Ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο διάβασα αυτές τις μέρες, ένα βιβλίο που μου το σύστησε η κυρία Στεφανή, όταν έκανα παρουσίαση στο βιβλιοπωλείο της στην Χαλκίδα.
Ο Βικέντιος είναι ένας καλόγερος, που έχει μείνει ολομόναχος σ’ ένα μοναστήρι στην Χίο, αφού όλοι οι υπόλοιποι μοναχοί έφυγαν λόγω γήρατος. Ο ίδιος μπήκε στο μοναστήρι όταν ήταν 17 ετών και στα 40 του, μοναδική του συντροφιά είναι μια σκυλίτσα η Σίσσυ. Ο Βικέντιος ζει από κοντά το ζευγάρωμα της σκυλίτσας του και αμέσως μετά βάζει στην τσέπη του 60 φουντούκια. Κάθε μέρα τρώει και από ένα για να ξέρει πότε να περιμένει την γέννα…
Το βράδυ που ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αφήνει την τελευταία του πνοή, η Σίσσυ γεννάει τρία κουταβάκια, αλλά αμέσως μετά πεθαίνει. Ο Βικέντιος βιώνει την απώλεια σαν να έχει χάσει έναν δικό του άνθρωπο, πενθεί και παράλληλα προσπαθεί να σώσει έστω κι έναν διάδοχο…. Ένα-ένα όμως τα σκυλάκια πεθαίνουν και ο Βικέντιος τα θάβει δίπλα στην μητέρα τους. Το τελευταίο θα το βάλει στην δεξιά τσέπη του ράσου του για να το έχει πάντα μαζί του, να το προσέχει κάθε στιγμή, να βάζει το χέρι του και να νιώθει την ζεστή μικρή ανάσα στα ακροδάχτυλά του. Ο θρήνος για τον Αρχιεπίσκοπο και η κούρσα της διαδοχής του, βιώνονται μπερδεμένα με τον θρήνο για την Σίσσυ και τον αγώνα για την επιβίωση του διαδόχου…
Έντονα σημειολογική η νουβέλα αυτή, που μπορεί να μην έχει τις ανατροπές ενός μυθιστορήματος, αλλά θα σας κάνει να μην μπορείτε να το αφήσετε από τα χέρια σας, μέχρι να δείτε πού θα καταλήξει ο αγώνας του Βικέντιου. Έπιασα τον εαυτό μου, να αγωνιά για την τύχη των κουταβιών και κυρίως για του τελευταίου, κατανοώντας πόσο μεγάλη σημασία είχε για τον ήρωα που με είχε κερδίσει από τις πρώτες σελίδες. Για μένα, κορυφαία ίσως στιγμή, είναι εκείνη που ο Μάρκος, ο άνθρωπος που προμήθευσε την σκυλίτσα στον μοναχό, όταν την βλέπει πεθαμένη, την παίρνει να την πετάξει στην θάλασσα. Ο Βικέντιος δίνει αγώνα μαζί του για να του την αποσπάσει και παρακολουθούμε τον τρόπο που την θρηνεί, την νεκροστολίζει και τελικά την θάβει κάτω από την σημαία. Και μόνο τότε κατεβάζει την σημαία μεσίστια, όχι πια για τον Αρχιεπίσκοπο όπως οφείλει, αφού αυτές τις εντολές έχει, αλλά για την Σίσσυ του… Απίστευτα τρυφερή αυτή η νουβέλα, είναι στιγμές που γίνεται συγκινητική και σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα. Είναι κάτι διαφορετικό, αλλά όμορφο, ζεστό και απαλό για την ψυχή…. Ο φόβος του Βικέντιου για την μοναξιά είναι ο φόβος που όλοι έχουμε γι αυτήν και ίσως όλοι στην δεξιά τσέπη του μυαλού μας, να έχουμε κάτι για να την σπρώχνει μακριά....
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
O Γιάννης Mακριδάκης (akridaki@gmail.com) γεννήθηκε το 1971 στη Xίο και σπούδασε Mαθηματικά. Aπό το 1997, που ίδρυσε το Kέντρο Xιακών Mελετών με σκοπό την έρευνα, αρχειοθέτηση, μελέτη και διάδοση των τεκμηρίων της Xίου, οργανώνει τα ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα του Kέντρου, επιμελείται τις εκδόσεις του και διευθύνει το τριμηνιαίο περιοδικό Πελινναίο.
Έχει γράψει:
• Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι? όλοι. Xιώτες πρόσφυγες και στρατιώτες στη Mέση Aνατολή: Mαρτυρίες 1941-1946 (εκδ. K.X.M., Πελινναίο 2006, και προσεχώς από την Εστία)
• 10.516 μέρες: Iστορία της νεοελληνικής Xίου 1912-1940, ιστορικό αφήγημα (εκδ. K.X.M., Πελινναίο 2007).
• Tο πρώτο του μυθιστόρημα Aνάμισης ντενεκές (Eστία 2008) έχει κάνει μέχρι τώρα έξι εκδόσεις, ενώ κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο (2009) και στα τουρκικά.
• Η νουβέλα του Η δεξιά τσέπη του ράσου (Εστία 2009) βρίσκεται ήδη στην Πέμπτη έκδοση.
Ακούγεται τόσο ενδιαφέρον αυτή η νουβέλα που νομίζω θα την προτιμήσω!!σας ευχαριστούμε για την ενημέρωση!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘωμάς Γκόγκος!!
Πολύ συγκινητική ιστορία ακούγεται!Ανυπομονώ να το πάρω στα χέρια μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε κυρία Μαντά!
Να σε ευχαριστήσω Λένα μου για τις προτάσεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αγάπη το παρουσιάζεις και κινείς το ενδιαφέρον και την αναζήτηση.
Σου στέλνω την αγάπη μου..
Θωμάς Γκόγκος: επειδή στο παρελθόν είχαμε μια διαφωνία για ένα άλλο βιβλίο, όταν διαβάσεις αυτό, ίσως καταλάβεις την διαφορά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία: Είναι πολύ τρυφερή νουβέλα.
Αντιγόνη: Ήταν τόσο γεμάτη αγάπη αυτή η νουβέλα που μόνο έτσι μπορεί να παρουσιαστεί. Τώρα που είμαι σπίτι μου, τώρα που για μένα ξεκίνησε επιτέλους το καλοκαίρι (ελπίζω), έχω χρόνο για τα αγαπημένα μου βιβλία που με υπομονή περίμεναν όλο το χειμώνα στο ράφι....
Το ωραιότερο από τα τρία βιβλία του συγγραφέα από τη Χίο. Το αγάπησα αυτό το βιβλίο. Ταυτίστηκα με πολλά. Κι ότι πρόκειται για νουβέλα είναι από μόνο του παρήγορο ως γεγονός, αφού οι νουβέλες που εκδίδονται κάθε χρόνο δεν είναι παρά ελάχιστες πλέον. Το τρίτο του βιβλίο κυκλοφόρησε φέτος και λέγεται "Ήλιος με δόντια", αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θεματολογία του τρίτου βιβλίου δεν εμπίπτει στα ενδιαφέορντά μου, γι' αυτό και προτιμώ αυτήν τη νουβέλα. Μακάρι να με διαψεύσει η ανάγνωση του "Ήλιου με δόντια".
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχχααα Ήρθε σπασμένο στα δυο το μήνυμά μου. Και μη χειρότερα να λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόδημε, θα πάρω να διαμάσω και τον Ανάμιση ντενεκέ πουέχω ακούσει τα καλύτερα. Σίγουρα η νουβέλα είναι σπάνιο προς έκδοση είδος αλλά από έναν εκδοτικό οίκο όπως η Εστία, από τους πλέον ιστορικους, δεν περίμενα κάτι λιγότερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαναι καλοτάξιδο κι ευλογημένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣμαραγδένια
Έχω καιρό να διαβάσω κάτι τόσο τρυφερό που ν' αγγίζει τη ψυχή. Θα βρω αυτή τη νουβέλα οπωσδήποτε. Σε ευχαριστώ Λένα για την πληροφορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιόλα μου είμαι σίγουρη οτι θα σου αρέσει πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ. Λένα μου! Το διαβάζω και εγώ τώρα αυτό το βιβλίο.! Μου το έκανε δώρο ένας φίλος μου που έκανε παρουσίαση στον κ.Μακριδάκη στην Καλαμάτα, υπογεγραμμένο. Και ως τώρα δείχνει πάρα πολύ ωραίο. Βασικά είναι περίεργο βιβλίο. Διαφορετικό, ξεχωριστό... ! Καθώς το διαβάζεις, νιώθεις ότι έχει να σου πει κάτι αυτός ο άνθρωπος.!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνη μου, πραγματικά είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, διαφορετικό και τρυφερό....
ΑπάντησηΔιαγραφή