Φεύγω... Της Κώστιας Κοντολέων (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Με όσα γίνονται γύρω μας, με όσα συμβαίνουν στον κόσμο γενικότερα τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο από ένα βιβλίο για μια ανάσα του μυαλού. Δεν έχω να πω τίποτα που δεν έχει ειπωθεί ήδη για την κρίση, για οτι έγινε στην Ιαπωνία και ότι μας πειμένει ακόμα...  Για να είμαι ειλικρινής, είναι μια εποχή που προτιμώ να κρύβω το κεφάλι μου στην άμμο και κατηγορείστε με αν θέλετε γι αυτό, αλλά δεν νομίζω ότι αντέχω κάτι παραπάνω! Στρέφομαι λοιπόν σε αυτό που με παρηγορεί, όπως τότε που ήμουν παιδί, έφηβη αργότερα και ενήλικας ακόμα πιο μετά. Στην λογοτεχνία. Και από δω και πέρα θα σας παρουσιάζω όσα βιβλία μπορώ να διαβάσω (και μου άρεσαν, να εξηγούμαστε) αλλά και μερικά που δεν μπορώ ν' αποφασίσω αν μου άρεσαν και η γνώμη σας ευπρόσδεκτη!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η Ρόζα, γόνος καλής οικογενείας με πατέρα γιατρό, ζει την ζωή που επέλεξαν οι δικοί της για κείνη, εγκλωβισμένη και καταπιεσμένη, την ίδια στιγμή που μέσα της μια "άλλη" Ρόζα λαχταράει να ζήσει  εντελώς διαφορετικά. Οι γονείς θέλουν να παντρευτεί γιατρό αλλα΄η ίδια ερωτεύεται έναν εκκεντρικό ζωγράφο τον Φλάβιο και κάνει την επαναστασή της. Τον παντρεύεται για να συνειδητοποιήσει οτι από την γονική καταπίεση φτάνει στην συζυγική, χωρίς να την αντέχει. Πολλά χρόνια αργότερα ο Κωνσταντίνος, ένας νεαρός άντρας με προτίμηση στο ίδιο φύλο, θ' ασκήσει μια παράξενη έλξη στην ψυχή της. Θα ξυπνήσει την 'Άλλη" Ρόζα μέσα της για να φτάσει να μπερδευτεί ακόμα περισσότερο στην αναζήτηση του άντρα της ζωής της.  Υπάρχει κι ένας θρύλος που η Ρόζα θα μάθει τελικά το τέλος του... Πως ένας μεγάλος έρωτας ολοκληρώνεται όταν γίνεται έργο τέχνης....

Διάβασα το βιβλίο σχεδόν μέσα σε μια μέρα. Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο της κ. Κοντολέων, ενώ την ίδια την έχω γνωρίσει και είναι ένας άνθρωπος με έμφυτη ευγένεια και ιδιαίτερη γλύκα. Αυτή που αναδύεται από το βιβλίο της. Δεν είναι ένα εύπεπτο μυθιστόρημα που το ξεχνάς την άλλη στιγμή. Όσο κι αν το θέμα του μοιάζει περίεργο, κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί και να επαναπροσδιορίσει δικές του σκέψεις. Αγάπη σημαίνει εγκλωβίζω; Αγαπώ σημαίνει φτιάχνω το αντικέιμενο της αγάπης μου όπως το θέλω εγώ, για να βολεύει εμένα; Τι γίνονται οι καταπιεσμένες επιθυμίες; Που πηγαίνουν, όταν όλοι νομίζουν οτι κατάφεραν να τις πνίξουν ή έστω να τις υποτάξουν; Και ο έρωτας; Έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου στους υπηκόους του;

Υπόδειγμα γραφής φυσικά, χωρίς χυδαιότητες, περιττές και μακροσκελείς περιγραφές, η κ. Κοντολέων επικεντρώνεται στον άνθρωπο, στα πάθη και στα λάθη του. Όπως ήδη είπα, είναι ένα μυθιστόρημα που δεν το ξεχνάς όταν το τελειώσεις. Η Ρόζα δεν είναι μια ...αναποφάσιστη ηρωίδα, είναι μια ψυχή που έχασε το δρόμο της, που την αγάπησαν χωρίς να θελήσουν να την καταλάβουν κι αυτό προκαλεί πόνο μόλις διαπιστωθεί από τον άμεσα ενδιαφερόμενο. Που του έρχεται να φωνάξει: "Αγαπάτε με λιγότερο για να έχω χώρο ν'  αναπνεύσω!" Και η Ρόζα το φώναξε με όλους τους τρόπους στη ζωή της.....

Το εξώφυλλο ανήκει όπως θα είδατε στην "νέα γενιά" των βιβλίων  που εκδίδει ο κ. Ψυχογιός και το βρήκα καταπληκτικό, φέρνει μια άλλη αισθητική στα εκδοτικά.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η ΚΩΣΤΙΑ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ είναι συγγραφέας και μεταφράστρια. Το ΦΕΥΓΩ είναι το τέταρτο μυθιστόρημά της. Έχει μεταφράσει περισσότερα από πενήντα βιβλία, μεταξύ των οποίων έργα των: Τζόις Κάρολ Όουτς, Φίλιπ Πούλμαν, Τόμας Σάβατζ, Ρόαλντ Νταλ, Μάρκους Ζούσακ, Ρόμπερτ Κόρμιερ, Πένελοπ Φιτζέραλντ, Ρ. Κ. Νάραγιαν, Μάγια Αγγέλου, Μέλβιν Μπέρτζες κ.ά. Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία· ανάμεσά τους ξεχωρίζουν το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης 1992 και η διπλή αναγραφή της στον Τιμητικό Πίνακα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ).

Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://kostiakontoleon.psichogios.gr/