Μόλις τελείωσε..... Μια ακόμη έκθεση βιβλίου έφτασε στο τέλος της και τα συναισθήματα ανάμικτα, το μυαλό ακόμα προσπαθεί να δέσει, να ανασυνθέσει εικόνες και ακούσματα, ν' ανασύρει όσα έγιναν. Η ψυχή γεμάτη από τις αγκαλιές με αγαπημένα πρόσωπα που πέρασαν από το περίπτερο των εκδόσεων Ψυχογιός και ήταν πρόσωπα που είχα καιρό να δω! Πρόσωπα που μπορεί να μην βλεπόμαστε κάθε μέρα, αλλά αγαπώ, σέβομαι και εκτιμώ. Στην παρακάτω φωτογραφία οι μεγάλες μου αγάπες!
Καθιστή και από αριστερά η πιο γλυκιά φυσιογνωμία Ελένη Γκίκα, κυκλοφορεί στη blogoσφαιρα και ως Alef το πονηρό! Δίπλα της επίσης καθιστή, η καλή μου η Πασχαλία Τραυλού, αγαπημένο παλιοκόριτσο (αν δείτε τι τρώει για πρωινό θα την μισήσετε, όπως και εγώ!).
Όρθιοι τώρα, πάλι από αριστερά: Πέρσα Κουμούτση με το ολοκαίνουριο Καφέ Κλεμέντε (προσεχώς ανάρτηση και ανάλυση!). Δίπλα της η Ιουστίνη Φραγκούλη, η αγαπημένη μου συγγραφέας αλλά κυρίως φίλη λατρεμένη! Το Ψηλά τακούνια για πάντα, με πόνεσε γλυκά.....Δίπλα εγώ και αμέσως μετά Ελένη Τσαμαδού, γνωστή και ως... Ελλέν στους φίλους. Κυρία πολλών αστέρων μ' ένα βιβλίο (Της ζωής και της αγάπης) που λάτρεψα! Γιώτα Φώτου η απίθανη, δίπλα της. Γυναίκα με προσωπικότητα, χιούμορ και αυτοσαρκασμό, την θαύμασα για μια ακόμα φορά. (Και αν δεν έχετε διαβάσει Τα Βιολιά της χαράδρας έχετε χάσει!). Τελευταίος, ο κύριος της παρέας μας. Γιώργος Πολυράκης ο τζέντλεμαν! (έμαθα ότι κάτι έχει στα σκαριά και πάλι μετά τους υπέροχους αετούς του!)
Ήταν οι μέρες πολύ όμορφες, το περίπτερο των εκδόσεων Ψυχογιός απίστευτο, πανέμορφο, επιβλητικό και αν δεν με πιστεύετε....
Δύο από τις πλευρές του. Στην πρώτη φαίνεται εκτός από τον άντρα μου η Πόπη Γαλάτουλα Υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων των εκδόσεων και η γλυκιά αγαπημένη .....παραλίγο κόρη μου Θάλεια, που όσες μέρες έμεινα στην Θεσσαλονίκη, ήταν πώς λέμε κερί αναμμένο; Ε, αυτό! Δεν έχω λόγια να την ευχαριστήσω για την παρουσία της και την αγάπη της. Διέθεσε τον εαυτό της και το αυτοκίνητό της στην υπηρεσία μου κάθε ώρα και στιγμή, ήταν δίπλα μου να νιώθω πόσο με αγαπά και με φροντίζει. Μαζί με τον άντρα μου, είχα δύο να με νοιάζονται ... Ευχαριστώ ψυχή μου. (Και συγνώμη Ειρήνη και Στέλιο που κάνατε τέσσερις μέρες να δείτε το παιδί σας!)Στην δεύτερη μια άλλη πλευρά του περιπτέρου, εκεί όπου η Κλειώ Ζαχαριάδη, υπεύθυνη marketing, παρουσίαζε το e-reader, το ηλεκτρονικό βιβλίο δηλαδή και τις δυνατότητές του και μιλούσε με τους αναγνώστες που θέλουν να λάβουν μέρος στις κληρώσεις των εκδόσεων, αλλά και να εγγραφούν στην λίστα αναγνωστών. (Τη συγκεκριμένη στιγμή η Κλειώ απουσίαζε και βλέπετε μόνο πάλι την πλάτη της αεικίνητης Πόπης μας!)
Η έκθεση έκλεισε χθες το βράδυ, παρακολούθησα κάποιες παρουσιάσεις, αλλά είδα ότι έλειπαν πολλοί συγγραφείς. Θεωρώ ότι η φετινή έκθεση ήταν φτωχότερη χωρίς την παρουσία τους. Μέτρησα απουσίες και μου έλειψαν. Ελπίζω ν' ανταμώσουμε του χρόνου!
Με πολύ χαρά συνάντησα και πάλι τον μεγάλο Βασίλη Βασιλικό και παρακολούθησα το αφιέρωμα σε εκείνον και στο έργο του έτσι όπως το Ίδρυμα Βοβολίνη συγκεντρώνει τώρα το αρχείο του. Η προσωπική του αλληλογραφία με Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Γαβρά και τόσους άλλους, απ' όπου μας διάβασε ο ίδιος κάποια γράμματα, ανάμεσα και ένα της μητέρας του. Ήταν μια συγκινητική αφιερωματική ώρα, που δεν ήθελα όμως να τελειώσει. Στο αρχείο του, όπως ειπώθηκε υπάρχει και το πρωτότυπο σενάριο από το "Ζ" με τα αληθινά ονόματα.... Γοητευτική προσωπικότητα ο ίδιος, κερδίζει τις εντυπώσεις και το χαμόγελο με την αμεσότητα που τον χαρακτηρίζει. Αν σκεφτείτε ότι το έργο του αγγίζει τα 100 βιβλία και ότι μαζί με τον Καζαντζάκη πρόκειται για τον πιο πολυμεταφρασμένο στο εξωτερικό Έλληνα συγγραφέα, καταλαβαίνετε για ποιο ύψος μιλάμε..... Είναι τιμή μου, που με κάλεσε στην εκπομπή του προ καιρού και ακόμα θυμάται το όνομά μου....
Φυσικά από το περίπτερο πέρασαν και πολλοί βιβλιοπώλες με τους οποίους είχα τη χαρά να συνεργαστώ όταν με κάλεσαν για παρουσίαση και κάποιοι που θα βρεθώ κοντά τους στο άμεσο μέλλον! Κύπρος τέλος του μήνα και γνώρισα την γλυκιά Αίγλη και τον Δημήτρη, όπου στο νέο τους τεράστιο χώρο στην Λευκωσία, θα είμαι στις 24 του μήνα. (Σύντομα θα έχω και άλλες πληροφορίες για τις πόλεις της Κύπρου μας που θα βρεθώ από τις 22 μέχρι τις 24!)
Πάντως δεν έκλεισα με την Θεσσαλονίκη τους λογαριασμούς μου γι αυτό το καλοκαίρι! Στις 13 του μήνα θα είμαι στο περίπτερο των εκδόσεων Ψυχογιός στην υπαίθρια έκθεση για να υπογράψω και πάλι αντίτυπα του Έρωτας σαν βροχή, αλλά κυρίως για να δω τους φίλους και τις φίλες από την όμορφη πόλη!
Και για να μην ξεχνιόμαστε! Αύριο, 7μμ, γίνεται παρουσίαση του Έρωτας σαν βροχή στον Ιανό Αθηνών! Μαζί και το Καφέ Κλεμέντε της Πέρσας Κουμούτση θα κάνει την πρώτη του επίσημη εμφάνιση! Η τιμή μας είναι μεγάλη, αφού την παρουσίαση έχει αναλάβει η Ελένη Γκίκα και την ανάγνωση αποσπασμάτων ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος και η Μαρία Μπράιλα. Πιο άρτια ανάγνωση, πιο ζωντανή δεν έχετε ακούσει!
Καλημέρα Λένα μου,καλό μήνα & καλό μας καλοκαίρι!Τι όμορφες φωτογραφίες!Χάζεψα και στο ιστολόγιο της Ιουστίνης!Χαίρομαι που περάσατε τόσο όμορφα.Η μεταξύ σας αύρα στις Εκδόσεις να ξέρεις πως μας αγγίζει και εμάς τους αναγνώστες,για αυτό σας λατρεύουμε τόσο πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γρηγόρης μου βρέθηκε Αθήνα και μαζί με κάποιους συγγενείς παρακολούθησε μια μουσική εκδήλωση στον Ιανό.Ξέρεις τι μου έφερε από εκεί;Μια πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου σου!!!Χάθηκε να μου είχε και ένα εισητήριο μαζί ν ατρέξω να σε δω;Αχ!αδύνατον...εν μέσω σχολικών διαγωνσιμάτων.Φιλιά πολλά
Αφροδιτούλα μου γλυκιά, αυτό που έκανε ο Γρηγόρης, μάλλν σαδισμός λέγεται! Αλλά ξέρω και καταλαβαίνω! Μου έχεις λείψει γλυκιά μου πάρα πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛενα , καλησπερα για μια ακομη φορα με εκανες να συγκινηθω, με το τελος του Ερωτας σαν Βροχη, ηταν καταπληκτικο, να εισαι παντα καλα περιμενω το επομενο σε φιλω και σου ευχομαι καλη δυναμη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα απ' όλα ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αλλά πρέπει να σου πω τι συμβαίνει με το όνομα που χρησιμοποιείς! Στο παλιό blog είχα ξεκινήσει κάποια χιουμοριστικά κείμενα και το ένα είχε τίτλο Μια καλή μια ανάποδη!Όταν πρωτοείδα λοιπόν σχόλιό σου γέλασα με την σύμπτωση! Να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επίσκεψή μου στην έκθεση μου γεμισε τις μπαταρίες και έτσι συνεχίζω ακάθεκτη (τρέμε κόσμε!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα που είχα την ευκαιρία να σας δω όλους από κοντά και λυπάμαι που δεν είμαι στην Αθήνα για να έρθω στην παρουσίαση. Τα σχόλια μου για το έωτας στη βροχή τα έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση (ναι, θεωρώ ότι είναι το καλύτερο βιβλίο σου) τώρα διαβάζω το Καφέ Κλεμέντε της Πέρσας.
Κυρία Μαντά, δυο λόγια για ένα μεγάλο ευχαριστώ που μας τιμήσατε με την παρουσία σας στην εκδήλωση της 4ης Ανθολογίας της ΕΕΛΣΠΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα που σας γνώρισα και το χρωστάω στην πολυαγαπημένη μου φίλη Ιουστίνη κι ακόμα που μπόρεσα να σας μεταφέρω την αγάπη της κόρης μου για σας και τα βιβλία σας.
Αν κάποια στιγμή έχετε χρόνο επισκεφτήτε το μπλογκ μου: Μηθυμναίος
Η χαρά ήταν δική μου. Κρίμα που οι εκδηλώσεις στην έκθεση είναι πιεσμένες και δεν είχαμε περισσότερο χρόνο. Να είστε καλά και πολλά φιλιά στην κόρη σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώτα μου, ήταν μεγάλη η χαρά μου που σε συνάντησα, που είχαμε τον χρόνο να τα πούμε έστω για λίγο. Αυτό που γράφεις οτι συνεχίζεις ακάθεκτη, μπορώ να το ερμηνεύσω οτι συνεχίζεις για ένα βιβλίο ενηλίκων; Όσοι διάβασαν Τα βιολιά της χαράδρας το περιμένουν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και απο εμένα! Κάθε φορά λέω πως δέν θα γράφω στα blogs, ξέρεις οτι δεν το συνηθιζω, αλλά όταν με αναφέρεις, και μάλιστα τόσο γλυκά, είναι γαιδουριά να απο μέρους μου να μην πώ ένα ευχαριστώ, τουλάχιστον! Όπως κατάλαβες! ΕΓΩ ευχαριστώ, εσύ δεν έχεις να ευχαριστήσεις για τίποτα! Όσο καιρό μετράει αυτή η φιλία, έχεις κάνει τόσα πολλά για μένα και μου έχεις δόσει τόσο πολύ αγάπη, που το λιγότερο που μπορώ να κάνω, είναι να είμαι...κερί αναμμένο, όπως είπες...και όχι μόνο για κάποια έκθεση, αλλά για κάθε περίπτωση και για ότι χρειαστείς!!Ξέρεις οτι είμαι εδώ, οτι θα είμαι εδώ και σ'αγαπάω πολύ!!! Πολλά πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' εσένα μικρή θα τα πούμε στο τηλέφωνο το απόγευμα, όπως κάθε μέρα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρωτας σαν βροχή
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δύσκολο για έναν συγγραφέα , όσο δυνατός κι αν είναι, να πάρει ένα πολύ γνωστό έργο και τρόπο τινά, να το χρεισιμοποιήσει ως πλευρά του Αδάμ, για ένα δικό του.
Πόσο μάλλον, όταν το αρχικό έργο είναι τόσο γνωστό, όπως «Η αναδυομένη», κι ο
συγγραφέας τόσο αγαπημένος ., όπως ο Ξενόπουλος.
Στο νέο της έργο, η Κα. Μαντά, το τολμά . Και μάλιστα, πολύ καλά. Διότι η ιστορία,
και μόνο λόγω ονομάτων, φέρνει στο νου την παλιά, αλλά είναι εντελώς καινούργια.
Η ηρωίδα της, η Κλαίλια, ταλαντεύεται ανάμεσα στον έρωτα και την αγάπη.
Η αγάπη, δεδομένη. Γι’ αυτό και την προσπερνά αβίαστα, για να χαθεί στην καταιγί-
δα του έρωτα. Αφήνεται να «βραχεί» ως το κόκκαλο, αρνείται πολλά, κωφεύει σε περισσότερα. Τυφλή, παραδωμένη στον έρωτά της, ζει μόνο γι’ αυτόν και μόνο μέσα
από αυτόν. Φτάνει να εγκαταλείψει το παιδί της στην ολική παραδωσή της, σαν μεθυσμένη, σαν με δίχως λογική, μόνο για κείνον ζει. Κι όταν εκείνος λείπει, απελπί-
ζεται, για να χαθεί ξανά , να πετάξει στη μαγεία του, έχοντας για φτερά το «λάγνο ψέ-
μα» του αγαπημένου της, μέχρι που…
Η ηρωίδα της, μένει μόνη. Φτάνει στην ερημιά του βυθού με τα σπασμένα όστρακα,
γιατί όταν χάνεται για πάντα ο πατέρας της, τότε διαλέγει και το φως να διαλύσει τα σκοτάδια της. Κι η αλήθεια, σαν φως δυνατό, πονάει. Και πονάει περισσότερο, ‘όταν
Έχει κανείς «εγκληματίσει» στο όνομα του έρωτά του, έστω κι άθελα.
Ο έρωτας, μόνο λογική δεν έχει. Είναι το εγωιστικό συναίσθημα που σε κάνει μόνο να ζητάς, να επιθυμείς, αντίθετα και μακριά από την αγάπη. Γιατί αυτή, η τελευταία, τρέφοντας από μακριά, αποζητά την ευτυχία του αγαπημένου προσώπου,
Παραμερίζοντας την προσωπική επιθυμία για ευτυχία. Αυτή του άλλου, είναι αρκετή.
Έτσι έπραξε κι ο Πάυλος μια ολόκληρη ζωή, το ίδιο κάνει και η Κλαίλια, στα μετέ- πειτα χρόνια, αυτά της ερημιάς της.
Η συναντησή της στη θάλασσα με ένα μικρό κορίτσι που έχει το ίδιο με αυτήν όνομα, θα την οδηγήσει στον κήπο της ξεχασμένης χαράς.
Μα μέχρι πότε; Και πόσο αβίαστα θα της χαριστεί;
Κι ο Παύλος; Γιατί η επιστροφή του γεμίζει την ψυχή της ξανά με σπασμένα όστρακα και βράχια;
Πλάι της πάντα, ο Σπυρέτος και η γυναίκα του, σκιές αγγέλων στο καλό και το κακό.
Το λιοντάρι κι η γοργόνα, η ουτοπία του έρωτα και το ζωώδες ένστικτό του, θα είναι τα καταφύγιά της.
Αλλά πόσο πολύ κρατάει η νύχτα;
«Πάντα τα πράγματα χειροτερεύουν, για να γίνουν καλύτερα», αναφέρει η συγγραφέ-
ας. Και κάπου, υπάρχει η μικρή αχτίδα που μαρτυράει την αυγή…
Το παρών, είναι ένα μυθιστόρημα γλυκό σαν τα χαμόγελα των πρώτων ερώτων, όμορφο σαν το βαθύ ροζ, τρυφερό σαν τα κοριτσίστικα όνειρα.
Σαν βάρκα απόγευμα καλοκαιριού, που σε ταξιδεύει σε γαλανά νερά, γιατί ταξίδι είναι και το «Έρωτας σαν βροχή».
Στο όνειρο. Κι όταν τελειώσει, θέλεις λίγο ακόμα.
Εξαίρετη η σκηνή που ο πατέρας της ηρωίδας την ανακαλύπτει στην κάμαρη της μητέρας της, να φοράει το παλιό της νυφικό.
Υπέροχη η στιγμή που η ηρωίδα, ξέροντας πιά τι έχει χάσει για … πάντα, γεμίζει το
δωμάτιό της με φωτογραφίες του αγαπημένου της.
Για την γραφή, σιωπώ. Διότι όταν ένας συγγραφέας αναφέρει πως γράφει αυτό που θα ήθελε να διαβάσει κι ο ίδιος, και το κάνει τόσο πετυχημένα, τι περισσότερο να ειπωθεί;
Μόνο ευχές, για καλό ταξίδι στο αναγνωστικό κοινό και τις καρδιές του.
Γρίβας Περικλής
Πάτρα-Ηγουμενίτσα
3/6/09
Γλυκέ μου Περικλή, δεν έχω λόγια για τα τρυφερά σου λόγια γι αυτή την τόσο όμορφη ανάλυση του Έρωτα.... Αισθάνομαι τόσο τυχερή που έχω τόση αγάπη γύρω μου και είμαι....Απίστευτα τυχερή. Ευχαριστώ από καρδιάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Λένα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμόλις τελείωσα με την ανάγνωση του "Έρωτας σαν Βροχή". Πραγματικά καταπληκτικό! Η ιστορία σε καθηλώνει!! Άλλο ένα θαυμάσιο βιβλίο που μου κράτησε συντροφιά σε ένα μαγικό ταξίδι στην αγαπημένη μου Κέρκυρα, το μέρος που μεγάλωσα και που τόσο πολύ μου λείπει τώρα που βρίσκομαι στο εξωτερικό. Οι περιγραφές σας ήταν καταπληκτικές και φαίνεται ότι οι ομορφιές του σας έχουν πραγματικά "αγγίξει"! Δυστυχώς δεν είχα ανακαλύψει πιο πριν το blog σας και έτσι έγραψα το σχόλιό μου στο site των εκδόσεων. Επειδή όμως η πιο "άμεση" επαφή είναι πιο σωστή, θα ήθελα μέσω του blog αυτού να ξαναγράψω το σχόλιο μου. Είναι μια μικρή λεπτομέρια που ως Κερκυραία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Ένα μικρό λαθάκι στη σελίδα 104 που περιγράφεται την Μ.Παρασκευή στο νησί. Είναι μια πραγματικά αξέχαστη εμπειρία για όποιον την έχει ζήσει από κοντά. Και εδώ είναι το λαθάκι.. την Μ. Παρασκευή ο τελευταίος βραδυνός επιτάφιος είναι του Μητροπολιτικού Ναού και όχι του Αγίου Σπυρίδωνος. Η περιφορά του επιταφίου μαζί με το Σκήνωμα του Αγίου γίνεται το Μ. Σάββατο το πρωί σε μια κατανυκτική λιτανεία υπό τους ήχους του Αμλέτου. Αυτό είναι ένα έθιμο που κρατά από το 1574, όταν οι Βενετσιάνοι απαγόρευσαν στους Χριστιανούς την περιφορά του Αγίου την Μ. Παρασκευή. Και επειδή τα βιβλία σας έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό και σίγουρα κάποιοι αναγνωστες σας θα θελήσουν να επισκεφθούν το νησί που τόσο εύστοχα περιγράφεται θα ήταν όμορφα μέσα από μια τόσο συγκινητική ιστορία να αναδεικνύονται και τα έθιμα του νησιού.
Σας ευχαριστώ για όλες τις ώρες συντροφιάς που μου προσφέρατε, γεμάτες συγκινητικές ιστορίες αγάπης, φιλίας και έρωτα! Καλή συνέχεια, εν αναμονή του επόμενου βιβλίου σας!