Και το τελευταίο βιβλίο πριν το Πάσχα! Ένα βιβλίο που με βρήκε...απροετοίμαστη για το περιεχόμενο και το θέμα του. Ένα βιβλίο διαφορετικό και σαφώς ανατρεπτικό.... Επέλεξα να κάνω αυτή την ανάρτηση τώρα, τρεις μέρες πριν από την παρουσίασή του στο ΙΑΝΟ το Σάββατο 16 Απριλίου στις 12:30, όπου θα βρίσκομαι κι εγώ εκεί για τον Νίκο, τον Νικόδημο της blogoσφαιρας, τον Νίκο της Τέρα Άμου....
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Τα σπουδαιότερα αγάλματα του πλανήτη ξαφνικά και αναίτια, καταστρέφονται. Κάποια γίνονται σκόνη, από κάποια αποκολλούνται κομμάτια, οι αρχές δεν καταλαβαίνουν πώς συμβαίνει τέτοια καταστροφή, οι κυβερνήσεις των χωρών πανικοβάλλονται, ο Μάνος δεν πιστεύει πως συμβαίνει αυτό. Μεταφραστής στο επάγγελμα, κι ενώ είναι έτοιμος να παραδώσει την μετάφραση του τελευταίου βιβλίου του διάσημου συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου «Το γάλα των αγαλμάτων», βλέπει να ζωντανεύουν οι χειρότεροι εφιάλτες του. Η Όλγα, ο Τίμος, η Αλίκη και ο Κώστας, η παρέα του Μάνου παρακολουθούν μαζί του τις παγκόσμιες εξελίξεις, μέχρι την ώρα που μια παράξενη αρρώστια αρχίζει να πλήττει τους ανθρώπους πλέον. Μετά από υψηλό πυρετό όπου κατά την διάρκειά του όλοι οι ασθενείς ζητούν γάλα, όλοι ανεξαιρέτως πέφτουν σε μια κατάσταση … «αγαλματοποίησης». Η αρρώστια εξαπλώνεται στον πλανήτη με μορφή πανδημίας, η οργή των ανθρώπων στρέφεται στα αγάλματα που θεωρούν υπεύθυνα για το κακό που ρημάζει το ανθρώπινο γένος, αρχίζει μια κατάσταση τρόμου, πανικού, οδύνης και ανθρώπινης εξαθλίωσης. Η πίστη αλλά και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δοκιμάζονται, πόλεις μετατρέπονται σε φαντάσματα, κανείς δεν φαίνεται να επιβιώνει. Ο Μάνος και ο Τίμος πέφτουν στον ύπνο των αγαλμάτων, όπως χιλιάδες άλλοι και η Όλγα προσπαθεί μαζί με τον Κώστα να τους γλιτώσουν. Η γη κινδυνεύει και χωρίς κανείς να μπορεί να καταλάβει από τι….
Το τέλος θεωρείται από τα μη αναμενόμενα, ακολουθεί πιστά την φόρμα του βιβλίου. Ένα θρίλερ που ακροβατεί μεταξύ του φανταστικού και του μεταφυσικού. Ταυτόχρονα τροφοδοτεί διακριτικά με πληροφορίες των αναγνώστη για γνωστά έργα τέχνης καθιστώντας την βάση του μυθιστορήματος πραγματική. Αν πάμε ακόμα πιο βαθιά, θα έλεγα ότι πρόκειται και για μια αλληγορία…. Καταστρέψαμε όσα μπορούσαμε περισσότερα, θεωρήσαμε δεδομένα πολλά και η τιμωρία σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάντα σκληρή. Η έννοια θρίλερ δεν έχει να κάνει με τα φιλμ τρόμου που βλέπουμε, έχει να κάνει με την αγωνιώδη προσπάθεια της ανθρωπότητας να επιζήσει, χωρίς να καταλαβαίνει τι την κτύπησε και πώς θα διασωθεί.Έίναι ένα έργο αφύπνησης καθώς ο άνθρωπος έχει πέσει σ' έναν ύπνο σαν αρρώστια που ναρκώνει τις συνειδήσεις και οδηγεί την ανθρωπότητα στην ίδια την Κόλαση.
Το θέμα είναι τέτοιο που δίνει στον Νίκο Διακογιάννη την δυνατότητα να μας ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Από την Αθήνα και το Μουσείο της Ακρόπολης, μέχρι την Ρωσία ή τον Ειρηνικό. Είναι φανερό οτι για να γίνει κάτι τέτοιο ο συγγραφέας μελέτησε πολύ και εμπεριστατωμένα το θέμα του, δεν άφησε τίποτα στην τύχη. Σαφώς αν ήταν Αμερικανός, ίσως αυτή τη στιγμή κάποια εταιρεία παραγωγής να το είχε ήδη ¨αρπάξει" εξασφαλίζοντας την μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη, φτιάχνοντας μια ταινία γεμάτη ανατροπές , αγωνία και περιπέτεια. Όλα καλά, όμως....
Δεν είναι ένα βιβλίο του Διακογιάννη όμως. Όχι του τρυφερού Διακογιάννη του «Τέρα Άμου» , όχι του μαγικού «Καθρέφτες στο χώμα». Ένας άλλος Διακογιάννης αναδύθηκε. Χωρίς την τρυφερότητα και τον ποιητικό λόγο στον οποίο με είχε κακομάθει. Δεν είναι ένα βιβλίο για όλους, σίγουρα είναι εντελώς διαφορετικό και θα έλεγα ότι προορίζεται για όσους αγαπούν αυτό το είδος λογοτεχνίας. Τον αγαπάω όμως και πάντα θα διαβάζω τη δουλειά του, ακόμα κι αν δεν είναι το είδος μυθιστορήματος που εγώ προτιμώ. Τον θαυμάζω που τόλμησε να ξεφύγει από την "πεπατημένη".
Και κάτι τελευταίο: μου λείπει εκείνος ο «άλλος» Διακογιάννης….
Άλλα..... λόγια για τον συγγραφέα!
Κανονικά θα έπρεπε να σας μεταφέρω το βιογραφικό του, αλλά είναι τρομερά ελλειπές! Μπορεί να λέει πότε γεννήθηκε και οτι είναι εκπαιδευτικός, αλλά δεν λέει το πιο σημαντικό: Ο Νίκος Διακογιάννης γεννήθηκε με έμφυτη ευγένεια και καλοσύνη, είναι έντιμος άνθρωπος, άψογος συνάδελφος και διαθέτει ευαίσθητη ψυχή. Όταν ψάχνεις λόγια να τον χαρακτηρίσεις η μόνη φράση που σου έρχεται στο μυαλό είναι: "Καλό παιδί" και θεωρώ οτι έχει κρατήσει μέσα του όλες τις αρετές ενός παιδιού και κυρίως τον ενθουσιασμό του. Αγαπάει αυτό που κάνει μ' έναν ρομαντισμό που από κάποιους έχει ξεχαστεί , είτε σαν συγγραφέας, είτε σαν δάσκαλος, είτε σαν blogger. Διαθέτει ένα από τα πιο καλαίσθητα ιστολόγια που έχετε επισκεφθεί.
http://tera-amou.pblogs.gr/Καλή αντάμωση Νίκο το Σάββατο!
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με ό,τι γράφεις εδώ Λένα μου! Ετοιμάζω κι εγώ ανάρτηση με αφορμή την παρουσίαση και χαίρομαι που θα ανταμώσουμε όλοι μαζί και πάλι! Ήταν όντως ένα διαφορετικό βιβλίο, που όσο κι αν με ξάφνιασε και μου έλειψαν όσα έλειψαν και σε σένα, τελικά με σημάδεψε κι αυτό το κατάλαβα επειδή ενώ οι μέρες περνούσαν , γυρνούσε διαρκώς μέσα στο μυαλό μου... Δυνατή η πένα του Νίκου μας, ό,τι κι αν γράφει τελικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αντάμωση λοιπόν!
Μαρία: είναι σχεδόν αδύνατον να μην αγαπάει κάποιος τον Νίκο, το υπαγορεύει η έμφυτη καλωσύνη και ευγένειά του! Και είναι γεγονός, οτι το βιβλίο δεν φεύγει από το μυαλό του αναγνώστη. Θα τα πούμε και από κοντά το Σάββατο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετίσματα από μένα, Νίκο, Δημήτρη Νίκου συγγραφέα,που είναι εδώ αυτή τη στιγμή και ρουφάμε αγάπη.Φιλιά , φιλιά είναι πολύ χαρούμενος ο Νίκος που διάβασε ό,τι έγραψες.......Δεν μπορεί να γράψει τώρα είναι συγκινημένος.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία: Δεν χρειάζεται να γράψει, ούτε να πει τίποτα. Ξέρω και καταλαβαίνω... για να μην πω οτι αισθάνομαι και άβολα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ Λένα. Το πήρα και γω το βιβλίο του Νίκου και το ξεκίνησα ήδη. Είναι πολύ διαφορετικό απο τα άλλα δύο του. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω για να είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνω χίλια τα εκατό τι λέει. Με δυσκόλευει λιγο αλλά που θα μου παέι.....θα το τελειώσω και θα επανέλθω!!! Καλά να περάσετε ΟΛΟΙ εκεί!!! Φιλιά πολλά ΧΧΧΧΧ
ΑπάντησηΔιαγραφήYianna: Έτσι ακριβώς το διάβασα κι εγώ, με προσοχή για να μην μου διαφύγει τίποτα. άξιζε όμως τον κόπο! Καλή ανάγνωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά την περιπέτεια της επιστροφής στο νησί, σου γράφω για να σε ευχαριστήσω από καρδιάς για όλα όσα πολύτιμα έγραψες για το νέο μου βιβλίο, το τόσο διαφορετικό όπως επεσήμανες κι εσύ. Σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου όχι μόνο στη βραδιά παρουσίασης μα κυρίως επειδή υπάρχεις διακριτικά στη ζωή μου και προσφέρεις αγάπη σε ομοτέχνους που δεν ανήκουν απαραίτητα στον ίδιο εκδοτικό. Ξέρεις άλλωστε πως 9 στους 10 συγγραφείς ασχολούνται μόνο με τα του οίκου τους και δε λένε ούτε μια γραμμή στα ιστολόγιά τους για άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞ¨ερω πως κι εσύ θα ήθελες περισσότερη ευαισθησία στα γραπτά μου, κάτι που να φέρνει άρωμα από τον καιρό της Τέρα Άμου ή των Καθρεφτών, μα η αλλαγή θέματος έφερε και την αλλαγή εκφραστικών τρόπων.
Εύχομαι να είσαι καλά, να περάσεις όμορφα το πάσχα με την οικογένειά σου όπου κι αν βρεθείτε. Η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει πολλά μέρη όπου η μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης αναπνέει ακόμη.
Φιλιά από τη Νίσυρο που σήμερα ειδικά μοιάζει σαν να γύρισε στον Φεβρουάριο! Κρύο!!!
Υ.Γ. Σε προλαβαίνω πριν με ρωτήσεις αν γράφω το επόμενο! ΝΑΙΑΙΑΙΙΙ! χεχεεε
Νικόλα, ξεκινάω από το υστερόγραφό σου που με ενδιαφέρει πολύ! Αυτά είναι καλά νέα! Τώρα που ένας νέος εκδότης σε πιστεύει και σε στηρίζει, πρέπει να δίνεις τακτικά το παρόν στο αναγνωστικό κοινό. Την παρουσίασή σου την απόλαυσα και ο Γιώργος το ίδιο! Κι εδώ έχει κρύο και βρέχει. Καλό Πάσχα καλέ μου φίλε! Με υγεία να περάσεις τις μέρες αυτές.
ΑπάντησηΔιαγραφή