Σε απόλυτη αρμονία με την προηγουμενη ανάρτηση και αυτό το κείμενο του Χαλίλ Γκιμπράν....
"Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για την ζωή. Έρχονται στη ζωή με την βοήθειά σας, αλλά όχι από σας, και μ' όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας, γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους, γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίιτι του αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε, αλλά μην γυρεύετε να κάνετε αυτά να σας μοιάσουν, γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δεν σταματά στο χθες.
Εσείς είστε τα τόξα, απ' όπου τα παιδιά σας σαν ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του άπειρου και σας λυγίζει με την δύναμή του, ώστε τα βέλη του να τιναχτούν γοργά και μακριά. Το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη, ας είναι για σας χαρά, γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη που πετούν, έτσι αγαπά και τα τόξα που είναι σταθερά..."
Φανατική σου αναγνώστρια αλλά σήμερα διαπίστωσα οτι εδώ μέσα τουλάχιστον ήμουν απούσα,γράφομαι λοιπόν και Καλημερίζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένος απο τα φοιτητικά χρονια ο Γκιμπράν και τα λόγια του έγιναν κατακάθι στην καρδιά μου που προσπάθησα οταν έγινα μητέρα να μην τα ξεχάσω.
Θεωρώ οτι τα τίμησα...
Την αγάπη μου
Χαρά: Καλώς όρισες! Κι εγώ αυτό ακριβώς πιστεύω οτι προσπάθησα όταν έγινα σύζυγος και μητέρα. Να θυμάμαι όσα διάβασα στα νιάτα μου και θαύμασα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό λέμε και ξαναλέμε πως αν διαβάζαμε ως λαός περισσότερο (ή αν μας μάθαιναν να διαβάζουμε από τα μικράτα μας) θα ήταν αλλιώς ο κόσμος. Βέβαια κάποτε υπήρχαν "που κοίταγαν πολύ ψηλά στου ουρανού τα αλώνια και ξέρανε ποιο σύννεφο θα φέρει τη βροχή" όπως τραγουδά σε ποίηση Κατσούλη ο Παντελής Θαλασσινός, άνθρωποι αγράμματοι μα γεμάτοι Παιδεία από το σπίτι τους. Σ¨ηεμρα γεμίσαμε πτυχιούχους και εξέλιπε ηανθρωπιά, η απλότητα. Καλή σου μέρα, Λένα και καλός μας μήνας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικο αποσπασμα! Ετσι ειναι η μαλλον ετσι θα επρεπε να ειναι. Αντι να προβαλουμε στα παιδια τις επιθυμιες μας, να τους δωσουμε δυναμη και αγαπη και φτερα να πεταξουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι όλοι να διαβάζαμε... να σκεφτόμασταν... να αγαπάγαμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα Λένα μου!!!!!!!!!!!!
Η πιο δύσκολη διατριβή ...
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι η ανατροφή των παιδιών ...
ταυτόχρονα κι ένα στοίχημα για το μέλλον !!!
Καλό μήνα ...
Νικόδημος: Είναι ίσως σκληρό αυτό που θα πω, αλλά στις μέρες, ένας μορφωμένος άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο από εξειδικευμένος εργάτης". Άλλο μόρφωση και άλλο καλλιέργεια. Και ναι, θα συνεχίσουμε έτσι, όταν από τα χρόνια μου μέχρι σήμερα, τίποτα δεν έχει αλλάξει και το μάθημα της λογοτεχνίας, είναι ίσως το πιο βαρετό του σχολείου, αντί να είναι αυτό που δημιουργεί αναγνώστες και ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο του βιβλίου....
ΑπάντησηΔιαγραφήBUTTERFLY: Είναι τραγικό στις μέρες μας, να πιέζουμε τα παιδιά να γίνουν όσα δεν γίναμε, να κάνουν όσα ονειρευτήκαμε και έμειναν όνειρα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΖαχαρένια μου, κάποια στιγμή θα γίνεις μανούλα, τότε θα καταλάβεις καλύτερα όσα λέμε εμείς οι...βετεράνοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήSide21: Κι εκεί ακριβώς που χρειάζεσαι την μόρφωση, δεν υπάρχει σχολείο που να σε κάνει καλό γονιό. Και μένεις με την αγωνία, και προχωράς βήμα βήμα και κάνεις λάθη και θέλει μεγάλο κουράγιο να ζητήσεις συγνώμη από τα παιδιά σου. Ευτυχώς ήταν το πρώτο μου έμαθα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Λένα μου. Ωραία τα λόγια του Γκιμπραν αλλά δύσκολα να τα εφαρμόσεις. Μ΄άρεσαν τα υπογραμμισμένα σου, συμφωνώ μ΄αυτά και προσπαθώ να τα έχω κατά νου αλλά τα υπόλοιπα δυσκολεύομαι να τα .....υιοθετήσω. Φιλιά πολλά ΧΧΧΧΧΧ
ΑπάντησηΔιαγραφήYianna: Ποιός είπε οτι είναι εύκολο να είσαι γονιός; Και στα δύο μου παιδιά, μάθαινα βήμα το βήμα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σας κυρία Μαντά, πολύ ωραίο το απόσπασμα για τα παιδία. Πριν λίγο τελείωσα το Χωρίς Χειροκρότημα, θέλω να σας πω Συγχαρητήρια. Η ιστορία ήταν πολύ καλή, όμορφα γραμμένη, μου άρεσε πολύ ο ρόλος της Βένιας, της Βάγιας , του Γρηγόρη...Λίγο μελαγχολικό βέβαια το τέλος, τελειώνοντας το όμως αναρωτιέσαι τελικά ότι η μεγάλη επιτυχία και η λάμψη κρύβει πάντοτε και ένα τίμημα...Διαβάζοντας όλα τα βιβλία σας αυτό που ξεχώρισε για μένα ήταν το Βαλς με 12 θεούς. Θα περιμένω το επόμενο σας τον Μάϊο. Ελπίζω να έρθετε του χρόνου στην έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης για να σας γνωρίσω και από κοντά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννης Αντωνίου
Κύριε Αντωνίου, σας ευχαριστώ! Όλα στην ζωή έχουν ένα τίμημα και όχι μόνο η λάμψη, η δόξα το χρήμα. Κάθε επιλογή μας έχει το κ΄σοτος της. Όσο για τους ήρωες που αναφέρατε, ήταν οι αγαπημένοι μου, μέσα στο βιβλίο και ειδικά η Βένια! Το Βλας τώρα, συνεχίζει να είναι το λατρεμένο μου! ελπίζω κι εγώ να τα πούμε από κοντά στην έκθεση της Θεσσαλονίκης!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα Λενακι αγαπημένο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο αλήθεια είναι αυτό που ανάρτησες από τα γραφόμενα του αγαπημένου Χαλίλ Γκιμπράν....!!! Και πόσο καλά το ξέρουν όσοι ανάθρεψαν παιδιά. Το δυσκολότερο έργο που μπορεί να εκτελέσει ο άνθρωπος. Γλυκό βάσανο, γλυκό-πικρή γεύση από αληθινή ζωή! Μέσα από αυτή την εμπειρία γεννιέται και ένας άλλος εαυτός μέσα μας γιατί μόνο όταν κάνεις παιδί κατανοείς πραγματικά τι σημαίνει υπομονή, συγχώρεση, ανιδιοτελή αγάπη, αϋπνία *χαμόγελο*, λαχτάρα, φόβος, ανησυχία …. Τελειώνει άραγε αυτή η λίστα. Σε ευχαριστώ γλυκιά Λένα μοιράστηκες μαζί μας την ανάρτηση σου, όπως και τόσα άλλα υπέροχα που αξίζει το κόπο να αναρτηθούν. Με αγάπη, Ντομένικα, *χαμόγελο* απ’ τη γωνιά της κουβέντας …… www.coffee-talks.com)
ΑπάντησηΔιαγραφήDomenica: Η λίστα δεν τελειώνει ποτέ, ούτε και οι γνώση που αποκτάς σαν γονιός μέσα από τα παιδιά σου και κυρίως απο τα λάθη που κάνεις όταν τα μεγαλώνεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακαρι πραγματικα να ειχα μεγαλωσει ετσι (και φυσικά δε μπορώ να ριξω ευθνη στους γονεις)...και μακαρι οταν ερθει η ωρα εκεινη που θα κανω τα δικά μου παιδια ναεχω τη δυναμη-ωριμότητα να τους δωσω τετοια εφοδια ψυχικης ελευθεριας. Ειναι τρομερα δυσκολο ειδικα στην τοσο δεσμευτικη κοινωνια που ζουμε.. Σπουδαια λόγια και τόσο μα τόσο δυσκολα εφαρμοσιμα. Και νομιζω οτι μονο μέσω της προσωπικης μας ψυχικης ελευθεριας θα μπορεσουμε να προσφερουμε σα παιδια μας, στο συντροφό μας ακόμα και στους γονεις μας ψυχικη ελευθερια. Ποτε δεν ειναι αργά!
ΑπάντησηΔιαγραφή