Είναι αδύνατον να σας τα πω μαζεμένα! Θα χρειαζόμουν μια γιγιαντιαία ανάρτηση! Θα τα πω λοιπόν με την σειρά για να σας δείξω και τις φωτογραφίες που τράβηξα, όπως σας υποσχέθηκα πριν φύγω!
Κατ΄αρχήν την Πέμπτη το πρωί και πριν την έναρξη της έκθεσης, ήμουν καλεσμένη στο Λύκειο Αβδήρων, έξω από την Ξάνθη. Ξεκίνησα λοιπόν πρωί από Θεσσαλονίκη για να είμαι στην ώρα μου κοντά στα παιδιά που με περίμεναν. Εγώ δεν περίμενα αυτό που είχαν ετοιμάσει! Στην βιβλιοθήκη τους ένα κουτί, τεράστιο και εντυπωσιακό, στολισμένο με κολάζ από ζευγάρια που χορεύουν.... Βαλς!
Το κουτί! Πίσω του καμαρώνουν και με το δίκιο τους, τα κορίτσια της ομάδας που το δημιούργησαν!
Εκτός από τις δίδυμες, Ελένη και Μαρία Ξανθοπούλου, η Αθανασία Γαβριηλίδου, η Αγγέλα Μαλαιμέρη και η Ευγενία Καραπάντζιου.
Ο Σάκης Μουχάκης έγραψε πρωτότυπη μουσική για το Βαλς και ο Γιώργος Κίσσας έδωσε την ονομασία σε όλο το πρόγραμμα.
Υπεύθυνες καθηγήτριες οι κυρίες: Μαρία Ανυφαντή και Ρούλα Καραγκιουρλή!
Τα παιδιά έβγαλαν απίστευτη δουλειά μ' ένα μεράκι που δεν το συναντάς πουθενά! Πάμε τώρα ν' ανοίξουμε το κουτί!
Μέσα ήταν χωρισμένο σε 12 δωμάτια.... Όσοι και οι μήνες που έζησαν μαζί οι ήρωες του Βαλς....
Το τρακάρισμα και η γνωριμία....
Κάθε γωνιά αυτού του δωματίου δείχνει το χώρο του κάθε ήρωα, τα ενδιαφέροντά του...
Το δωμάτιο που έφτιαξε ο Κωστής για την κόρη του στο νέο του σπίτι....
Η παραλία που βρέθηκε η Μαρίνα όταν έμαθε την οικονομική της καταστροφή. Προσέξτε τα κομμένα χαρτονομίσματα πάνω στα βότσαλα!
Η απομάκρυνσή της από το πλουσιόσπιτο που φαίνεται στην φωτογραφία. Αυτό που δεν φαίνεται είναι η φωτογραφία στον απέναντι "τοίχο" που δείχνει μια ...λαϊκή πολυκατοικία!
Εδώ η φαντασία των παιδιών οργίασε! Ναύπλιο. το χαρτάκι με το τηλέφωνο της άλλης, που έκανε την Ναταλία να ζηλέψει και να συνειδητοποιήσει τα αισθήματά της για τον Κωστή και από την άλλη, το κοχύλι στην συνάντηση Μαρίνας Φίλιππου το ίδιο εκείνο βράδυ...
Η συνάντηση Μαρίνας και Νικήτα στο βιβλιοπωλείο, όπου εκείνος κρίνει την ατημέλητη εμφάνισή της και τα περίεργα και αφρόντιστα ρούχα της....
Οι εξετάσεις της Ελπίδας και η διάγνωση....
Το γραφείο του Κωστή όπου ο Φίλιππος μαθαίνει όλη την αλήθεια για την Μαρίνα, αλλά και την εγκυμοσύνη της...
Παραμονές Χριστουγέννων, ο Κωστής βλέπει την Ναταλία να ψωνίζει με το μπλε της αδιάβροχο κάτω από καταρρακτώδη βροχή... Επιτέλους μιλάει η καρδιά...
Το μωρό της Μαρίνας επιτέλους έρχεται και γεμίζει χαρά την παρέα... Μια μεγάλη χαρά πριν την μεγάλη λύπη...
Το γράμμα της Ελπίδας, το κλειδί του σπιτιού της.... Το τέλος....
Και για το τέλος...... Τα αγόρια είχαν φτιάξει κέικ σοκολάτας, επειδή ο Κωστής έπρεπε να μάθει να φτιάχνει για την κόρη του....Και τι να πω εγώ μετά από όλα αυτά; Πόσα συγχαρητήρια να πω σε παιδιά και καθηγήτριες;
Αναμνηστική φωτογραφία με τις κυρίες Ανυφαντή και Καραγκιουρλή.
Υπογραφές.....
Έφυγα παίρνοντας μαζί μου εκτός από πολλά κομμάτια από όλα τα κέικ, την γλύκα αυτών των παιδιών, που μ' έκαναν να αισθανθώ τόσο όμορφα, που είχαν δουλέψει τόσο πολύ, μήνες ολόκληρους....
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Νομίζω πως δεν έχω δει πότέ μου κάτι καλύτερο σαν δώρο αλλά και κάτι τόσο πρωτότυπο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το πόσο σας αγαπούν κα Μαντά!
Να είστε πάντα καλά!
Καλή σας μέρα!
Φανταστικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η δουλειά των παιδιών...
Είδες τι μπορεί να κάνουν όταν οι καθηγητές έχουν όρεξη και μεράκι να δημιουργήσουν;;;
Νατάσσα μου ούτε κι εγώ έχω δει κάτι άλλο τόσο όμορφο! Συγκινληθηκα πάρα πολύ με τα παιδιά και θα τα θυμάμαι πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφάκι, αυτό θα πει μεράκι από καθηγητές και παιδιά!
Πόση χαρά πήρες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι άξιοι καθηγητές που δεν δίνουν στείρες γνώσεις!
Να είσαι καλά Λένα μου και περιμένω τον Μάη να σε ανταμώσω!
Το χαρτάκι του...ραντεβού στο ψυγείο μη και το χάσω!!
Αχ γιαγιά Αντιγόνη! Οι πρώτες φωτογραφίες που τράβηξα ήταν θολές, το χέρι δεν ήταν σταθερό και ξαναδοκίμασα. Ο άντρας μου είχε βουρκώσει. Δεν περίμενα τέτοια δουλειά, αλλά πάντα ήξερα τι θαύματα μπορεί να κάνει ένας καθηγητής με κέφι, ένας καθηγητής που φροντίζει να μιλάει όχι μόνο στα μυαλά των παιδιών αλλά και στις καρδιές τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Κι εγώ περιμένω το ραντεβού του Μαίου για να σε γεμίσω φιλιά!
πω πω.... τρελάθηκα, ανατρίχιασα, γούρλωσα τα μάτια....
ΑπάντησηΔιαγραφήεμείς τέτοιες καθηγήτριες δεν είχαμε!!! κανένας δεν μας έμαθε το δρόμο του βιβλίου... έπρεπε αυτό το μονοπάτι να το ανακαλύψουμε μόνοι μας!!!
τα παιδιά είναι τυχερά και το ξέρουν...
αλλά και εσύ απολαμβάνεις όλα όσα σου αξίζουν!!!
μπράβο Λενάκι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ζαχαρένια μου ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία! Και ναι, υπάρχουν και τέτοιες καθηγήτριες! Μακάρι και άλλα σχολεία να έκαναν παρόμοιες εκδηλώσεις, μακάρι και άλλοι συγγραφείς να ζήσουν μια τέτοια εμπειρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι απιστευτο συναισθημα να εισπραττεις τοση αγαπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘελω να διαβασω αυτο το βιβλιο και ειναι η παρουσιαση των παιδιων που μου προκαλεσε αυτη την τοσο εντονη επιθυμια, καθως δεν μπορει παρα να ειναι πολυ καλο ενα βιβλιο που αγγιξε τοσο την καρδια των παιδιων και τα γεμισε ερεθισματα!
Καλως σε βρηκα!
Butterfly: Καλώς όρισες στην παρέα! ΤΟ Βαλς είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, αυτό που δεν ξεπέρασα ποτέ, όσα βιβλία κι αν έγραψα στη συνέχεια. Γι αυτό και τα παιδιά μου έδωσαν εκείνη την ημέρα, όσα δεν φαντάζονται ούτε εκείνα! Και μόνο εγώ ξέρω τι μου δίνουν κάθε μέρα οι αναγνώστες....
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν το πιστεύω !!!!!!!!!!!!! είναι τέλεια η σύλληψη αλλά και η εκτέλεση της ιδέας!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήθερμα συγχαρητήρια σε όλους !!! πάντα η επαγγελματική σου ζωή να σου δίνει Λενάκι μου τέτοιες χαρές και συγκινήσεις !!!!
φιλια πολλά
Υπάρχουν παιδιά με ευαισθησίες ακόμη και στις μέρες τούτες και εκπαιδευτικοί με κεφαλαία γράμματα & bold!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στα παιδιά πρώτα από όλα για την πρωτοτυπία,στις καθηγήτριες και φυσικά σε σένα Λένα μου! Αποτελεί ένα θησαυρό το δώρο-εκλπηξη που σου έτοίμασαν τα παιδιά!
Πραγματικά αναπάντεχο, φτιαγμένο σίγουρα με πολλή δουλειά , φαντασία και αγάπη. Τέτοιες στιγμές είναι πολύτιμες πραγματικά και τέτοιοι εκπαιδευτικοί επίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία, Αφροδίτη και Δέσποινα: Μια άξέχαστη μέρα, μια υπέροχη δουλειά μια άνάμνηση ζωής....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Λένα μας! Πραγματικά υπέροχο, φανταστικό το δώρο τους. Να τι μπορεί να συμβεί όταν έχεις ανθρώπους με ευαισθησίες!! Είναι λίγοι...αλλά υπάρχουν!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννα: Και μας δίνουν την ελπίδα που τόσο χρειαζόμαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είπαν όλα οι προλαλήσαντες. Η Αγάπη που διαχέεται και μοιράζεται, που ξεκουράζει, που δυναμώνει, που γίνεται ένα "καλή δύναμη για τη συνέχεια". Ό, τι πιο πρωτότυπο μπορούσε να σου δοθεί ως δώρο. Μπράβο και στα αγόρια που έφτιαξαν τα κέικ! Θε μου, πόσο ενθουσιάστηκα, Λ¨ενα, να 'ξερες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω Νικόδημε.... Είσαι και εσύ από τους δασκάλους που δεν δίνουν στείρες γνώσεις, που προσπαθούν για το καλύτερο και που δίνεις τον ίδιο τον εαυτό σου στους μαθητές σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή