Η νύφη φορούσε μαύρα.... της Σόφης Θεοδωρίδου (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Είναι βιβλία που σου κόβουν την ανάσα… που στοιχειώνουν και τα όνειρά σου ακόμα, που δεν μπορείς να τ ’αφήσεις από τα χέρια σου, κι όταν αυτό πρέπει να γίνει, αόρατα σχοινιά σε τραβούν πάλι στις σελίδες τους. Έχεις την αίσθηση ότι οι ήρωες μιλούν μόνο για σένα, μόνο σε σένα. Για ένα τέτοιο βιβλίο θα σας μιλήσω σήμερα με νωπές τις μνήμες από την συγκλονιστική εμπειρία που ήταν η ανάγνωσή του. Όσοι με ξέρετε καλά, καταλαβαίνετε από τα όσα είπα, ότι δεν μιλάμε για βιβλίο, αλλά για αριστούργημα!

Λίγα λόγια για το βιβλίο....

Η Αντριανή ξεκινάει το 22 μαζί με άλλους πρόσφυγες για την Ελλάδα. Μην πείτε μέσα σας: «Ωχ άλλο ένα βιβλίο για την Μικρασιατική καταστροφή», γιατί δεν είναι αυτό που φαντάζεστε!

Η Αντριανή έχει χάσει τον άντρα και τους γονείς της και έρχεται στην Μακεδονία μέσα σ’ ένα μπουλούκι προσφύγων, χωρίς να ξέρει κανέναν και χωρίς να έχει κανένα δικό της. Με τις ανταλλαγές των πληθυσμών εγκαθίσταται σ’ ένα χωριό που θα παλέψουν σκληρά για να κάνουν δικό τους παλεύοντας με τους ντόπιους που κι αυτοί ξεριζώνονται και στέλνονται με το ζόρι στην Ανατολή. Την παίρνουν υπό την προστασία τους ένα ζευγάρι Ποντίων και μαζί και η Ατροπία, η γιάτρισσα του χωριού τους, που συγκεντρώνει έναν ανομοιογενή πληθυσμό, από Πόντιους, Τούρκους, Έλληνες, ακόμα και Αρμένιους.

Η Αντριανή με την καρδιά βαριά από το πένθος της για όσους άφησε νεκρούς πίσω της, με την φρίκη του ξεριζωμού, διαπιστώνει ότι η καρδιά, όσο χτυπάει, διεκδικεί κόντρα στο μυαλό και στην λογική. Όταν ο Τουρκόφωνος Άρης με την Ηράκλεια δύναμη την ζητήσει για γυναίκα του, όλοι θα την πιέσουν να δεχτεί, αλλά εκείνη ξέρει ότι η αποδοχή στην πρόταση του γάμου ξεκινάει από την ίδια την ψυχή της. Ο Άρης είναι κι αυτός χήρος, η γυναίκα του χάθηκε πάνω στο κακό του ξεριζωμού και είναι ερωτευμένος μαζί της. Οι δύο νέοι στήνουν το σπιτικό τους σ’ ένα από τα σπίτια του χωριού και παίρνουν μεγαλύτερο κλήρο στη γη, σαν νιόπαντρο ζευγάρι που θα κάνει οικογένεια. Κανείς δεν θα ξεχάσει όμως και κυρίως η μοίρα, ότι η Αντριανή πήγε νύφη φορώντας το μαύρο φόρεμα του πένθους της …

Μελανό σημείο στη νέα της ζωή τα πεθερικά της που φυσικά ζουν μαζί τους και η ίδια η εποχή, που θέλει την γυναίκα ν’ αξίζει λιγότερο από το τελευταίο ζωντανό. Η αγάπη του Άρη την κάνει ν’ αντέχει, να συνεχίζει παρ’ όλη την κακή συμπεριφορά της πεθεράς της, παρ’ όλη την πλήρη υποταγή του άντρα της στους γονείς του. Οι στιγμές της νύχτας στο μικρό τους δωμάτιο είναι η αποζημίωση και η δύναμή της…. Παράλληλα η γριά Ατροπία, μαθαίνει στην νεαρή κοπέλα όλα τα μυστικά για τα βοτάνια που ξέρει η ίδια και που σώζουν κόσμο.

Ο γιος του Άρη και της Αντριανής δεν θ’ αλλάξει την θέση της, αλλά θα γεμίσει ευτυχία την καρδιά της, μέχρι την τραγική στιγμή που θα εμφανιστεί η πρώτη γυναίκα του Άρη για να τον διεκδικήσει. Από κείνη τη στιγμή η ζωή της Αντριανής θ’ αλλάξει εντελώς, μια νέα γυναίκα γεννιέται μέσα της, αποφασισμένη να επιβιώσει σε μια κοινωνία που είναι φτιαγμένη από άντρες μόνο για άντρες….

Δεν σας είπα τίποτα, ειλικρινά. Είναι αδύνατον να κάνεις μια περίληψη αυτού του έπους. Η πρωτοεμφανιζόμενη Σόφη Θεοδωρίδου, δημιούργησε ένα μικρό διαμάντι που δεν υπάρχει περίπτωση ν’ αφήσει ασυγκίνητο ούτε έναν αναγνώστη. Η ιστορία της Ελλάδας, οι συνθήκες της εποχής, οι χαρακτήρες, όλα έχουν δοθεί με περιγραφές που κόβουν την ανάσα. Οι ανατροπές και τα χτυπήματα της μοίρας, θα κρατήσουν δέσμιο τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα και το σφίξιμο στο λαιμό και στο στομάχι σύντροφος της ανάγνωσης. Η πάλη της Αντριανής με τον κοινωνικό περίγυρο, με την αδικία, με τον ίδιο Τον Θεό, μεγαλειώδης, δίνει μαθήματα ζωής.

Η γραφή της Θεοδωρίδου είναι εκπληκτικής ομορφιάς και αξιοπρέπειας, οι περιγραφές της, έχεις την αίσθηση ότι στήνουν μπροστά σου την οθόνη για να ζωντανέψει το δημιούργημά της. Η Ελληνική γλώσσα γυαλίζει πεντακάθαρη μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, χωρίς ούτε μια λέξη περιττή, χωρίς πονηρά τεχνάσματα. Για μέρες αφού το τελίωσα, δεν μπορούσα ν' αρχίσω να διαβάζω κάτι άλλο, μην τυχόν και έχανα αυτή την αίσθηση που μου άφησε, μην τυχόν και φύγει η Αντριανή από μέσα μου…

Ότι κι αν κάνετε, μην χάσετε αυτό το βιβλίο!

Λίγα λόγια για την συγγραφέα....

Η Σόφη Θεοδωρίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε σ' ένα μικρό χωριό της Αλμωπίας, μιας μικρής επαρχίας του Νομού Πέλλας. Σπούδασε νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται σε δημόσιο σχολείο της περιοχής απ' όπου κατάγεται και όπου ζει με την οικογένειά της. Αγαπημένες της ασχολίες είναι το διάβασμα, η ζωγραφική και, εδώ και λίγο καιρό, το γράψιμο. Είναι παντρεμένη και έχει δυο γιους. Η ΝΥΦΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΜΑΥΡΑ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://sofitheodoridou.blogspot.com/