Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



5 Σεπτεμβρίου 2011

Μέρες Αλεξάνδρειας.... του Δημήτρη Στεφανάκη (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά από την Παρασκευή 2 Σεπτέμβρη, έχει ξεκινήσει έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο. Με την ευκαιρία αυτή λοιπόν, ας μπούμε λίγο πιο δυναμικά στην παρουσίαση βιβλίων!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Αντώνης Χάραμης κεντρικός ήρωας του βιβλίου, αλλά όχι μόνος του φυσικά. Καπνοβιομήχανος, που ξεκίνησε πάμπτωχος. Μάζευε τις γόπες, τις άδειαζε και έκανε δικά του καινούρια τσιγάρα.  Αλλά ήταν αποφασισμένος να πετύχει και ν’ ανέβει ψηλά και το κατάφερε. Εγκατεστημένος στην Αίγυπτο με την οικογένειά του. Παντρεύτηκε την Δάφνη και έκανε μαζί της δύο αγόρια. Στην άνοδό του βρίσκεται δίπλα του ο Λιβανέζος Ελιάς Χούρι , ένας άντρας που μοιάζει να ξέρει τους πάντες και γνωρίζει πώς να κινήσει τα νήματα της κοινωνικής, οικονομικής, αλλά και πολιτικής ζωής στην Αλεξάνδρεια  των αρχών του εικοστού αιώνα. Ανάμεσα στους δύο άντρες η Υβέτ Σαντόν. Γαλλοελβετίδα, ερωμένη του Χούρι που την «παραχωρεί» στον Χάραμη  για δικούς του λόγους. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την εξέλιξη μιας ιστορίας ζωής, όπου μέσα υπάρχουν  ο έρωτας, η κατασκοπεία, το χρήμα, η προδοσία και όλα όσα χωρούν στις ζωές ανθρώπων που ανέβηκαν πολύ ψηλά και έζησαν σε εποχές περίεργες ιστορικά. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι περνούν από τις σελίδες του βιβλίου, αλλά και η Ευρώπη του μεσοπολέμου. Εκτός από την Αλεξάνδρεια όπου οι ήρωες δρουν και… αλληλεπιδρούν, ταξιδεύουν στην Μασσαλία, στην Κωνσταντινούπολη, στο Παρίσι, στην Βιέννη αλλά και στην Γερμανία. Ο ένας από τους γιους του Χάραμη, θα βρεθεί στην ανατολή του Γ΄ Ράιχ, στην άνοδο και στον φανατισμό του. Η Υβέτ χωρίς να το γνωρίζει ο Χάραμης είναι μπλεγμένη σε κατασκοπεία. Γύρω του ένας ιστός να υφαίνεται, να κινδυνεύει να τον παρασύρει, νεανικά του λάθη και μια σύζυγος  που ποτέ δεν τον αγάπησε και που αρκετές φορές τον  υπονόμευσε, δύο γιοι που ο ίδιος απομάκρυνε αλλά φαίνεται πως κάποιος εκεί ψηλά θέλει την επιβίωσή του…. Μέχρι που ο Κωστής, ο γιος του θα κληθεί να επιστρέψει, να συνεχίσει, να κάνει τα ίδια λάθη….
Δεν θα πάω παρακάτω την υπόθεση φυσικά. Αρκετά δύσκολο ήταν να σας το περιγράψω έτσι κι αλλιώς. Είναι ένα βιβλίο ποταμός που θα «χορτάσει» και τους πιο απαιτητικούς. Ένα βιβλίο που όταν το κλείσεις, κατά ένα περίεργο τρόπο, χαίρεσαι απίστευτα που το διάβασες. Σε δίδαξε, σ’ έκανε καλύτερο άνθρωπο και παράλληλα σε πήγε πολύ μακριά, άφησε την φαντασία σου να πλάσει εικόνες και την ψυχή σου να ταξιδέψει, ενώ παράλληλα χωρίς να σε κουράσει έσταξε σταγόνες ιστορίας στο μυαλό.  Κυρίως σου γνώρισε την Αλεξάνδρεια του Καβάφη. Την Αλεξάνδρεια της ακμής για να σε φτάσει και στην παρακμή της. Ο Δημήτρης Στεφανάκης έδωσε με απόλυτη συνέπεια την εποχή, τον τόπο, τα πρόσωπα και με τρόπο γοητευτικό και ζωντανό. Γι αυτό του το έργο πήρε το Prix Mediterranee Etranger 2011.
Το εξώφυλλο δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό, όπως και η γραμματοσειρά που χρησιμοποιήθηκε. Μια ένσταση έχω και αυτό είναι το βάρος του βιβλίου που το κάνει ακατάλληλο για κάθε…. τόπο. Αλλά είναι τέτοιο το περιεχόμενο, που ξεχνάς τα πάντα εκτός από την θάλασσα συναισθημάτων που σε βυθίζει.
Το Σάββατο 10 Σπετεμβρίου, ο Δημήτρης Στεφανάκης θα βρίσκεται στο περίπτερο των εκδόσεων Ψυχογιός, από τις 8 μέχρι τις 10 το βράδυ. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας προς τα εκεί, θα έχετε και το βιβλίο υπογεγραμμένο από τον ίδιο! Καλή ανάγνωση! (Που είναι σίγουρη!)
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σολ Μπέλοου, Ε. Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι και Προσπέρ Μεριμέ. Το ΜΕΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2007 και έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τους κριτικούς λογοτεχνίας και το αναγνωστικό κοινό. Πρόσφατα εκδόθηκε στα γαλλικά σημειώνοντας τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε τιμήθηκε με το Prix Méditerranée Étranger, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και στα ισπανικά

7 σχόλια:

  1. Μέρες Αλεξάνδρειας .... αύριο κιόλας έχω πάει να το αγοράσω... με "τσίγκλισε" ευχάριστα η ανάρτησή σου!!!

    και βέβαια έχω στην λίστα και το Μαύρο φιλί...του Μένιου Σακελλαρόπουλου !!!!

    φιλιά αγαπημένη μου... καλό φθινόπωρο να έχουμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν χρειάζεται να πάω βιβλιοπωλείο,, αύριο και τα 2 θα είναι στα χέρια μου... είδες ταχύτητα το ιντερνετ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ζαχαρένια μου θα τ' απολαύσεις και τα δύο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μετά τις υποδείξεις σας (τις οποίες κι εμπιστευομαι) το αγορασα και θα το ξεκινησω αμέσως μετα από το' Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ' του Καρακάση. Και χαιρομαι ιδιαιτερα γιατι αν και 'ψυχοκόρη' για κάποιους προτεινετε και ποιο 'δυσκολα' και πιο ψαγμένα βιβλία. Και στην τελική και τα τυπου 'άρλεκιν' που κάποιοι σας κατηγορουν οτι γράφεται δεν καταλαβαινω γιατι ειναι κακο??? Ο καθένας έχει την δυνατότητα επιλογης να διάβασει οτι θεωρει για εκεινη τη στιγμη κατάλληλο για το επιπεδο του ή για τη διάθεση του. Η δική μου άποψη ειναι πως ναι εχω διαβάσει και πολύ πιο δυνάτα σας βιβλία απο το ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ (π.χ.ΒΑΛΣ ΜΕ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΥΣ) αλλά και ποιος δεν έχει κάνει στη δουλειά του και πολυ βαρια και δυσκολα πραγματα αλλά και κάποιες φορες πιο αναλαφρα και πιο ευκολα?? Το να σεβομαστε τη διαφορετικότητα του αλλου δεν ειναι θέμα προσπάθειας αλλά θεμα ποιοτητας! Σας φιλΩ Κα ΜΑΝΤΑ κι ευχομαι το επομενο σας βιβλιο (κι ας αργησει να κυκλοφορήσει) να ειναι ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ελένη Κ: Αγαπημένο βιβλίο το Η αγάπη δεν έχει τέλος, αγαπημένος ήρωας ο Λένης του Κ. Καρακάση. Σαφώς υπάρχουν βιβλία για όλα τα γούστα και όλων οι απόψεις δεν μπορεί να συμπίπτουν, η διαφωνία μου είναι πάντα στον τρόπο έκφρασης. Όσο για το δικό μου επόμενο, ραντεβού τον Μάιο για την γνωριμία με την Ηρώ μου, που δεν μοιάζει με καμιά άλλη ηρωιδα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα περιμενω με αγωνια... Ωραιο ονομα πάντως...Ο τροπος έκφρασης ειναι αυτος που υποδηλώνει άλλωστε και το επιπεδο του κάθε ανθρωπου(προσωπικη άποψη!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ καλό βιβλίο που σε κάνει να ζεις σε περιβάλλον Αλεξάνδρειας, Παρισιού, Βερολίνου.

    Μια μεγάλη χοντράδα του συγγραφέα είναι όσα ανέφερε για το Ισραήλ. Μίλησε για μια Εβραία που έκανε αντίσταση στους Ναζί, πήγε στο Ισραήλ μίλησε για ένα σοσιαλιστικό παράδεισο αδελφότητας του Κιμπούτς, μίλησε για το πώς έκαναν ντά στους Άραβες που πήγαν να καταπνίξουν τους Εβραίους, ανέφερε για την εκστρατεία του Ισραήλ κατά του Σουέζ το 1952 όταν είχαν προσπαθήσει Άγγλοι και Γάλλοι να ανακαταλάβουν τη Διώρυγα. Όλα αυτά περιγράφονται μέ τέτοιο απλοϊκό τρόπο που περιοριζει στο μηδέν οποιαδήποτε αντίθετη άποψη, προφανώς επειδή δεν πρέπει να συζητάμε για το ενδεχόμενο να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που να διαφωνούν σε τέτοια απόλυτη άποψη περί Ισραήλ που ούτε ο Μπέγκιν και ο Σαρόν δεν είχαν εκφράσει με τέτοιο φανατισμό και έτσι απόλυτα. Αντίθετα στα του Βερολίνου, του Παρισιού και της Αλεξάνδρειας γίνεται μεγάλη ανάλυση και επιτρέπονται πολλές απόψεις για την κατάσταση και τις κατά καιρούς πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή