Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



28 Σεπτεμβρίου 2011

Κραυγή ζωής!


Όποιος δεν μπορεί ν' ακούσει αυτή την κραυγή και να κλάψει, είναι άξιος της μοίρας του....
Κραυγή ζωής, κραυγή που προσπαθεί να πει "Είμαι εδώ! Ζω! Υπάρχω! Παλεύω να ξεφύγω από το σκοτάδι! Κερδίζω την ζωή μου μέρα την μέρα! Ξυπνήστε! Βοηθείστε! Θέλω να μπορώ να ονειρεύομαι ξανά!"
Όλοι μας από την κρίση κόψαμε όσα μπορούσαμε και όσα δεν μπορούσαμε ακόμα! Στα παιδιά μας όμως, δεν κόψαμε την μόρφωση, ούτε το φαγητό. Γιατί λοιπόν το κράτος θέλει να κόψει από αυτά τα παιδιά την ίδια την ζωή; Την καθαρή ζωή, χωρίς υποκατάστατα, χωρίς ουσίες; Παιδιά του και παιδιά μας είναι....

6 σχόλια:

  1. Η …κρίση διαχέει την αλλοτρίωση και διαπερνά παντού. Και στέκει ανελέητη μπροστά σε κραυγές και αγωνίες! Φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Σκοτεινό μονοπάτι σε ένα αδιόρατο μέλλον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...κρίμα! μεγάλο! ...και πόσα κρύβονται ακόμη!
    έχουν "εθιστεί" όλοι οι "επιφανείς"
    και ΔΕΝ τους νοιάζει πλέον...
    Υιώτα
    αστοριανή, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασίλης Μόσχης: Αυτό δεν θέλω ν' αποδεχτώ!Αυτή την ατμόσφαιρα που επικρατεί. Η κρίση στην τσέπη άρχισε να μικραίνει και να φτωχαίνει την ψυχή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ζαχαρένια μου: αν κάποιος ερχόταν σε επαφή με αυτά τα παιδιά, θα έπαιρνε ένα πολύτιμο μάθημα ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αστοριανή μου, αυτός ο εθισμός είναι που πρέπει να σταματήσει και δεν βλέπω πώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή