Ο επισκέπτης του ονείρου....Ελένη Τσαμαδού (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Είχα πει ότι θα το κρατούσα για το καλοκαίρι. … Είχα πει ότι θα καθυστερούσα λίγο την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, ότι θα το άφηνα πιο πίσω, όλο και πιο πίσω, όπως αφήνω πάντα τα καλά για το τέλος. Αδύνατον… ήταν εκεί, στο ράφι με τα «προς ανάγνωση» και με προκαλούσε. Υπέκυψα!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Χρόνος: Μεσοπόλεμος. Τόπος: Πάτρα. Η οικογένεια του Αριστείδη και της Μαριάνθης. Εκείνος σε δεύτερο γάμο. Έχασε την Όλγα, την Ρωσίδα γυναίκα του με τον γιό τους, όταν η Όλγα πήγε να επισκεφτεί τους δικούς της στην Ρωσία και ένας βομβαρδισμός του στέρησε την οικογένειά του. Έτσι θα βρεθεί παντρεμένος μετά από προξενιό την Μαριάνθη που απογοητευμένη από έναν έρωτα δέχεται και χαρίζει στον Αριστείδη τρία κορίτσια. Στο σπίτι ζουν ακόμη η Μαρίτσα, μια Σμυρνιά που είναι κοντά τους από τα 25 της χρόνια και η θεία του Αριστείδη, Ευτέρπη. Ο Αριστείδης πεθαίνει αιφνιδίως και ο θάνατός του ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Στο σπίτι καταφθάνει ο Μιχαήλ που δηλώνει και αποδεικνύεται ότι είναι ο χαμένος γιος του, αυτός που νόμιζε πεθαμένο. Παράλληλα μαθαίνουν ότι και η Όλγα ζει. Η θέση της Μαριάνθης γίνεται τραγική, καθώς συνειδητοποιεί ότι ό άντρας της ήξερε εδώ και καιρό την ύπαρξη μάνας και γιου, έχει τροποποιήσει την διαθήκη του και έχει κάνει την θέση της αλλά και την θέση των κοριτσιών πολύ επισφαλή. Αν η Όλγα εμφανιστεί, ο γάμος της είναι άκυρος και τα κορίτσια της νόθα!

Όλα αυτά τα μαθαίνουμε με τον πιο παράξενο τρόπο. Όλα τα πρόσωπα του βιβλίου, τα εξιστορούν σε κάποιον αστυνόμο που διεξάγει έρευνα για έναν φόνο! Τουλάχιστον στην αρχή δεν ξέρουμε όμως για ποιον φόνο μιλάει! Μέσα από τις αφηγήσεις τους, μαθαίνουμε ότι κανείς δεν είναι αυτό που δείχνει. Η Μαρίτσα εκτός από υπηρέτρια, είναι και ερωμένη εδώ και χρόνια του Αριστείδη και ταυτόχρονα κλείνει μέσα της ένα θανάσιμο μυστικό. Όπως και η γηραιά θεία Ευτέρπη. Ο Μιχαήλ φέρνει μαζί του μυστικά και πάθη. Τίποτα δεν μένει ίδιο με την εξέλιξη της ανάγνωσης. Η ανατροπή είναι γνήσιο συστατικό του βιβλίου αυτού.

Κατ’ αρχήν να πω ότι με εξέπληξε η δομή του. Αριστοτεχνική θα έλεγα. Όχι ότι η Ελένη Τσαμαδού με έχει συνηθίσει σε κάτι λιγότερο ή κατώτερο. Μοιάζει να ξετυλίγει με μαεστρία ένα πολύ μπλεγμένο κουβάρι από ζωές που τις σφράγισε ο έρωτας, η απληστία, ο θάνατος, η απόγνωση. Γεμάτοι πάθη οι ήρωές της και γι αυτό αξιολάτρευτοι αλλά και ενδιαφέροντες! Και όσο διαβάζεις, τόσο βυθίζεσαι, χωρίς καμιά διάθεση να βγεις και φυσικά ν’ αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου! Παράλληλα η Ελένη δίνει (όπως το συνηθίζει) θαυμάσια την εποχή, τα ήθη, τα έθιμα, τις κοινωνικές συνθήκες με την βαθιά γνώση της ελληνικής γλώσσας που είναι χάδι για τα μάτια και τα αυτιά. Η ιδιωματική γλώσσα της Μαρίτσας ως Σμυρνιάς με δυσκόλεψε στην αρχή, αλλά αν δεν είχε αποδοθεί έτσι ο λόγος της, θα έχανε κατά πολύ από την ζωντάνια του το κείμενο. Δεν μπορώ να πω ποιον ήρωα ξεχώρισα, μάλλον με την Μαρίτσα είμαι…. Όπως αποδόθηκαν όμως, όπως δημιουργήθηκαν, σου αφήνουν την αίσθηση ότι υπήρξαν, ότι δεν είναι ένα μυθιστόρημα, αλλά μια βιογραφία. Παράλληλα δεν είναι ένα αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημα, αν και με τα λίγα που ξέρω, νομίζω ότι διατηρεί τις δομές και τις φόρμες του. Το περίεργο είναι, και γι αυτό αξιοπρόσεκτο, ότι στην αρχή δεν γνωρίζουμε ούτε το δολοφόνο, αλλά ούτε και το ίδιο το θύμα! Επιπλέον όσο κι αν μοιάζει ανατρεπτικό και σημειώστε το αυτό το τελευταίο, τίποτα δεν λύνεται εντελώς στο τέλος, πολλά ερωτηματικά υπάρχουν εκεί που μια απρόσεκτη ματιά θα θεωρούσε ότι όλα διαλευκάνθηκαν. Είναι τελικά ο δολοφόνος αυτός που φάνηκε; Οι σχέσεις του Μιχαήλ και της μητριάς του πού άρχισαν και πού σταμάτησαν; Και ο ίδιος ο Μιχαήλ είναι τελικά αυτός που αποδείχθηκε ή είναι ακόμα πιο περίπλοκο; Νομίζω ότι η Ελένη Τσαμαδού κομίζει κάτι νέο στην λογοτεχνία, κάτι που είχε αρχίσει να διαφαίνεται από το προηγούμενο βιβλίο της, που εμπεριείχε αρκετή δόση μυστηρίου… Πάντως μ’ αρέσει που τολμά κάτι διαφορετικό χωρίς να χάνει το στυλ της, την γλυκιά γραφή της. Έρχεται Πάσχα. Χαρίστε στον εαυτό σας ένα πανέμορφο, μυστηριώδες, γοητευτικό ταξίδι. …

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Ελένη Κ. Τσαμαδού σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και International Legal Studies στο American University, Washington College of Law. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από το 1966 μέχρι το 2000, οπότε αποχώρησε με τον ανώτατο βαθμό ιεραρχίας. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα Διεθνών Συναλλαγών και Ιδιωτικοποιήσεων. Τα έτη 2000-2004 εργάστηκε ως ειδική σύμβουλος σε νομικά θέματα των Υπουργών Ανάπτυξης, και Οικονομίας και Οικονομικών. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ, το οποίο έχει μεταφραστεί στα γερμανικά με τον τίτλο EIN KONIGREICH FUR EIN GRAB, Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ και Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.

Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://tsamadou.psichogios.gr/