από την φωτιά που ήρθε στο διπλανό του οικόπερδο. Γυρίζοντας σπίτι μας, είχε γυρίσει και ο αέρας και μας πλησίασε επικίνδυνα η φωτιά. Εκεί ακριβώς που ετοιμάζαμε αλυσοπρίονα και πιεστικά για νερό από την γεώτρηση , άρχισαν τα αεροπλάνα έναν τρελό χορό και την γονάτισαν την φωτιά σε 2 ώρες.... Στο Γραμματικό, γιατί δεν έκαναν το ίδιο από την αρχή να μην κλαίγαμε τόσο δάσος; Οι Κύπριοι λέει που ήρθαν για βοήθεια, εκπαιδευμένοι όντες, μέσα στο δάσος μπήκαν, οι δικοί μας τι είδους εκπαίδευση κάνουν ακριβώς;
Και για να μην τα λέω μονόπλευρα, οι ιδιοκτήτες κατοικιών εν μέσω δάσους πόσο γνώστες είναι ακριβώς, στο τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση πυρκαγιάς; Και γιατί όλα από το κράτος κύριοι; Αλυσοπρίονα έχετε; Ξέρετε ότι όταν σας πλησιάζει η φωτιά δεν καταβρέχετε τα δέντρα γιατί έτσι τα κάνετε πιο εύφλεκτα; Ξέρετε ότι παίρνετε το αλυσοπρίονο και απομακρύνετε όσα κλαδιά ακουμπούν στο σπίτι σας; Ξέρετε ότι τα δέντρα στο οικόπεδο πρέπει από κάτω να είναι καθαρά, χωρίς ξερόκλαδα γιατί η φωτιά "γλύφει" και περνάει ταχύτατα χωρίς να κάψει το σπίτι σας; Μήπως ξέρετε οτι καλό θα ήταν γύρω από το σπίτι σας να υπάρχει μια ζώνη δασοπυρόσβεσης με καθαρό χώμαή δάπεδο, ή χαλίκι ή κάτι άλλο που να μην καίγεται; Τι άλλο ξέρετε; Μήπως ότι μέσα στα γενικά έξοδα πρέπει να φροντίσετε και ένα σύστημα δασοπυρόσβεσης, όπως ο κύριος ενός εκ των κατοικιών που δεν κάηκε δεδομένου ότι είχε τέτοιο σύστημα στο σπίτι του; Μια γεώτρηση ή έστω μια αποθήκη (ντεπόζιτο) μεγάλη για νερό γιατί τέτοιες ώρες και το νερό κόβεται αφού όλα τα πυροσβεστικά και οι αντλίες τραβούν νερό από το δίκτυο; Όταν αγοράζετε ένα οποιοδήποτε μηχάνημα, σας δίνουν μαζί και τις οδηγίες χρήσης. Όταν φιάξατε σπίτι εν μέσω δάσους, δεν πληροφορηθήκατε και τους τρόπους που θα το βοηθήσετε να μην γίνει στάχτη ή έστω να γλιτώσει με τις λιγότερες ζημιές;
Μήπως πρέπει να λάβουμε όλοι υπόψη μας, ότι αυτός είναι ο πολιτισμός που εμείς επιλέξαμε; Κάποτε το δάσος ήταν πηγή ζωής και εσόδων. Βοσκοί έβοσκαν τα πρόβατα και κάποιοι, όπως ο πεθερός μου, από τα πεύκα έπαιρναν ρετσίνι και δούλευαν σ' αυτό. Τώρα μας νοιάζει για τον... "τελευταίο πνεύμονα ζωής" της Αττικής.... Ας μην κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους.... Φταίμε όλοι για το σημερινό χάλι.... Φταίμε που "λαδώνουμε" το Δασαρχείο κάθε περιοχής για να γράψει ότι στο χωράφι μας, τα πεύκα δεν είναι 55 στο στρέμμα, αλλά 35 και έτσι δεν χαρακτηρίζεται "δασικό" και μπορούμε να χτίσουμε ή να το πουλήσουμε..... Φταίει ο νόμος που δεν δίνει το δικαίωμα να κτιστεί ένα σπίτι μέσα στο δάσος, έστω και με την κοπή κάποιων πεύκων, για να σωθούν τα υπόλοιπα, αφού ο κάθε ιδιοκτήτης θα φροντίζει το προσωπικό του δάσος, θα είναι και υπεύθυνος και υπόλογος γι αυτό, ενώ παράλληλα θα κόβει την φόρα των οικοπεδοφάγων....
Πολλά μπορούν να γίνουν για να μην λέμε τα ίδια κάθε χρόνο.... Το θέμα είναι ότι κάποιοι ΔΕΝ θέλουν και εμείς τους το επιτρέπουμε γιατί και εμείς μέσα στο σύστημα είμαστε....
Κάτι κάηκε λοιπόν.... ε, και;
ΥΓ 1: Φαντάζομαι ότι μπορείτε να καταλάβετε κάτω από ποιο πρίσμα γράφτηκε αυτή η ανάρτηση. Δεν κάνω την έξυπνη, μένω στο βουνό και προσπαθώ να μαθαίνω όσα μπορώ περισσότερα για το θέμα που με.... καίει.... (στην κυριολεξία!)
ΥΓ 2: Αν ανοίξετε τηλεόραση αυτές τις μέρες, την ίδια αγανάκτηση θα νιώσετε. Λένε τα ίδια κάθε φορά. Αν αλλάξεις τα ονόματα, δεν ξέρεις αν μιλάνε για Πελοπόννησο, Αττική, Εύβοια κλπ!
ΥΓ 3: Δεν υποτιμώ την δουλειά των ανθρώπων (που δεν ήταν διακοπές) και που με αυταπάρνηση ρίχθηκαν στη μάχη.... Ίσως αν τους πλήρωναν και καλύτερα να ήταν πιο αποδοτικοί, ίσως αν τους είχαν και τα κατάλληλα βοηθήματα για την δουλειά τους, να κινδύνευαν λιγότερο.....
ΥΓ 4: Οτι υπήρξε έλλειψη συντονισμού και ο καθένας οτι ήθελε έκανε, δεν περίμενετε βέβαια εμένα να σας το πω!

15 σχόλια:

  1. Συνήθως από ένα κείμενο που γράφεται "εν βρασμό" ψυχής στάζουν δηλητήριο οι λέξεις του ή απλά είναι κακό.Το δικό σου κείμενο είναι απλά ΤΕΛΕΙΟ Λένα μου!Αλλά ποιός πολιτισμένος θα καταλάβει τις αλήθειες που γράφεις;Ε! πες μου ποιός;
    Να σου ευχηθώ καλώς ήρθες πάλι στο διαδίκτυο;Μάλλον όχι.Προτιμώ να σου ευχηθώ καλή υπομονή στην Ελλάδα που ζούμε και πληγώνουμε τόσο.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αφροδιτούλα μου δεν επανήλθα, φεύγω την Παρασκευή για λίγες μέρες τελικά, μαζί με την οικογένεια, αλλά το θέμα δεν μπορούσε να περιμένει....
    ΥΓ: Έλαβα επιτέλους και τα όσα μου έστειλες και σ' ευχαριστώ θερμά! Πολλά φιλιά σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά να περάσετε λοιπόν.Προσπάθησε να ηρεμήσεις,να χαλαρώσεις,να ξεκουραστείς,να συμμαζέψεις τις σκέψεις σου για τους μήνες που έρχονται.
    Παρακολουθούσα τον πόλεμο της φωτιάς με τα αδέρφια μου,τα οποία μου διαβεβαιωναν πως το Καπανδρίτι απέχει για αυτό και δεν ανησύχησα για εσάς.
    Φιλιά -ακόμη περισσόετρα- και να χαίρεσαι το παλικάρι σου για την Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δίκιο έχεις κι εγώ είμαι αγανακτισμένη, αλλά τελικά ποιός φταίει, εμείς που χτίζουμε μέσα σε δασική περιοχή, αυτοί (που μας κυβερνούν) που χτίζουν μέσα σε δασική περιοχή ή παραθαλάσσια και μας δίνουν το καλό παράδειγμα? Οτι δεν έχουμε μάθει να προστατεύουμε και να αγαπάμε το περιβάλλον μας, το οποίο είναι το μέλλος των παιδιών μας? Πολλά ερωτήματα. Απαντήσεις???
    Τουλάχιστον θέλω να ελπίζω ότι από εδώ και πέρα θα αλλάξουν κάποια πράγματα προς το καλύτερο, έστω την τελευταία στιγμή...
    Τζένη
    υ.γ. Συγγνώμη, αλλά είμαι θυμωμένη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ πάλι δεν είμαι τόσο αισιόδοξη Τζένη μου για τις αλλαγές. Είναι βλεπεις το παρελθόν που επαναλαμβάνεται που δεν μ' αφήνει να ελπίζω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λενα ,
    Αντι για σχολιο θα παραθέσω κατι απο ενα e-mail που μου εστειλαν...

    " Ξέρεις κάτι ;;; Κατάλαβα αυτές τις ημέρες πώς διαχωρίζεται το νόμιμο από το ηθικό.

    Το νόμιμο λέγεται «Οικισμός» και το ηθικό «Χωριό»...

    Έμαθα ότι βάρβαροι χάραξαν δρόμους και τράβηξαν καλώδια με το έτσι θέλω για να έχουν ένα εξοχικό για το Σαββατοκύριακο και μία δικαιολογία για τα αυτοκίνητα των 5,000 κυβικών.

    Ανακάλυψα τέλος ότι άλλο το «σπίτι» και άλλο η «κατοικία». Για το πρώτο σκοτώνεσαι στην δουλειά, για το δεύτερο απλά κόβεις μία επιταγή στον δημόσιο λειτουργό που θα σου την νομιμοποιήσει...

    Συγνώμη που δεν λυπήθηκα για τους «νεοέλληνες» που δεν θα έχουν πλέον θέα από τα μπαλκόνια των «κατοικιών» τους στους «οικισμούς» μεσα στο δασος. Άλλωστε σε λίγα χρόνια θα μπουν σε σχέδιο πόλης και θα κοντράρονται για το ποιος έχει μεγαλύτερο πάρκινγκ για τα τέσσερα αυτοκίνητα της οικογένειας.

    Μόνο οι ήσυχοι επώδυνοι θάνατοι των δέντρων και των ζώων θα μας αποδεικνύουν ότι αυτή την γη την κλέψανε, την χωρίσανε και την κάψανε νομίμως και νεοελληνοπρεπώς...."


    *** Κι εγω θα συμπληρώσω:

    Ας χτισουν οτι ειναι να χτισουν τωρα κι ας βάλουν τα παιδιά τους να ζήσουν και ν αναπνεύσουν μες τις σταχτες και τα αποκαϊδια που δημιουργήσανε.

    Και μετα ας ανοιξουνε λάκκους στα καμμένα να βάλουνε σαν την στρουθοκάμηλο το κεφάλι μέσα για να μην βλέπουν την κατάντια μας.

    ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ....

    Αρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δυστυχώς κάθε χρόνο ζούμε τις ίδιες (ή περίπου τις ίδιες) καταστάσεις. Και μετά οι ιθύνοντες "πετούν το μπαλάκι της ευθύνης" ο ένας στον άλλο.
    Κατά τ' άλλα, καταστρέφονται χιλιάδες στρέμματα δάσους κάθε χρόνο...να δούμε μέχριπου θα πάει αυτή η κατάσταση. Ο Θεός βοηθός, αυτό μόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ σωστά όσα γράφεις Λένα μου, και επι τέλους να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και εγώ με τη σειρά μου θέλω να φωνάξω και να γκρινιάξω...Όσο περνούν τα χρόνια και γερνάω, τόσο πιο απαισιόδοξη γίνομαι...Την παιδική ηλικία μου την πέρασα στην Πάτρα και το χτήμα του παππού μου στη Μεσσηνία, την εφηβεία μου στην Εκάλη, το σχολείο μου ήταν στην Κηφισιά. Ποτέ μα ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν ξέραμε τι θα πει "πυρκαγιά". Ιδίως στην Εκάλη της δεκαετιας του 50-60 με τη Ρέα, το Διόνυσο,τη Δροσιά και το Μπογιάτι λίγο πιο πέρα να ορίζουν τα σύνορά μας, δεν είδαμε ποτέ τον καπνό να ανεβαίνει στον ουρανό. Γιατί λοιπόν, γιατί κάθε καλοκαίρι να πρέπει να μετράμε τα χιλιόμετρα των τετραγωνικών της καμένης γης, τους καμένους πνεύμονες της δύστυχης Αττικής, τα μικρά ζώα του δάσους, τους σκαντζόχοιρους και τις χελώνες που δεν μπορούν να τρέξουν να γλυτώσουν, τα πουλιά που δε θα βρίσκουν τροφή να φάνε...γιατί; Διότι γίναμε λαίμαργοι, θέλουμε τα πάντα, θέλουμε τη θέα, τα πεύκα, τον καθαρό αέρα, αλλά ..και να "εκμεταλευτούμε" τη γη, να την κάνουμε οικόπεδα, να την κάνουμε "οικισμούς"..αλλά χωρίς καμία πρόνοια για την προστασία του περιβάλλοντος.΄Ολα καλά και όλα ωραία για το συμφέρον μας και ως εκεί που δεν χαλάει τη βολή μας, ως εκεί που εμείς θα κάνουμε αυτό που θέλουμε ενάντια σε κάθε νόμο και κανόνα λογικής. Μη μου πείτε πως φταίει το κράτος μόνο, ότι μας δίνει το κακό παράδειγμα, μη μου αναφέρετε τους κακούς υπαλλήλους τους επιλήσμονες του όρκου τους, και όλα αυτά τα κονότυπα και γνωστά "τοις πάσι". ΄ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΟΛΟΙ ΦΤΑΙΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..
    Όποιος έχει δει ένα δέντρο να καίγεται ανυπεράσπιστο με τα κλαδιά,χέρια ικεσίας απλωμένα θα καταλάβει γιατί φωνάζω ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κα Μαντά μου σας χαιρετώ. Έδωσα στον άντρα μου να διαβάσει το άρθρο σας γιατί είναι πυροβέστης και μου είπε πως τις ίδιες απορίες με σας είχαν όλοι εδώ στην Κύπρο ακόμα και οι συνάδελφοι του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χάθηκαν αμέτρητες εκτάσεις πρασίνου και περιουσίες μιας ζωής. Το μάθημα του 2007 δεν έγινε πάθημα ...φαίνεται. Ας ελπίσουμε ότι κάποιοι θα βάλουν μυαλό....μικροί και μεγάλοι.
    Φιλιά από την όμορφη Κύπρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Λένα μου σου στέλνω ένα κείμενο μου που δημοσιεύθηκε 2 χρόνια πριν στην εφημερίδα Δρομέας λίγο μετά την πυρκαγιά της Πάρνηθας.
    Δυστυχώς και πάλι επίκαιρο!
    τα σχόλια δικά σου

    ΦΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ

    "Η εξοχή βρισκότανε στην ήβη και το πράσινο ασελγούσεκραυγές τροπαιοφόρου θηριωδίαςέσερνε ο Ιούνιος της υπαίθρου"
    ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

    Πεθαίνει άραγε ένα βουνό;Κλείνει τα μάτια του και χάνεται αφημένο στην πυρπολημένη μανία της απληστίας, ή μήπως αφήνεται να σβήνει κουρασμένο από την ανθρώπινη ματαιοδοξία, που δεν κατάφερε να γίνει αντάξια της προσφοράς του;
    Γιατί, είναι σίγουρο, ότι χρειάζεται μια μεγαλειώδη καταστροφή, μια αιματηρή, ασύλληπτη απώλεια, για να αντιληφθούμε κάποτε το μέγεθος της δωρεάς, που, απλόχερα και διακριτικά μας δόθηκε. Αφού σπάνια η επίγνωση της εύνοιάς του το συνοδεύει στη σκέψη μας.
    Λουλούδια σε αρμονική πολυχρωμία, πλούσια βιοποικιλότητα, μια πράσινη αγκαλιά, μια μπουκιά ζωής γεμάτη ομορφιά και γλύκα. Τόπος στοργής κι ελπίδας σε μια πόλη όμως, που δεν αντιστρατεύτηκε στη προδοσία του. Ένας ολόφωτος παράδεισος, που μας καλούσε να δραπετεύσουμε στα μύρα της πιο δροσερής αυγής, μια καταπράσινη μαχαιριά στο γκρίζο τοπίο της πόλης μας. Ένα δάσος! Αυτό ήταν.
    Μια τρυφερή καρδιά που ρύθμιζε την κυκλοφορία στο σώμα αυτής της πόλης. Ένα καλλίγραμμο σώμα τορνευμένο από τον οίστρο του ήλιου να αγαλλιάται, βυθισμένο στο απολλώνειο φως. Μήτρα που κυοφόρησε τόση αγάπη, τόση αφθονία ομορφιάς, αντίδωρο στη δική μας επιπόλαιη αδιαφορία.
    Σήμερα, ένα κομμένο λουλούδι, εκτεθειμένο στον ήλιο, να αναζητά περίλυπα τα πρώτα χάδια, παρηγοριά στο γυμνό του σώμα.
    Το φως του ήλιου, σιωπηλά, χαϊδεύει τη ράχη τουβουνού. Παρηγορεί μελωδικά την τσακισμένη του περηφάνεια και στοργικά το αγκαλιάζει για να δώσει και πάλι πνοή στην απανθρακωμένη του σάρκα. Σα μέλι απλώνεται, για να γιατρέψει με χάδια και φιλιά το πονεμένο κορμί.
    Μια σαρκοβόρα φωτιά, φίδι που τυλίχτηκε στα λιγνά κορμιά σπάνιων ελάτων και πεύκων, όλη τη νύχτα ξέφρενα πανηγύριζε πάνω στο λουσμένο νιότη σώμα του βουνού. Η φρικαλεότητα ακροβατούσε και η πύρινη ροή καταφλόγιζε το δάσος, που γαλήνιο αποκοιμόταν, νανουρίζοντας, όπως κάθε βράδυ, στις φυλλωσιές του τα όνειρα των πουλιών. Και χάθηκε η ομορφιά σαν ίσκιος ονείρου.
    Τι να σκέφτηκε άραγε εκείνο το μικρό πεύκο, λίγο πριν χαθεί για πάντα μέσα στον τρελό πύρινο χορό; Ποιο αναίτιο γιατί να πλανήθηκε στα πολύκλαδα όνειρά του, όταν η πυρκαγιά, ρήγισσα της βραδιάς, κατέκαψε τη βακχική του νιότη και το μετέβαλε σε λαμπρό πυροτέχνημα;Ο χρόνος θα φέρει ένα περίλυπο φθινόπωρο να αναμετρά τα λάθη του ασυλλόγιστου καλοκαιριού. Έντρομο να αναμετρά την παραφορά της οδύνης και να χαλκεύει μνήμες στην άγνοια των μελλοντικών γενιών, αναζητώντας τα αίτια και τα αιτιατά του τραγικού χαμού.Μαινόμενη τίγρισσα, η φωτιά παρέλασε για άλλη μια φορά, κρατώντας από το χέρι σφιχτά την ασυνειδησία. Ήχοι που έσβησαν σιωπούν εκκωφαντικά. Μια κατατροπωμένη λογική αχνοακουμπάει την πονεμένη βουνοκορφή και μάταια ψάχνει ανάμεσα στους πύρινους λόγους, που διακαώς αλλά ανώφελα εξαπολύονται, μιαν άκρη στον λαβύρινθο της συνείδησης όσων ασυνείδητων, επονείδιστα προδιαγέγραψαν το τέλος.Ένας κόσμος εικόνων θολώνει την όραση και πυρακτώνει το νου, τώρα που το βουνό, τόπος πλασμένος για τη πλημύρα της ηδονής, φλεγόμενο ακόμα, κλαίει δίπλα μας.
    Μελαγχολικοί άνεμοι, τη λάμψη της αναλγησίας αναρριπίζουν. Χιλιάδες πουλιά, κρυμμένα στις φυλλωσιές σώπασαν για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μελαγχολικοί άνεμοι, τη λάμψη της αναλγησίας αναρριπίζουν. Χιλιάδες πουλιά, κρυμμένα στις φυλλωσιές σώπασαν για πάντα.
    Τώρα η ζωή, κυνηγημένο πουλί, φωλιάζει στα κλαδιά της απελπισίας και οι νύμφες του βουνού, κατατρεγμένες κι αυτές, θρηνούν γοερά στις σπηλιές τους τα βράδια. Πάνω στη προσφερόμενη επιφάνεια της καμένης γης, η ίδια η απόγνωση βρίσκει τόπο να ξαποστάσει. Ένας αστερισμός ήχων, χρωμάτων και ευωδιάς έσβησε για πάντα.
    Πώς να κοιτάξει κανείς τη συνείδησή του στα μάτια χωρίς να γίνει παρανάλωμα του πυρός;
    Θα αναστηθεί ο Νάρκισσός και πάλι;
    Θα βρει τόπο να βλαστήσει η νέα ελπίδα για να ψιθυρίσει γλυκόλογα στ' αυτιά των δέντρων;
    Ο τρόπος που διαλέξαμε να ζούμε οδηγεί στο θάνατο της φύσης εκεί, που πρώτα ρόδιζε η ελπίδα. Εκεί, που η αχόρταγη φωτομανία του Απόλλωνα δωροδοκούσε τη ψυχή με σταλαγματιές χρυσάφι φωτός στο πανέμορφο δάσος.
    Ένας μεγάλος, καταπράσινος ορίζοντας, μια ατελείωτη διαδοχή χρωμάτων και εικόνων, που όριζε το ανεπανάληπτο της φύσης, χάθηκε. Ίσως μετά από αιώνες αναγεννηθεί, Φοίνικας από τις στάχτες του, με τη δύναμη που η φύση, αιώνες τώρα, ορίζει την άνοιξη των πραγμάτων.
    Το σίγουρο είναι όμως, ότι για μας, χάθηκε για πάντα.
    Τέσυ Μπάιλα Βενετούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ ΕΥΓΕ!!!! ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ. ΕΜΑΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΤΙ ΟΙ ΔΑΣΟΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ!!!! ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;;; Ο ΙΟΥΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΗΝΑΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΦΘΗΝΟΣ….
    ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΜΕ ΔΕΝΤΡΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΕΤΟΙΟ ΓΟΛΓΟΘΑ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΤΣΙΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ. ΘΑ ΚΑΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΧΑ ΑΥΤΟ. ΓΕΝΙΚΑ ΕΧΩ ΣΙΧΑΘΕΙ ΜΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ.
    ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ. ΑΠΛΑ ΦΡΙΤΤΩ...ΦΡΙΤΤΩ…ΦΡΙΤΤΩ…
    ΧΡΥΣΗΙΣ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γειά σας... Θυμάμαι πέρυσι που με πήρατε τηλέφωνο όταν ήταν οι φωτιές στην Καλαμάτα... :-( Ελπίζω να πάνε όλα καλά... Ο αποσυντονισμός του κράτους φταίει για εμένα κυρίως. Καίγεται κάθε καλοκαίρι ένα μέρος της Ελλάδας τα τελετυαία χρόνια, σε λίγο δεν θα μείνει τίποτα. Πέρυσι η μισή+ Πελλοπόνησσος. Τώρα η Αττική. Του χρόνου που να το περιμένουμε άραγε;;;; ??

    ΚΑΤΕΡΙΝΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. εγώ πάντως την τηλεόραση την έκλεισα.. μου έφθανε η τρεμάμενη φωνή τηε θείας μου , που η φωτιά κατέκαιγε το διπλανό οικόπεδο... μου έφθανε η φωνή του πυροσβέστη ξαδέρφου που ήταν σε επιφυλακή στην Πάρνηθα, που πέντε μέρες άυπνος έτρεχε από την μία εστία στην άλλη..

    δεν με ενδιαφέρουν όλα όσα λένε στην τηλεόραση.. εγώ απλά θλίβομαι, κλαίω, και φοβάμαι τα χειρότερα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Kυρια Λενα, νοιωθω ιδιαιτερα τυχερη αυτη τη στιγμη που σας γραφω.Ολα τα βιβλια σαςειναι υπεροχη.Εχω συνδιαση καθε βιβλιο σας με ενα τραγουδι.Μην σταματησετε ΠΟΤΕ να γραφετε. Μια (μικρη) θαυμαστρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή