Δεν ήξερα αν έπρεπε να κάνω την συγκεκριμένη ανάρτηση και τώρα ακόμα, έχω τους ενδοιασμούς μου. Ακριβώς επειδή δεν είμαι σίγουρη για το συγκεκριμένο βιβλίο θα περιορίσω πάρα πολύ τα δικά μου σχόλια.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Γκέοργ Αντρέασον είναι διευθυντής του γραφείου πολιτισμού στη Σουήδια. Από μια ανεξήγητη αρρώστια, χάνει την γυναίκα του και μένοντας μόνος, αναθεωρεί όχι μόνο τη ζωή του, αλλά και την σχέση του. Αφορμή για όλα, η αποκάλυψη ότι η καθ΄όλα άψογη Μάργια, είχε εραστή, έναν μουσικό, από το οποίο χώρισε για να μείνει δίπλα του, από μια αίσθηση καθήκοντος, αλλά και της αγάπης που έτρεφε για τον ίδιο. Ο Γκέοργ, θα φτάσει μέχρι το κατώφλι του θανάτου από την καρδιά του, δίπλα του πάντα ο Μίλαν, βοηθός του αλλά και φιλόσοφος ουσιαστικά. Στο δρόμο του, θα βρεθεί η κατά πολύ νεότερή του Φάμπια, με τα κατάλοιπα της προηγούμενης σχέσης της να την βασανίζουν και οι δύο αυτοί άνθρωποι θα έρθουν κοντά, θα προσπαθήσουν να επουλώσουν πληγές και ν' ανοίξουν νέους δρόμους.
Ειλικρινά είναι δύσκολο να μιλήσω γι αυτό το βιβλίο. Σίγουρα δίνει τον τρόπο ζωής της σύγχρονης Σουήδιας. Σίγουρα είναι γραμμένο με βαθιά γνώση της Ελληνικής γλώσσας και σίγουρα έχει να πάρεις πολλά, από τον τρόπο σκέψης των ηρώων που πολλές φορές με έκαναν να ξαναγυρίσω για να διαβάσω κάποιες φράσεις που έμοιαζαν με γνωμικά. Ο ήρωας ψάχνει να βρει αλήθειες της ζωής που παραγκώνισε και που αυτές γύρισαν και διεκδίκησαν... Έχει χιούμορ και μια γλυκόπικρη άποψη των πραγμάτων.
Το μεγάλο "αλλά" για μένα έρχεται από κάτι ακαθόριστο. Πολύ μακριά από τον Ελληνικό τρόπο σκέψης, με κράτησε σε μια απόσταση που δεν μ' αρέσει, όταν έχω ανάγκη να νιώσω πιο βαθιά τα συναισθήματα του ήρωα. Η διαφορετικότητα της Ελληνικής κουλτούρας αν θέλετε, είναι που με κράτησε να παρακολουθώ την πορεία του Γκέοργ σαν από τζάμι. Ένα λεπτό στρώμα πάγου που μ' έκανε να το τελειώσω χωρίς να θέλω να γυρίσω πίσω, όπως μου συμβαίνει με άλλα βιβλία, που η λέξη "τέλος", με κάνει να νιώθω οτι δεν τέλειωσα τις παρτίδες μου με το συγκεκριμένο ανάγνωσμα.
Διαβάστε το σαν κάτι διαφορετικό και αξιόλογο σίγουρα. Στα συν του η δύναμη του συγγραφέα, να ζωντανεύει τόπους, να τους στήνει κινηματογραφικά φανερώνοντας οτι γνωρίζει πολύ καλά ότι περιγράφει.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας το 1938. Δασκαλοπαίδι, ήρθε στην Αθήνα το 1946 και αποφοίτησε από το Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων. Σπούδασε στη σχολή του Κάρολου Κουν και μετά τη στρατιωτική του θητεία έφυγε για τη Σουηδία, όπου ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και δίδαξε αργότερα στην ίδια σχολή. Επί τέσσερα χρόνια διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό "Μπόνιερς Λιττερέρα Μαγκαζίν". Από το 1976 ζει αποκλειστικά από το γράψιμο. Έχει εκδόσει έντεκα μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, ταξιδιωτικά δοκίμια, θεατρικά, έχει γράψει σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους και έχει σκηνοθετήσει μια ταινία. Βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος(1981)και το Βραβείο Τιμής της Στοκχόλμης(1992). Για την "Τιμάνδρα απέσπασε το βραβείο Στίνα-Ελντ Έκνταλ της Σουηδικής Ακαδημίας(1989).Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 13 γλώσσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου