Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



3 Ιουλίου 2010

Αγαπώ θα πει χάνομαι.... της Ρένας Ρώσση Ζαΐρη

Αγαπώ θα πει χάνομαι….

Λάτρεψα τον τίτλο από την πρώτη στιγμή. Εκτός από ευφυέστατο, τον βρήκα τόσο τρυφερό, τόσο ρομαντικό, τόσο γεμάτο νοήματα, τόσο γεμάτο από αλήθεια… Και μόλις άνοιξα το βιβλίο, εκεί, μόλις στην πρώτη του σελίδα, έμεινα αρκετή ώρα, να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω αυτό που η Ρένα είχε μεταφέρει από τα λόγια του μεγάλου Καζαντζάκη:« Τι είναι αγάπη; Δεν είναι συμπόνια, μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι….»
Όταν μπόρεσα να ξεκολλήσω από αυτές τις λίγες φράσεις που όμως ήξερα ότι θα έμεναν για πάντα μέσα μου και προχώρησα, μια νέα έκπληξη με περίμενε. Η Ρένα έγραφε όσα δεκάδες φορές έχω νιώσει κι εγώ. «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να γράφω….» ξεκίνησε και συνέχισε αναλύοντας: «Όμως για να ξεκινήσω το ταξίδι, χρειάζομαι μια πρόταση, μια ιδέα, μια χειρονομία, ένα βλέμμα. Όλοι οι άνθρωποι, όλα τα όντα, έμψυχα ή άψυχα, όλα κρύβουν κάτι, κάτι πολύτιμο μέσα τους, που σπρώχνει τον συγγραφέα, που τον ρίχνει πολλές φορές στα βαθιά νερά, χωρίς ούτε να ξέρει να κολυμπάει…» Διαβάστε με πολύ προσοχή αυτή την εισαγωγή, όλοι εσείς που η λέξη «συγγραφέας» σαν δημιουργεί απορίες για τον τρόπο και τον κόπο που δημιουργείται ένα βιβλίο και θα πάρετε όλες τις απαντήσεις.  Μάθετε πόσες φορές είναι οι ήρωες που μας περιπαίζουν, μας εκδικούνται που θεωρούμε εαυτούς μικρούς θεούς της ζωής τους και κάνουν ότι εκείνοι θέλουν τελικά. Αποκτούν σάρκα και οστά και κινούνται αυτόνομα. Διαβάζοντας την εισαγωγή της Ρένας θα καταλάβετε την αίσθηση της απώλειας που συνοδεύει την λέξη τέλος κάθε βιβλίου, θα βιώσετε τους θανάτους που συντελούνται μέσα μας, όταν οι άνθρωποι (γιατί για μας είναι πια άνθρωποι) με τους οποίους ήμασταν καθημερινά για μήνες, φύγουν από κοντά μας. Κι ενώ η εισαγωγή, ο τίτλος με έχουν προκαταλάβει, ενώ ετοιμάζομαι να βυθιστώ σε μια ιστορία αγάπης κι αφού δεν έχω διαβάσει καν το οπισθόφυλλο γιατί δεν μ’ ενδιέφερε, ούτως ή άλλως λαχταρούσα να διαβάσω αυτό το βιβλίο, η συγγραφέας με ρίχνει στα βαθιά με το ξεκίνημα. Ένας θάνατος…. Μια τραγική σκηνή. Μυστήριο, θρήνος, πόνος, αστυνομία, ανακρίσεις.
Μέσα σε λίγες σελίδες η Ρένα με είχε στην κυριολεξία αρπάξει και με είχε κλείσει στο βιβλίο της. Σαν αναγνώστρια, θεωρώ αυτό το προσόν ανεκτίμητο για ένα βιβλίο και είμαι βέβαιη πως συμφωνείτε κι εσείς.
Ο Διονύσης Λέκκας λοιπόν είναι ο νεκρός, τον βρίσκει η οικονόμος του Γεωργία και υποθέτει ότι ο θάνατος ήρθε από την αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε, αλλά η αστυνομία πιστεύει ότι δολοφονήθηκε. Το τέλειο σκηνικό για ένα αστυνομικό θα μου πείτε. Η οικονόμος καλεί τις κόρες του εκλιπόντος και…. μέχρι εκεί.
Κάποτε ένα δικό μου βιβλίο το χαρακτήρισαν «βεντάλια» και μου άρεσε ο χαρακτηρισμός. Τώρα που βρέθηκα μπροστά σε κάτι τέτοιο, σ’ ένα μυθιστόρημα που από ένα κομβικό σημείο το βιβλίο «ανοίγει» και παρακολουθεί τις ζωές των ηρώων χωριστά πριν τους ενώσει και πάλι, κατάλαβα πόσο γοητευτική είναι αυτή η δομή για τον αναγνώστη και πόσο τον βοηθάει να καταλάβει χωρίς να μπερδεύεται.
Ο Διονύσης Λέκκας έχει τρεις κόρες και παρακολουθούμε τη ζωή της πρώτης , της Αλεξάνδρας και αμέσως μετά σειρά έχει η δεύτερη κόρη, η Μαρίνα που βρίσκεται στον αντίποδα της αδελφής της και η πρωτοπρόσωπη αφήγηση μας βοηθάει να μπούμε καλύτερα στην ψυχολογία των κοριτσιών. Κι ενώ είναι εκ διαμέτρου αντίθετες οι δυο τους, έχουν ένα κοινό, Δεν συμπαθούν ιδιαίτερα την μικρή τους αδελφή την Ελίνα, ένα πλάσμα διαφορετικό, ιδιαίτερο, ευαίσθητο.
Σειρά στην ιστορία έχει ο Δημήτρης, κατά τα φαινόμενα άσχετος με την υπόθεση και αυτό κεντρίζει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τέλος έρχεται η ιστορία της οικονόμου Γεωργίας Λαμπρινού για να βάλει τα κομμάτια του πάζλ στη θέση τους και να προσφέρει την κάθαρση.
Είναι μαγικό που βλέπουμε κάποια από τα γεγονότα κοινά, αλλά κάτω από το πρίσμα κάθε γυναίκας ξεχωριστά. Που καταλαβαίνουμε μια απλή αλήθεια της ζωής. Κάθε τι που συμβαίνει, δεν έχει τις ίδιες επιπτώσεις σε όλους τους ανθρώπους. Μπορεί να το βιώσουν ταυτόχρονα, αλλά αυτό που αφήνει μέσα τους ή οι σκέψεις που δημιουργεί είναι κάτι διαφορετικό. Το μόνο που είναι κοινό, είναι τι μπορεί να κάνει η έλλειψη αγάπης σ’ ένα παιδί. Πόσο κοστίζει στην ενήλικη ζωή του η αδιαφορία μέσα στην οποία μεγάλωσε.
 
Κάθε πρόσωπο αυτού του βιβλίου κρύβει μια τραγικότητα, μια ψυχή βασανισμένη και εκεί που νομίζει ο αναγνώστης ότι μπορεί να ρίξει όλα τα λάθη στον Διονύση και στην Εύα, τους γονείς αυτών των παιδιών που μεγαλώνουν για να γίνουν συναισθηματικά ανάπηροι ενήλικες, έρχεται στο τέλος η επίγνωση της δικής τους τραυματισμένης ψυχής και όλα ανατρέπονται.
Επιπλέον η Αλεξάνδρα, που είναι τόσο η ίδια με τον πατέρα της που νομίζει ότι τον μισεί όταν η απόρριψή του την πληγώνει, ενώ μέσα της τον λατρεύει, θα οδηγήσει την ζωή της στα ίδια λάθος μονοπάτια που οδηγήθηκε και εκείνος.
Η Μαρίνα, τόσο ίδια με την μητέρα της, εγκλωβισμένη σε μια ζωή χωρίς νόημα και κυρίως χωρίς αγάπη. Πρώτη θα μάθει μια αλήθεια της ιστορίας που κρατάει για τον εαυτό της, μια αλήθεια που ανατρέπει την ιστορία, που την βάζει σε άλλο δρόμο.
Η Ελίνα…. Το ιδιαίτερο πλάσμα του βιβλίου που μας διδάσκει πόσο μεγάλος θησαυρός κρύβεται μέσα σε παιδιά που θεωρούμε ίσως και προβληματικά. Μια φιλόσοφος που βλέπει τη ζωή τόσο διαφορετικά και γι αυτό δεν φταίνε τα παράξενα ασπρογάλαζα μάτια της.
Και τέλος η Γεωργία που μέσα από την δική της ιστορία, διδάσκει πως καμιά φορά η αγάπη είναι για πάντα. Είναι για μέχρι τον θάνατο και πέρα από αυτόν.
Για μένα αυτός που έκανε μέσα μου την μεγάλη ανατροπή ήταν ο Διονύσης Λέκκας. Αυτόν ξεχώρισα σαν το πλέον τραγικό πρόσωπο αυτής της ιστορίας, ενώ στην αρχή για μένα ήταν ο απόλυτος θύτης, ο μόνος ένοχος για την καταστροφή των παιδιών του και της οικογένειάς του. Κι όμως στο τέλος, τον πόνεσα πραγματικά που δεν έμαθε, δεν ήξερε, δεν προσπάθησε να ξεφύγει από το κατεστημένο που του δίδαξαν. Ένας άνθρωπος που έχασε την ευτυχία γιατί όσο ισχυρός κι αν φαινόταν, τελικά ήταν ο πιο δειλός…..
Αυτό που χαρακτηρίζει τους ήρωες και οδηγεί την πορεία τους, είναι η παντελής έλλειψη συζήτησης και κυρίως η αποφυγή της αλήθειας. Όλοι την φοβούνται, όλοι την κρύβουν, τα μυστικά γίνονται βουνά και οι βράχοι που ξεφεύγουν από τον σωρό τσακίζουν τις ζωές τους, γίνονται τα εμπόδια προς την ευτυχία.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι αυτό το βιβλίο κι αυτό μου συμβαίνει όταν ένα ανάγνωσμα βουτάει βαθιά στην ανθρώπινη ψυχολογία, όταν οι χαρακτήρες του είναι τόσο πολυδιάστατοι, τόσο γοητευτικά γεμάτοι πάθη. Όταν η διαδρομή της ψυχής τους είναι τόσο δαιδαλώδης που ακολουθώντας την ψιθυρίζει δεκάδες μυστικά, αποκαλύπτει σαν διαμάντι πολλαπλές πλευρές.
Οι ήρωες της Ρένας έχουν όλα αυτά τα προσόντα και το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο που δεν αφήνεις από τα χέρια σου, δεν μπορείς να το κάνεις, είσαι δέσμιος και υποταγμένος ν’ ακολουθείς την εξέλιξή του.
Πεποίθησή μου είναι ότι κάθε βιβλίο είναι ένα καράβι. Γερό σκαρί οι σελίδες του μπορούν να ταξιδέψουν μέχρι τα πέρατα του κόσμου την ψυχή μας. Το βιβλίο της Ρένας, είναι γερό αλλά και όμορφο, γοητευτικό, γλυκόπικρο. Η γραφή της, με την οποία πρώτη φορά συναντήθηκα, έχει μια σαγήνη, γιατί είναι απλή, κατανοητή, μεστή, κάθε λέξη της διαλεγμένη σωστά για να στοχεύσει στην καρδιά και το μυαλό μας.
Την ίδια την ξέρω λίγο…. Συναντηθήκαμε κάποιες φορές τυχαία και ανταλλάξαμε λίγες λέξεις , αλλά ήταν αρκετές για να καταλάβω ότι σαν άνθρωπος έχει την ίδια ευγένεια ψυχής που έχει και το βιβλίο της.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ - ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Αμερικανικό Κολέγιο Αγίας Παρασκευής, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Είναι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Έχει γράψει εκατόν πενήντα παιδικά βιβλία (δικά της και διασκευές), πέντε μυθιστορήματα για ενηλίκους και έχει μεταφράσει πάνω από χίλια τριακόσια βιβλία παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία για τα βιβλία της και τη μεταφραστική της δουλειά.
Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://renarossizairi.blogspot.com/

24 σχόλια:

  1. Λένα μου,συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου! Ενα βιβλίο που έγινε προέκταση του χεριού μου μέχρι να το τελειώσω! Πραγματικά ΜΟΝΑΔΙΚΟ!
    Πολύ όμορφη η πρώτη σου πρόταση για το καλοκαίρι & συνιστώ στους φίλους σου να το διαβάσουν!
    Φιλιά πολλά....& θυμάμαι σαν γλυκιά ανάμνηση πως πέρυσι τέτοια περιπου μέρα ήσουν εδώ μαζί μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Tη Λένα Μαντά, την ήξερα μέσα από τα βιβλία της. Η συγγραφέας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Ελλάδα! Χαιρόμουν γι’ αυτήν, παρακολουθούσα την πορεία της… Όταν όμως τη γνώρισα από κοντά, όταν παρουσίασε το βιβλίο μου σε εκδηλώσεις, είδα μπροστά μου έναν άνθρωπο τόσο δοτικό, μια προσωπικότητα, τόσο ισχυρή και τόσο τρυφερή συνάμα… Με συγκλόνισε! Είναι αδύνατον να γνωρίσεις από κοντά τη Λένα και να μην ενθουσιαστείς, να μη σε συνεπάρουν τα λόγια της, να μη τη θαυμάσεις…
    Διάβασε το βιβλίο μου, χάθηκε στις σελίδες του κι έγραψε γι’ αυτό στο blog της. Κι ας τρέχει συνέχεια, κι ας τρελαίνεται στη δουλειά κι ας μην έχει καιρό ούτε για να ανασάνει... Εκείνη έχει ΠΑΝΤΑ χρόνο για τους συναδέλφους της, πάντα κοντά μας είναι, πάντα έτοιμη να απλώσει το χέρι και να μας βοηθήσει. Κι είναι τόσο πολύτιμο αυτό… Την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! Eίναι η Λένα Μαντά, η μοναδική!
    ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ ΖΑΪΡΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόση υποκρισία! γιατί απλώς όταν μιλάτε η μια στην άλλη γράφτε νέο κείμενο και δεν αλλάζετε το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου σε ένα παλιότερο σας; οι "ύμνοι" που γράφονται από τη μια για την άλλη είναι ίδιοι κάθε φορά. Χορτάσαμε πια! είπαμε συναδελφικότητα αλλά όχι κι έτσι. όλες οι κριτικές κυμαίνονται στο ίδιο μοτίβο.
    αυτά και καλό καλοκαίρι "μοναδικές και ανεπανάληπτες συγγραφείς"
    Γεράσιμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υποκρισία; Αγαπητέ κύριε Γεράσιμε, είστε πολύ μα πολύ μακριά από κάθε ίχνος σεβασμού! Λυπάμαι ειλικρινά για λογαριασμό σας. Και λυπάμαι γιατί πρέπει να είστε πολύ πληγωμένος από ανθρώπους για να μην αναγνωρίζετε, όταν συναντάτε, τον σεβασμό στην αξιόλογη δουλειά ενός ομότεχνου. Πρέπει να έχετε απογοητευθεί πολύ στη ζωή σας από ανθρώπους για να μην μπορείτε να διακρίνετε την υποκρισία, από τον ειλικρινή θαυμασμό για κάτι που δημιούργησε κάποιος άλλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αφροδιτούλα μου, χαίρομαι που σου άρεσε ένα βιβλίο που κι εγώ διάβασα και απόλαυσα! Όσο για πέρσι... Προχθές έπεσε το μάτι μου στην φωτογραφία στο δροσερό σου μπαλκόνι! Καλά να περνάς γλυκιά μου!
    Ρενάκι, εμείς τα είπαμε! Εϊδα το βιβλίο σου στα ευπώλητα και χάρηκα πολύ! Σε λίγες μέρες φεύγετε με την Καίτη για Κύπρο... Καλή επιτυχία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επιμένω αγαπητή μου, υποκρισία και γλείψιμο. η κ. Μαντά χάθηκε στις σελίδες του βιβλίου μου...ενώ τρέχει η καημένη... με συγκλόνισε... κι όλα τα σχετικά. Ας σταθούμε άπέναντι στη λογοτεχνία παρακαλώ με το ανάστημα που της ταιριάζει. Ευχαριστώ
    Γεράσιμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν η λογοτεχνία, έχει ανάγκη υπεράσπισης από ανθρώπους που χρησιμοποιούν τέτοιες βαριές εκφράσεις και μιλούν χωρίς να γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, τότε ίσως χρειάζεται όλων την βοήθεια τελικά. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι άλλο: Μπαίνετε σ' ένα ιστολόγιο για να βρίσετε και να προσβάλλετε; Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα; Γνωρίζετε την κυρία Ζαΐρη ή εμένα μήπως; Νομίζετε οτι η κυρία Ζαΐρη έχει ανάγκη από την δική μου υποστήριξη; Κάντε τον κόπο και διαβάστε το βιογραφικό της, τον πλούτο της δουλειάς της και μετά θα καταλάβετε πόσο ανυπόστατα είναι όσα υποστηρίζετε. Ειλικρινά λυπάμαι που επιλέξατε το ιστολόγιό μου για να κάνετε μια τέτοια επίθεση που είναι προσβλητική και άδικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σέβομαι τη γνώμη σας, κύριε Γεράσιμε, αλλά κάνετε λάθος. Είναι κρίμα να κρίνετε χωρίς να ξέρετε. Αν είδατε το σχόλιό μου, πουθενά δεν έγραψα ύμνους για τη Λένα Μαντά. Ύμνοι της, είναι οι πωλήσεις της. Κι εγώ στη ζωή μου βάζω πρώτα από όλα την ΑΛΗΘΕΙΑ. Τα μισώ τα ψέματα και τις υποκρισίες. Είμαι και παιδαγωγός, μια ζωή κοντά στα παιδιά και τα μαθαίνω να λένε πάντα αλήθεια και να ΜΗΝ κρίνουν τους άλλους ανθρώπους, χωρίς να τους γνωρίσουν τουλάχιστον! Κι αν έχει τύχει να διαβάσετε ένα από τα 150 παιδικά βιβλία που έχω γράψει ή ένα από τα 5 μυθιστορήματα, ίσως να μπορούσατε να με κρίνετε καλύτερα... Η Λένα είναι ανεπανάληπτη κι αυτό καθρεφτίζεται στο πόσο την αγαπούν οι αναγνώστριές της. Για μένα είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ, γιατί κόντρα στο συναγωνισμό και το συμφέρον των καιρών, ασχολήθηκε με το βιβλίο μου, νοιάστηκε πραγματικά για μένα, κι αυτό κύριε Γεράσιμε είναι ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΟ στις ημέρες μας. Δε με ξέρετε και δεν μπορείτε να με κρίνετε. Εγώ που γνώρισα για λίγο τη Λένα, μπορώ να την ευχαριστήσω. Μια και γνωρίζω το πόσο τρέχει, το πόσο δουλεύει, είναι πολύτιμο για μένα να με καλωσορίσει με έναν τρόπο που και πάλι, ότι και να πείτε το θεωρώ ΜΟΝΑΔΙΚΌ! Και ναι, και η Λένα στεκόμαστε απέναντι στη λογοτεχνία με το ανάστημα που της ταιριάζει. 25 ολόκληρα χρόνια γράφω και μπορώ να πω πως σέβομαι κάθε μου λέξη και για τα παιδιά και για τους μεγάλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάω στο πανέμορφο νησί σου, Λένα μου, κουβαλώντας στη βαλίτσα μου όλες σου τις ευχές. Σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προβληματίστηκα πολύ αν έπρεπε να σας απαντήσω, αλλά το ύφος και οι προσβολές σας, δεν πρέπει να μείνουν έτσι. Απ' ότι κατάλαβα, μπήκατε στο ιστολόγιο γιατί θέλατε να προσβάλλετε κάποιον. Δεν γνωρίζετε ούτε εμένα ούτε την κυρία Ζαΐρη, αλλα΄έχετε άποψη και προασπιζεστε την λογοτεχνία. Η λογοτεχνία όμως πρέπει να έχει και ήθος κύριε Γεράσιμε. Και όλοι εσείς που τα έχετε βάλει με τις...ευπώλητες, όλοι εσείς που λέτε οτι υπερασπίζεστε την λογοτεχνία, είστε και οι μόνοι που εκφράζεστε τόσο άσχημα. Τι ειρωνεία....
    Αλλά όπως στο σπίτι μου, έτσι και εδώ, έχω δικαίωμα να επιλέγω ποιους καλώ. Είστε λοιπόν ανεπιθύμητος...
    Ρενάκι, επειδή ξέρω οτι έχει ςστεναχωρηθεί με όλο αυτό, εγώ η πιο παλιά και συνηθισμένη, σου λέω οτι είναι κάτι που συμβαίνει.Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που πετούν λάσπη.... Καλό ταξίδι εσύ στην Κύπρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Προβληματίστηκα πολύ αν έπρεπε να σας απαντήσω, αλλά το ύφος και οι προσβολές σας, δεν πρέπει να μείνουν έτσι. Απ' ότι κατάλαβα, μπήκατε στο ιστολόγιο γιατί θέλατε να προσβάλλετε κάποιον. Δεν γνωρίζετε ούτε εμένα ούτε την κυρία Ζαΐρη, αλλα΄έχετε άποψη και προασπιζεστε την λογοτεχνία. Η λογοτεχνία όμως πρέπει να έχει και ήθος κύριε Γεράσιμε. Και όλοι εσείς που τα έχετε βάλει με τις...ευπώλητες, όλοι εσείς που λέτε οτι υπερασπίζεστε την λογοτεχνία, είστε και οι μόνοι που εκφράζεστε τόσο άσχημα. Τι ειρωνεία....
    Αλλά όπως στο σπίτι μου, έτσι και εδώ, έχω δικαίωμα να επιλέγω ποιους καλώ. Είστε λοιπόν ανεπιθύμητος...
    Ρενάκι, επειδή ξέρω οτι έχει ςστεναχωρηθεί με όλο αυτό, εγώ η πιο παλιά και συνηθισμένη, σου λέω οτι είναι κάτι που συμβαίνει.Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που πετούν λάσπη.... Καλό ταξίδι εσύ στην Κύπρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Προβληματίστηκα πολύ αν έπρεπε να σας απαντήσω, αλλά το ύφος και οι προσβολές σας, δεν πρέπει να μείνουν έτσι. Απ' ότι κατάλαβα, μπήκατε στο ιστολόγιο γιατί θέλατε να προσβάλλετε κάποιον. Δεν γνωρίζετε ούτε εμένα ούτε την κυρία Ζαΐρη, αλλα΄έχετε άποψη και προασπιζεστε την λογοτεχνία. Η λογοτεχνία όμως πρέπει να έχει και ήθος κύριε Γεράσιμε. Και όλοι εσείς που τα έχετε βάλει με τις...ευπώλητες, όλοι εσείς που λέτε οτι υπερασπίζεστε την λογοτεχνία, είστε και οι μόνοι που εκφράζεστε τόσο άσχημα. Τι ειρωνεία....
    Αλλά όπως στο σπίτι μου, έτσι και εδώ, έχω δικαίωμα να επιλέγω ποιους καλώ. Είστε λοιπόν ανεπιθύμητος...
    Ρενάκι, επειδή ξέρω οτι έχει ςστεναχωρηθεί με όλο αυτό, εγώ η πιο παλιά και συνηθισμένη, σου λέω οτι είναι κάτι που συμβαίνει.Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που πετούν λάσπη.... Καλό ταξίδι εσύ στην Κύπρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χάλασε η σελίδα σας ή είναι ένδειξη εκνευρισμού η πολλαπλη επιθεση που δέχτηκα επειδή εξέφρασα μια άποψη! Δεν έβρισα κανέναν κ. Μαντά. Μια διαπίστωση απλώς έκανα και επιτρέψτε μου να σας πω ότι δεν είναι μόνο δικιά μου. Άλλωστε δεν είχα καμιά τέτοια πρόθεση.Όσο για το ήθος που συνιστήσαμε καιοι δύο σ αυτή τη κουβέντα καλό θα ήταν να το χρησιμοποιούμε με φειδώ. Φτάσατε να με πείτε ανεπιθύμητο επειδή μοιράστηκα μαζί σας όσα πίστευα.
    Καλή συνέχεια εύχομαι
    ο ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ φίλος σας όμως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είναι ηλίου φαεινότερον οτι η ιστοσελίδα μου αντιμετώπισε ένα πρόβλημα, που δεν είχε να κάνει με τον εκνευρισμό που ΔΕΝ μου προκαλέσατε. Είμαι συνηθισμένη αγαπητέ σε επιθέσεις γιατί όσα γράψατε δεν ήταν κατάθεση απόψεων, αλλά επίθεση και απόδειξη είναι οι λέξεις τις οποίες χρησιμοποιήσατε, χωρίς να γνωρίζετε τα πρόσωπα και αυτό ήταν επιπόλαιο. Δεν είναι όλοι υπολογιστές κύριε Γεράσιμε, ούτε όλοι κάνουν κάτι αποσκοπώντας σε κέρδος και ειδικα΄η Ρένα δεν έχει ανάγκη από την δική μου στήριξη, άρα δεν χρειάζεται να .... πως το είπατε; Να χρησιμοποιήσει "γλύψιμο". Αυτή ειδικά η λέξη, δεν δείχνει και τις καλύτερες προθέσεις από μέρους σας. γι αυτό και σας είπα οτι είστε ανεπιθύμητος. Σ' αυτό το ιστολόγιο επιμένω να κρατώ ένα άλλο προφίλ μακριά από κακίες και κάποιοι επιμένουν να μου το χαλάνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ: ΕΑΝ ΔΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΕΑΝ ΤΑ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΜΠΗΚΑΤΕ ΚΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΤΕ? ΓΙΑΤΙ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ?
    Κα ΛΕΝΑ ΚΑΙ Κα ΡΕΝΑ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΙΣΩΣ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΟΥΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΤΕ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ. ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΠΩΝΥΜΩΝ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΠΛΕΥΡΑ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΧΗΜΗ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΣΑΣ.
    ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ο καθένας έχει δικαίωμα στην κριτική... μην αποπαίρνεται τον κύριο...είμαι πολύ σίγουρη πως δεν έχει διαβάσει ούτε προκειται ποτέ να ασχοληθεί με αυτού του είδους την λογοτεχνεία...δεν την καταλαβαίνει δεν είναι αρκετά ποιοτική γιαυτόν ή απλά την σνομπάρει... και όπως σε κάθε κύκλο και επάγγελμα οι συνεργάτες πρέπει ννα αλληλοστηρίζονται και να σέβονται την δουλειά του άλλου... κάτι τέτοιο στις μέρες μας πρέπει να επικροτείται και όχι να αποδοκιμάζεται... είτε γινεται για εμπορικούςλόγους είτε όχι....και εγώ κύριε γεράσιμε που το διάβασα το βρήκα υπέροχο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις, τα λόγια, την συμπεριφορά του.... Είναι κρίμα όμως, οταν όλα αυτά που μας περιβάλλουν, μας κάνουν να χάνουμε το κριτήριο και όταν βρίσκουμε κάτι καλό μπροστά μας να μην το αναγνωρίζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. κύριε Γεράσιμε φτάνει!!!ας διαβάζουμε τα ομορφα βιβλία της κοιρίας ΜΑΝΤΑ και ας αφήσουμε τους σχολιασμούς.....σεβασμός!!!αν υπάρχει υποκρισία και γλείψιμο αυτό δεν θα το κρίνουμε εμεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Είδα το βιβλίο της κας Ζαϊρη στο σπίτι της πεθεράς μου, και από περιέργεια το άνοιξα. Διάβασα αποσπασματικά καμια 100στή σελίδες, καθώς διαβάζεται και γρήγορα, και προβληματίστηκα βαθιά. Προβληματίστηκα για την καημένη την πεθερά μου, η οποία εκτός του ότι βλέπει όλο το απόγευμα τούρκικα στην τηλεόραση, τώρα διαβάζει από πάνω και βιβλία σαν το 'Αγαπώ θα πει χάνομαι'.
    Επίσης με εξέπληξε δυσάρεστα το γεγονός ότι υπάρχει απόσπασμα από λόγια του Καζαντζάκη στον πρόλογο. Μιλάτε για σεβασμό κυρίες μου, αλλά εσείς τον Καζαντζάκη δεν τον σεβαστήκατε! Είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείτε τα σοφά λόγια ενός πραγματικά φωτισμένου ανθρώπου προσπαθώντας να προσδώσετε κύρος σε ένα βιβλίο τόσο χαμηλού επιπέδου!
    Γιώργος Μαργαρίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Κύριε Μαργαρίτη, δεν ξέρω πόσων ετών είναι η πεθερά σας και πόσο θα συνειδητοποιούσε οτι την προσβάλλετε με όσα γράψατε, αλλά σίγουρα "καημένη" δεν είναι! Είναι μια γυναίκα που έχει τα δικα΄της ενδιαφέροντα, που σαφώς δεν μπορεί να είναι ίδια με τα δικά σας και θα έπρεπε να χαίρεστε που διαβάζει! Έπειτα σκεφτείτε οτι το συγκεκριμένο απόσπασμα του Καζαντζάκη δεν θα το διάβαζε ίσως ποτέ, αν δεν έπεφτε στα χέρια της το βιβλίο της κ. Ζαίρη.
    Το πρόβλημα με όλους εσάς που υπεραμύνεστε της κουλτούρας, είναι οτι τελικά είστε ... στενόμυαλοι και αφοριστικοί προς κάθε τι που δεν συνάδει με τις προτιμήσεις σας. Από παντού μπορείς να πάρεις πράγματα, αρκεί το μυαλό σου να είναι ανοιχτό και έτοιμο να σκεφτεί! Φαντάζομαι γνωρίζετε την ρήση που λέει ότι: "Τα μυαλά και τα αλεξίπτωτα, δουλεύουν καλύτερα, όταν είναι ανοιχτά"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. δεν εχω λόγια..το βιβλίο σας με ταξίδεψε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. δεν εχω λόγια..το βιβλίο σας με ταξίδεψε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή