Βροχές ήρθαν και πέρασαν, συννεφιές σκοτείνιασαν το τοπίο, βόρειοι άνεμοι, έκαναν τα φύλλα να βγάζουν τους γνώριμους ήχους και εγώ παρέμενα σταθερή στην αποχή μου. Έλεγα δεν ήμουν έτοιμη... Έλεγα πως θέλω κι άλλο χρόνο, πως το θέμα δεν ήταν ακόμα ώριμο μέσα μου....
Αποφάσισα να ασχοληθώ με το ήδη έτοιμο βιβλίο μου, αυτό που θα φτάσει στα χέρια σας τον Μάιο και να το ξαναδιαβάσω, είχα κάτι διαφωνίες με την Αγγέλα Σωτηρίου του εκδοτικού, προσπαθούσα να το δω από την δική της πλευρά, ένα αλαλούμ μές το κεφάλι μου....
Είναι περίεργες τελικά οι διεργασίες του μυαλού γενικά, του δικού μου ειδικότερα! Από το πουθενά, βρέθηκε το σωστό τέλος για το βιβλίο του Μαίου και σηματοδότησε την αρχή για το επόμενο! Πήγε στην άκρη αυτό που Θα έγραφα (αλλά θα το γράψω του χρόνου!) και το κεφάλι μου πλημμύρισε από άλλες εικόνες φερμένες από εποχές μακρινές.... Η Αλεξάνδρα μου γεννήθηκε και απαίτησε τον χώρο της, τρύπωσε μέσα μου και άκουγα την φωνή της, έβλεπα την μορφή της, διάβαζα την μαύρη ψυχή της....
Και τώρα τα γνωστά, που οι μόνιμοι επισκέπτες τα ξέρουν και από το παρελθόν:
- Υπομονή με τις απαντήσεις στα mail! Θ΄απαντώ, αλλά θ' αργώ!
- Οι επισκέψεις στους φίλους της blogoσφαιρας περιορισμένες !
- Περιορισμένες και οι δικές μου αναρτήσεις επίσης....
- Στο fb, τα απολύτως απαραίτητα και αυτά όχι κάθε μέρα! (αν μπορείτε μην με προσθέτετε σε ομάδες, συζητήσεις κ.λπ. που δεν έχω χρόνο να δω!)
- Μην μου στέλνετε κείμενα, ποιήματα και άλλα για να τα διαβάζω, δεν έχω χρόνο και χώρο (στο μυαλό μου!)
Και ενώ εσείς θα...υποστείτε μόνο αυτά, κάποιοι άλλοι (αυτοί που ζουν μέσα στο σπίτι μου) ζούν ήδη τα... χειρότερα! Άρχισε πάλι η αφηρημάδα, οι μεγάλες σιωπές, τα εύκολα φαγητά, τα νεύρα και τα κλάμματα χωρίς λόγο ή το κέφι που πηγαίνει πάντα πίσω από μια παραγωγική μέρα.
Αυτό που μόλις ξεκίνησε, θα είναι ένα μεγάλο και δύσκολο ταξίδι, ίσως το δυσκολότερο που έχω κάνει μέχρι τώρα, καθώς κάθε μου βήμα, πρέπει να επιβεβαιώνεται από την ίδια την Ιστορία. (Δεν είναι ιστορικό το μυθιστόρημα!) Γέμισε το γραφείο, τα συρτάρια μου, το μυαλό μου πληροφορίες, σημειώσεις, αποσπάσματα και έχω ακόμα δρόμο... Είναι μια συνέχεια των όσων πέρασα για να γράψω το βιβλίο του Μαίου (που ακόμα δεν έχει τίτλο) γιατί κι εκεί έπρεπε κάθε μου βήμα να το επιβεβαιώνουν τα γεγονότα. (Δεν είναι αληθινή ιστορία!)
Θα μου λείψετε και ελπίζω να σας λείψω...
Καλή αντάμωση εκεί γύρω στα Χριστούγεννα που θα κάνω το πρώτο μου διάλειμμα!
ΥΓ: Σας μεταφέρω αληθινή συζήτηση με τον περιπτερά μου, χθες το βράδυ:
- Γιώργο μήπως μου έφερες τσιγάρα;
- Μα προχθές ακόμα πήρες κούτα!
Με κοιτάζει καχύποπτα.
- Άρχισες να γράφεις!
- Ναι!
- Εμ πες το βρε παιδάκι μου!Άύριο κιόλας θα έχεις κούτα!
Είναι αυτός που ξέρει πάντα πότε γράφω! Κι αν δεν του εξηγούσα οτι τα τασάκια γεμίζουν ακάπνιστα τσιγάρα, θα γκρίνιαζε κάθε φορά που μου τα πουλούσε!
Σας στηρίζουμε σε κάθε βήμα σας και είμαι σίγουρη ότι για ακόμα μιά φορά το βιβλίο του Μαϊου θα μας καθηλώσει. Καλή συνέχεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα γιατί κυρία Μαντά τόση απαιδιοδοξία να το πω, αποφασιστικότητα να το πω.. δε ξέρω πως ακριβώς να το πω αλλά διαβάζοντας τη συγκεκριμένη δημοσίευση είχα την εντύπωση πως ο άνθρωπος που την έγραφε δεν είναι καλά ψυχικά, σα να έχει ένα έντονο εσωτερικό πόλεμο ένιωσα. Σα να μη αντιμετωπιζει μοναχα ενα προβλημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ξέρω αν ειναι σωστό η λάθος, αυτό όμως ένιωσα και θέλησα να το εκφράσω.
Καταλαβαίνω πως θέλει χρόνο, σκέψη και ψυχικό μόχθο που δε μπορούν να καταλάβουν πολλοί από εμάς, όμως νομίζω πως θα ήθελα να έβλεπα μέσα σε αυτή τη δημοσίευση λίγο πιο πολύ χαρά και θέρμη για το νέο σας εγχείρημα, όσο δύσκολο και να είναι αυτό.
Ευχομαι η επόμενη δημοσίευσή σας να είναι πιο πολύ χαρούμενη ή τουλάχιστον αυτό να εισπραξω εγώ ως αναγνώστρια.
* Μου άρεσαν τα ακάπνιστα τσιγάρα στο τασάκι, θεωρώ πως το τσιγάρο δε φέρνει σκέψεις, μόνο ο καπνός του μπορεί να το κάνει αυτό...
Aris: Και δεν έχω λόγια να πω ευχαριστώ για τα βήματα που κάνετε μαζί μου και σας νιώθω να μου κρατάτε το χέρι, όλοι σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΚΦΡΑΣΟΥ: Και πολύ καλά νιώσατε! Γιατί κάπως έτσι είναι τα πράγματα σε κάθε νέο ταξίδι! Και αυτή είναι η γοητεία του που δεν εξηγείται γιατί αν το προοσπαθήσω θα χάσει την μαγεία του! Σ' ένα μόνο διαφωνώ: Στην απαιδιοδοξία! Καμιά απαισιοδοξία! Πολεμος ναι και όλος μέσα στο κεφάλι μου. Οι ήρωες μιλούν (καμιά φορά και όλοι μαζί) διεκδικούν την προσοχή μου, Μεταλλάσσονται κάθε μέρα μέχρι να εδραιωθούν, να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την χαρά, θα έρθει αλλά σε λίγο, όταν όλα μπουν στην σωστή σειρά και θα πάρουν τον δρόμο τους. Τώρα η αδρεναλίνη είναι ψηλά, το κεφάλι καίει τα βράδια και τα χέρια πονούν από την ασταμάτητη ροή τους πάνω στο πληκτρολόγιο.
Δεν υπάρχει τίποτα που να συγκρίνεται με αυτό το συναίσθημα, αυτό είναι το μόνο που μπορώ να σας πω!
* Και απαντώ άμεσα, γιατί η σημερινή μέρα είναι υποχρεωτικά πιο χαλαρή, όπως κάθε Δευτέρα που είναι μέρα ανασύνταξης δυνάμεων!
Λενα...περιμενουμε ως το Μαιο το νεο βιβλιο.. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλη βδομαδα, καλη υπομονη :)
Καλο ταξιδι στους διαδρομους του μυαλου Λενα και με το καλο να παρουν σαρκα οσα οραματιζεσαι, για να ταξιδεψουμε κι εμεις με τη σειρα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΑΣ ΒΙΒΛΙΟ! ΟΤΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΑΞΙΖΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΣΑΣ ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΟΒΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ!!! ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό κουράγιο κυρία Μαντά και καλή τύχη με το νέο σας βιβλίο! Είμαι σίγουρη ότι θα σκίσει κι αυτό, όπως όλα τα προηγούμενα! Περιμένω με ανυπομονησία το βιβλίο σας που όπως διάβασα θα βγει το Μάιο. Ελπίζω την κυκλοφορία του να συνοδέψει και μια παρουσίαση σε όλη την Ελλάδα, και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, έτσι ώστε να σας γνωρίσω και από κοντά επιτέλους! Καλή επιτυχία σε ό,τι ετοιμάζετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό "ταξίδι" Λενάκι μου.... πάρε τον χρόνο σου και εμείς θα είμαστε εδώ.....!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαργεί όμως ο Μάιος!!!!!!!!!!!
φιλάκια καλή δύναμη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Άντε με το καλό. Καλή έμπνευση. Λένε πως ο χειμώνας φέτος θα είναι πολύ βαρύτερος από τον περυσινό, άρα βοηθάει στη συγγραφή ενός βιβλίου με τον τρόπο του, πόσο μάλλον σε εμάς που λατρεύουμε αυτήν την εποχή. Καλό βράδυ από τη Νίσυρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δουλειά , πολλή και καλή τύχη στο νέο σας δημιουργικό και επίπονο λογοτεχνικό ταξίδι. Εμείς οι φίλοι και αναγνώστες σας πάντα εδώ θα σας περιμένουμε !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αγάπη,
Βαρβάρα
Καλό βράδυ Λένα μου και καλή δουλειά!! Εμεις θα περιμένουμε δείγμα της δουλειάς σου όταν αυτό είναι έτοιμο. Καλή δουλειά! Καλή έμπνευση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρία Μαντά δεν θα θέλαμε σαν αναγνώστες να σας δημιουργούμε πρόβλημα λόγω της ανυπομονησίας μας!!Οι ευχές μας να ξέρετε ότι είναι πάντα καλοπροαίρετες και σας αγαπάμε πάρα πολύ ακόμα και αν είστε αφηρημένη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤ φιλιά μου και κάθε ελπίδα για μπόλικη έμπνευση!!!
:)))
Poso se zilevo, me tin kali ennia panta! Afto to synesthima oso ki an talepori to myalo, ta heria, tin mnimi, ton ypno, ta matia .....einai monadiko giati plathis k plathonte taftohrona mesa sou plasmata, morfes, kardies ktypoun mesti dikia sou k pernoun sarka kai osta ....genimena prosopa apo tis skepsois sou pou zesta filoxenoun tous iroes pou meta tha sintrofevoun emas xehorista stou dikou mas tou myalou tis folies. Se efharisto pou kanis ti diafora anamesa se pollous. Kathe kalo sou efhome, Domenica
ΑπάντησηΔιαγραφήΛένα μου υπομονή και κουράγιο! Πάντα για τους συνειδητούς συγγραφείς είναι δύσκολο να διαχειριστούν την διαδικασία της συγγραφής ,αφού το πόνημά τους απαιτεί την προσήλωση και τον χρόνο τους επιτακτικά.. Θα συμφωνήσω όμως μαζί σου πως αυτή η ανεξήγητη ,όπως λες μαγεία είναι που κάνει αυτή την διαδικασία τόσο απολαυστική και συναρπαστική...Είναι σίγουρα μαγικό να ταξιδεύεις μέσα σε παράλληλους κόσμους ,με συνταξιδιώτες σου ήρωες που συχνά σε οδηγούν σε νέα μονοπάτια και νιώθεις πως σε διαπλάθουν και σε βάζουν μέσα σε έντονες συναισθηματικές καταστάσεις...(θυμάμαι σε κάποια παρουσίαση, νομίζω στην 1η του Έρωτα στο Μικρό Κοραή, που σε είχα ρωτήσει για τη Θεανώ και έλεγες χαρακτηριστικά "Α! Η Θεανώ ήταν πολύ δυναμική και με έκανε ότι ή8ελε...") Δημιουργείς λοιπόν ήρωες της φαντασίας και κόσμους που ακόμα και όταν διαβάσει ο αναγνώστης το Τέλος και κλείσει το βιβλίο αυτοί συνεχίζουν να ζουν τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά στη πραγματικότητα... Δημιουργείς σκέψεις και συναισθήματα χαράς στη πεζότητα και στην σκληρότητα της καθημερινότητας και γι αυτό το λόγο εγώ σε ευχαριστώ από καρδιάς! Η λογοτεχνία είναι μια όαση για την καρδιά μου και εσύ προσδίδεις στη συγγραφή τον απαιτούμενο σεβασμό που της αξίζει, τον σεβασμό απέναντι στην αλήθεια της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι η περίοδος που έχεις μπροστά σου να είναι παραγωγική και εμπνευσμένη! Χαιρετισμούς στον κ. Γιώργο και ευχές για υπομονή στη δύσκολη αλλά δημιουργική περίοδο που θα μοιραστείτε, δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να ζεις με συγγραφέα…
Υ.Γ: Πόσο δίκιο είχες Λένα για το βιβλίο του Δημήτρη Στεφανάκη…εξαιρετικό, το διάβασα και ενθουσιάστηκα!
Φιλάκια πολλά Ηλιάννα!
...ki εσύ, Λένα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπου νοιάζεσαι για μας, και για όλους......
(το ...τσιγάρο είναι που δεν μου αρέσει... να φορτίζεσαι μέσα από τους καπνούς...)
πρόσεξε τη Λένα, παρακαλώ!
Καλές εμπνεύσεις,
και
πάντα με αγα΄πη,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Αγαπημένη κ.Μαντά, καλές εμπνεύσεις και καλή δύναμη!! Εμείς σας στέλνουμε την θετική μας ενέργεια και την αγάπη μας!! Πολλά, πολλά φιλιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ευχηθώ καλές εμπνεύσεις και μελλοντικές επιτυχίες. Εάν επιθυμείτε δείτε το βιβλίο μου, συλλογή ποιημάτων "Εκεί που κοιμούνται τ'άστρα".http://astra-poem.blogspot.com/2011/06/blog-post.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ένα ποίημα μου: "Μια κιθάρα ενός τροβαδούρου ξεχασμένου από παλιά,
που για πριγκίπισσες χλομές τραγούδαγε σε κάστρα νεκρά,
και ήταν οι ομίχλες στους κήπους τους παγωμένες και ασημιές
της καρδιάς πετράδια ψάχνανε των κυράδων οι άπληστες ψυχές,
και η φωνή του ράγιζε τις χορδές από μετάξι, τα άστρα μαγεμένα χόρευαν στων άσπλαχνων ανέμων το αγιάζι, γκρίζο και σκοτεινό
το χάος του ουρανού, μα τα μάτια του έλαμπαν στο φως του μελαγχολικού φεγγαριού. Μέσα από τα άδυτα του θολωμένου κόσμου μια νύμφη χορεύοντας ξαφνικά εμφανίστηκε εμπρός του, το χέρι του της έδωσε σαν από ξόρκι χτυπημένος, και την κιθάρα άφησε ο νέος αλλοπαρμένος. Και πάει καιρός που οι δύο τους χάθηκαν στη μακρινή τη Δύση, μέσα σε δάσος άγνωστο, μες την πυκνή ομίχλη."
Χρήστος Βασιλόπουλος
Ευχαριστώ.
Με ανυπομονησία εύχομαι.....καλή δουλειά και καλό κουράγιο. Το Μάιο λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφή